ฉันชอบเมืองเก่าเสียจริง แล้วโดยเฉพาะการสัมผัสอย่างใกล้ผ่านการเดิน ทำให้ซึมซับบรรยากาศต่าง ๆ ได้ดี มีบางคนดูรูปที่ฉันถ่ายมา แล้วบอกว่าไม่เห็นสวยเลย ดูเก่า ๆ แต่ฉันว่าความเก่านี่แหละคือสิ่งสะท้อนเรื่องราวความเป็นมาของประวัติศาสตร์ วิถีชีวิตผู้คนที่ผ่านมาเป็นศตวรรษ

สะพานญี่ปุ่น สัญลักษณ์เมืองเก่าฮอยอัน



คีออสเมืองฮอยอัน



โคมไฟ สัญลักษณ์สินค้าช็อปปิ้งที่ฮอยยอัน



สุสานไขดิ่งห์ เขาบอกว่าสุสานนี้อยู่ในทำเลที่คนจีนบอกว่า “ฮวงจุ้ยดีที่สุด” คือด้านหน้าเป็นสายน้ำ ขณะที่ด้านหลังพิงภูเขา ด้านหน้าสุสานมีรูปปั้นทหาร ช้าง ม้า (ฉันอยากไปดูรูปปั้นทหารเท่าคนจริงที่ซีอาน ประเทศจีน แต่ไม่เป็นไร ดูที่นี่ก่อนก็ได้) สุสานนี้เป็นที่เก็บพระศพของกษัตริย์ไขดิ่งห์ กษัตริย์องค์รองสุดท้ายก่อนที่สถาบันกษัตริย์จะล่มสลาย



คนเราความจริงก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ในโลกกว้างใหญ่







บรรยากาศด้านใน





ไกด์ชาวเวียดนามเล่าว่าชาวเวียดนามในช่วงเวลานั้นไม่พอใจสุสานนี้ เพราะไปเก็บภาษีประชาชนเพิ่มเป็น 30% เพื่อเอามาสร้างสุสาน มีเรื่องเล่าว่าศิลปินที่วาดภาพบนเพดาน ยังวาดภาพด้วยเท้าแทนมือเลย (เท็จจริงประการใด ไม่ทราบนะ)



เสื้อจักรพรรดิ



บัลลังก์จักรพรรดิ








ฉันมาอ่านเจอในหนังสือภายหลัง พบว่าโชคดีมากที่สุสานนี้อยู่กลางป่าลึก ทหารอเมริกันในยุคนั้นจึงไม่เห็น จึงไม่ถูกทำลายด้วย B 52 ระเบิดที่มีอานุภาพที่สุดในสมัยนั้น

อีก 1 แห่งที่เป็นมรดกโลกทางประวัติศาสตร์ คือ พระราชวังเมืองเว้ หลังจากลงรถแล้วใช้เวลาเดินอีกเล็กน้อย เห็นธงดาวแต่ไกล ในยุคสงครามธงนี้จะเปลี่ยนผืนในการโบกสะบัดไปตามผลของการต่อสู้ ถ้าเวียดนามเหนือชนะ ก็เป็นธงของเวียดนามเหนือ ยามเวียดนามใต้ชนะ ก็เปลี่ยนเป็นธงของเวียดนามใต้

นั่นไงเห็นมาแต่ไกล



เดินอีกแล้ว





ไกด์อธิบายตอนดูแผนผังจำลองของพระราชวังเว้ ว่ามีตำหนักอะไรบ้าง ปัจจุบันน่าจะเหลือแค่ 20 – 30 % เพราะส่วนที่เหลือถูกระเบิดทหารอเมริกัน ฉันมาเปรียบเทียบกับเมืองไทยแล้ว อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย อยุธยา ยังมีความสมบูรณ์ของพื้นที่ทั้งหมดมากกว่าเยอะ ไกด์อธิบายตำแหน่งของตำหนักของกษัตริย์ มเหสี และมุมตำหนักต่าง ๆ ของเจ้าจอมทั้งหลาย (ฉันเรียกเองแหละตามหนังจีน ไม่รู้ที่เวียดนามเขาเรียกอะไร)





ชมบรรยากาศแล้วกันนะคะ ภาพคือสิ่งสะท้อนเรื่องราวให้เห็นได้ดีที่สุด









ความยิ่งใหญ่ในอดีต