เคยได้ยินละครเรื่อง “ออยอันฉันรักเธอ” เป็นการนำเสนอเรื่องราวในฮอยอัน ร่วมกับการท่องเที่ยวเวียดนามเพื่อเชิญชวนให้ผู้คนไปเยี่ยมเยือน ฉันไม่ได้ดูเรื่องละครเรื่องนี้ แต่ได้ยินว่าฮอยอันเป็นเมืองเก่า เมืองมรดกโลก ตอนอ่านโปรแกรมทัวร์ก็มีไปเมืองนี้ด้วย การมาเยือนเวียดนามของฉันในครั้งนี้ไปทั้งเวียดนามเหนือ กลาง และใต้ ฮอยอันอยู่เวียดนามกลาง

บินมาเที่ยวที่เวียดนามใต้ก่อน มาที่สนามบิน Tan Son Nhat อยู่ไม่ไกลจากโฮจิมินห์ซิตี้ แค่ 15 กม. จากนั้นไปชมโบสถ์ Note Dam เป็นสถาปัตยกรรมที่สร้างโดยชาวฝรั่งเศส ลักษณะเดียวกับที่มีในกรุงปารีส ใกล้ ๆ โบสถ์คือที่ทำการไปรษณีย์ สไตล์ฝรั่งเศสอีกเช่นกัน (ระหว่างนั่งรถผ่านที่อื่น ฉันห็นที่ทำการไปรษณีย์อื่น ๆ หน้าตาสวยงามอีกเช่นกัน หรือว่าที่ทำการไปรษณีย์เป็นสิ่งสำคัญของเวียดนามเนี่ย) ฉันเองเป็นคนที่หลงไหลสถาปัตยกรรมแบบยุโรปอยู่แล้ว





เดินเข้าไปข้างในไปรษณีย์ shopping โปสการ์ดมา 1 ชุด (น่าจะมี 10 ใบ) ราคา 6,000 ดอง (15 บาท) และแสตมป์ 4 ดวง ดวงละ 7,000 ดอง (18 บาท) เพราะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของฉันว่าไปที่ไหนจะเขียนและส่งโปสการ์ดส่งถึงตัวเอง พวกอารมณ์สุนทรีย์ก็อย่างเนี้ย



ฉันแลกเงินดองที่สนามบิน 1 บาท = 390 ดอง แลกไม่เยอะนัก เพราะเขาบอกว่าที่เวียดนามรับเงินบาทด้วย เลยเตรียมแบงค์ร้อยไปอยู่แล้ว คืนแรกของการเที่ยว เมื่อกลับถึงโรงแรม ฉันเพิ่งเปิดโทรศัพท์มือถือ ซึ่งเปิด roaming ไว้ มี SMS จาก DTAC ทักทายว่าขอให้สนุกในเวียดนาม ขณะนี้อัตราแลกเปลี่ยนบาท : เวียดนาม = 1 : 454 โอ้โฮ ขาดทุนไปตั้ง 64 ดองต่อบาท

shopping กันที่ตลาดใหญ่ของที่นั่น ปรากฎว่าที่เวียดนาม เงินบาทค่อนข้างแข็ง มีค่ากว่าเงินดองเสียอีก คนขายบางครั้งอยากได้เงินบาทมากกว่า หลัง shopping กันเสร็จกลับยังโรงแรมที่พัก แล้วออกจากโรงแรมตอนทุ่มครึ่งมาทานข้าวเย็น บนเรือที่ล่องแม่น้ำไซ่ง่อน มีดนตรีบรรเลงเพลงเวียดนามบนเรือ แถมด้วยเอาใจคนไทย บรรเลงเพลงพระราชนิพนธ์ “สายฝน” และเพลงของเบิร์ด ธงไชย เขาให้เราทานข้าวก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วค่อยเริ่มล่องเรือตอนสองทุ่มครึ่ง ไปและกลับน่าจะประมาณ 1 ชม. อาหารบนเรือมีสลัดปลา ยำปลาหมึก ยำอะไรสักอย่าง คงเป็นอาหารท้องถิ่น หม้อรวมมิตร หน้าตาและรสชาติคล้าย ๆ แกงส้ม + ต้มยำ อร่อยดีเหมือนกัน และผัดผักบุ้ง (ไกด์บอกว่าผักบุ้งจะกลายเป็นอาหารหลักเกือบทุกมื้อเลย)







ตามรอยประวัติศาสตร์เวียดนาม ไกด์เล่าว่าหนังสือประวัติศาสตร์ ถ้าเอารวมกันจะเป็นตั้งเยอะมากถ้าเทียบกับประเทศอื่น คิดดูซี เวียดนามอยู่ภายใต้การปกครองของจีนมาเป็น 1,000 ปี ฝรั่งเศสอีกเกือบ 100 ปี อเมริกาอีกเกือบ 30 ปี เวียดนามจึงเป็นการผสมผสานวัฒนธรรมหลายแห่ง


อุโมงค์ใต้ดินกู่จี ความยาวตั้ง 250 กม. เป็นอุโมงค์ที่ขุดลงไปใต้ดิน สร้างตั้งแต่สมัยรบกับฝรั่งเศส ยุคนั้นเขาว่าอุโมงค์กู่จีขุดลึกแค่ 2 ชั้น ยังพอรับมือกับฝรั่งเศสได้ แต่ต่อมาเมื่อทำสงครามกับอเมริกา เนื่องจากอาวุธของอเมริการ้ายแรงขึ้น จึงต้องขุดอุโมงค์ลึกลงไปเป็น 3 ชั้น ทุก ๆ ความยาวที่ 10 – 20 เมตรของอุโมงค์ จะทำเป็นช่อง (แบบจอมปลวกตรงโค้นต้นไม้) ให้มีอากาศสำหรับหายใจได้

เมื่อเดินไปถึงจุดหนึ่ง ซึ่งมองแล้วก็เป็นพื้นดินมีใบไม้ปกคลุมเหมือนกันหมด แต่จะมีมุมหนึ่งซึ่งก็คือช่องทางลงอุโมงค์ เมื่อเปิดฝาแล้วมีช่องกว้างพอให้ระดับตัวคนลงไปได้ แล้วก็เอาใบไม้วางบนฝา แล้วปิดช่องทาง จะมีทหารเวียดนามคอยสาธิตให้เราดูว่าเอาตัวเองลงไปได้อย่างไร ทหารคงจะเบื่อกันนะ วันนึงต้องสาธิตหลายรอบ