:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่บุ๋ม ::







ลมหายใจ ยังอยู่ ยังเข้า ยังออก ..
คิดถึงบ้าง ไม่คิดถึงบ้าง
แต่บางครั้งก็ยังสงสัยว่า ถ้าเราคิดถึงลมหายใจของเรา
มันก็จะเป็นการ overide การทำงาน
ที่เป็นไปแบบอัตโนมัติของร่างกายเกินไปหรือเปล่า ?

เพราะพอเราคิดถึงเพื่อให้หยั่งรู้การหายใจ ..
สมองมันก็จะสั่งการให้เรา control การหายใจของเราในทันที
เพราะงั้นการหายใจก็จะไม่เป็นไปตาม 'ธรรมชาติ'

หรือว่า .. การมี สติระลึกถึงว่าหายใจเข้า หรือ ออก
คือ การที่เราต้องการ ให้สติควบคุมการกระทำของเรา ?
และเป็นพื้นฐานเบื้องต้นที่เราพึงปฎิบัติ ?

จากคนขี้สงสัยค่ะ : )





คำถามโดย : BeachBum
วันที่ : 27 เมษายน 2553
เวลา : 11:33:38 น.


















สวัสดีครับพี่


ผมเป็นคนที่ไม่นั่งสมาธิเลยครับ
เพราะนั่งแล้วรู้สึกว่าความคิดไม่นิ่ง
มันชอบคิด ตามประสาคนช่างคิด

พอความคิดยุกยิกมากๆ มันก็ยุ่ง
ยุ่งเพราะคิด
ผมเลยคิดวิธีที่ทำให้ตัวเองนิ่งและหยุดคิด
นั่นคือการวาดภาพพู่กันเดียว

ทุกครั้งที่จุ่ม หมึกแล้ววาดลงไปบนกระดาษ
ในหนึ่งลมหายใจ วาดได้หนึ่งเส้น
ผมรู้สึกว่า ความคิดของตัวเองตอนนั้นมันนิ่งมาก
และเป็นหนึ่งเดียวกับลมหายใจตัวเอง....










ผมเลยไม่สามารถตอบได้ว่า
เราจำเป็นต้องตามดูลมหายใจ ตัวเองหรือไม่ ?
หรือถ้าทำ ....จะทำไปเพื่ออะไร ?

เพราะผมไม่ค่อยสนใจตามดู “ลมหายใจ” ของตัวเองเลย
แต่ผมสนใจตามดู “ความคิดและอารมณ์” ของตัวเอง

เช่น เวลาโกรธ ถ้าผมรู้ทันความรู้สึกโกรธ
ผมจะบอกเตือนตนได้ทันว่า "เฮ้ย--กำลังโกรธนะเว้ย"
ความโกรธมันลดลงทันทีตามสติที่เรารู้ทันความรู้สึกของตัวเอง









ผมจึงไม่ค่อยสนใจการนั่งสมาธิ
แต่ผมชอบการวิปัสสนา หรือการทำความจริงให้กระจ่างมากกว่า

“ความจริง” ของอะไร ?

“ความจริง” ของการเกิดขึ้นของ “ความรู้สึก”
ถ้าเราพิจารณาดูดีดี
เราจะพบว่า การเกิดขึ้นของอารมณ์สุข เศร้า เหงา รัก
หดหู่ สิ้นหวัง สมหวัง ร่าเริง แค้นเคือง ฯลฯ


ทุกอารมณ์เกิดขึ้นที่ “ความคิด” ของเรา
เพราะมีความคิดเราจึงรู้สึก เมื่อมีความรู้สึกจึงเกิดอารมณ์
ตา หู จมูก ลิ้น กาย และ ใจ (ความคิด)
ถ้ามันอยู่ของมันเฉยๆ มันไม่เคยให้คุณให้โทษอะไรกับใคร
แต่เมื่อตาดู แล้วคิด คิดแล้วรู้สึก
มันเกิดเรื่องทันที
หูอยู่เฉยๆไม่มีปัญหา พอได้ยินคำนินทา มันโกรธทันที
จมูกไม่ได้รับกลิ่น...มันก็ไม่ได้รู้สึกหอมหรือเหม็น











หน้าที่เราไม่ใช่การไปหยุด “หน้าที่” ของช่องทางการรับรู้
แต่หน้าที่ของเราคือ ต้องรู้ทันสิ่งที่เกิดขึ้นกับช่องทางทั้งหกนี้

ความ คิดมันทำหน้าที่ "คิด "
เราไปนั่งสมาธิแล้วบอกว่าให้ตัวเองหยุด "คิด"
หยุด "นึก" ถึงสิ่งนั้นสิ่งนี้
สำหรับผม....คิดว่ามันไม่มีประโยชน์ในเชิงพัฒนาตัวเองเท่าไหร่

สมองมีหน้าที่คิด
มันก็ต้องคิด
เรามี หน้าที่รู้ทันสิ่งที่เราคิดต่างหาก
เท่านั้นเพียงพอแล้ว...