เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 19 หน้า 1
ต้นข้าวทนรอพรุ่งนี้เช้าไม่ไหว กะเทยแสบอยู่เป็นเพื่อนเขาจนถึงเช้า
เขาทนไม่ได้เมื่อมองที่นอนแล้วไม่มีข้าวหอม พออาบน้ำแต่งตัวมองที่นอนว่างเปล่า
เขานั่งลงอย่างใจหาย วางมือลงที่นอน เห็นภาพข้าวหอมที่คอยกลิ้งเกือกคอยหยอกเขาทุกมุมเตียง
หลับตาลงคราใดน้ำตาก็กลั้นไม่อยู่ มันเจ็บรวดร้าวลงลึกราวกับโดนมีโกนคมๆ กรีดลงไปจนใจแทบจะขาด
“ข้าว เธอทิ้งพี่ไปจริงๆ เหรอ เราจะจบกันแบบนี้เหรอ”
เขาสลด
วันก่อนเพิ่งจะสวีทกันอยู่บนที่นอนอยู่เลย ร่างบอบบางที่ชอบเปือยกายยั่วยวนเขา ยังคำพูดที่คอยกวนอารมณ์นั่นอีก รอยยิ้มสดใสระบายทั่วหน้า
ต้นถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า นี่เขาไม่มีข้าวหอมจริงๆหรือ?
ทำไมชีวิตเหมือนเวลามันหยุดเดินยังไงยังงั้น
ต้นข้าวสลัดความเศร้าออกจากหัวคิดถึงคำพูดเพื่อนๆ
เขาจะอ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ จะมานั่งร้องไห้ตาบวมเพื่ออะไร
เขาต้องถามหาข้าวหอม ต้องเคลียร์กันให้ชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อเตรียมตัวเสร็จ ต้นข้าวก็มุ่งหน้าไปชลบุรี
เขาเข้าพักโรงแรมที่ข้าวหอมเคยทำงาน เขาเข้าพักอยู่ 2 วัน ไปด้อมๆ มองๆ สปา และใช้บริการนวดไทย ตาก็คอยส่องหาร่างน้อยๆ แต่ก็ไม่พบเงา
“เอ่อ...ขอโทษครับ คุณรู้จักคุณข้าวหอมไหมครับ?”
เขาตัดสินใจถามพนักงานต้อนรับสปาหลังจากนวดเสร็จ
“ไม่ค่ะ ฉันเพิ่งมาทำงานได้เดือนเดียวเองค่ะ”
“อ้อ ครับ”
“มีอะไรเหรอคะ คุณรู้จักคุณข้าวด้วยเหรอคะ”
พนักงานที่นั่งเคาน์เตอร์อีกคนลุกขึ้น ดูหน้ามีอายุ 30 กว่า
“ครับ”
“คุณข้าวไปทำงานในกรุงเทพกับเพื่อนแล้วค่ะ คุณเคยเป็นลูกค้าเหรอคะ”
“ครับ ผมแค่สงสัยมาทุกครั้งจะพบเขา”
“แกไปตั้งนานแล้วนะคะ น่าจะครึ่งปีได้”
“ครับ”
“ร้านสปาน่าจะอยู่แถวอ่อนนุชค่ะ ฉันไม่รู้รายละเอียดเท่าไหร่”
“ขอบคุณมากครับ”
เป็นอันว่าข้าวไม่ได้กลับมาที่นี่ จะว่าไปมันก็เพิ่งจะ 1 วันเอง บางทีเธอยังจะไม่มาก็ได้ หรือเขาจะอยู่ต่ออีกสัก 2-3 วัน
ต้นข้าวตัดสินใจพักที่โรงแรมต่ออีก 3 วัน
ส่วนที่สปาเด็กๆ ต่างก็สงสัยที่เจ้านายไม่มาทำงาน ต้นข้าวโทรบอกเค้กว่าเขาอาจจะไม่อยู่ 1 อาทิตย์
และคุยกับป้าสายบัวคนที่ไว้ใจได้ให้ช่วยดูแลความเรียบร้อยของสปา
“คุณต้นไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวป้าดูแลทุกอย่างให้”
ป้าสายบัววางสายจากต้นข้าว
“ป้าทำไมทำหน้าแบบนั้น”
สาวๆ จ้องมองป้าสายบัว
“เสียงคุณต้นไม่ดีเลย มีปัญหาอะไรไม่รู้”
“ฉันก็ไม่เคยเห็นแกไม่มาทำงานนะป้า”
เค้กเอ่ย
“ใช่ ยกเว้นว่าต้องไปหาอากง หรือว่าคุณข้าวจะไม่สบาย”
“อาจจะเป็นไปได้นะ”
ทุกคนต่างก็เป็นห่วงเจ้านายทั้ง 2
“เราก็ช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของสปาล่ะ เดี๋ยวคุณต้นจะให้คุณไพส์มาเช็คบัญชีให้”
“ค่ะ”
ต้นข้าวอยู่ที่โรงแรมพยายามมาส่องที่สปาทุกวัน แต่ก็ไม่พบเงาของข้าวหอม
“หรือไม่ได้มาที่นี่จริงๆ”
ต้นข้าวเริ่มหมดหวัง
บังเอิญได้พบกับสิทธิที่กำลังเตรียมงานกับรีเซฟชั่นที่เคาน์เตอร์
สิทธิจำเขาได้ดี ผู้ชายที่มาพรากหญิงคนรักข้างเดียวไป
“สวัสดีครับ”
ต้นข้าวยกมือไหว้พระคิดว่าตัวเองน่าจะอายุน้อยกว่าแต่ก็มีประสงค์จะหาข้อมูลจากสิทธิ
“สวัสดีครับ สบายดีไหมครับ คุณข้าวไม่ได้มาด้วยเหรอครับ”
สิทธิรีบถามหาข้าว พลางมองหา
“ไม่ครับ”
หัวใจรีบห่อเหี่ยวทันที ยังไม่ทันจะถามอะไร ก็ได้คำตอบแล้ว
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอครับ”
สิทธิ มองดูกระเป๋าอีกฝ่าย
“ครับ กำลังเช็คเอาท์”
“ฝากความคิดถึงคุณข้าวด้วยนะครับ เรื่องคดี เรียบร้อยดีใช่ไหมครับ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
ต้นข้าวตอบรับแล้วสะพายกระเป๋าเดินจากมาอย่างหมดแรง
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
นึกแล้วฉากนี้ต้องลากยาวอย่างน้อยสองบทค่ะ