เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 16 หน้า 4 แม็คดูเหมือนจะเห็นใจต้น เพราะดูหลายๆอย่าง ทั้งสีหน้าและแววตาที่ต้นมองข้าวหอม การแสดงออก รวมทั้งความสุขที่เห็น เขาก็รู้สึกแน่ใจว่าต้นอาจจะรักข้าวหอมไปแล้ว “เออ ก็เอาเถอะ พวกมึงจะซักมันอะไรขนาดนั้น อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ ถามจริงแกเตรียมใจสำหรับความเป็นไปได้แล้วใช่ไหม ผู้หญิงกับกะเทยมันจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง แกก็คือแก แกเป็นกะเทย เขาเป็นผู้หญิง สักวันเขาทิ้งแกไปหากต้องเสียใจ ยังไงแกคงหลีกเลี่ยงไม่ได้” “พวกเราเป็นกะเทยหาความรักที่แท้จริงยาก ผู้ชายที่เข้ามาก็เห็นว่าพวกเรามีเงินก็หวังปลอกลอก เราไม่มีหอยให้มัน มันก็อยากของมัน สุดท้ายก็ทิ้งเราไปหาหอย ส่วนผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง มันจะมีเข้ามาในวงจรชีวิตกะเทยเราๆได้ยังไง นอกจากพวกวิปริตด้วยกัน ฉันก็หวังว่าแกจะได้พบเจอความรักจริงจากข้าวหอม” แม็กห้ามเพื่อนๆ และเตือนสติต้นข้าว “เรื่องนั้นฉันเข้าใจดี ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจ ก็เพราะข้าวหอมเองที่ไม่ยอมปล่อยให้ฉันโดดเดี่ยว เขากุมมือฉัน ยืนข้างฉัน แม้ว่าฉันจะเป็นผู้ชายหรือกะเทย” ทุกคนมองหน้าต้นนิ่ง “เออ พวกกูจะพยายามเข้าใจมึงก็แล้วกัน” ก๊อฟพูดแม้จะยังเคืองอยู่ “กูถามจริงๆ เหอะ ข้าวหอมรักมึงจริงเหรอ?” ไพส์ถามอย่างสงสัย ต้นทำหน้าเศร้า “กูไม่รู้เลยว่ะ ไม่กล้าถามเขา” “อ้าว อีห่าน...เออ พวกมึงนิ วิปริตอย่างว่าจริงๆ” ก๊อฟไม่อยากจะบรรยายต่อกลัวจะทะเลาะกันเปล่าๆ ยังมีคนแบบนี้อีกเหรอ สรุปแล้ว คนมันก็แปลกทั้งสองคนนั่นแหล่ะ “ว่าแต่ แกไม่รู้ว่าข้าวหอมคิดยังไงกับแก แล้วแกยอมเสียกะเทยให้ข้าวหอมไปนี่น่ะ” “อืม......วันนั้น...อารมณ์ฉันมันฟุ้งซ่าน” “ถ้าจะบ้า แล้วนี่น้องเคนล่ะ ยังติดต่อมาไหม ดูท่าทีเขามีใจให้กันหรือเปล่า” ก๊อฟซักต่อ “กูบล็อกเบอร์มันไปแล้ว ตั้งแต่ไปกินข้าววันนั้น” “ห๊า...มึงนิ ไฮสปรีท ไปไหม ให้เพื่อนกินแทนก็ได้ เร็วซะไม่มี” “แล้วดูน้องมึงสิจ้องจะงาบพี่สะไภ้ตลอด หายไปในครัวตั้งนานสองนาน ป่านนี้ไม่กินข้าวหอมแล้วเหรอ” แม็กมองซ้ายขวาไม่เห็นโอห์ม “ตามไปดูสิแก” ก๊อฟรีบบอก ต้นเลยลุกเดินเข้าไปในครัว พอต้นไปแล้ว “พวกมึงว่าไง” แม็กถามคนอื่นๆ “จะว่าไง เขาฟิสเชอร์รี่งกันไปขนาดนี้แล้ว ดูเพื่อนเราสิ ทั้งแววตาท่าทาง มันบอกชัดๆ ว่ารักเขาไปแล้ว” ก๊อฟสาธยาย “พวกมึงยังจะโกรธมันเหรอ” “จะโกรธลงได้ไง ยังไงมันก็เพื่อน” อันตอบ “อาจจะเคืองอยู่แหล่ะ ที่มันไม่ยอมบอกตั้งแต่ทีแรก” ก๊อฟยังงอนอยู่ “ก็เอาน่าแก เรื่องมันผ่านไปแล้ว” แม็คพยายามไกล่เกลี่ย “ดูสิ นังต้นมันได้ผัวมาแล้วยังมาได้เมียอีก กู หาแดกสักคนยังไม่มี” ก๊อฟโวยวาย “มึงก็ต้องกลับไปทำบุญมาใหม่นะก๊อฟ” อันกัด “เชอะ มันช้าไปมึง ทำบุญได้ชาติหน้า ศัลยกรรมได้ชาตินี้ ลงทุนไปไม่ถึงแสนกูก็สวยแล้ว” “ฮ้าๆๆๆ” “แล้วเด็กในบัญชีแกเป็น 10 กินยังไม่พออีกเหรออีก๊อฟ” แม็คจัดก๊อฟไปดอกหนึ่ง ต้นกับโอห์มยกถาดแคนตาลูปมาเสริฟ “แคนตาลูปปลูกเองที่ระเบียงค่ะ อร่อยมากเลยนะคะ มี 2 ต้น 2 ลูกเท่านั้น” “จริงเหรอ ปลูกกินเอง” ก๊อฟเอ่ยอย่างตื่นเต้น “ใช่ค่ะ เราไปเพาะที่ฟาร์มมา แคนตาลูปปลอดสารพิษค่ะ เกือบจะไม่ได้กิน ลืมรดน้ำไปตั้งหลายวัน” “ดีจังนะ” “เดี๋ยวผมขอตัวไปทำรายงานก่อนนะครับ” โอห์มหาจังหวะปลีกตัว “อ้าว น้องโอห์มก่อนไป ทิ้งไลน์ไว้ให้พี่ก่อนนะฮะ” ก๊อฟรีบหาจังหวะหยอด ทุกคนหันไปถลึงตาใส่ ก๊อฟเลยตัวลีบ พอทุกคนกินอิ่มแล้ว แม็คก็เอ่ยขึ้น “ต้นข้าว ข้าวหอม ยังไงแม้พวกฉันจะช็อคกับข่าวของแกสองคน แต่ก็ดีใจกับพวกแกทั้งคู่ด้วยนะเว้ย” ข้าวหอมยิ้ม “ถึงมันจะเป็นเรื่องผิดปกติของกะเทยกับชะนีก็เถอะ แต่เรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว ถึงพวกเราจะโกรธอีต้น ที่ไม่บอกเรา แต่ก็ดีใจที่เพื่อนมีความสุข” ก๊อฟพูดอีกคน “ใช่ พวกเราดีใจ เพราะต้นมันอยู่คนเดียวมาก็นาน มันไม่ได้สนใจใคร มันไม่ได้ออกไปหากินบ่อยเหมือนพวกเรา” อันเสริม “เจ้ก็คิดว่าข้าวหอมน่าจะเป็นคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของต้นข้าวดีขึ้น ไม่เงียบเหงา และก็เป็นคู่คิดที่ดี” ไพส์เอ่ย “พวกเราขอแสดงความยินดีด้วยนะ หากว่ามีหลานให้พวกเราไว ๆ เราก็จะดีใจมาก” นัตตบท้าย “อ้าวนี่ของขวัญจากพวกเรา เราก็เก็บเงินกันคนละ 3-4 พัน ไปซื้อทองมาได้บาทหนึ่ง ถึงจะไม่ราคาแพง แต่ก็เป็นของขวัญให้ข้าวหอม ขอต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวกะเทย ฮ้าๆๆๆ” แม็กยื่นกล่องแดงให้ ทุกคนปรบมือ ข้าวหอมยิ้ม “ขอบใจพวกแกมากนะ” “ขอบคุณสำหรับของขวัญค่ะเจ้” “ข้าวหอมก็อยู่กับอีต้นมันไปแบบนี้แหล่ะ ถึงมันเป็นกะเทย แต่ก็เป็นกะเทยที่ขยัน ไม่แรด ข้าวหอมดูแลมันด้วยนะ” “ค่ะ” ข้าวหอมรับคำ “ทองเส้นนี้ เจ้เลือกลายเองเลยนะ สวยไหม ใส่เลยสิ” ก๊อฟดึงทองออกจากกล่องโชว์ “กูอยากจะบอกว่า ข้าวหอมน่ะ เขาได้ทองจากอากงมา เป็นทองคำแท่ง 30 บาท ทองรูปพรรณอีก 10 บาท เขายังไม่ใส่เลย” “โห..” ก๊อฟค้างตาโต “กูบอกแล้วอากงอีต้นรวยยยยย” อันพูดแรง ทุกคนหัวเราะชอบใจ เมื่อเวลาดึกมากแล้ว กะเทยแสบเลยขอตัวกลับ “กูนึกว่าพวกมึงจะนอนนี่อีก” “จะนอนกับมึงได้ไงล่ะ เตียงนิดเดียว มึงนอนกับเมียก็ล้นเตียงแล้ว” แม็ครีบย้อน “กูไปนอนกับน้องโอห์มก็ได้นะ” ก๊อฟทำท่าจะเดินไปห้องโอม อันรีบคว้าคอเสื้อไว้ “อีดอก มาตบกับกูก่อนไหม?” “ฮ้าาๆๆ พวกมึง ถามน้องเขาก่อนไหม ว่าเขาจะเอาพวกมึงหรือเปล่า?” นัตรีบห้ามทัพ “เอาล่ะ ดึกแล้วพวกเรากลับกันดีกว่า” แม็กรีบบอกเพื่อนๆ ข้าวหอมไหว้ลาเจ้ๆ แล้วเดินออกมาส่งทุกคนที่ประตูกับต้นข้าว ทุกคนยิ้มแล้วโบกมือลาเดินหยอกกันไปเข้าลิฟท์ ต้นถอนหายใจ หันมามองข้าวหอมที่ยืนมองเขาอยู่ “ทำไมเจ้ถอนหายใจ มีอะไรหรือเปล่า?” “ก็...อย่างน้อยวันนี้ได้บอกเรื่องนี้กับพวกมัน แล้วพวกมันเข้าใจ ก็สบายใจแล้วล่ะ” “ฮ้ะ..ก่อนหน้านี้มันอึดอัดเหรอ” “ก็แหงล่ะ ไม่ใช่หล่อนนิ อะไรๆ ก็ไม่เคยคิด” ต้นข้าวคิดได้ ดึงข้าวหอมเข้าห้อง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
สรุปว่าเพื่อนๆ ให้อภัยนะคะ มีเพื่อนดีค่ะ