เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 12 หน้า 1
วันต่อมาพจน์มากินเค้กกับกาแฟที่ร้านฝั่งตรงข้ามร้านสปาต้น-ข้าวเช่นเคย

เพื่อดูการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย


วันนี้ช่อทิพย์พาคณะทัวร์มาลง ท่าทางช่อทิพย์ที่พยายามจีบปากจีบคอคุยกับต้นข้าว ทำให้พจน์สนใจ


“ผู้หญิงเหรอ?”

เขาไม่คิดว่าต้นข้าวจะเปลี่ยนเพราะผู้หญิง


“แต่ชะนีนางนี้ก็ยั่วต้นสะเหลือเกิน”

เขาพูดกับตัวเอง


ผ่านไป 2 ชั่วโมง มีไกด์ผู้ชายพาทัวร์มานวดอีก


“เอ หรือจะเป็นผู้ชายคนนี้”

ความสงสัยของพจน์ยังไม่สิ้นสุด


เพราะไกด์ทุกคนต้นข้าวรู้จักและสนิทมาก เขาจึงพูดจาอย่างเป็นกันเอง


ทุกอย่างพจน์สังเกตอย่างเงียบๆ นั่งอยู่ที่ร้านเค้ก เป็นเวลา 3-4 ชั่วโมง


และวันต่อมา พจน์ยังไม่ละความพยายามในการมาเฝ้าสังเกตการณ์ร้านสปาของต้นข้าว


เขาคอยดูความเคลื่อนไหวของต้นข้าว ผู้คนที่มาใช้บริการ ไกด์ผู้ชายและผู้หญิง ดูเหมือนต้นข้าวก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษกับใคร


แต่ทุกเวลาช่วงบ่ายมีรถไอศกรีมมาที่หน้าร้านและจอดอย่างกับมีลูกค้าประจำ

คนตัวเล็กวิ่งอย่างร่าเริงออกมาที่รถ ต้นข้าวตามออกมาด้วย

เขาปล่อยเธอเลือกจนพอใจ แล้วควักเงินออกจ่ายให้ บางวันก็เป็นต้นข้าวออกมาซื้อคนเดียว


“ยัยคนที่กลับบ้านด้วยกันนิ”

เขามองอย่างแล้วขมวดคิ้ว


ดูท่าทางต้นข้าวจะเอ็นดูมากเป็นพิเศษ


เค้กกับกาแฟหมดไปนานแล้ว แต่ลูกค้าคนนี้ก็นั่งมากกว่า 3 ชั่วโมง

จนพนักงานร้านเค้กเริ่มสงสัย เห็นเขามา 2-3 วันติดกันแล้ว เอาแต่ชะเง้อดูร้านสปาตรงข้าม

ร้านค้าในย่านต่างรู้จักกันทุกร้าน และร้านสปาก็เป็นลูกค้าร้านเค้ก

เพราะสั่งคุกกี้สำหรับแขกประจำ

ส่วนร้านเค้กเองก็ไปใช้บริการในราคาพิเศษ พนักงานเห็นว่าลูกค้าคนนี้มีพฤติกรรมแปลกๆ แต่ก็ไม่กล้าไล่เขา เพราะกลัวเป็นการเสียมารยาทแก่ลูกค้า


ร้านเค้กจึงเอาเรื่องที่มีคนแปลกหน้ามานั่งกินขนมกับกาแฟที่ร้าน

และแอบส่องร้านสปาทุกวันมาบอกต้นข้าวกับข้าวหอม


เขามักมากินเค้ก และกาแฟวันละ 2-3 แก้ว ทำราวกับจะไม่หลับไม่นอน


วันต่อมา ข้าวหอมทำหน้าเจ้าเล่ห์


“เจ้ เดี่ยวเค้าจะไปเอาคุ๊กกี้นะ”


“อืม อ่ะ นี่ตังค์”

ต้นข้าวส่งเงินให้เดินออกมาส่ง

มองข้าวหอมที่วิ่งตรงไปร้านเค้ก


มองผ่านกระจก เห็นชายร่างเล็กใส่หมวก สวมแว่นตาดำ นั่งบาร์ติดกระจกตัวยาวมองถนน

ต้นข้าวกลับเข้าร้านไปนั่งเคาน์เตอร์เพื่อทำงานต่อ


“สวัสดีค่ะ”

เสียงร่าเริงข้าวหอมทักทายพนักงานร้านเค้กพร้อมเปิดประตูเข้าไป


“สวัสดีค่ะ มารับคุ๊กกี้เองเลยเหรอคะ”


“ใช่ๆ พอดีเด็กๆ คิวเต็ม”

ข้าวหอมเดินไปนั่งหน้าเคาน์เตอร์รับออเดอร์


“อุ๊ย อยากกินเค้กจัง”

หน้าตาซนๆ เอ่ย


“วันนี้ทำเค้กส้ม อร่อยมากเลยนะ”


“จริงอ่ะ ขอสักชิ้นหน่อยสิ กินนี้นะ เอานมด้วยแก้วหนึ่ง ไปนั่งตรงโน้นได้ไหม จะกินยั่วเจ้ซะหน่อย”


ข้าวหอมชี้ไปที่โต๊ะบาร์ยาวริมกระจกที่มีเก้าอีกบาร์ 3-4 ตัว

สำหรับแขกนั่งมองถนนเพลินๆ ข้างๆ ช่ายร่างผอมบางที่นั่งอยู่คนเดียวก่อนหน้าแล้ว
 
“ได้ค่ะ” พนักงานยิ้ม มองหน้าข้าวหอมอย่างรู้กัน
 
ข้าวหอมเดินมานั่งข้างๆ ชายหนุ่มรูปงาม

เธอมองผ่านกระจก ฝั่งตรงข้าม ร้านสปาเป็นกระจกเช่นกัน ต้นข้าวเงยหน้ามามอง เธอโบกมือให้


เธอหันมามองชายสวมแว่นดำที่เหลือบมองเธอแว๊บหนึ่งแล้วหลบหน้า


“เอ.... เหมือนเราเคยเจอกันนะคะ”

เธอเริ่มชวนเขาคุย


“อ้อ..ครับ คงเคย”


“คุณเคยมาที่ร้านใช่ไหมคะ ที่เป็นเพื่อนเจ้”


พจน์ทำหน้างงๆ เพราะไม่เข้าใจว่าหญิงสาวจะหมายถึงใคร


“คุณเป็นเพื่อนเจ้ต้นข้าวใช่ไหมคะ?”


“อ้อ..อ้อ ครับ ใช่ครับ”

อีกฝ่ายตอบตะกุกตะกัก ไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่าย


พอเค้กส้มมาเสริฟตรงหน้า ข้าวหอมก็ยิ้มร่ากับของอร่อย


“แล้วคุณเป็นเกย์หรือเป็นกะเทยคะ”


คำถามแบบไม่คิดจะเกรงใจอีกฝ่ายทำเอาพจน์สะดุดกึก


“อ้อ ต้องขอโทษค่ะ ที่เสียมารยาทถามตรงๆ ก็เจ้ เป็นกะเทยนิคะ แล้วเพื่อนทุกคนของเจ้ก็เป็นกะเทยหมด ก็เลยสงสัยว่าคุณจะเป็นอะไร”

หน้าใสๆ กล่าวลุแก่โทษ แล้วหันไปสนใจเค้กแทน


“เอ่อ ขอโทษครับ ผมเป็นผู้ชาย”


“ค่ะ”

เธอยิ้มให้เขาพลางยกนมดื่มอย่างอร่อย


“ร้านนี้เค้กอร่อยนะคะ กินทุกวันไม่เบื่อเลยค่ะ กาแฟก็อร่อยนะคะ กินทีดีดทั้งวันค่ะ บางทีก็นอนไม่หลับเลยนะคะ”


“ครับ อร่อยดีครับ”


“แล้วพี่ชื่ออะไรคะ ไม่แวะไปหาเจ้อีกล่ะคะ มาถึงนี่แล้ว”


“ครับ ชื่อพจน์ครับ”


“ทดลองนวดด้วยสิคะ เดี๋ยวบอกเจ้ให้ราคาพิเศษค่ะ”

ข้าวหอมชวนคุยอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะลำบากใจคุยด้วยขนาดไหน


“น่าสนใจนะครับ”


“ค่ะ มีนวดทุกอย่างนะคะ ไทย ออย หน้า แล้วแต่ชอบค่ะ ทดลองก่อนได้นะคะ”


“จะไปด้วยกันเลยไหมคะ?”


“ครับ ไว้วันหลังดีกว่าครับ ผมมีธุระ”


“คุณข้าว คุ๊กกี้เสร็จแล้วนะคะ”

พนักงานถือถุงคุ๊กกี้มาส่งให้ข้าวหอม


“ขอบคุณค่ะ”


“ถ้าไม่แวะหาเจ้ เดี๋ยวแกจะเสียใจนะคะ”


“ครับ ฝากสวัสดีเขาด้วยครับ”


“ไปก่อนนะคะ บายค่ะ”

เธอยกมือโบกลาอีกฝ่าย

 



Create Date : 04 พฤษภาคม 2563
Last Update : 5 พฤษภาคม 2563 8:16:56 น.
Counter : 713 Pageviews.

4 comments
เวลาที่หายไป - บทที่ 27 ดอยสะเก็ด
(16 เม.ย. 2567 20:17:49 น.)
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 22 หน้า 2 unitan
(16 เม.ย. 2567 10:34:46 น.)
15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166
(15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 36 : กะว่าก๋า
(14 เม.ย. 2567 06:17:30 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร

  
unitan Literature Blog ดู Blog
พวกเกย์เนี่ยดูไม่ออกเลยนะคะน่ากลัวจัง

โดย: หอมกร วันที่: 4 พฤษภาคม 2563 เวลา:20:33:49 น.
  
นิดนึง
โดย: unitan วันที่: 5 พฤษภาคม 2563 เวลา:10:23:38 น.
  
แสดงว่าพอดูออกเหรอคะ เก่งจัง

โดย: หอมกร วันที่: 7 พฤษภาคม 2563 เวลา:8:44:36 น.
  
อิอิ เกย์น้อ ยังไงมันต้องมีออกล่ะค่ะ
โดย: unitan วันที่: 7 พฤษภาคม 2563 เวลา:17:27:49 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Unitan.BlogGang.com

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

บทความทั้งหมด