เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 10 หน้า 2
ต้นข้าวนั่งเหงาๆ อยู่ในห้องคนเดียว ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงจะดีใจที่ไม่มีข้าวหอมคอยมาแกล้งเขาก่อนนอน

แต่วันนี้พอไม่มีข้าวหอมจริงๆ ทำไมบ้านมันแสนจะเงียบเขา มองนาฬิกา

ผ่านไป 3 ชั่วโมงตั้งแต่กลับมา ทำไมยัยตัวแสบไม่โทรหาเขาเลย


“ยังไม่ถึงอีกเหรอ อุดร บินแค่ชั่วโมงเดียวเอง”

เขาบ่นน้อยใจ


แล้วกดเบอร์ข้าวหอมเพื่อโทรออก


“ฮัลโลเจ้ ถึงบ้านแล้ว”

เสียงสดใสตอบ


“ถึงนานหรือยังทำไมไม่โทรหาพี่”


“สักพักเอง พอดีมันค่ำแล้ว คุยกับแม่เรื่องพ่อ ขอโทษทีนะ”

เสียงอ้อนๆ ตอบ


ต้นข้าวเลยคลายความน้อยใจ เรื่องพ่อตาก็ต้องมาก่อน


“ก็ว่าจะไปนอนเฝ้าพ่อคืนนี้แหล่ะ ยังไม่เห็นพ่อเลย แม่บอกก็ดีขึ้นแล้ว หมอเข้าเฝือกไว้ ยังไม่ยอมให้กลับบ้าน”


“เปิดกล้องหน่อยสิ”


“เอ๋......”


ต้นข้าวเปลี่ยนเป็นกล้อง


เห็นหน้าน้อยๆ ยิ้มแย้มก็เบาใจ


“เจ้กินข้าวหรือยัง”


“ฮืม กินแล้ว อย่าลืมกินข้าวนะ”

เขาบอกเธอ

“ไม่ลืมหรอกค่ะ”


“คืนนี้จะไปนอนโรงพยาบาลเหรอ”


“ค่ะ”


“เอาผ้าห่มไปด้วยนะ ใส่เสื้อด้วย อย่าไปนอนแก้ผ้าที่โรงพยาบาลล่ะ”

เขาบอกอย่างเป็นห่วงปนขำ


“ชิ เจ้พูดอะไร ฉันไม่บ้าขนาดนั้นหรอก โรงพยาบาลไม่ใช่ห้องเรานิ จะนอนแก้ผ้าได้ไง”

ทำเสียงขึ้นจมูก


ต้นข้าวยิ้ม หัวเราะเบาๆ


“คิดถึงนะ”

เขาเอ่ยบอกอีกฝ่ายข้าวหอมหน้าแดงไม่ตอบ


“นี่ไม่คิดถึงบ้างเลยเหรอ”


“ก็..ก็ คิดถึง”

เหมือนพยายามพูดอย่างยากเย็น


“ไม่เห็นจะจริงใจเลย”

เขาน้อยใจ


ข้าวหอมเลยยิ้มแป้น


“คิดถึงค่ะ เจ้ก็นอนห่มผ้าด้วยนะ อีก 3-4 วัน เค้าจะกลับนะ”


“อืม”

รับคำไปยังงั้น ทั้งที่ใจอยากบอกให้กลับพรุ่งนี้เช้า


เมื่อปิดโทรศัพย์ไปแล้ว ต้นข้าวถอนหายใจหลายหน ล้มตัวลงนอน


มองไปข้างๆ ไม่มีข้าวหอม กลิ้งไป กลิ้งมา นอนไม่หลับทั้งคืน


รุ่งเช้า ต้นข้าวไปทำงานอย่างอิดโรย เขาไม่ได้นอนทั้งคืน ข้าวหอมส่งข้อความมาหา ถ่ายรูปกับพ่อชูสองนิ้ว


เขาเปิดดูแล้วยิ้ม ใจก็อยากจะบอกอีกฝ่ายรีบกลับไวๆ


“ขอให้พ่อหายไวๆ”

เขาส่งข้อความบอกข้าวหอม


“เจ้อย่าลืมกินข้าวนะ”

เธอส่งข้อความกลับ


“คิดถึง” เขาพิมพ์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข้าวหอมตอบกลับแค่ 1 คำ


ทำเอาน้อยอกน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่คิดถึงเขาเท่าที่เขาคิดถึงเธอ
 


เค้กมองท่าทีกระสับกระส่ายของเจ้านายตลอดวัน

เอาแต่คอยจ้องโทรศัพย์ราวกับรอใครโทรหา พอมีเสียงข้อความไลน์เข้าก็รับกดดู แล้วยิ้มบางๆ


ต้องบอกว่ามันทรมานหัวใจเธอเหมือนกัน หน้าหล่อๆ ขาวๆ ยังกะหนุ่มเกาหลี


เวลายิ้มมุมปากทำเอาใจละลาย


เจอทีแรกก็คิดว่าเป็นกะเทย พูดจาตุ้งติ้ง พอไปตัดผมหล่อมา ก็กระชากใจสาวๆ ทั้งสปา

ทั้งท่าทีละมุนละไม นุ่มนิ่ม ไม่ได้แมนเต็ม 100% ก็ขอเอาไว้ก่อนล่ะน้า

แต่มาอกหักตอนที่เขาบอกว่ามีเมียนี่แหล่ะ โลกหนอโลก มีคนหล่อทั้งคน

ก็กลายเป็นตุ๊ด เป็นตุ๊ดไม่พอยังมีเมียอีก ว่าแต่เมียเขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันนะ


 
วันนี้บุคกิ้ง 3 รอบ ต้นข้าวทำงานหน้าตาไม่สดใส ช่อทิพย์พาทัวร์มาลง พยายามคุยด้วย

เขากลับหลบหน้าหายไปบอกจะไปหาน้ำมันนวดในห้องเก็บของแต่ก็ไม่ออกมาอีกเลยจนเธอพาคณะทัวร์กลับ


“คอยดูนะ จนหลบไปถึงชาติไหน ฉันจะคอยตามจิกคุณแบบนี้แหล่ะ”

เธอตั้งมาตรปรารถนาไว้ในใจ


 
ต้นข้าวนั่งท้าวคางใจลอยอยู่ในครัว วันนี้เขากินข้าวในห้องครัวคนเดียว


“ดูหน้าเหมือนไม่สบายใจนะคะคุณต้น”

แก้วถามอย่างเป็นห่วง


“ก็เหงาๆ นิดหน่อย นอนไม่ค่อยหลับ”

เขาพูดลอยๆ


“คิดถึงคุณข้าวเหรอคะ”


ต้นข้าวเหลือบมองหน้าคนรู้ทัน


“คุณข้าวไปไม่กี่วันก็กลับแล้ว”


เขาพยักหน้าช้าๆ ไม่ได้ตอบโต้


“แต่ถ้าพ่ออาการหนักอาจจะไม่ได้กลับมาเร็วนะคะ..... ตามไปสิคะ “

แก้วแกล้งลองเชิงอีกฝ่ายว่าจะมีปฏิกิริยายังไง


ตาเป็นประกายมองแก้วแล้วยิ้ม


ใช่สินะ ถ้าทนไม่ไหว ทำไมต้องทน อุดรไม่ได้ไกลมากมาย นั่งเครื่องบิน ชั่วโมงเดียวก็ถึง ถ้ายัยนั่นไม่อยากกลับก็ตามไปสิ ถือโอกาสเยี่ยมพ่อตาด้วย


คืนนั้นต้นข้าวโทรหาข้าวหอม


ครั้งแรกเธอไม่รับ ทำเอาเขาวุ่นวายใจ แต่ผ่านไป 15 นาที เธอโทรกลับ เขารีบรับเปิดกล้องดู ข้าวหอมเพิ่งอาบน้ำเข้ามาในห้อง


“เจ้ กินข้าวหรือยัง”

เธอถามเขา พลางทาครีมที่หน้า


“เรียบร้อยแล้ว วันนี้ไปนอนโรงพยาบาลไหม”


“ไปค่ะ”


“ใส่เสื้อหนาๆนะ”

เขาบอกอย่างเป็นห่วง


ต้นข้าวมองร่างบางในผ้าขนหนูอย่างคิดถึง ร่างที่เคยกอดอยู่ทุกคืน เขาไม่ยอมวางสาย รอเธอแต่งตัวจนเสร็จ


“เจ้เค้าไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรหา”


ใจอาลัยอาวรณ์ไม่อยากให้อีกฝ่ายปิดกล้อง

 



Create Date : 02 เมษายน 2563
Last Update : 2 เมษายน 2563 7:25:07 น.
Counter : 742 Pageviews.

2 comments
๏ ... ทุกสมัย - ไทยสุขมะ ... ๏ นกโก๊ก
(21 มี.ค. 2567 13:00:10 น.)
เถาตำลึง..ตัวร้าย (ヤサイカラスウリ) ฟ้าใสทะเลคราม
(18 มี.ค. 2567 22:51:42 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 6 : กะว่าก๋า
(17 มี.ค. 2567 04:29:24 น.)
a day full of good vibes พุดดิ้งรสกาแฟ
(16 มี.ค. 2567 17:34:35 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร

  
unitan Literature Blog ดู Blog
รับรองต้องตามไปแน่ๆ ค่ะ

โดย: หอมกร วันที่: 2 เมษายน 2563 เวลา:9:14:39 น.
  
โดย: unitan วันที่: 3 เมษายน 2563 เวลา:13:26:46 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Unitan.BlogGang.com

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

บทความทั้งหมด