เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 15 หน้า 1
วันต่อมา ทุกคนมาทำงานพร้อมกับการคุยกันเรื่องไปเที่ยวอย่างสนุก
สาวๆ ช่วยกันจัดสปาเพื่อรับแขกกันอย่างร่าเริง
วันนี้รอบเช้ามีทัวร์มา 1 รอบ
หลังคณะทัวร์ชายร่างสัดทันสวมแว่นดำเข้ามาในร้าน
“สวัสดีครับ ผมต้องการนวดไทย”
ข้าวหอมมองเขาอย่างจำได้ มองต้นข้าวที่นั่งดูบุคกิ้งอยู่ที่โซฟาเงียบๆ
เค้กรีบออกไปทำหน้าที่ตัวเอง เชิญลูกค้านั่งเพื่อลงรายละเอียดก่อนนวด
“นวดกี่ชั่วโมงดีค่ะ”
“ 2 ชั่วโมงครับ ผมอยากได้ผู้ชายนวด”
ข้าวหอมทำตาโต เหลือบมองปฏิกิริยาต้นข้าวที่ยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ ร้านเราไม่มีพนักงานนวดผู้ชายค่ะ”
เค้กเอ่ยอย่างสุภาพ
“เหรอครับ ไม่เป็นไรครับ”
“สวัสดีครับคุณพจน์ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่นี่พนักงานนวดเป็นผู้หญิงหมด”
“ครับ ต้นว่างไหม นวดผมหน่อยสิ”
ใช้สายตาอ้อน
“ต้องขออภัยลูกค้าด้วยนะครับ เกิดเจ้าของร้านลงนวดแขกเอง ลูกน้องลาออกหมดแน่ ขาดรายได้”
ต้นไม่ได้สบตาอีกฝ่าย
“ฮ้าๆๆ”
พจน์หัวเราะชอบใจ
ข้าวหอมทำตาโต แอบฟังพลางกินขนม หรือเขาจะเป็นคู่จิ้นเก่า
เธอเอาวารสารมาแอบบังหน้าไว้ โดยไม่ดูว่ามันกลับหัว พอเค้กกลับมาที่เคาน์เตอร์เพื่อกดเบอร์โทรไปตามพนักงานนวดมารับแขก
“เค้ก เพื่อนสาวเจ้แน่เลย”
“จะใช่เหรอคะคุณข้าว”
“มีหรือจะอยากนวดกับผู้ชาย ถ้าแมนจริง”
ขวัญมารับพจน์ไปนวดแล้ว
“แบบนี้มีถ่านไฟเก่าแน่เลย”
ข้าวยังกระซิบกระซาบต่อ
“คุณข้าวจะไม่เสียใจเหรอคะ”
“แหม เรามันคนมาทีหลังนิ ยังไงก็ต้องปล่อยเขาไป ถ้าเขาจะมาเอาแฟนเขาคืน”
“เค้กไม่เห็นเหรอเขามาเฝ้าแอบมองทุกวันเลยนะทีร้านเค้ก กินกาแฟวันละ 2-3 แก้ว ป่านนี้ตาค้างเป็นหมีแพนด้าแล้ว เพราะนอนไม่หลับ เขาต้องมีอะไรกันแน่ๆ แหล่ะ ไม่งั้นไม่มาตามกันขนาดนี้หรอก”
“แต่คุณต้นก็ไม่มีท่าทีอะไรด้วยนะคะ”
“เจ้แกก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ สงสัยคราวที่แล้วโดนเขาทิ้งไปจะยังเสียใจอยู่”
เค้กเหลือบมองต้นข้าวเดินเข้ามาหาอย่างเงียบๆ
“คุณข้าวจะยอมเสียคุณต้นไปเหรอคะ”
“ถ้าเขารักของเขา เราหรือจะไปสู้เขาได้ กะเทยก็ต้องรักผู้ชายสิ จะมาแอ๊บแมนได้ตลอดชีวิตเหรอ”
ต้นข้าวยืนฟังสองสาวนินทาเขาอยู่แล้วตั้งแต่พจน์ไปนวด เฮ้ย......ทีเรื่องตัวเองไม่เห็นจะรู้ดีเท่าเรื่องของอื่นจริงๆ เขาดึงวารสารกลับหัวออก
ตาแป๋วจ้องมองคนบุกรุก
“เจ้!!!!.....” ร้องอย่างตกใจ
“พูดว่าอะไรนะ”
“เปล่านะ”
“หึงเหรอ”
“เปล๊า”
ทำเสียงสูงแล้วกินขนมต่อ ต้นข้าวอ้อมมายืนข้างๆ เค้กเห็นท่าไม่ดีเลยรีบหลบออกจากเคาน์เตอร์
ข้าวหอมเหลือบมองคนตัวสูงที่มายืนข้างๆเธอ
เขากอดคอเธอไว้
“ยัยบ๊อง ทีเรื่องของตัวเอง เวลาถามก็ตอบให้เป็นเรื่องเป็นราวบ้าง ทีเรื่องของคนอื่นพูดเป็นตุเป็นตะ”
“เรื่องอะไรล่ะเจ้”
“ก็เมื่อคืนพี่ถาม รักพี่ไหม ก็อ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ พูดเฉไปเฉมา”
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
กำลังสนุกเชียวค่ะ อ่านไม่ทันตอนอัพบล็อกนะคะ