เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 4 หน้า 6 ข้าวหอมพลิกตัวจากอกเขาไป กลางดึก ต้นหอมเผลอหลับไปแล้วหลังจากหาเรื่องมากมายมานับเกินล้าน โดยอัตโนมัติเวลาที่ข้าวหอมพลิกหนีจากเขา เขามักจะรู้สึกตัวแล้วพลิกตามไปกอดเธอไว้ อุ้มมือใหญ่สัมผัสกับอกตูมน้อยพอดีมือ ไม่ใหญ่มากเทอะทะจนล้น หรือเล็กมากเกินไป เขาเผลอสัมผัสอย่างเบามือเพราะไม่เคยแตะต้องมาก่อนในชีวิต ความนุ่มนิ่มของเนื้ออ่อนมันช่างเบาบางกับมือเขาเหลือเกิน เขาสัมผัสเม็ดบัวเบาๆ อย่างมหัศจรรย์ใจยิ่งนัก ทำไมร่างกายมนุษย์ถึงมีความแตกต่าง ความแตกต่างที่เขาไม่มี สิ่งที่เขาอยากมีแต่ไม่ใช่สิ่งที่เขามีได้ เขาได้เห็นทุกวันร่างกายเปือยเปล่าของข้าวหอม แต่มันแตกต่างกับการได้สัมผัส พอได้สัมผัสความรู้สึกเขาก็พลุ่งพล่าน ฮอร์โมนหลั่งไหล่มาจนหัวใจเต้นรัวอีกหน ความรุนแรงประดังประเดมายิ่งกว่าพายุลูกใหญ่ มากกว่าตอนหัวค่ำด้วยซ้ำไป เขากำลังสูญเสียจริตของตัวเอง เพราะร่างนุ่มนิ่มของข้าวหอมไปแล้วอย่างนั้นหรือ ต้นข้าวสัมผัสอย่างเบามือกลัวอีกฝ่ายจะรู้สึกตัวตื่น ใจหนึ่งก็ด่าทอตัวเอง ไม่ให้คิด ให้ทำอะไรที่บัดสี เราเองก็เป็นหญิงเช่นเดียวกับข้าวหอม ใจนึกก็หน้ามืดตามัวแรงดันเลือดลมทะลักทะล้น ลมปราณแตกซ่าน จนปวดร้าว เขาเผลอบดเบียดกับสะโพกเล็กจนพายุร้ายสงบลง ต้นข้าวพลิกตัวหนี สลัดความยุ่งเหยิงอยู่ในหัว เขาไม่เคยเผลอไผล่กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต ใจเขามีแต่นิยมชมชอบบุรุษ เขาเคยเป็นแต่กวางน้อยในอ้อมอกบุรุษ หาเป็นราชสีห์ที่จะไล่เหล่ากวางน้อยไม่ ข้าวหอมพลิกมากอดเขาไว้อย่างเคยชิน ต้นข้าวถอนหายใจ “อะไรมันจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด” เขาระพึงในใจ ทำไมเขาจะต้องนำมาคิดให้หนักหัวด้วยเล่า ................................................................... รุ่งเช้าข้าวหอมตื่นไปอาบน้ำก่อนเขา ต้นข้าวงัวเงียเพราะปวดหัวจากการดื่มเหล้าของอากง “เจ้ เราจะไปอบเซาว์น่าใช่ไหม?” เธอถามอย่างตื่นเต้น “ฮืม” เขาหลบหน้าหลบตาข้าวหอม “เจ้ ฉันไปดูในเน็ตนะ เขาบอก ในเขารังมีเซาว์น่าด้วย” ต้นข้าวยังคิดเรื่องเมื่อคืนแล้วรู้สึกผิดกับข้าวหอมจนไม่ได้ฟังเธอ “เจ้ ข้าวหอมมาเขย่าแขนเขา” “ไปอบที่เขารังไหม” เธอถาม ต้นข้าวมองหน้านวล สมองเริ่มทำงาน ทำไมเธอถึงได้รู้จักเขารงเขารังที่ว่านี้ด้วย มาไม่กี่วัน แล้วเกิดข้าวหอมแก้ผ้าในห้องเซาว์น่าที่เป็นสาธารณะแบบนั้น ไม่ดีแน่ “เจ้พาไปโรงแรมดีกว่าไหม เผื่อเราได้ไอเดียทำร้านต่อ” ที่โรงแรมมันยังเป็นส่วนตัวมากกว่า “เจ้ ที่สปาเราไม่มีเซาว์น่าซะหน่อยนะคะ ไปเขารังเถอะ เค้าอยากบรรยากาศธรรมชาติ” เธอแย้งทำเสียงออดอ้อนอีกฝ่ายทำให้เขาขัดใจไม่ได้ เมื่อหาร้านเซาว์น่าที่อยู่ในเขา ห้องแยกชายหญิง ตอนเช้ายังไม่มีคนมา ค่าบริการไม่แพงแค่คนละ 120 บาท ต้นข้าวบอกเจ้าของร้านว่าเขาขอเข้าห้องผู้หญิง ซึ่งเจ้าของร้านก็อนุญาต เพราะดูจากท่าทางตุ้งติ้งของเขาแล้วยังพูดกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แทนตัวเองว่าเจ้ตลอด ก็น่าจะกะเทยชัวร์ เมื่อได้ผ้าถุงกันคนละผืน ข้าวหอมซื้อขมิ้นกับน้ำผึ้งไว้ขัดตัว เธอมองร่างสูงใหญ่ที่สวมผ้าถุงแล้วอดขำไม่ได้ “ขำอะไร?” “ก็ไม่รู้สินะ” ถ้าพูดว่ากะเทยควายอีกมีหวังฝ่ายนั้นโกรธแน่ๆ เซาว์น่าบรรยากาศธรรมชาติของเธอ เห็นห้องเล็กๆ แยก ชายหญิง ข้างๆห้องอบ มีห้องน้ำ และห้องลาดน้ำหลังอบ ด้านหลังเป็นเตาขนาดใหญ่หม้อต้มยักที่ต่อท่อพ่นไอน้ำสมุนไพรมาที่ห้องอบ ทั้งสองเข้าไปอบนั่งคุยกันเบาๆ ผ่านไป 10 นาทีเหงื่อออกเพราะร้อนเป็นการเปิดรูขุมขน ก็ออกนั่งพัก ดื่มน้ำที่ห้องลาดน้ำ ข้าวหอมขัดตัวเอง แล้วขัดให้ต้นข้าวด้วย เขาอาสาขัดหลังให้ แต่ข้าวหอมไม่ชอบโดนคนอื่นจับต้องตัวก็ปฏิเสธ “หล่อนยังขัดให้เจ้เลย เจ้จะช่วยขัดคืนให้” เขาบอก “ก็ไม่ชอบใครแตะตัว” ข้าวหอมเอ่ย “ฮึ หล่อนท่าจะเพี้ยนหรือเปล่า จับคนโน้นคนนี้ไปทั่ว” เขาต่อว่า “เจ้อุตส่าห์ใจดีนะจะขัดตัวให้ ตอนนี้ตัวยังอุ่นๆ รูขุมขนเปิด รีบขัดเอาขี้ไคลออก” “งั้นก็ได้ ขอบคุณค่ะ” พูดแล้วหันหลังให้เขา ต้นข้าวเอาขมิ้นผสมน้ำผึ้งบนผ่ามือ แล้วค่อยลูบลงแผ่นหลังบาง ข้าวหอมเป็นคนตัวเล็ก อุ้มมือใหญ่ของเขาแค่วาง ลง 2 ข้างก็เต็มหลังเธอแล้ว ต้นข้าวหัวใจเต้นแรงระรัว แค่สัมผัสเนื้อตัวข้าวหอม ก็มีผลต่อฮอร์โมนเขาขนาดนี้เชียวหรือ อีกฝ่ายก็ฮัมเพลงขัดแขนขัดขาตัวเองอารมณ์ดี เขาถูไปเรื่อยๆ อย่างเบามือ ใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ เขาขยับเข้ามาใกล้อีกฝ่าย ถูคอถูไหล่บาง สำรวจอย่างใจระทึก “เจ้ ถูแรงๆ ก็ได้” เหมือนอีกฝ่ายได้ใจ มือใหญ่ของเขาเกี่ยวกับผ้าถุงเธอจนหลุด “อุ้ย” เธอตกใจจับผ้าถุงไว้ แต่มือของต้นข้าวไวกว่าเธอ ล้วงไปโอบอกอูมเล็กไว้ “เอ๊ะ” เสียงข้าวหอมตกใจกว่าเดิม หันมามองอีกฝ่าย “เจ้ตกใจกลัวคนเห็นข้าวหอมโป๊ว” เขาตอบระรัว ข้าวหอมดิ้นแต่มืออีกฝ่ายกับไม่ยอมปล่อย เขากลับขยับไปแนบชิดเธอ “เจ้ก็เป็นผู้หญิงทำไมต้องตกใจ” เขาหาเรื่องปดเธอ ใจหนึ่งก็นึกด่าตัวเองทำไมสร้างเรื่องแบบนี้ “ก็ ก็ ผู้หญิงด้วยกันเขาไม่จับกันหรอก” ข้าวหอมตอบตะกุกตะกัก จากโอบอูมเฉยๆ เปลี่ยนเป็นนวดเฟ้น ทำเอาข้าวหอมนั่งไม่ติด อะไรกันของเขาเกิดอะไรขึ้น เสียงคนมาอบเซาว์น่าคุยกันเดินมาใกล้ ข้าวหอมสะบัดตัวจากอุ้งมือใหญ่สำเร็จแล้วนุ่งผ้าถุง หัวใจเต้นระทึก ต้นข้าวมองหน้าตื่นตกใจของคนร่างเล็กแล้วก็ได้สติ “เจ้ไม่ได้...” เขาอยากจะแก้ตัว พอดีสาวนางหนึ่งเข้ามาลาดน้ำ เธอตกใจเห็นต้นข้าวที่เป็นผู้ชายนั่งอยู่ฝั่งผู้หญิง “เพิ่งมาเหรอคะ” ต้นข้าวหันไปคุยด้วยทำท่าทางตุ้งติ้ง สาวนางนั้นเลยคลายตกใจ สมัยนี้กะเทยหน้าตาหล่อมีถมไป แม้จะรู้สึกเสียดายก็ตามที “ค่ะ อยู่กันสองคนเหรอคะ” “ค่ะ” ต้นข้าวตอบ หันมามองข้าวหอม “จะอบอีกไหม” ต้นข้าวถาม “อบสิ มาถึงขนาดนี้แล้ว ไปเถอะเจ้ อีก 2-3 รอบค่อยกลับ” ข้าวหอมดึงเขาไปเข้าห้อง ข้าวหอมคิดเงียบๆ จากสัมผัสต้นข้าวเมื่อครู่ ไม่ใช่ผู้ชายที่กำลังหื่นอยากจะขย้ำผู้หญิง เขาเป็นกะเทยมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยชอบผู้หญิง ตอนทำงานด้วยกัน ยังเปิดตัวแฟนหนุ่มเลย กะเทยแก่ขนาดนี้ เขาคงไม่คิดอะไรกับผู้หญิงมั้ง เขาจะมากลับใจอะไรตอนนี้ แฟนผู้ชายก็เคยมี เธอก็ไม่เคยยั่วเขา เขาคงไม่เคยคิดอะไรทั้งนั้น เมื่อคิดแบบนั้นแล้ว ก็สลัดความรู้สึกเมื่อครู่นั้นไป หลังจากอบเซาว์น่าเสร็จ ต้นข้าวมองดูเวลาเพิ่งจะ 9 โมงครึ่ง เขาพาเธอไปหาติ่มซำอาหารเช้าขึ้นชื่อของชาวภูเก็ต และก็เป็นดังคาด ข้าวหอมกินทุกอย่างอย่างอร่อย “เจ้ พาเค้ามาอีกนะ เค้าชอบทุกอย่างเลย” เธอบอกเขา ต้นข้าวเห็นท่าทางร่าเริงมีความสุขของข้าวหอมแล้วก็ยิ้มแทนคำตอบ
unitan Literature Blog ดู Blog
ส่งกำลังใจกันหนี่อยนะคะ  โดย: หอมกร
  วันที่: 9 มกราคม 2563 เวลา:8:54:52 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
พรุ่งนี้มาใหม่ค่ะ