No. 1046 ทำงานที่ยาก..หยุดและมองไกล จะเห็น
No.  1046  ทำงานที่ยาก หยุดและมองไกล จะเห็น..
 

 
ทำงานเหมือนปั่นจักรยานผ่านถนนที่ขรุขระ.. ถ้าหยุดแล้วมองไปไกลจะเห็นแสงสว่างแม้จะน้อยนิดก็ต้องพยายาม
หนทางการทำงานข้างหน้าจะดีหรือไม่ ก็ต้องลองดู
อยู่ในวงการก่อสร้าง ด้านการเงิน/บัญชีเกือบสองปี ได้ความรู้หลายอย่างแต่ก็พบ กับงานที่ทำความลำบากใจ
คงเป็นเพราะตลาดความต้องการซื้อบ้านขายบ้านเงินหมุนเวียนมาก
 
กลุ่มบริษัทที่ทำงานด้วย เปิดงานก่อสร้างหลายจุดพร้อม ๆ กันเพราะ ไม่คาดคิดเลยว่า ปูนซิเมนต์ชนิดต่าง ๆ  เหล็ก
ก่อสร้างจะขาดแคลนต้องใช้ เงินสดซื้อแคชเชียร์เช็คธนาคารนำไปซื้อ วัสดุสองอย่างนี้ก่อนจึงจะได้ของ
ทั้งที่ก่อนหน้านั้น การซื้อวัสดุก่อสร้าง ไม้แบบ เหล็กแบบ อุปกรณ์ประปาไฟฟ้า กระเบื้อง ฯ ผู้ขายสินค้าจะให้เครดิตแตก
ต่างกันไป 1 เดือน หรือ 2 หรือ 3 เดือนแล้วแต่เครดิตลูกค้า
 
เป็นนโนบายของ บอส   ค่าแรงคนงาน  เงินเดือน พนง.  ค่าไฟฟ้า น้ำประปาค่าจ้างเหมาทำงานก่อสร้าง
ต้องจ่ายตรงเวลา.. ถ้าเป็นพวกตอกเสาเข็ม หรือ หจก./บริษัทรับเหมางานช่วง เจรจาขอเครดิต ถ้าตกลงกันได้ก็เซ็นสัญญา
จ้างทำตามสัญญาเสมอ...  ด้านการเงิน บิกบอสเป็นผู้ เจรจาจากธนาคาร/ทรัสต์/หรือแหล่งเงินกู้เอง
 
งานก่อสร้างจึงดำเนินต่อตรงตามเวลา ส่งมอบงานตรงสเป็คที่กำหนดไม่มีปัญหาใด ๆ เพราะนั่นเป็นชื่อเสียงเรียกลูกค้า
รายใหม่ได้อีก  บัญชีไม่มีปัญหาเพราะสมุห์บัญชีนำบัญชีเข้า ซอฟแวร์บัญชีที่ผมจัดหา
และวางรูปแบบไว้ง่าย ๆ พร้อมที่จะดูฐานะการเงิน แคชโฟลว หรือที่เรียกว่า งบกระแสเงินสดจะ มองเห็นว่าวันพรุ่งนี้
วันมะรืนหรืออีกอาทิตย์ต้องใช้เงินเท่าใด  แต่....การบริหารเงินอยู่ที่


 
หน.แผนกงานเงินจะต้องส่ง พนง.เมสเซนเจอร์ 7 คนไปวางบิล  เก็บเช็คจากลูกค้ารายย่อยที่ซื้อบ้าน รอส่งมอบบ้านหรือลูกค้า
ที่ซื้อไว้ขาย ให้ทัน.. ปีกว่ามีหมุนเงินไม่ทันบ่อยครั้ง ผมนั่งดูมาจาก ไปเพิ่มกิจการอีกอย่างคือ โรงแรมที่พัทยาใต้
บิกบอสต้องการขยายเฟส 2  เพื่อรองรับลูกค้า กับโครงการบ้านแถวปากช่อง
 
งานโรงแรมพัทยาใต้ ดู ๆ แล้วคงไม่เป็นไรมั้ง เพราะมี อาจารย์มหาลัยที่มีชื่อเสียงเข้าร่วมงานวางแผนงานที่ ทั่วไปเรียกว่า
เบรคอิเว้นพ้อยท์ (จุดคุ้มทุน)  ประมาณการค่าใช้จ่ายด้านบริการ ห้องอาหารในโรงแรม
  กำหนดค่าห้องพักแต่ละประเภทไว้ แบ่งเป็นซีซัน... มีโอกาสพูดคุยกับอาจารย์ที่ว่าบ่อย เลยรู้ว่าท่านทำเบรคอิเว้นพ้อยท์
 พิมพ์ใส่ซอฟแวร์โลตัส(เอกเซล) อาจารย์ลองคีย์ให้ดู  ใช้สูตรคณิตศาสตร์เมื่อเปลี่ยนตัวเลขจุดเดียวมันจะเปลี่ยนโยง
เปลี่ยนโยงลิงค์ทั้งหมดน่าทึ่งมาก

มีอยู่วันหนึ่งอาจารย์ลืมแผ่นดิสเก็ต 5  นิ้วไว้ในเครื่องคงจะลืมเอากลับไปด้วย บังเอิญเป็นเครื่องที่ผมใช้ประจำเลยลอง
เข้าดู อ๋อ.. เป็นแบบนี้เองวิธีการเขียน  เสร็จโก๋ 555 ใช้วิธีจำ และคืนแผ่นดิสเก็ตให้อาจารย์ไป..ที่ไม่ต้อง copy เพราะแต่ละกิจการไม่เหมือนกันปรับแก้ให้เหมาะสม
ผมโชคดีขณะทำงาน มีน้องคนหนึ่งเป็น ผู้ชายชื่อ เล็ก เป็นคนนครปฐม เล็กเก่งคอมพิวเตอร์เลยสอนวิธีการใช้ให้ผมหลายอย่าง
มีอะไรไม่เข้าใจก็ขอให้ เล็กช่วยแนะนำ...ตั้งแต่ที่รู้จักกัน เราต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาน่าจะปีพศ. 2532  จน
ปัจจุบันยังติดต่อกันดูข่าวในเฟซบุคของกันและกันอยู่ 
 
เราประชุมกันทุกอาทิตย์ ทั้งผมและ ผจก.โครงการได้ทักท้วงหรือขอให้บอส ชะลอโครงงานบางจุดไปก่อน
เฮ้ย ไม่ได้เราต้องทำก่อนคนอื่นจึงจะได้เปรียบ ขายง่ายกว่า เรื่องเงินไม่ต้องห่วงผมจะขอกู้มาใช้ในโครงการณ์เอง
ผมมีแหล่งเงินกู้ที่ธนาคาร... ทรัสต์.... 
ผมก็ได้แต่แบะ ๆ  พูดไม่ออก หนักใจมากที่ต้องหมุนเงิน ผลัดชำระหนี้
 
มีอยู่วันหนึ่งในที่ประชุม เรื่องติดตามงานโครงงานบางบัวทอง กับที่ปากช่องทั้งสองแห่งนี้ งานเดินไปดีมาก ๆ ไม่มีปัญหา
ทุกคนแฮปปี้มากการเงินไม่สะดุด ในที่ประชุมมีแขกพิเศษเป็นดาราหนุ่มไทยลูกครึ่งฟิลลิปปิน+สเปน
คุณ...... จะมาร่วมงานกับเรา ผมได้ปรึกษากัน จะจดทะเบียนเป็นบริษัทโฆษณา...เร็ว ๆ นี้พวกเราเลยได้ทักทายทำความรู้จัก
 
ผมก็ทักทายตามปกติทั้งที่จริงแล้ว ดีใจที่ได้เจอ พระเอกหนังดังตัวเป็น ๆ  เพราะชื่นชมการแสดงเป็นหนุ่มลูกครึ่งขี้เล่น
ตัวจริงก็ใช่ดูสบาย ๆ เป็นกันเองมิน่าจึงมีแฟนคลับเยอะ
ได้ฟังแนวการทำงาน การหางานเข้าบริษัทโฆษณาที่จะทำเงินปีได้ดี ....น่าจะดี แต่ใจผมนึก ลำบากตรูอีกแล้ว
คือจะหมุนเงินได้แบบไหน.. เพราะบอสต้องลงทุนอีกมาก... ฝ่ายดาราหนุ่มลงทุนประมาณ 30 %
วันต่อมาบอสเรียก ผม กับ ผจก.โครงการณ์เข้าไปคุย บอกว่าเห็นใจที่ดูแลการเงิน 6 บริษัทรับเงินเดือนเพียงแห่งเดียว
บอสก็บอกเราทั้งสองคนว่า จะมอบหุ้นให้ฟรี 5 %  มีกำไรก็แบ่งตามสัดส่วนขอให้ช่วยกันทำงานเต็มที่
ผมก็ขอบคุณ พอเข้าใจเรื่องงาน..
วันรุ่งขึ้น บอส กับ ผจก.โครงการณ์ออกไปติดต่องานข้างนอก ไม่มีใครอยู่
พี่ไวน์โรงงานลาดหลุมแก้วโทรมา มีคนตายคะ
หา.. ใครตายโอนสายมาเลย
พี่ไวน์ผมบรรจง โฟร์แมน..จำไอ้ทองช่างซ่อมได้เปล่าพี่ มันลงไป ซ่อมโม่ใหญ่ตอนเช้า..พอได้เวลา 8 โมง
ไอ้หวัดเข้าทำงานที่โม่ใหญ่ เห็นป้ายซ่อมแขวนไว้ที่คอนโทรลคิดว่า ช่างซ่อมคงจะลืมเก็บ


 
เลยหยิบไปวางพิงฝาไว้... มันจะลองเครื่องโม่ว่าใช้ได้หรือยัง
มันไม่รู้ว่ามีคนอยู่ในโม่...พอกดสวิทเครื่องโม่ก็หมุนบดตัวใอ้ทอง ร้องลั่นแล้วก็เงียบไป.. ผจก.โรงงานไม่อยู่ทำไงดี
ตาย..หะ...ทองมันตายเลยเหรอ


เละครับพี่ตัวเหล็กโค้งในโม่มันบด แข้งขาหัก หัวบิ ตำรวจกำลังมาน่าจะมาจับ คนคุมงานคงจะผมแหละพี่
เอางี้บรรจงหลบไปก่อนอย่าเพิ่งเข้าโรงงานผมจะโทรหาบอส..เข้าวิทยุโทรศัพท์ (เมื่อปี 2530 - 2534) ใช้แบบนี้ติดต่อยากติดบ้างไม่ติดบ้าง


ติดต่อ ผจก.โรงงานให้ช่วยจัดการให้ และจะให้
หน.บุคคลของโรงงาน ส่งข่าวทางโทรเลขไป หาพ่อแม่ทองให้รู้ก่อน (โทรเลขเป็บแบบนี้)
จนท.ไปรษณีย์จะเข้าเครื่องพิมพ์ ข้อความจะไปโผล่ไปรษณีย์ใกล้เคียงผู้รับ บุรุษฯ จะนำไปส่งทันที


 
หลังจากที่ บอสกลับมาจากไซท์งานปากช่อง  ผมก็ขอจ่ายเงินทำศพ และเงินชดเชยให้พ่อกับแม่ ช่างทองไปเยอะเหมือนกัน
คิด ๆ แล้วก็คิดจะทำงานที่นี่ยาก เพราะบริษัทเขาเปิดโครงการณ์มากเกินไป เกินกว่ากำลังทรัพย์หมุนเวียน
ฮัลโล พี่ไวน์ใช่เปล่าคะ  หนูสุดาเพื่อนของ ธันว์คะ
  ใช่ครับผมไวน์
หนูจะชวนไปทำงานที่โรงงานชลบุรี กำลังก่อสร้างอยู่แถวอ่างศิลา.. มีห้องพักอยู่ชายทะเลให้อยู่ด้วยคะ


อึ้งไปชั่วขณะ  ทำไงดี....?
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ 
st ผู้เข้าชม  2,095,335.
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ
 
Diarist



Create Date : 10 ธันวาคม 2564
Last Update : 10 ธันวาคม 2564 5:33:12 น.
Counter : 1049 Pageviews.

19 comments
แพ้เนื้อจากการโดนเห็บกัด alpha-gal allergy สวยสุดซอย
(17 เม.ย. 2567 14:07:10 น.)
สุขสันต์วันปีใหม่ไทย ๒๕๖๗ haiku
(13 เม.ย. 2567 10:13:33 น.)
Bangsaen 21 The Finest Running Event Ever 2023 บางแสน แมวเซาผู้น่าสงสาร
(12 เม.ย. 2567 10:20:55 น.)
Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ
(11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณอุ้มสี, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณกิ่งฟ้า, คุณทนายอ้วน, คุณkae+aoe, คุณnonnoiGiwGiw, คุณหอมกร, คุณtuk-tuk@korat, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณhaiku, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณmcayenne94, คุณชีริว, คุณสองแผ่นดิน, คุณlovereason, คุณคนเคยผ่านมหาสมุทร, คุณSertPhoto

  
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

สมัยเรียนได้เรียนเรื่อง เบรคอิเว้นพ้อยท์ ด้วยครับ
สถาปนิกต้องคำนวนค่าใช้จ่ายคร่าวๆในการก่อสร้าง
ถ้าเจออาจารย?ที่มีประสบการณ์จริงเยอะๆ
ท่านจะสอนเรื่อง ค่า "โสหุ้ย" ด้วย
เป็นค่าทำให้การงานลื่นไหล
สะดุุขั้นตอนไหน ก็เอาเงินจิ้มเข้าไปครับ 555

อ่านแล้วสงสารช่องทองนะครับพี่
เมื่อก่อนเหตุการณ์แบบนี้มีมากเหลือเกิน
เนื่องจากการก่อสร้างยังขาดมาตราการด้านความปลอดภัย

คดีเจ้าสัวน่าจะใช้เหตุผลด้านสุขภาพ
ออกมารักษาตัวที่โรงพยาบาลได้
ติดจริงน่าจะไม่ถึงปี แล้วก็พักโทษครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:6:41:34 น.
  
น่าสงสาร
โดย: อุ้มสี วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:7:41:39 น.
  
"เสร็จโก๋" อิ อิ
ไม่ใช่คนรุ่น 80s นี่ไม่รู้จักนะคะ

อ้อก็ชอบพูดบ่อยๆ
มาพร้อมๆ.."ช้าไปต๋อย"
เริด..สแมนแดน

ภาพปิดบล็อก..น่าไป น่าเที่ยวจริงๆ
รอๆๆ..อ่านการทำงานที่"อ่างศิลา" ตอนต่อๆไปค่ะ
สุขสันต์วันศุกร์
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:8:07:25 น.
  
สวัสดีค่ะพี่ไวน์
ขณะที่เขียนอยู่นี่ใจยังสั่นไม่หายค่ะ สงสาร”ไอ้ทอง” คงจะทรมานมาก มีเรื่องเล่าสยองขวัญอีกมั้ยคะ(จะได้เป็นโรคหัวใจแล้วค่ะ)5555
งานในโรงงานมีอุบัติเหตุร้ายแรงไม่พิการสูญเสียอวัยวะหรือเสียชีวิต
มีแทบจะทุกที่ค่ะ เป็นเรื่องธรรมดาถ้ามีมาตรการเข้มงวดคงจะไม่เกิดขึ้นส่วนเรื่องการบริหารทางการเงินและบัญชีของพี่
ฝีมือระดับพระกาฬแล้วไม่ขอเอ่ยถึง ตอนนี้ขอหายใจให้ทั่วท้องก่อนค่ะ
สวัสดีค่ะ
โดย: จินดา IP: 119.76.1.238 วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:9:29:49 น.
  
บอลยังทันสมัยที่ต่างจังหวัดยังไม่มีโทรศัพท์ทุกบ้าน เวลาจะโทรทางไกลหากันทีนึงก็ต้องไปที่ร้าน ให้เค้าต่อโทรศัพท์ให้คุยกันเสียเงินแพงกว่าโทรศัพท์ธรรมดาครับ
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:11:00:29 น.
  
สวัสดีค่ะพี่ไวน์ ขอบคุณที่ไปชมเมนูขนมปังหน้าหมูนะคะ เมื่อก่อนเคยทอดน้ำมันในกระทะรู้สึกอมน้ำมันไม่อร่อยพอตอนนี้ลองใช้หม้อทอดไร้น้ำมันรู้สึกกรอบอร่อยไม่อมน้ำมันเลยค่ะ

มาอ่านงานของพี่ไวน์ตอนเครื่องโม่บดร่างคนงานน่าสงสารมาก คนงานที่มานำป้ายออกประมาทมากน่าจะตรวจดูความเรียบร้อยในเครื่องก่อนหรือส่งเสียงถามไปว่ามีใครอยู่มั๊ยถึงควรจะเอาป้ายออก แบบนี้คนงานคนนี้มีส่วนผิดเต็มประตูเลยค่ะ ความประมาททำให้คนถึงแก่เสียชีวิต น่าสงสารจริงๆ

โห..พอคิดจะย้ายงานก็มีงานมาจ่อให้เลยพี่ไวน์โชคดีจริงๆค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:11:03:32 น.
  
พี่ไวน์ก็ตำแหน่งสูงขึ้นจากสมุห์
เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินหละซิ



โดย: หอมกร วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:14:05:35 น.
  
น่ากั๋วเนาะเจ้าป้ายทำงาน
น่าจะมีบอกโตยว่าใคร ลงไป เวลาไหน เนาะเจ้า
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:14:59:00 น.
  
อุบัติเหตุจากความประมาทเลยงานนี้ ตายแบบไม่ต้องสงสัยเลย

แผ้นดิสก์สมัยก่อนใหญ่มากจริงๆ ผมทันรุ่นในภาพ (ที่เล็กสุด) เวลาเซฟไฟล์ใหญ่ๆ ใช้เป็น 10 แผ่นเลยบางที
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:17:02:23 น.
  
สวัสดีคครับพี่ไวน์
ไซต์ โรงงานเกิดอุบัติเหตุทีไรสยองทุกทีอ่ะครับ
อย่างที่ผมเคยเล่าว่ามีไซต์นึงที่ผมขนลุกขนพองตอนตี 3 ที่นั่นก็มีเหตุสยอง ที่สยองไม่แพ้โม่เลยครับ พวกผมรู้นี่กลัวเลย ก็ว่าเช้าวันนั้นพวกผมเข้าหน้างานกัน แล้วเข้าไม่ได้ให้ทำงานอยู่ที่ห้องประชุม แล้วมีตำรวจมา พวกผมยังคุยกันขำๆ ทีเล่นทีจริงเลยว่า แบบนี้มีคนตายแน่เลย ก็จิงๆ ด้วยครับ
ความปลอดภัยในไซต์งานจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ พวกผมเข้างานกันถึงชินก็ไม่เฉยชา กลัวพลาดเหมือนกัน แต่พวกผมทำงานเซฟกันมากกว่าหัวหน้างานอีกครับ ดังนั้นอันตรายน้อยมากแต่ไม่สุ่มซ่ามเอง 5555
โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:17:30:18 น.
  
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:7:41:28 น.
  
สวัสดีค่ะคุณพี่ไวน์..

เพิ่งเคยเห็นเครื่องโทรเลข..

ตอนแรกนึกว่าเป็นโทรศัพท์รุ่นแรกๆ..อิอิ

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:9:36:06 น.
  
คนเก่ง เลือกงานได้
มนุษย์สัมพันธ์ดีด้วย ไม่มีตกงาน
งานประสานสิบทิศแบบพี่ไวน์ต้องฝีมือฝีปากเลยค่ะ
โดย: mcayenne94 วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:15:52:03 น.
  
ถ้าย้อนกลับไปยุคขรัวโต
ท่านคงต้องจุดเทียนตอนกลางวัน
เพื่อจะบอกว่า

"มืดจริงหนอๆ" แน่นอนเลยครับพี่
บ้านเมืองเราในตอนนี้
เป็นอย่างนี้จริงๆ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:18:00:04 น.
  
โอ้โฮ ถนนแบบนี้ผมไม่เอาจักรยานมาปั่นแน่ๆ

2532 ตอนนั้นคอมพิวเตอร์เป็นยังไง นึกไม่ถึงเลยครับ คงเล่น dos กัน ใช้ยากสุดๆ
ยังติดต่อมาถึงตอนนี้เป็นมิตรภาพที่ยาวนานจริง
เฟซบุ๊คมันดีนะครับ เชื่อมโยงให้เราได้เจอเพื่อนเก่าๆเยอะเลย

...ช่างที่รู้จักเละอยู่ในโม่ ฟังก็สยองแล้วครับ
อุบัติเหตุในไซต์งานเกิดขึ้นทีก็น่ากลัวจริงๆ ดีนะผมไม่ต้องทำงานอะไรกับเครื่องจักรแล้ว
คนเอาป้ายออกก็อย่างชุ่ยเลย จำไปจนวันตายเหอะ
โดย: ชีริว วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:23:10:40 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 ธันวาคม 2564 เวลา:6:22:04 น.
  
หัวจั่วนี่ธรรมะ..เน้นๆ
สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 12 ธันวาคม 2564 เวลา:9:41:08 น.
  
อุบัติเหตุนี่น่ากลัวจริงๆ

ส่วนเรื่องน้ำในคลองนั่นไม่ทราบเลยครับว่าผันมาจากทะเลหรือเปล่า
โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร วันที่: 12 ธันวาคม 2564 เวลา:11:10:46 น.
  
สวัสดีค่ะ คุณไวน์
อ่านมาถึงตอนจบลุ้นเลย จะทำยังไงต่อคะ ที่พักก็ติดทะเลด้วย วิวต้องหลักล้านแน่ๆ เลย นุ่นก็ลุ้นตามแบบจบตอนพีคเลย อิอิ
เรื่องงานก่อสร้าง งานโรงงาน โรงแรม เข้าใจยากจังเลย เหมือนว่าต้องรับผิดชอบเยอะ สเกลใหญ่ อ่านแล้วแบบคุณไวน์ต้องเก่งมากมีแต่คนต้องการตัว
นุ่นทันได้ใช้แต่แผ่นดิสเวลาเซฟงาน ดิสเกตแบบในรูปไม่ได้ใช้แล้วค่ะ ส่วนโทรศัพท์นั้นที่บ้านยังมีอยู่เลยแต่ใช้ไม่ได้แล้วค่ะ น่าจะหลายสิบปีแล้วเป็นของยี่ห้อ dancall เหมือนว่าราคาเป็นแสนเลยอะ แพงเว่อมาก ตอนนี้เหรือก็แพงอยู่ดี 55 แต่ขนาดและความสามารถคุ้มมากแล้วนะคะ
นุ่นก็อยากเขียนนิยายที่แนวอาชีพหลากหลายมากขึ้น แต่อันไหนไม่ค่อยมีความรู้ก็กลัวที่จะเขียนค่ะ อ่านบล็อกคุณไวน์ได้ความรู้เล่ห์กลเยอะเลย ขอบคุณมากๆ ค่า
โดย: lovereason วันที่: 13 ธันวาคม 2564 เวลา:0:00:23 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Rimtarn.BlogGang.com

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]

บทความทั้งหมด