No. 1028 คิดถึง (ตะพาบ)
No.  1028   คิดถึง  (ตะพาบ)



นั่งอยู่ในกระท่อมเล็กหลังมุงด้วยใบจาก ฝนตกหนักกว่า 5  ชั่วโมงรอบกายมืดเกือบจะไม่เห็นอะไร หยาดฝนตก
ใส่หลังคาใบจากหยดสู่ดินไม่ขาดสาย อากาศเย็นต้องใช้ผ้าขาวม้าปิดคอห่มอีกชั้น
 
มองลงจากไร่บนดอยสุดสายตามีแต่ความมืดมีแสงไฟจากบ้านคน ยิบ ๆ เป็นหมู่บ้านแม่ขะจาน อ.เวียงป่าเป้า เชียงราย


 
หิว.. ไม่มีของกินเลย... รอบกายมืดน่ากลัว
อยู่คนเดียวท่ามกลางไร่ขิงกว้างกว่า 25  ไร่หลาย ชั่วโมงแล้วรอรถพิคอัพเพื่อนขึ้นมารับกลับบ้าน คงยากที่จะขับ
ขึ้นตามถนนบนดอยบ้านสันกู่เขตติดต่อ อ.วังเหนือลำปางกับ อ.เวียงป่าเป้า ถนนเป็นดินลูกรังไม่ดีเลย กลางวันไร่กว้างตามภาพข้างล่าง

เราใช้ถนนดินที่คดเคี้ยว มีร่องน้ำเซาะอยู่กลางถนน ไต่ขึ้นดอยนี้มาหลายเดือน เวลาขับรถขึ้นต้องให้ล้อรถจับสันดิน
ไม่ให้ตกในร่องกลางหรือริมทาง สองสามวันขับรถขึ้นลำบากมาก ลื่นวันนี่ เพื่อนขับรถมาส่งบนไร่มาดู คนงานกลุ่มเล็ก
สิบกว่าคนมาแต่งดินแปลงขิงที่น้ำชะล้าง ทะลาย คนงานอยู่ในหมู่บ้านข้างล่างดอยที่เราอยู่
 
เพื่อนขับรถมาส่งแล้วก็ ขับกลับไปติดต่องานที่วังเหนือและจะกลับมารับตอน 5  โมงเย็น... คนงานได้เดินลงดอยกลับบ้าน
ไปนานแล้วแต่เพื่อนคงจะขับขึ้นดอยไม่ได้ฝนตกหนักลืนขืนดันทุรังขึ้นมารถอาจจะลื่นปัดตกเนินดอยได้
หิวข้าวมากขึ้น ใช้มือรองน้ำฝนที่ไหลผ่านใบจากหลังคาใส่ปากแก้หิว



นึกถึงบ้านที่กรุงเทพ ลูกชาย กับลูกสาวยังเล็กคงจะอยู่กับ ยาย แม่ของลูกคงอยู่ระหว่างการเดินทางจาก กรมที่สามเสนไปบ้าน
ซอยอ่อนนุชรถคงจะติดมาก... ลูกสาวกับลูกชายคงจะกินข้าวที่ยายทำให้กินกันเงียบ ๆ



ภาพลูกสาวยืนหน้าผม กับหลานสาว ณ บ้านให้คนเช่าที่ พิษณุโลก

ครอบครัวเราทำงานหนักผมเองทำงานประจำ ควบกับค้าขายส่วนตัวไม่ค่อยได้อยู่เล่นกับลูกสองคนเลยปล่อยให้อยู่กับยาย
วันหนึ่งเลิกงานแล้วผมขับรถไปบางลำพูไปซื้อผ้ามาขาย ในรถมีถุงผ้าใหญ่ 3 ถุง
ฝนตกพรำ ๆ รถติดกว่าจะถึงบ้านซอยอ่อนนุช แยกเข้าซอยเล็กเข้าบ้าน 700  เมตรเห็นแสงไฟในบ้านเปิดอยู่เพียง 1 ดวง
เข้าไปบ้านเห็นลูกชายนอนหลับบนเตียงมีหนังสือตกอยู่ข้างตัว
 
เดินไปที่ห้องนอนเล็ก เห็นลูกสาวตัวเล็กสิบขวบ นอนหลับทั้งชุดนักเรียนบนเตียงมีชามข้าว วางไว้ข้างตัวยอมรับเลยว่า
น้ำตาซึมเอ่อล้น อืมม เราทอดทิ้งลูกมัวแต่ทำงาน ลืมไปว่าคุณยายเดินทางกลับบ้านที่พิษณุโลก
สะท้อนใจมาก เราจะต้องทำงานสองอย่างควบคู่กันไปแบบนี้นาน ...หนี้สินที่กู้เงินบริษัทมาสร้างบ้าน
ยังค้างอยู่..  เราจะทำงานบริษัทอย่างเดียวได้หรือเปล่าหนอ..
 
คิด ๆ ว่าคงต้องหยุดขายผ้า แล้วน้อง ๆ คนขายอีกหลายคนในกรุงเทพต่างจังหวัดจะทำแบบไหนสงสาร... ครับ
แต่เงินที่กู้ยังค้างอยู่ คงต้องค้าขายต่อ 
หลังจากนั้นก็พยายามลดการขายให้น้อยลง ถ้าไปซื้อสินค้าผ้าที่ ชลบุรีจะพาลูกสองคน/ยายไปส่งให้เล่นน้ำที่บางแสน ตอนเย็นค่อยไปรับกลับ
ถ้าต้องไปต่างตรวจสาขาต่างจังหวัด ในหน้าที่ประจำ จะพาลูกชายไปด้วยจะได้ใกล้ชิดกัน

อีก 8  ปีต่อมาตลาดผ้าเปลี่ยนแปลงยอดขายเหลือเดือนละไม่ถึง
หมื่นบาทเลยหยุดขาย.. เจอปัญหา นายคนใหม่ไม่ชอบใจที่ผมเสนอบางอย่าง ทน  ๆทำงานได้ปีกว่า เลยยื่นใบลาออก
 
อยู่บนดอยกลางไร่ที่โล่ง ท่ามกลางความมืด สายฝนที่ตกตลอด หนาวเย็นค่อนข้างมาก
ใช้อุ้งมือรองน้ำฝนดื่มแก้หิวเป็นครั้งที่สองเริ่มทำใจแล้ว ว่าจะต้องนอนบนดอยตลอดคืน ใช้ผ้าขาวม้าปัดบนแคร่นั่งที่ฝนไม่
สาด เอนกายนอนลงลำบาก ใช้มือควานขอนไม้เล็กใช้หนังสือพิมพ์เก่ากอง ๆ อยู่วางทับขอนไม้หนุนนอน
นอนนึกถึงลูกชายสิบกว่าขวบ และลูกสาวตัวน้อยกินข้าวหรือยังหนอ.....ถนนบนดอย เละขับรถแทบจะไม่ได้ไว้ให้พ่อขุดขิงส่งโรงงานได้ทั้งสองแห่งแล้วพ่อ
จะกลับบ้านไปเยี่ยมนะทน ๆ หน่อย.. ไม่นานก็นอนหลับไป...



ใช้ชีวิตที่บ้านแม่ห่าง แม่ขะจาน อ.เวียงป่าเป้าวัน ๆ อยู่ที่บ้านพัก กับขับรถขึ้นดอยไปดูไร่ขิงบนดอยสันกู่ กับไปดูไร่ขิง
กับไร่ เผือกบนดอย ใกล้ม่อนพระเจ้าหลาย...  ระหว่างที่ขิงเริ่มลง ลงหัวหรือหัวขิงเริ่มโตไม่ห่วงโขมย
แต่พอหัวขิงโตพอที่จะขุดขายเป็นขิงอ่อนได้ต้องมีคนนอนเฝ้าไร่ กันแมงกระสอบ 555
 
การปลูกขิงบนดอยดีตรงที่ไม่ต้องระวังน้ำท่วมเอ่อขัง แบบพื้นราบแต่บนดอย น้ำจะไหลลงจนพื้นแห้งมากเกินไป
ผมต้องไปสั่งซื้อฟางมัดจำล่วงหน้า ในอำเภออื่นเมื่อชาวบ้านเกี่ยวข้าวแล้ว ค่อยไปขนฟางขึ้นรถจ่ายเงินค่าฟาง นำฟาง
ไปวางคลุมแปลงมีหัวขิงที่ฝังไว้กันมิให้ความชื้นระเหยมากเกินไป อีกอย่างกันมิให้หญ้าขึ้นมาก
เป็นภูมิชาวบ้านที่บอกต่อกันมา
 
ปุ๋ยขิงนั้น ผมกับเพื่อนตกลงใช้ขี้วัวแทนปุ๋ยเคมี เพราะราคาถูกกว่า ใส่ขี้วัวแล้วดินจะไม่แน่น.... วันว่างก็จะขับรถไป
อ.วังเหนือเส้นทางไปสู่ อ.แจ้ห่มลำปางชาวบ้านจะเลี้ยงวัวกันเยอะกว่าที่อื่น
ไปดู กะว่าจะได้ขี้วัวกี่กระสอบ ดูยากหน่อยเพราะขี้วัวอยู่ในคอกใช้สังเกต บางครั้งดูไม่ออกก็ใช้เสียบหรือจอบลองขุดพื้น
คอก ตกลงราคากับเจ้าของคอกวัวเล็กมัดจำล่วงหน้าแต่ละบ้านไว้
ดูสภาพอากาศฝนไม่มีหลายวันแล้ว น้องสาวทำงานธนาคารขอยืมรถ 6 ล้อเล็กจากลูกค้า  555 เมื่อได้แล้วผมก็ไป
ขับรถ 6 ล้อรับคนงาน 4 คนขึ้นรถไป อ.วังเหนือ รถรุ่นนี้ (ขอบคุณ คุณแจ้ห่ม 47 บล๊อกเกอร์ BG ด้วยทีให้ใช้ภาพนี้ครับ)



ไปคอกวัวแต่ละบ้าน คนงานขุดขี้วัวแห้งใส่ถุงปุ๋ยเรียงไว้แล้ว ทะยอยขนขึ้นรถหกล้อได้หนึ่งในสี่รถ  ก็พาคนงานไปอีกแห่ง
เป็นคอกวัวที่โตกว่าเพื่อนบ้านอื่นเขาเลี้ยงวัวไว้เยอะ คอกกว้างพอประมาณมีขี้วัวพูนสูงกว่าพื้นดิน

คนงานโกยขี้วัวเปียกแอบไว้ข้าง ๆ  แล้วใช้จอบ พลั่วตักขี้วัวแห้งใส่ถุงปุ๋ยทะยอยขนขึ้นรถเกือบเต็ม ผมนั่งคุยกับเจ้าบ้าน
เมื่อคนงานหยุดพักเลยเดินไปดูในคอกวัว ใช้เท้ากระทึบพื้นเสียงสะท้อน จากดินเกือบไม่มี ถ้างั้นข้างล่างยังมีขี้วัวแห้งเยอะ
เลยให้คนงานใช้จอบขุดโกยใส่ถุงอีกได้ขี้วัว เท่า ๆ กับที่ขนขึ้นรถไปแล้ว 555

อ้ายปันเจ้าของ ยิ้มเข้ามาคุยกับผมต่อ  คงเห็นว่าคนงานขุดขี้วัวลึกลงไปจากระดับดินเกือบเมตร
โห..อ้ายขุดขี้งัวได้นักขนาด(ได้มากมาย) ขอเงินผมเพิ่มได้ก่อ(ไหม)
บ่าได้ครับ เจ้าของไร่เปิ้นหื่อสตางค์มาพอดีผมเป๋นลูกจ้างเปิ้น  (ไม่ได้เจ้าของไร่ให้เงินมาพอดีผมเป็นลูกจ้างเขา) 555
อ้ายปันหัวเราะ  อ้าย ล๊วกขนาด  (พี่ฉลาดมาก) 
เราสองฝ่ายตกลงขายขี้วัวแห้ง ขี้วัวเปียกทั้งหมด ตอนนั้นผมเดาว่ามีขี้วัวแห้งน่าจะอยู่ข้างล่างเยอะ
 
ผมนึก ณ เวลานี้แล้ว ขำ...ซื้อขี้วัวที่อยู่ในคอกต้องสังเกตผมตกลงกับอ้ายปันไว้ ทั้งคอกมัดจำไว้ 100 บาทเมื่อขนขึ้น
รถเสร็จจ่ายที่ค้างอีก 300 บาท...  ผมกำไรล้นเหลือ
ใจร้ายหรือเปล่า แหะ ๆ  ผมเปล่านา.. ผมเปล่ากดราคาเจ้าของเขา ไม่คิดว่าผมจะขุดขี้วัวแห้งที่วัวย่ำจนแน่นนานกว่า 2 ปี
ได้เยอะเขาพอใจก่อนแล้วนี่นา 555
เย็นนั้นผมขับรถ 6 ล้อพร้อมคนงานขึ้นดอยที่สูงกลับ บ้านสันกู่จะนำขี้วัวแห้งไปลงที่ไร่บนดอยสันกู่ก่อน
ถนนลาดยางจริงแต่ชันมากยาวหลาย กิโลเมตร รถหนัก ต้องใช้เกียร์ หนึ่งผสมเกียร์สองใช้เท้าขวาเหยียบคันเร่ง
สองมือก็เคาะพวงมาลัย ฟังเพลงสุนทรากรณ์เป็นวิทยุเทหิ้วไปด้วย. สุขกันเถอะเรา เศร้ากันทำไม ขาขวาเมื่อยยกวางพับ
บนเบาะซ้ายที่ว่างสบายมาก ๆ
รถเก๋ง รถพิคอัพที่ขับตามรถผมที่ขับช้ามาก พอได้จังหวะก็แซงหายไปหลายคัน  บางคันพอแซงได้เสมอตัวก็แอบมอง
ผมขับรถ ผมก็ยิ้มให้โบกมือให้ไปก่อน  บางคนก็โบกตอบ

บางคันคงขับตามแซงไม่ได้ พอแซงได้ก็มองมาที่ผม  เห็นผมเคาะพวงมาลัยร้องเพลง พี่ก็สะบัดหน้าให้  หุ หุ
 
ชีวิตที่มีความหวังเราจะทุกข์ไปทำไม  นึกถึงลูกสาว ลูกชายกับแม่ของลูก คุณยายที่เลี้ยงหลานให้
สักวันพ่อจะกลับไปอยู่ที่บ้านนะ ขอให้ขุดขิงส่งเข้าโรงงานขิงก่อน
ภาพแรก หลังจากที่ถูกเรียกตัวไปทำงานบริษัทอื่น พาครอบครัวไปเยือน เชียงรายถิ่นเดิมที่เคยอยู่.
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ 
st ผู้เข้าชม  2,034,178.
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ
 
Diarist



Create Date : 08 ตุลาคม 2564
Last Update : 8 ตุลาคม 2564 5:27:49 น.
Counter : 1339 Pageviews.		  
23 comments
Share
15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166
(15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)		คุย โอพีย์
(13 เม.ย. 2567 21:51:16 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil
(10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)		โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira
(9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณเริงฤดีนะ, คุณkae+aoe, คุณหอมกร, คุณทนายอ้วน, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณSweet_pills, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณตะลีกีปัส, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat, คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmcayenne94, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณmariabamboo, คุณlovereason, คุณnewyorknurse, คุณKavanich96, คุณดาวริมทะเล

  

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์

นั่งอยู่ในความมืด ท่ามกลางเสียงฝนตกหนัก 5 ชั่วโมง
ความรู้สึกน่าจะเวิ้งว้างมากเลยนะครับพี่

ยิ่งทางขึ้นลงเป็นดินแดงแบบในรูป
ฝนตกมา รถคงวิ่งยากมากๆ
เว้นแต่เอาโซ่พันล้อ

อ่านบล้อกนี้ของพี่ไวน์
นึกถึงตอนเป็นเด็ก พ่อกับแม่ผมก็ทำงานหนักมาก
แทบไม่มีเวลาเจอลูก แทบไมไ่ด้พูดคุยกันเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:5:59:18 น.
  
ชีวิตคนเป็นวามี
คนเป็นพ่อเป็นแม่
เพื่อ..ครอบครัว ก่อนอื่น..
และมีบั้นปลายที่สุขสบาย

อ้อก็ช่วยแบ่งเบาพ่อแม่
ด้วยการทำงานช่วงปิดภาคเรียน
มีเงินซื้อของใช้ส่วนตัวเอง
(นอกเหนือจากค่าเทอม ค่าหนังสือ)

ตะกี้เพิ่งup blog ตะพาบ 387:คิดถึง
เป็นเพื่อนพี่ไวน์ฯค่ะ
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:7:14:47 น.
  
ชีวิตคนเป็นสามี*
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:7:15:15 น.
  
ลูกสาวตัวเล็กสิบขวบ นอนหลับทั้งชุดนักเรียนบนเตียงมีชามข้าว ลุกสาวเก่งมากๆ เลยนะคะ
โดย: kae+aoe วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:8:03:22 น.
  
สวัสดีค่ะพี่ไวน์
อ้าย นี่ ล๊วก ขนาดจากอดีตถึงปัจจุบันเลยนะคะ พี่อดทนต่อสู้
ความลำบากที่แสนเข็ญ เพื่อครอบครัวเป็นสุข (น่านับถือ)
พี่ทำงานทำไร่ลองผิดและถูกมาเยอะ จนสุดท้ายนั่งโต๊ะห้องแอร์
ชี้นิ้วสบายๆ ทุกชีวิตต้องดิ้นรนไปถึงจุดหมายที่ดี(ถ้ามีความพยายาม)
พ่นน้ำลายมากไปหน่อยละค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ที่อ่าน
โดย: จินดา IP: 115.87.236.99 วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:8:07:19 น.
  
ลูกชายลูกสาวหน้ามาทางพ่อหมดพี่ไวน์

โดย: หอมกร วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:8:20:46 น.
  
สวัสดีค่ะคุณพี่ไวน์...

น่าร๊ากคะ...ครอบครัวพี่ไวน์..

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:12:15:20 น.
  
สวัสดีค่ะพี่ไวน์

ลูกๆเป็นกำลังใจสำคัญของพ่อแม่ เป็นความรักที่ประเสริฐที่สุดค่ะ
ผมเป๋นลูกจ้างเปิ้น วันนั้นได้ปุ๋ยกลับไปเยอะเลยนะคะ

ขอบคุณพี่ไวน์มากค่ะสำหรับกำลังใจ
โดย: Sweet_pills วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:12:44:54 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

ชีวิตเกษตรกร ถ้าไม่เป็นหนี้ใครเขา ก็มีความสุขมากๆค่ะ
ชอบกินขิงสดขิงแปรรูปทุกแบบค่ะ

ลูกชายคุณไวน์หน้าเหมือนคุณไวน์ เป๊ะ เหมือนมากๆค่ะ
คิดถึง การเดินทางท่องเที่ยวมากๆค่ะตอนนี้
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:13:53:23 น.
  
สวัสดีครับพี่ไวน์

คนมีครอบครัว เวลาที่คิดถึงมากที่สุดก็คงเป็นเวลาที่มีความสุขกับครอบครัวละครับ
Family man อย่างพี่ไวน์มีครอบครัว ลูกๆ เป็นกำลังใจ เหมาะกับตำแหน่ง หนุ่มหล่อ สายอบอุ่นเลยครับ อิอิ
โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:15:04:21 น.
  
จะว่าไปลูก ๆ หันพ่อแม่ลำบากก่ดีเน่อเจ้า เขาจะได้หมั่น
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:15:37:16 น.
  
สวัสดีครับพี่
ผมว่าวิวตรงกระท่อมบนดอย บรรยากาศดีมากเลยครับพี่ แต่ต้องเป็นกลางวันนะครับ กลางคืนพอมืดแล้วคงจะน่ากลัวนะครับ
ผมว่าพี่ไวน์เป็นคนที่ขยันทำงานมาก ๆ สุดยอดเลยครับ
ชอบตรงข้อคิดด้วยครับ ชีวิตที่มีความหวังเราจะทุกข์ไปทำไม
โดย: The Kop Civil วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:15:39:16 น.
  
คนเป็นพ่อนี่สุดยอดจริงๆ ครับ
พี่ไวน์ประสบการณ์มากจริงๆ เมื่อผ่านมันไปได้พอมองย้อนกลับไปมันก็สนุกดีนะครับ แต่เอาเข้าจริงถ้าทำแล้วได้เงิน มันก็พอจะบรรเทาความเหนื่อยได้
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:16:47:16 น.
  
คนที่หลับง่าย
เขาบอกว่าเป็นคนมีบุญ
ผมว่าจริงนะครับพี่
เวลาหลับ ร่างกายมันก็ได้พัก
เหมือนการทำสมาธิเลย
ใครที่เข้าสมาธิได้
มีประโยชน์จริงๆครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:18:24:13 น.
  
ถนนในภาพพี่ไวน์อันนั้นรถไม่น่าจะขึ้นได้แล้ว ปัจจุบันมี 4WD ชาวบ้านขับกันสบายมากขึ้นเยอะ
ไร่ขิงแถวบ้านเย็นที่เชียงใหม่เห็นชาวบ้านปลูกบนดอยอยู่บ้าง เหมือนจะปลูกไว้ลดการเสียภาษีที่ดิน แต่ที่ปลูกกันเป็นธุรกิจน่าจะแถวเขาค้อ แหล่งส่งออกของประเทศ
แนวคิดปัจจุบันจะ work life balance ไม่บ้างานเหมือนคนยุค baby boomer พี่ไวน์เป็นแบบนั้นก็ไม่แปลก น่าจะเป็นคนยุคนั้น แต่เวลาผ่านไปแล้วไม่กลับคืน เชื่อว่าพี่ไวน์คงจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อุทิศชดเชยให้ครอบครัว จะได้ไม่รู้สึกผิดละมังคะ
โดย: mcayenne94 วันที่: 8 ตุลาคม 2564 เวลา:19:12:26 น.
  

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ตุลาคม 2564 เวลา:5:38:34 น.
  
อืม..พี่ไวน์ก็ใช้สบู่อิมพีเริยล เหมือนกัน
มันแข็งและหอม..

พี่น้อยNewyorkNurse บอกใช้ยาร์ดเลย์
จริงๆๆ..แม่อ้อและอ้อก็ได้ใช้บ้าง
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 9 ตุลาคม 2564 เวลา:7:04:04 น.
  
ทางขึ้นไร่ขิง ที่น้ำเซาะคงโหดมากน่าดูในหน้าฝนนะคะพี่ไวน์ แม่โมกำลังแพลนจะเจาะเวียงป่าเป้าเที่ยวดูค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปค่ะ
โดย: mariabamboo วันที่: 9 ตุลาคม 2564 เวลา:17:58:26 น.
  
มีพรรคใหม่ๆเกิดขึ้นเยอะนะครับพี่
ล่าสุดก็หมอวรงค์รวมพลคนรักชาติ
แล้วก็ของ อดีต สส. พรรคก้าวไกล
ชือ่พรรคเหมือนทีมฟุตบอลเลย 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ตุลาคม 2564 เวลา:18:51:36 น.
  

คุณไวน์มีประสบการณ์เยอะมากๆ


โดย: newyorknurse วันที่: 10 ตุลาคม 2564 เวลา:4:48:29 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ตุลาคม 2564 เวลา:5:52:50 น.
  
วันก่อนแค่เห็นภาพที่บอกว่า
อีก 5 ปีข้างหน้า ประเทศจะดีขึ้น
ผมรู้สึกขนลุกเลยครับพี่
7-8 ปีที่ผ่านมาย่อยยับไปแล้วขนาดไหน
ยังอยากอยู่ต่อ 555

เสนอมา 3 ป.
ก็แย่ไม่ต่างกันเลยนะครับพี่
เพราะทำมาด้วยกันตลอด 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ตุลาคม 2564 เวลา:13:45:06 น.
  
ขอบคุณที่แบ่งปัน
โดย: Kavanich96 วันที่: 15 ตุลาคม 2564 เวลา:9:09:40 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Rimtarn.BlogGang.com

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]

บทความทั้งหมด