No. 926 โรงละครแห่งความฝัน (ตะพาบ)

No.  926  โรงละครแห่งความฝัน (ตะพาบ)




ได้รับโจทย์ให้เขียน โรงละครของความฝัน  คิดนานมาก 555 เพราะ

ความฝันมีน้อย แต่ถ้าวัยเด็กจริง ๆ พอมีเหมือนกันนะ

วันนี้เลย แหะ ๆ ขอจามหน่อย ฮัดเช่ย ๆ ฝุ่นมันเยอะ

ภาพนี้น่าจะจบ ป.กุ้งเผา เอ้ย ป. 4 จากโรงเรียนวัดหอพระ 

เชียงใหม่แล้วเรียนมัธยมอะไรจำไม่ได้แล้วใส่กางเกงขาสั้นครูไม่ว่าแม้จะเลยเข่าไปมาก ครูภาษาไทยให้ พวกเราในห้อง

เขียนเรียงความในหัวข้อ "มองไปข้างหน้า"

ระยะนั้นชอบ ไปหาปลาอยู่กลางทุ่งนา หลังสนามกีฬากลาง ไปจ่อม

เบ็ดภาคกลางเรียกว่าตกเบ็ด วิดน้ำหาปลา ทอดแห

ไปสองสามคนกับเพื่อน ถ้าเพื่อนไม่ว่าง ก็จะไปคนเดียว ห่อข้าวเหนียวกับเนื้อเค็ม ไปตกปลา

ชอบ นั่งมองนาข้าสีเขียว แปลงปลูกถั่วลิสง  มีความสุขมากมาย

 

 

เลยเขียนเรียงความ นั่งตกปลา ดูนกกินปลาสีน้ำเงินตัวเล็ก

จับกิ่งไม้ แล้วโฉบเฉี่ยว ปลาซิวตัวเล็ก ขึ้นจากน้ำ ปลาดิ้นไปมา เกล็ดขาว วาววับ เมื่อ

ต้องแสงอาทิตย์

ไกลออกไป ใบข้าวเขียวเข้ม ไหวลู่ไปตามลม แล้วดีดกลับยามสายลมผ่านพ้น

นั่งตกปลา จากแดดกล้า ปลาในข้องไม้ไผ่มีปลาขาว เล็กใหญ่อยู่ครึ่งข้อง ตะวันเริ่มล้า

ค่อย ๆ เลื่อนสู่ยอดทิวไม้ สีเข้ม......
(จุดหมายคือ บรรยายบรรยากาศ สถานที่น่ารื่นรมย์ เราควรจะหวงแหนชีวิตแบบนี้)

เขียนเสร็จก็ส่งให้ครูแล้วก็คอยดูว่า จะผ่านหรือถูกแก้ไขหรือไม่

ครูคงจะไปตรวจที่ห้องพักครู อีกสองวันต่อมา ก็คัดเลือกเรื่อง ให้นักเรียนขึ้นอ่าน

รวม 3 คน หนึ่งใน 3 เป็นของผมพอขึ้นอ่าน จบ ได้รับการ

ปรบมือจากเพื่อน ๆ และครูได้เรียกไป แนะนำให้เขียนเรื่องเรื่อย ๆ

จะเกิดความชำนาญ เช่น อ.ชุ่ม ณ บางช้าง (นามปากกา ลพบุรี)

ผู้ประพันธ์เรื่อง เจ้าหมื่นด้งนคร กับอีกหลายเรื่อง อาจารย์สอนที่โรงเรียนด้วย

อยู่บ้านติดกันด้วย ผมไปแอบอ่านที่ท่านร่างไว้ที่ห้องพักครู อาจารย์จะให้ไป หยิบเอกสารหลายครั้ง

แน่นอนผมก็หัดเขียน ใส่สมุดปกอ่อนไว้บ้าง

ที่บ้านแม่ซื้อนิยาย กับเรื่องแปลไว้ในตู้เยอะแม่ชอบอ่านหนังสือแล้วก็มีหนังสือ เพลินจิต อยู่ด้วย ผมเองซื้อหนังสือชุดเด็กชายชาวนาแต่ย้ายบ้านย้ายที่ทำงานบ่อยไว้ครบชุด แต่หายเหลือเล่มเดียวกระดาษเหลือง (ภาพข้างล่างนำจากที่อื่นมานะครับ)
 

นักเขียน ลอรา อิงกัลล์ ไวด์เดอร์

หนังสือชุดนี้อ่านจบหลายรอบ ชอบมากเพราะเขียนได้ชวนติดตาม ยิ่งบรรยายภูมิประเทศ จนเห็น

ภาพอเมริกา ยุคบุกเบิก

พอเริ่มหนุ่มแตกพาน แหะ ๆ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าแตกพานเป็นไง คงจะเริ่มมีลูกกระเดือก
(พี่วิภาดาก็พี่หนูหล่อคนบ้านป่า บอกว่า แตกพานเป็น การมีนมของเด็กหนุ่มวัยรุ่นผมก็จำได้เพียงว่า มีลูกกระเดือกเสียงเริ่มแตกห้าว ขอบพระคุณพี่วิภาดาด้วยครับ)

ตอนนั้นเริ่มคิดที่จะหาอาชีพว่าจะไปทำอาชีพหรือเรียนต่อที่ไหน

เพราะที่ผ่านมา ไวน์ปลูกผัก กาด หอม กระเทียม เผือก ชะอมไว้ขาย

ใช้ขี้หมูขี้ไก่ ที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนบ้าน เป็นปุ๋ย

ระยะนั้นเป็น ยุวกสิกร หัวหน้าที่คอยแนะนำไวน์ในการเพาะปลูก ได้ขออนุญาตแม่จะพาฝรั่งมาถ่ายหนังสารคดี

ที่บ้านของตอนนั้นอายมาก เพราะเลี้ยงหมูตัวโตในคอกที่แฉะ

หมูเดิน ท้องที่ย้อย เรี่ยกับดินโคลน ตีนหมูจมมองไม่เห็น

แม้จะภูมิใจได้เป็นตัวหนึ่งในหนังหนังสารคดีส่งไปต่างประเทศ...ไม่ได้คิดจะทำอาชีพเกษตรกรเพราะมันหนัก

ได้แต่อ่านหนังสือในห้องสมุดแล้วไม่ได้เขียนอะไรเพิ่มมากนัก

อยู่ไปอยู่มา ตั้งแนวทางทำงานว่า

จะเป็น "เสมียน" ทำงานในบริษัท ขอได้ใส่กางเกงสีดำ

เสื้อขาว คงโก้ไม่เบา 555

พอเข้าเรียนต่อ ในกรุงเทพคิดหนักอีกแล้ว ตอนที่จะจบ จะหางานทำได้อย่่างไร

กลุ้มมาก แต่ก็โชคช่วย อาจารย์ฝากงานให้ทำก่อนเรียนจบ ทำงานควบคู่กับเรียน 555

 ได้เป็น "เสมียน" สมใจนึก มีเงินใช้สบาย ๆ ส่งเงินให้แม่ให้น้องสาวใช้
 

 

มีกางเกงสีดำเสื้อขาว ใส่ งานก้าวหน้าเป็นลำดับ ข้างบนไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ สมุห์บัญชี สังเกตใส่กางเกงขาลีบเหมือนใน ความฝันระยะนั้นน่าจะฟังเพลงของ พอล แองก้า คลิฟ ริชาร์ด
ไม่นานก็ฟังเพลงเอลวิส เพรสลี่ย์ กางเกงขาบาน เราก็นิยมตามแต่หาภาพกางเกงขาบานไม่เจอ นึกดูแล้ว ไม่จืด

 

หลายปีต่อมาได้เข้าร่วม กับนักเขียนในบล๊อกแกงค์ ค่อย ๆ กระดึบ ๆ เป็นนักเขียนสมัครเล่น

ระยะนั้นทำงานแถวสีลมที่อาคารวรวัฒน์ เป็นพนักงานนี่แหละครับ 555

ก่อนหน้านั้นได้ไปเที่ยว /ทำงานในสถานที่ต่าง  ๆ ก็นำมาเขียนเล่าในบล๊อกแกงค์ กับไปแพลตฟอร์มอื่นด้วย



เดินเท้าเปล่าที่พม่า ก็ไป



เดินทางไปรัสเซียจนรองเท้าเยิน ก็ยังไม่รู้สึกตัว 555



...

จากเด็กหนุ่ม ผอมแห้งแรงน้อย เริ่มมีเนื้อมีหนัง เสื้อผ้ากางเกงมีเยอะขึ้น ไม่จำต้องมี เพียงเสื้อขาว

กางเกงดำ ตามความฝ้นในวัย เด็กแล้วครับ

ครั้งเป็นเด็กนั่งฟังรุ่นพี่ที่นัยตาบอด เป็นเพื่อนของพี่สาวสีไวโอลิน เพลงยอดสน วังบัวบาน ฯ  ตอนกลางคืน ใต้ยุ้งข้าวสูงที่เชียงใหม่ท่ามกลางกองไฟวับแวม ไพเราะมากเลยชอบเสียงดนตรี

เมื่อสิบกว่าปีมานี้เลย ริตั้ง ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวนขึ้นมา ดึงเพื่อน ๆ เข้ามาทำงานด้วยกันเพราะ เคยทำงานกันเป็นทีมเมื่อครั้งทำงานตรวจสอบบัญชี ทำให้รู้ว่าทำงานหลายคนจะพบความสำเร็จได้ง่าย




สรุปแล้ว ความฝันได้เขียนหนังสือเรื่องราวต่าง ๆ จริง มีคนคลิ๊กเข้าอ่านจนจบก็มี มองแล้วรูดผ่าน 
หนึ่งล้านเจ็ดแสนกว่าครั้ง(คน) ใส้ไม่แห้งครับเพราะ กินน้ำ กับรับรางวัลติดกันสี่ปี 555

งานการกุศลเป็นจิตอาสา แม้ไม่ได้เป็นความฝัน แต่พบความสำเร็จเพราะร่วมกับเพื่อน ๆ ทำ

ที่สำเร็จฝันตอนเด็กคือได้เป็นเสมียนใส่เสื้อเชิร์ตขาวกางเกงดำ รองเท้ามันทำเงินเลี้ยงชีพเพื่อครอบครัว เกินความฝันในโลกแห่งความฝัน นิดหน่อยครับ

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
L
s
St. 1,740,030


ขอบคุณเพื่อนผู้มาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้นิด จะได้กลับไปเยี่ยมได้ถูก


Diarist




Create Date : 16 ตุลาคม 2563
Last Update : 16 ตุลาคม 2563 13:31:09 น.
Counter : 1727 Pageviews.

31 comments
ถนนสายนี้มัตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 : ติดเป็นนิสัย ตะลีกีปัส
(20 มี.ค. 2567 14:10:12 น.)
20 ม.ค. 67 ป่าป๊าไปต่างจังหวัด kae+aoe
(18 มี.ค. 2567 05:41:15 น.)
a day full of good vibes พุดดิ้งรสกาแฟ
(16 มี.ค. 2567 17:34:35 น.)
สมัครงานในรอบ 20 ปี Alex on the rock
(11 มี.ค. 2567 11:37:52 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณkatoy, คุณkae+aoe, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmariabamboo, คุณสองแผ่นดิน, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณSleepless Sea, คุณชีริว, คุณTui Laksi, คุณแมวเซาผู้น่าสงสาร, คุณtoor36, คุณRinsa Yoyolive, คุณnonnoiGiwGiw, คุณPikku Mul, คุณอาทิตย์ชังจันทร์, คุณtuk-tuk@korat, คุณmcayenne94, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณตะลีกีปัส

  

สวัสดีค่ะ
ชอบรูปธรรมชาติ ที่ 2-3
คิดถึงบรรยากาศสมัยเด็กๆ
โดย: newyorknurse วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:5:33:44 น.
  
ปรบมือให้สิคะพี่น้องชาวไทย
โดย: อุ้มสี วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:6:00:28 น.
  

สวัสดียามเช้าครับ

ผมเป็นศิษย์น้องพี่ไวน์
เพราะจบหอพระเหมือนกันครับ
ไม่รู้พี่ไวน์ทันได้เรียนกับอาจารย์ศรีเนียม ณ เชียงใหม่ด้วยหรือเปล่า
ท่านเป็นครูประจำชั้นผม ใจดีมากๆเลย

บ้านที่มีหนังสือ
มักจะทำให้เด็กรักการอ่านโดยไม่รู้ตัวนะครับ
ส่วนเด็กยุคใหม่มีมือถือ
เลยไม่ค่อยอ่านหนังสือกันแล้ว 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:7:04:29 น.
  
ความพยายามอยู่ที่ไหน
ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
หลายๆฝันเป็นจริง
ดีจังค่ะ
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:7:41:05 น.
  
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
พอมีอายุเราก็จะเริ่มเล่าเรื่องเก่าในความทรงจำนะพี่ไวน์ 555

โดย: หอมกร วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:7:58:32 น.
  
แตกพานไม่เกี่ยวกับลูกกระเดือกนะจ๊ะ
เกี่ยวกับนมของเด็กผู้ชายวัยรุ่นจ้ะ
อย่าเดาให้ผู้อ่านเข้าใจไขว้เขวสิจ๊ะ นะนะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:9:42:16 น.
  
สวัสดีคะคุณพี่ไวน์..

ตามมาอ่านเรื่องงานตะพาบด้วยคะ

วิถีชีวิตของแต่ละคน ก็เหมือนละครเรื่องหนึ่งนะคะ

แล้วแต่ใครจะหยิบยกเลือกให้ไปเล่นในโรงละคร

โรงละครแห่งชีวิตคน..

ขอบพระคุณที่ติดตามกันมานะคะ

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:11:09:38 น.
  
สนุกดีค่ะ
โดย: ธนารักษ์ IP: 171.100.233.17 วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:14:29:30 น.
  
สวสัดีครับพี่ไวน์

แค่ได้ทำตามสิ่งที่รักที่ฝันมันก็มีความสุขแล้วครับ
ล้านเจ็ดแสน ไส้ไม่แห้งแน่นอนครับพี่
บทบาทในโรงละครชีวิตจะเปลี่ยนไป แต่ก็ป็นพี่ไวน์คนเดิม
เพิ่มเติมคือมีเรื่องมาเล่าให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้องๆ ฟังทุกวัน จันทร์ กับศุกร์เลยครับ
โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:14:38:26 น.
  
เห็นภาพจับปลาทำให้ผมนึกถึงตอนสมัยเด็ก ๆ เหมือนกันเลยครับพี่ คิดถึงตอนนั้นมากเลยครับ สนุกมาก ๆ มิตรภาพในบล็อกแก๊งค์ยังอยู่ยั้งยืนยง ไม่เสื่อมคลายเลยครับ
โดย: The Kop Civil วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:15:02:31 น.
  
สวัสดีค่ะพี่^^

ชอบมองทุ่งนาที่มีใบข้าวสีเขียวๆเหมือนกันค่ะ
สบายตา กลิ่นไอดินหอมชื่นใจ...
โดย: สันตะวาใบข้าว วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:17:35:08 น.
  
ไวน์กับสายน้ำ Diarist


แวะมาสวัสดีพี่ไวน์ค่ะ นานมากเลยไม่ได้แวะมา
พี่ไวน์สบายดีนะคะ
ตะพาบนี้สมเป็นไดอารี่แบบฉบับของพี่ไวน์จริงค่ะ
โดย: mariabamboo วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:18:36:43 น.
  



นึกแล้วว่า..พี่ต้อยกับพี่ตุ๊ก ต้องไปร้องกับพี่ไวน์..จำวิวได้คะ

พี่ทั้งสอง มาร้องเพลงกับครูปิติพงษ์ที่ศูนย์สร้างสุขทุกข์วัยสวนลุมพินี..

โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:19:20:54 น.
  
โลกมันกลมคะ..อิอิ
โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:19:22:59 น.
  
ตอนแรกผมก็จะเข้ายุพราชครับ
แต่ห้องเต็ม
เพราะย้ายมาจากจังหวัดเลยตอน ม.2
เลยมาอยู่หอพระ อยู่ห้องที่เกเรที่สุดด้วย
แต่เพื่อนก็น่ารักดีครับ
ผมเรียนที่นี่สองปีจนจบ ม.3
ก่อนจะไปเรียนต่อที่เทคโนฯครับ
ผมจำครูศรีเนียมได้คนเดียวเลย 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:20:46:17 น.
  
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:6:27:26 น.
  
โดย: katoy วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:6:53:01 น.
  
เห็นโจทย์แล้วนึกแนวไม่ออกเลยครับ (แต่ก็ไม่ได้เขียนอยู่แล้วอะนะ)
จะเกี่ยวกับฟุตบอลดี หรืออะไรดี
เรียงความมองไปข้างหน้า เป็นงานยากสำหรับเด็กประถมเหมือนกันนะ
สมัยก่อนถ้าโรงเรียนไหนได้ครูแนะนำเก่งๆ จะดีต่อเด็กมากเลย
แต่ส่วนใหญ่โรงเรียนมักเอาครูที่ไม่ค่อยได้สอนอะไรมาเป็นครูแนะแนว
คาบแนะแนวนี่คือไร้ประโยชน์อย่างถึงขีดสุด
มาถึงชีวิตการทำงานพี่ปายได้เป็นเสมียนสมใจ ที่ทำงานผมที่แรกมียูนิฟอร์มให้ แต่ที่ปัจจุบันไม่มี ใส่แต่เสื้อแจกฟรีตามเทศกาลต่างๆ
ภาพท่องเที่ยวต่างประเทศเห็นแล้วก็คิดถึงยุคก่อนโควิด
โดย: ชีริว วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:8:59:56 น.
  
สวัสดียามเช้าค่ะคุณไวน์
โรงละครชีวิตวัยเด็กรุ่นๆ คุณไวน์หล่อน่ารักเชียว...
กว่าจะมาเป็นคุณไวน์วัยปัจจุบัน เปลี่ยนฉากเปลี่ยนรูปลักษณ์ไปมาหลากหลาย
นี่ละหนอ...ชีวิต บทบาทบางตอน-ชีวิตยอกย้อน-ยับเยิน
-ชีวิตบางคน-รุ่งเรืองจำเริญ-แสนเพลิน
-เหมือนเดินอยู่บน-หนทางวิมาน ...
ขอขอบคุณด้วยค่ะ...ที่แวะเยี่ยมชมที่บล็อกนะคะ
โดย: Tui Laksi วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:9:36:18 น.
  
ชีวิตเหมือนเรียบง่าย แต่ก็ผ่านประสบการณ์การเดินทางมามากมาย ขอบคุณที่ถ่ายทอดให้ชมครับ
โดย: แมวเซาผู้น่าสงสาร วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:11:05:46 น.
  
ชีวิตของคุฯไวน์หลากหลายดีครับ ส่วนหนึ่งเพราะผ่านประสบการณ์ชีวิตที่ค่อนข้างหลากหลายด้วย

พิษเศรษฐกิจหนักจริงๆ ครับ ไม่คิดว่ามันจะเร็วได้ได้มากขนาดนี้
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:16:57:48 น.
  
ตอนหนุ่มๆ ใส่แว่นกันตอนกี่ปีค้า
เห็นหลายภาพเด็กๆ ยังไม่ใส่เลย อิอิ ตอนเด็กแถวบ้านรินไปช่วยแม่ทำสวนต้นกระเทียมด้วย
ทั้งหยอดเม็ด ทั้งรดน้ำ และรอจนกระเทียมโตได้ที่ก็ต้องมานั่งถอนต้นมัดไว้อีก
ตอนนี้ไม่เคยได้กลับไปทำเลยค่า
โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:17:12:56 น.
  
สวัสดีครับ

เขียนเล่าเรื่องน่าติดตาม อ่านแล้วสนุกดีครับ
ขอบคุณที่แวะไปนะครับ

โดย: Sleepless Sea วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:18:12:56 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:6:40:37 น.
  
ปรบมือให้ด้วยคนค่ะพี่..
พอมีคนเข้ามาอ่านกันเยอะๆ
มันก็มีกำลังใจเขียนจริง..

ปล.. ไส้ไม่แห้งเพราะกินน้ำ
ไม่ๆๆ.. เราจะกินน้ำอย่างเดียวมะด้ายยย
ยก.. ยำที่บ้านมาให้ชามเบ้อเริ่มมม..เรยย

ขอบคุณที่แวะไปนะคะ..
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:7:24:54 น.
  
คุณไวน์ ประสบการณ์เยอะมากเลยค่ะ ได้ความรู้ใหม่ๆทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน มุลอาจจะไม่ได้เข้าบล็อกแก๊งทุกวัน แต่ทุกครั้งที่เข้ามา บล็อกแรกและคนแรก ที่มุลนึกถึง คือคุณไวน์ค่ะ ขอบคุณมิตรภาพดีๆ ที่มีให้มุลมาตลอดนะคะ
โดย: มุล (Pikku Mul ) วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:14:51:42 น.
  
เคยได้ยินผู้ใหญ่ท่านหนึ่งแนะแนวทางชีวิตว่า ถ้าเราลอยไปกับสายนำ้ได้โดยไม่ยอมจม เราจะสามารถไปได้ไกล เกินกว่าที่เคยคาดไว้

มาได้อ่านเรื่องราวของคุณไวน์แล้วทำให้นึกถึงขึ้นมาได้ค่ะ

คนคนนึ่ง สามารถทำความฝันของตัวเองได้สำเร็จ แล้วยังสามารถทำให้ดูเรียบง่ายได้ ต่อยอดสิ่งที่ชอบสิ่งที่มีโอกาสได้ลอง อาทิตย์ชื่นชมมากจริง ๆ ค่ะ เป็นชีวิตที่อาทิตย์เองก็อยากที่จะเป็นเช่นนี้ และหวังใจว่าน่าจะทำได้ ไม่ยอมแพ้จมนำ้ไปก่อน มองไปข้างหน้า หวังว่าปลายทางจะเป็นบ่อนำ้กว้างใหญ่ หรือทะเลกว้างไกลสุดลูกตา ใจวาดฝันเพียงว่า อยากมีความสุขเรียบง่ายที่ปลายสายนำ้นั้นค่ะ

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ของคุณไวน์นะคะ
โดย: อาทิตย์ชังจันทร์ วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:15:15:33 น.
  
สวัสดีเจ้า
สามารถทำต๋ามฝันได้ ชื่นชมเจ้า
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:16:21:10 น.
  
วันนี้ผมได้อ่านสเตตัสนึงที่เด็กเขียน
รู้สึกว่าความคิดความอ่านของเด็กรุ่นใหม่ไม่ธรรมดาเลยครับ
คมคาย ช่างเปรียบเทียบ
ตีแสกหน้าผู้ใหญ่หลายคนให้สะอึกได้เลย

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:19:14:55 น.
  
เยี่ยมมากเลยครับพี่ไวน์
โดย: ธนูคือลุงแอ็ด วันที่: 19 ตุลาคม 2563 เวลา:0:48:20 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

มาส่งกำลังใจก่อนค่ะ
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 20 ตุลาคม 2563 เวลา:20:22:15 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Rimtarn.BlogGang.com

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]

บทความทั้งหมด