นอกจากจะเข้าใจยาก แล้วยังเป็นเรื่องที่ ยากเกินกว่าที่จะเข้าใจ อีกด้วย

คนเราบางคนก็เหมาะกับ เรื่องบางเรื่อง หรือ ของบางอย่างเท่านั้น

คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นหมอ
บางคนก็เกิดมาเพื่อเป็นนักเขียน
หมอ เป็นนักเขียนได้
แต่ไม่ง่ายนักที่นักเขียนจะเป็นหมอ?

(งงไหม - ไม่ต้อง งง หรอก ตั้งใจ ทำให้ ไม่รู้เรื่องเองแหละ)

  

ผมว่ามันอาจต้องใช้จินตนาการมาก (สักหน่อย) ถึงจะ get น่ะครับ

ผมก็เห็นว่า เหตุผลของอาจารย์วิฑูร มันอาจจะดูไม่เป็นเหตุผลเท่าไหร่

คือไม่เป็นเหตุผลเชิงเรขาคณิตที่พยายามเปรียบเทียบ

ทว่านามธรรมบางทีมันก็ไม่มีเหตุผลตามตรรกศาสตร์ และถ้าจะอธิบายความคิดให้ชนชั้นกลาง (ที่เสพย์รับข่าวสารด้วยปัญญาและพิจารณาแบบมีเหตุผล) ก็ต้องหาอุบายวิธีในการนำเสนอสักหน่อย

คิดว่าในกรณีนี้คือ การเอารูปทางเรขาคณิตมาใส่เหตุผลตามจินตนาการไป เพื่อจะได้ดูว่ามันมีหลักการที่จับต้องได้ จะได้สนใจคิดพิจารณาต่อ

หากแต่ที่สุดแล้ว มันก็ยังเป็นนามธรรม ที่จับต้องหรือเข้าถึงได้ยากอยู่ดี

  

ช่างคิดเชียว...

  

พอจะดูได้รู้เรื่องว่า พยายามเสนอด้านที่สี่ของทรงเหลี่ยม
(ในแง่นี้เหมือนการคิดด้านที่สามของเหรียญของคนแถว ๆ นี้)

ก็ดูง่ายเข้าใจดีนะคะ ว่าพยายามเสริมอะไร ในด้านที่สี่ และห้า

แต่พอมาเป็นห้าเหลี่ยมดูเกิดปัญหาขึ้นมา
คือดูสวยและโก้เก๋ที่จะมีการต่อยอดเป็นห้าเหลี่ยมต่อไป
(ในรูป)

แต่ในทางปฏิบัติ ยากนักที่จะเป็นได้เช่นนี้
ทำให้สมดุลยาก เพราะการตีค่าของคนในสังคมเอง
แม้แต่ตัวคนเขียนบทความก็ตาม