24 มีค 57 ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ ภาพถ่ายวันหยุดสุดสัปดาห์เก็บมาฝาก เลนส์ตัวใหม่ไม่ได้จับหลายวัน ไม่เห่อเหมือนเมื่อแรกซื้อเพราะรับทราบแล้วว่า เลนส์ดีเป็นเพียงส่วนประกอบหนึ่งในหลายปัจจัยที่จะทำให้ภาพสวยงาม
ดอกราชพฤกษ์ หรือ ดอกคูน ดอกไม้ประจำชาติไทยกำลังผลิบานสวยงามหน้าบ้าน ดอกคูนเป็นดอกตระกูลพฤกษ์ชนิดแรกที่รู้จัก
สุดสัปดาห์นี้มีโอกาสผ่านถนนสายดอกไม้ที่สวยงามอีกแห่งหนึ่ง ดอกราชพฤกษ์กำลังให้ดอกสวยงาม ยาวตลอดสองข้างทาง ถนนหลายๆสายของไทยสวยงามไม่น้อยไปกว่าต่างประเทศ มีต้นไม้ดอกไม้ ธรรมชาติสองข้างทาง วิถีชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์ของคนไทย และจะสวยงามมากอีกถ้าช่วยจัดดูแลความสะอาดเรียบร้อย งดการติดป้ายโฆษณา รกรุงรังและแต่ละบ้านมีหน้าบ้านน่ามอง ทำการดูแลเก็บข้าวของให้เป็นระเบียบ
บริเวณโดยรอบเป็นป่า ท่านผู้รู้บอกว่านี่คือ "ต้นเข็มป่า" พบมีดอกกระจัดกระจายทั่วไป
ยังไม่มืดนัก ยังพอมีแสงสีใบไม้สวยงาม
ได้ยินเสียงนกบินหนีไปจากบริเวณใกล้ๆ กว่าจะมองเห็นบินห่างไปสูงลิบ นกสีเหลืองสวยที่นำมาฝากวันนี้ ผู้รู้บอก "นกขมิ้นใหญ่" เป็นนกสีเหลืองสวยมาก สวยจนรู้สึกสงสาร ด้วยสีสันสวยสะดุดตา คงเป็นจุดดึงดูดสายตาและเสี่ยงภัยมากกว่านกที่สีสันกลมกลืนไปกับธรรมชาติ
ภาพถ่ายเก็บมาฝากจากบริเวณวัดป่าแห่งหนึ่ง ระหว่างรองานพิธีเราไม่เสียเวลาออกเดินสำรวจป่ายังบริเวณที่อุบาสิกาจะไปได้ สถานที่ร่มเย็นวิเวก เงียบสงัด เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจไหลผ่านภายในหลอดลมของตัวเอง หลวงตาอาวุโสศิษย์เก่าร่วมสำนัก หลวงตารูปนี้เป็นผู้ขวนขวายปฏิบัติแสวงหาทางไปให้ถึงที่สุด ครั้งหนึ่งเราเคยได้เป็นศิษย์ร่วมครูบาอาจารย์องค์เดียวกัน แต่การปฏิบัติที่ถูกจริตให้คลิกก็เป็นวิถีทางใครของคนนั้น แต่ละคนต่างคนอินทรีย์แตกต่างกัน เวลาและเรื่องราวของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ถ้าคนไม่รู้จัก พระแก่ๆในป่าที่นั่งสูบบุหรี่อยู่เป็นปกติก็อาจคิดไปว่าท่านอยู่สบายไปเพียงวันๆ แต่ที่จริงแต่ละองค์ท่านปฏิบัติอยู่ภายในของท่านตลอด หลวงตาปลีกวิเวกไปมาเกือบทุกที่ในโลกรับใช้งานสงฆ์ และแสวงหาทางหลุดพ้นอยู่ไม่ได้ขาด ถ้าท่านได้เคล็ดวิชาหรือแนวทางปฏิบัติใดที่คิดว่าเรายังไม่ทราบหรือคาดว่าเราจะอยากทราบท่านมักส่งข่าวมาบอกเสมอ ครั้งล่าสุดที่ได้พบกัน หลวงตาเดินทางไกลเกือบพันกิโลเมตรมาหาเพื่อมาชักชวนให้ปฏิบัติในวิธีทางเดียวกับท่าน และเน้นย้ำว่าอยากให้ทำด้วยวิถีทางนี้ง่ายและลัดสั้น เราซาบซึ้งและขอบคุณในความเมตตาของหลวงตาอย่างที่สุด ( แต่ ณวันนี้ เราไม่ข้องใจในวิธีทางปฏิบัติอีกแล้ว ครูบาอาจารย์ที่ถึงที่สุดแล้วไม่มีองค์ใดสอนผิด ต่างแต่รายละเอียดเล็กน้อยที่แต่ละท่านเน้นย้ำไม่เหมือนกันตามวิถีทางมาของท่าน ซึ่งก็ล้วนแล้วแต่มาตามแผนทางเดินที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสั่งสอนถ่ายทอดไว้ ตราบใดที่ผู้ปฏิบัติยังไม่หยุดเดินสักวันจะต้องถึงจุดหมายปลายทางอย่างแน่นอน จากประสบการณ์ส่วนตัวเราเพียงเพิ่มความระมัดระวังป้องกันอุบัติเหตุระหว่างทาง ด้วยการ "ไม่ประมาทในตนเองและไม่ประเมินผู้อื่น" ถ้านักปฏิบัติใครก็ตามพลาดท่าออกจากสองหลักการนี้เสียแล้วก็จะทำให้การปฏิบัติล่าช้าหรือไปไม่ถึงฝั่ง การประมาทในตนเองตัวอย่างหนึ่งเช่น ความเผลอเพลินในเรื่องใดคิดว่าตนเองเก่งแล้วดีแล้วด้วยประการทั้งปวง เป็นต้น การไม่ประมาทในตนเองจึงหมายถึงการมีสติ สำรวมอินทรีย์ รักษาข้อปฏิบัติตามหนทางที่เดินมาอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอไม่ละเลย และการประเมินผู้อื่นจะโดยเจตนาหรือพลั้งเผลอก็ล้วนแต่ไม่เกิดประโยชน์สิ่งใดแก่ตนเองขึ้นมาเลย) หลวงตาหัวเราะบ่อยๆ พูดไปยิ้มแย้มไป พร้อมกลิ่นบุหรี่ระเหยจากลมหายใจที่เราไม่ค่อยชิน อดเผลอถอยห่างออกไม่ได้ยามที่หลวงตาหัวเราะ หลวงตาจากไปอย่างกระทันหันในเวลาเช้า ท่านไม่มีกังวลสิ่งใด งานของท่านจัดเรียบง่ายจริงๆ ในศาลาเล็กๆมีเพียงกระถางต้นไม้ใบ ประดับไม่กี่กระถาง เราลืมนึกถึงแม้แต่พวงหรีดที่จะนำมาจัดวางให้ท่าน เพื่อนๆร่วมสำนักเตือนสติเราชาววัดเขาก็เรียบง่ายอย่างนี้ ลอกเกต พระพุทธเจ้า พุทธคยา พวงกุญแจ ของฝากเล็กน้อยแต่มากน้ำใจไมตรี จากวัดหรือสถานที่ที่หลวงตาได้มีโอกาสไปเป็นธรรมฑูตอยู่จำพรรษา ยามที่พบกันหลวงตามักส่งให้กับมือ เราก็เก็บไว้เป็นอย่างดีเสมอ หลวงตาไม่มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรแต่หลวงตาหมดทุกข์แล้ว นั่งนอนเป็นสุข หลวงตาเปรียบเหมือนญาติผู้ใหญ่ วันนี้มากราบลาจากกันจริงๆไม่มีโอกาสได้พบกันอีก ชีวิตนี้สั้นนักแต่สำคัญ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
จริงมาดูดอกไม้บ้านนี้บ่อยๆนะคะ