วันพฤหัส หาดอกไม้สีส้มมาลงบันทึก ภาพถ่ายสัปดาห์ที่แล้ว ต้นไม้เก่าๆปลูกมาตั้งแต่ยังเด็กกับเพลงรักที่ชื่นชอบมาแต่เด็กเช่นเดียวกัน ต้นไม้ ดอกไม้ เพลงกับความทรงจำสวยงามในวันเก่าๆ ยามเมื่อคอร์เดียออกดอกหวนนึกไปถึงเมื่อครั้งบ้านหลังเก่าก่อน สมัยนั้นคอร์เดียเพิ่งเข้ามานิยมปลูกกันไม่นานบ้านเราปลูกคลอเดียไว้ตลอดแนวรั้ว เข้ากับหลังคากระเบื้องดินเผาสีส้มที่กำลังนิยมในยุคนั้น เพลงรักของ ดิอินโนเซนต์ฟังกี่ครั้งไม่เคยเบื่อ นานๆได้ยินสักครั้งหวนนึกถึงวันเก่าๆ
สมัยก่อนวงดนตรีเหล่านี้มักมาเล่นให้ฟังในมหาวิทยาลัยเป็นครั้งคราว สมัยนั้นพวกเราคนฟังทำไมไม่ยักเห่อกรี๊ดกร๊าดเหมือนเดี๋ยวนี้ ยามเย็นมีวงดนตรีมาเล่นให้ฟัง นั่งฟังไปทานของว่างคุยกันไป เดินไปเดินมาหมือนดูโฟล์คซองธรรมดา แทบไม่ได้สนใจนักดนตรี นักร้องด้วยซ้ำ เหมือนพวกเราสนใจพรรคพวกกันเองมากกว่าดนตรีเป็นเพียงเสียงคลอเบื้องหลังทำให้บรรยากาศชิลล์ๆ ไม่ได้ตั้งอกตั้งใจดูกันมากมายขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าจะขนาดนี้คงขอถ่ายภาพด้วยเก็บไว้
วันนี้คอมพิวเตอร์ไม่เป็นใจ ใส่ภาพถ่ายยากเหลือเกิน 2 ภาพก็คงพอ ภาพไม่สวยเท่าไหร่ แค่พอมองออกว่าเป็นดอกคอร์เดีย ดอกอยู่สูงและสีแรงมาก อยากชมภาพเพิ่มเติมในคอร์เดียบันทึกเก่าที่นี่ได้ เขียนเล่าเรื่องวันคืนเก่าๆ สังคมไทยสมัยก่อนมันมีความสุข สวยงามเรียบง่าย ไม่ต้องใช้เงินมากมายเพื่อซื้อความสุขหรือความสะดวกสบาย เด็กๆอย่างพวกเราก็แค่เป็นตัวของตัวเอง ทำตามศักยภาพของตัวเองในสิ่งที่เราชอบแบบฟรีสไตล์ ภายใต้กฏระเบียบและวัฒนธรรมอันดีงามของสังคมไทย ไม่ต้องถูกเหนี่ยวนำตามกระแสด้วยสังคมตะวันตกหรือสื่อต่างๆอย่างทุกวันนี้ เพลงเก่าๆดอกไม้เก่าๆฉายภาพวันเก่าๆที่รื่นรมย์มีความสุขขึ้นมาในใจอีกครั้ง 
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [