จะซับซ้อนไปไย? ยิ่งอายุมากขึ้น เรากลับรู้สึกว่า เรามีชีวิตที่ซับซ้อนน้อยลง คิดอะไรตรงไปตรงมามากขึ้น แล้วพอมองคนอื่นๆจากชีวิตเรา หลายๆคน เรามองแล้ว รู้สึกว่า ทำไมเขาต้องทำให้ชีวิตที่ไม่ใช่เรื่องง่าย กลายเป็นเรื่องที่ยากเข้าไปใหญ่ด้วยหนอ ยิ่งโต ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ ก็ยิ่งซับซ้อน สิ่งที่เราได้จากการคิดซับซ้อนน้อยลง คิดตรงๆเหมือนคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร พูดอะไรออกมาก็ต้องใช้คำที่ตรงกับที่คิดหรือรู้สึกจริงๆ ไม่ใช้คำเวอร์ไปหรือด้อยไป ไม่โกหกใครเพราะขี้เกียจจำว่าพูดอะไรไป การเป็นคนอย่างนี้ ก็กลับทำให้เห็นใจตัวเองชัดขึ้น และทำอะไรเป็นขั้นเป็นตอนมากขึ้น ความกลัวอันดับต้นๆของคนเราอย่างหนึ่งก็คือ ความกลัวโง่ คอยคิดว่าจะขจัดความโง่ออกไปได้ยังไง เวลามีอะไรเข้ามาในชีวิต ก็นำมันมาคำนวณทั้งหมด ทั้งที่หลายๆอย่างมันไม่ใช่ factor ที่จะนำมาคำนวณในสถานการณ์นั้นๆเลย แต่เป็นเพราะความรู้มากไป หรือประสบการณ์มากไป แล้วไม่รู้จักตัด Variables ที่ไม่จำเป็นออก จึงทำให้การคำนวณ การตัดสินใจ มุมมองต่อโลก บิดเบี้ยว เพราะ Variables เทียม Factor เทียมที่ใส่เข้าไปในการคำนวณนี่เอง แล้วก็โดนความกลัวโง่หลอกให้โง่กันถ้วนหน้า ชะเอิงเงย จริงอยู่ ทุกอย่างที่เราเจอ หลอมให้เราเป็นอย่างนี้ ณ เวลานี้ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่า ต้องเอาทุกอย่าง มาเป็นปัจจัยกำหนดชีวิตเราต่อไปในอนาคต ช่ายอ้ะปะ (ทำเสียงโฟร์มดด้วยนะ) เราพบว่า คนส่วนใหญ่ที่เราเจอ ไม่ค่อยจะเป็นคนซับซ้อนกันหรอก ใครที่คิดว่าตัวเองเป็นคนซับซ้อน จริงๆแล้ว ร้อยละเก้าสิบเก้า เป็นคนคิดมาก ทำเรื่องง่าย ให้เป็นเรื่องยากไปเอง แล้วการเป็นคนซับซ้อน หรือเป็นคนคิดมาก เราก็พบว่า มันไม่ได้ผันแปรกับความฉลาดเลย
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [