ชีวิตไม่เคยหมดทุกข์หรอก เวลาที่มีความไม่สบายใจจากปัจจัยรอบข้าง เราพบว่า อยู่กับตัวเองแล้ว เป็นอีกหนึ่งวิธีการรักษาจิตใจจากความทุกข์ที่ได้ผลที่สุด ชีวิตเราไม่ค่อยจะได้อยู่คนเดียวเท่าไหร่ เวลาที่จิตตกหมกมุ่น เลยสร้างโอกาสที่จะอยู่คนเดียวซะเลย เที่ยวเล่นไปในโลกจินตนาการจากหนังสือที่ซื้อมาบ้าง เพื่อให้ความแฮปปี้ อารมณ์ที่อยากจะช่วยให้พระเอกแก้ปัญหาตรงหน้าได้ เป็นตัวช่วย cheer up ให้จิตที่ตกลงไปอยู่ชั้นใต้ดินที่สิบสอง ได้เงยหน้าขึ้นมาดูแสงสว่างบ้าง พาตัวเองไปเดินเล่นบ้าง เพื่อให้ตระหนักว่า อย่างน้อยเราก็ยังโชคดี ที่ยังมีโอกาสได้หายใจหายคอคล่อง ไม่เหมือนกับบางคนที่ทุกข์แล้วก็ไม่มีโอกาสจากทุกข์สักนาที พิจารณาการเกิดดับและอาการของจิตใจไปบ้าง เพื่อให้จิตใจเบา ปล่อยวางได้แบบที่วันอื่นๆในชีวิตทำได้ ให้ช่องว่างช่วยตัดสินใจ ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตข้างหน้า พร้อมหรือยังที่จะเสียสิ่งที่ได้อยู่บางส่วน เพื่อแลกเปลี่ยนกับโอกาสที่จะทำความหวังบางอย่างให้สำเร็จ แล้วความคิดที่สอนใจก็กลับมาอีก "ตอนที่มีทุกข์เป็นนาทีทองที่จะเรียนรู้ชีวิตจริงๆ" แต่ไม่ได้แปลว่าพอคิดได้อย่างนี้แล้วจะหายทุกข์นะ มันก็ทุกข์เหมือนเดิมนั่นแหละ แต่ก็ดูมันไป เรียนรู้มันไป กอดมันมั่ง ปล่อยมันมั่ง ไปตามประสาปุถุชน สังเกตว่า เวลาเราจมจ่อมกับทุกข์บางอย่างนั้น เรามักจะคิดอยากให้มันหายไป แล้วก็คิดเอาเองว่า ถ้าไม่มีทุกข์นี้ชีวิตก็สุขแล้ว แต่ธรรมชาติจะไม่เป็นอย่างนั้นหรอก คนเราจะไม่เคยปราศจากทุกข์ พอทุกข์นี้หายไป ทุกข์ใหม่ก็มาอีก แล้วเราก็คิดกันไปเองอีกว่าถ้ามันหายไปชีวิตจะสุข ทุกข์จะไม่เคยหายไปจากชีวิตเรา ที่เราทำได้ก็คือ จะกอดมันไว้ หรือจะปล่อยมันไป
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [