๑ งานแต่ง ๓ งานศพ เมื่อวานไปงานแต่งงานเพื่อนที่คณะ อุตส่าห์ออกจากออฟฟิศเร็ว เพื่อไปทานสลัดอาโวคาโดรองท้องก่อนที่จะไปงานแต่ง เพราะว่าจะไปถึงงานแต่งก็ต้องฝ่าฟันรถติดอยู่หลายแยก (คลองเตย - แบงค์ชาติ) แค่พลาดเผลอดื่มน้ำเย็นเข้าไปนิดเดียวเท่านั้นแหละ อาการระลอกแรกก็ออกตอนอยู่กลางสี่แยกอังรีดูนังต์เลย เลยทำใจเย็นเข้าไว้ (เพราะเดือดร้อนไป รถก็ไม่หายติด) แล้วหาทางเข้าห้องน้ำที่เร็วที่สุดและสบายใจที่สุด ตรงที่ใกล้ที่สุดที่นึกออกตอนนั้นก็คือใต้ดินอาคารจอดรถสยามแสควร์ ซึ่งเป็นที่พึ่งให้อาการฉุกเฉินของเราหลายต่อหลายครา และครั้งนี้อีกเช่นกัน ชอบที่พี่หมีเข้าใจ ใจเย็น ให้กำลังใจ ให้เวลา และให้แรงงาน ^^ ในที่สุดก็ไปงานแต่งงานได้เลทมาก (แถมไปแบบเพลียๆอีกต่างหาก) ชอบสถานที่นะ สถานที่สวย เป็นบริเวณสนามหญ้าหน้าตึกเก่าริมแม่น้ำเจ้าพระยา มีสะพานพระราม 8 อยู่ติดกับที่นี่ เวทีเล็กๆตั้งอยู่ข้างหน้าตึกเก่า ทำให้แขกเห็นเวทีที่มีฉากหลังเป็นตึกสีเหลืองสวยงามคลาสสิค เจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่งกายสวยงาม แต่ไม่ใช่ชุดแต่งงานฮาร์ดคอร์ตามสไตล์อย่างนั้น มีการสัมภาษณ์จากเพื่อนๆด้วยกันเอง ไม่มีไชโย ไม่มีทองโชว์ ไม่มีนักการเมือง ไม่มีคล้องพวงมาลัย ไม่มีเค้กหรูหรา มีแต่ลมเย็นๆ บรรยากาศดีๆ อาหารอร่อยๆ เพื่อนฝูงที่รู้ใจมากมาย กลิ่นความรักอ่อนๆโชยแทนกลิ่นดอกไม้ราตรีอบอวลครอบคลุมไปทั้งงาน ความสุขกรุ่นๆกับคนที่คุ้นเคย แน่นอนที่มันจะหาได้ยากจากงานแต่งงานใหญ่โตทั่วไป ชอบงานแบบนี้ :-) มาอีกฟากหนึ่งของชีวิต ที่คนไม่ค่อยอยากจะมีงานนี้กัน ก็คืองานศพนั่นเอง เป็นคุณพ่อของเพื่อนสนิทพี่หมี เราเพิ่งไปเจอท่านมาเมื่อไม่นานนี้เอง หลังจากที่ไปเจอมาไม่นานท่านก็เสีย ส่วนคุณแม่ก็ยังดูเข้มแข็งอยู่ คุณแม่ยังดูเป็นที่พึ่งทางใจให้คนในบ้านได้เสมอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีเวลาทำใจมานานด้วยส่วนหนึ่งรึเปล่า เมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งไปงานศพอีกงานหนึ่งมา เป็นงานศพคุณพ่อของแดดที่เคารพ แกรนด์แดดอายุเก้าสิบกว่าแล้ว เป็นธรรมดาของโลกที่จะต้องจากไป ส่วนแกรนด์ม้า ก็ยังอยู่ แต่ก็คงไม่ต้องบอกความรู้สึกของคนที่อยู่ร่วมทุกข์สุขกันมาจนอายุขนาดนี้แล้วมาจากกันไป และก่อนหน้านั้นไม่นาน ก็ไปงานศพอีกงานหนึ่ง เป็นงานศพของคุณพ่อเพื่อนที่ทำงานของพี่หมี (เอ สังเกตว่าเป็นงานของคุณพ่อทั้งสามงานเลยนะ) งานนี้ดูแกรนด์ม้าหัวใจสลาย เพราะลูกชายไปก่อนตัวเอง และไปแบบกระทันหัน ไปงานศพสามงาน งานแต่งหนึ่งงานในระยะเวลาอันสั้น ทำให้เรามองเห็นว่าสองงานนี้ เป็นคนละด้านที่อยู่บนเหรียญเดียวกันเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรสุขถาวร ความสุขที่อยู่ด้วยกันวันนี้ ต้องถูกพรากไปเมื่อถึงเวลาหนึ่ง เราอาจจะอยากแต่งงานกับคนๆหนึ่ง ด้วยหวังเพียงว่าเราจะได้อยู่กับคนๆนั้น ever after มีความสุขตลอดไป มีลูกด้วยกัน อยู่ในบ้านอันแสนสุข ซึ่งในที่สุดแล้ว สิ่งที่เรียกว่าความสุขอย่างนี้ ก็ไม่จีรังยั่งยืนตลอดไป ถ้าเขาไม่จากเราไป เราเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายจากเขาไป ไม่ว่าจะด้วยการเลิกรา หรือการตายจากกัน แล้วเราก็จะทนทุกข์ด้วยสายใยผูกพันที่สร้างขึ้น และทวีความเหนียวแน่นขึ้นตามเวลา ความผูกพันที่ครั้งหนึ่งก่อนที่จะจากกัน เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข ความอบอุ่น แต่เผลอหน่อยเดียว เมื่อจากกัน ความผูกพันนั้น อาจจะทำให้กลายเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความทุกข์สาหัสก็เป็นได้ ถ้าเราไม่รู้เท่าทัน ถ้าเราเปิดใจไว้สำหรับความสุขเท่านั้น เมื่อนั้น สิ่งที่เคยเป็นความสุข จะย้อนมาทำร้ายเราระลอกแล้วระลอกเล่า และเราจะไม่รู้เลยว่าทำไมเราต้องมาทนทุกข์อย่างนี้ ก็เพราะเราไม่เคยคิดจะเรียนรู้อีกด้านของสรรพสิ่งเลย
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [