ขอโทษ ยกโทษ
เมื่อต้นสัปดาห์ อยู่ๆเพื่อนคนหนึ่งที่ตัดหางปล่อยวัดเราก็เข้ามาคุยด้วย
พร้อมขอโทษกับการที่ทำให้เราต้องหางกุดเมื่อหลายปีที่ผ่านมา
อย่างหาสาเหตุไม่ได้

วันนั้นเขาบอกว่าเขาพร้อมแล้วที่จะบอกว่าขอโทษ

วันนั้นเราก็บอกเขาเหมือนกันว่าเขาให้อภัยเขาตั้งนานแล้ว
ไม่ติดใจอะไรเลย

คนเราคงไม่มีใครที่ไม่เคยทำอะไรนอนเซนส์มาก่อนในชีวิตนี้
เราเองก็ปล่อยความนอนเซนส์เพ่นพ่านมาก็หลายต่อหลายครั้ง
(จนวันนี้ก็ยังเผลอปล่อยอยู่)
ตราบใดที่เราทำพลาดแล้วเราหวังให้คนอื่นยังดีกับเรา
เราก็อยากจะหวังว่าตัวเองยังดีกับคนที่ทำพลาดกับเราโดยไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน

คิดได้ดังนั้น เราก็ยกโทษให้คนทั้งหลายที่เราจำได้ว่าใครทำอะไรกับเรามา
ก่อนที่เราจะหวังว่าชีวิตนี้จะมีสักวันที่เขาจะเข้ามาขอโทษเราซะอีก
ฉะนั้น พอมาเจอเซอร์ไพรซ์ขอโทษอย่างนี้
ก็แทบจะไม่ต้องกลับไปทบทวนความทรงจำ
หรือกลับไปทำใจตั้งจิตยกโทษให้กันเลย
เพราะเรายกที่แบกเอาไว้ออกไปตั้งนานแล้ว

(จริงๆอย่าเรียกว่ายกโทษเลย
มาถึงตรงนี้มองกลับไปไม่เห็นว่าตรงนั้นจะร้ายแรงถึงกับต้องยกโทษให้ด้วยซ้ำ)

คนเราทำอะไรนอนเซนส์กันได้
แต่เราเลือกได้ว่าเราจะแบกไว้หรือเปล่า
ไม่ว่าจะทั้งของตัวเอง หรือของคนอื่น
ถ้าจะเลือกไม่แบกไว้ ก็เบา...ขึ้น...



Create Date : 04 มีนาคม 2551
Last Update : 4 มีนาคม 2551 0:05:52 น.
Counter : 248 Pageviews.

0 comments
เราต่างเข้าใจในแบบของตัวเอง ลำเนา
(1 มิ.ย. 2566 03:23:23 น.)
No. 1197 ชีวิตในป่า ( 2) ไวน์กับสายน้ำ
(29 พ.ค. 2566 05:49:29 น.)
ไม่เอาแล้วนะ คราวหน้า จันทราน็อคเทิร์น
(29 พ.ค. 2566 17:29:12 น.)
ร้านกาแฟ ... ในวันหนึ่ง tanjira
(26 พ.ค. 2566 14:49:58 น.)
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Jeyz.BlogGang.com

JeyZ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด