หากพรุ่งนี้ต้องตาย..เวลาที่เหลือจะทำอะไรดี(ภาค๒)(๑๔๒)
@สมมุติว่า ถึงคราตาย วายชีวาตม์
ดวงถึงฆาต ยามรุ่ง ของพรุ่งนี้
กับเวลา ที่ยังเหลือ และพอมี
ช่วยบอกที อยากทำไร ให้ทุเลา
@บางคนบอก ก่อนจะตาย ชีพวายดับ
จะขอกลับ ไปหาแม่ ที่แก่เฒ่า
กราบตักท่าน กระซิบบอก เพียงแผ่วเบา
ว่าลูกเอา กายหยาบ มากราบกราน
@มีเวลา แค่คืนนี้ ทำดีแม่
ลูกมันแย่ ทอดทิ้งแม่ น่าสงสาร
ลำบากแท้ แขนขาแย่ ไม่สำราญ
ทรมาร ทรกรรม แม่จำทน
@ลูกได้ดี มีงาน การสงเคราะห์
วันวันเสาะ คอยช่วยคน จนสับสน
ครอบครัวไหน ที่ลำบาก ยังยากจน
ระดมคน ขนของไป ให้ใช้กัน
@คนชะแร แก่เฒ่า ลูกเต้าทิ้ง
หอบเอาสิ่ง จรุงใจ ไปปลอบขวัญ
ทำอย่างนี้ อยู่อย่างนั้น นานแสนนาน
จนลืมบ้าน ถิ่นกำเนิด ก่อเกิดกาย
@หลงลืมไป ว่ามีแม่ ที่แก่เฒ่า
นั่งคอยเฝ้า คิดถึงลูก ที่ห่างหาย
ป่านฉะนี้ จะเจ็บไข้ ไม่สบาย
ทุกข์สุขใด ใจพันผูก แต่ลูกยา
@กอดแม่ไว้ น้ำตาไหล ใจสะอื้น
จนดึกดื่น หนุนตักแม่ อุ่นแท้หนา
แม่รู้ไหม พอรุ่งสาง สว่างตา
ลูกต้องลา วิญญาดับ กับตะวัน
@แม่ดีใจ มือลูบไล้ ไรผมลูก
ด้วยพันผูก รักลูกแน่ ไม่แปรผัน
แสนดีใจ ต่อนี้ไป และทุกวัน
มีลูกนั้น หนุนตักนอน เหมือนก่อนเนาว์
@ความเข้าใจ ไม่เข้าใจ ในสองใจ
แม่คิดไป ต่อนี้ใจ ไม่หงอยเหงา
ใจลูกคิด รุ่งพรุ่งนี้ มีเพียงเงา
ใจหนึ่งร้าว ใจหนึ่งสุข คลุกเคล้ากัน
สมบูรณ์ เต็มชื่น/ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๓
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยังยอดเยี่ยมดั่งเดิมครับ