ก็มันเป็นกฎ...กำหนดมา(๑๑๗)
@บ้านเมืองนี้ มีกฎเกณฑ์ ที่กำหนด
จนคนจด คนจำ แทบไม่ไหว
โน่นนี่นั่น กำหนดมัน เอาเข้าไป
บังคับใช้ แต่ละที่ มิเหมือนกัน
@อย่างลุงขาว เจ็บหัวเข่า ก้าวไม่ออก
มันขัดยอก บอกอย่างนี้ มิสุขสันต์
ให้หลานชาย พาไปสถาน พยาบาล
จะได้ทาน ยาหยูก ถูกที่ทาง
@ถึงสถาน พยาบาล หลานตาหลวง
เขาเหนี่ยวหน่วง หน้าหลัง กางแขนขวาง
ต้องตรวจตรา อาวุธ เผื่อซ่อนพราง
คลำทั้งร่าง เจอแต่ไข่ ใจผ่อนคลาย
@เดินต่อไป เจอยายอ้วน ชวนถามไถ่
บัตรมีไหม เคยมาไหม ยุ่งใจหลาย
แถมยังกรอก ข้อความ อีกมากมาย
จนสุดท้าย ส่งบัตรให้ ไปนั่งรอ
@ถึงคิวเรียก ลุงขาว เข้ามานี่
เช็คถ้วนถี่ ความดันยัน น้ำหนักหนอ
วัดส่วนสูง แล้วถามไถ่ ถึงต้นตอ
มาหาหมอ เป็นไร ให้เล่ามา
@ถามเสร็จสรรพ เขาจับ ให้เปลี่ยนผ้า
ชุดสีฟ้า แล้วนั่งลง งงจริงหวา
เปลี่ยนทำไม ไม่เข้าใจ เขาบอกมา
ที่นี่หนา มันเป็นกฎ ให้จดจำ
@เจ็บหัวเข่า ใส่ชุดเก่า ก็ตรวจได้
แล้วทำไม ให้เปลี่ยนชุด ทุดน่าขำ
สงสัยคน ที่นี่ คงมีกรรม
ต้องทนทำ ตามกฎ กำหนดมา
@บ่นพึมพำ ทำหน้า เหมือนหมาป่วย
คนนั่งด้วย ใกล้ชิด สะกิดขา
ลุงยังดี มาหาหมอ เพื่อขอยา
แต่หนูมา ขายยาคูลท์ ดูมันทำ
@ต้องเปลี่ยนผ้า วัดความดัน ยันส่วนสูง
ก็หนูจูง รถเข็น เห็นแล้วขำ
ขายทุกวัน มาทุกวัน ไมไม่จำ
เขาบอกทำ ตามกฎ กำหนดมา
@ก็แล้วกฎ ปลดปล่อยไป ได้บ้างไหม
เก็บไว้ใช้ ให้ตรง กับปัญหา
ไม่ใช่ใช้ เรื่อยไป ไม่นำพา
นี่แหล่ะหนา เขาถึงว่า ประเทศไทย
สมบูรณ์ เต็มชื่น/๕ สิงหาคม ๒๕๕๓
วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:12:50:19 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [