|
|
ยื้อ..กับชีวิต 
@กับชีวิต น้อยน้อย ในมือหนึ่ง
ดวงตาซึ่ง ปิดอยู่ ไม่รู้หน
ไม่รู้จัก ชีวิต หรือผู้คน
เจ้าร่วงหล่น ใต้ต้นไม้ ใกล้ใกล้ทาง
@ก้มลงหยิบ เอาใส่มือ มาถือไว้
ห่อผ้าให้ ไออุ่น ยามรุ่งสาง
ให้ดูดนม เด็กอ่อน แบบเจือจาง
หวังให้สร้าง เนื้อน้อยน้อย คอยดูแล
@ป้อนนมด้วย คุยไปด้วย ช่วยให้คุ้น
เป็นต้นทุน คุ้นเสียง เลี้ยงของแม่
เจ้าเคลื่อนไหว เหยียดมือไม้ ดูอ่อนแอ
เสียงอ้อแอ้ โผล่ห่อผ้า เหมือนมาดู
@สามวันผ่าน เจ้าเติบใหญ่ ไวเสียยิ่ง
อยากให้วิ่ง ในเรือน เหมือนลูกหนู
แต่เจ้าเป็น กระรอกน้อย น่าเอ็นดู
อยากให้อยู่ บนบ่า ตาแววแวว
@ค่ำแล้วเจ้า นอนเสีย หลับเสียนะ
แม่ก็จะ เข้านอน พักผ่อนแล้ว
รุ่งพรุ่งนี้ ให้นมเสร็จ แม่จะแจว
ประชุมแล้ว เสร็จสรรพ จะกลับมา
@ยามเย็นย่ำ ใกล้ค่ำ กลับมาบ้าน
เจ้าไม่คลาน เล่นเลย เฉยเชียวหนา
เอื้อมมือจับ เย็นชืด สิ้นชีวา
เจ้าไม่ลา แม่สักน้อย เศร้าสร้อยใจ
@เจ้าจงไป ในที่ ที่ของเจ้า
ระหว่างเรา หมดเพียงนี้ มิมีไหน
น้ำตาร่าง พร่างมา แม่หมดใจ
วางเจ้าไว้ ในหลุมน้อย ค่อยค่อยวาง
สมบูรณ์ เต็มชื่น/ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๓
|
Arrboon2507.BlogGang.com
อาบูรณ์
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
