ธรรมชาติ..พิโรธ(๑๒๒)
@ฟ้าสะเทือน เลื่อนลั่น ครั่นโครมครึก
อึกทึก สนั่นก้อง ทั้งสองหู
ชะโงกหัว อย่างกลัวกลัว ออกไปดู
เสียงซ่าซู่ ยอดยางไหว ใจสะพรึง
@แล้วสายฟ้า จากฟากฟ้า ก็ฟัดฟาด
กัมปนาท ฟาดดินดาน สะท้านถึง
ทั้งสวรรค์ แลบาดาล ลั่นอื้ออึง
เปลวไฟขึ้ง โหมรุกราน ผลาญพงไพร
@ไม่นานช้า ฝนทั้งห่า เทมาทับ
อัคคีดับ เกิดน้ำหลาก เชี่ยวกรากไหล
ดอนเนินดิน โดนกระแทก แตกกระจาย
ไหลรวมไป จนสุดปลาย สายวารี
@วัฏจักร ธรรมชาติ มิอาจขวาง
จากโลกร้าง สร้างให้เป็น เฉกเช่นนี้
อุทิศให้ ชนใช้ทั่ว ทั้งธานี
ปัจจัยสี่ สืบสายวงศ์ พงษ์เผ่าพันธุ์
@จนมนุษย์ เติบกาย ขยายฐาน
เข้ารุกราน ธรรมชาติ วาดกระสัน
ผลสุดท้าย วายปราณ ตกตามกัน
ร้อยหมื่นพัน ถมทับ กับแผ่นดิน
@คนรุ่นแล้ว รุ่นเล่าเขา ไม่หยุดยั้ง
เข้าเบียดบัง ก่นทำร้าย มลายสิ้น
จึงแร้นแค้น ไร้ที่อยู่ ที่ทำกิน
ทุกฐานถิ่น หัวระแหง แล้งน้ำใจ
@อาเภทภัย ธรรมชาติ มาดหมายล้าง
ด้วยชิงชัง กิเลสคน ปนหมั่นไส้
ทั้งลมฝน ร้อนหนาวแล้ง อยู่ร่ำไป
โลกทั้งใบ จึงย่อยยับ อัปรา
@ดูก่อน...มวลมนุษย์ หยุดทำร้าย
รักษ์ป่าไม้ รักษ์โลก กันเถิดหนา
ธรรมชาติ เลี้ยงเราไว้ ครั้งยายตา
สู้อุตส่าห์ ปกป้องภัย ไว้ให้เรา
@เริ่มวันนี้ เริ่มที่บ้าน ร่วมสานต่อ
ช่วยสร้างหน่อ พันธุ์ใหม่ ให้หนุ่มสาว
รู้รักษ์โลก ใบนี้ ให้ยืดยาว
เพื่อลูกเต้า วันหน้า มีป่าชม
@ฟ้าสะเทือน เลื่อนลั่น อีกวันหนึ่ง
วันที่ซึ่ง ฝนฉ่ำฟ้า พาสุขสม
เมฆหมู่ใหญ่ ล่องลอยไป กับสายลม
ได้ชื่นชม โค้งขอบรุ้ง จรุงใจ
สมบูรณ์ เต็มชื่น/๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๓
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
พระคุณแม่นั้นใหญ่ยิ่ง สุดจักอ้างอิง
สิ่งใดเปรียบเท่าพระคุณ
แม่เรานั้นเฝ้าเกื้อหนุน และคอยค้ำจุน
ให้ลูกทำแต่กรรมดี
เมื่อลูกพบความสุขศรี แม่พลอยยินดี
ลูกนี้มิลืมพระคุณ
(กาพย์ฉบัง 16)