|
สูงสุดสู่สามัญ @ยามมีชีพ ชูช่อ ล่อสายฟ้า
สูงสุดตา ต้องแหงนหน้า ถึงมองเห็น
ใครเข้าถึง หวังพึ่ง แสนลำเค็ญ
มองไม่เห็น ใครใคร ในสายตา
@จนวันหนึ่ง ถึงปี ที่หกสิบ
ผิดกันลิบ ไม่มีใคร ไหนมาหา
ลมพัดปลิว ปลิดร่วง หล่นลงมา
พสุธา อ้าแขนรับ ให้กลับคืน
สมบูรณ์ เต็มชื่น/ ๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๓
|
Arrboon2507.BlogGang.com
อาบูรณ์
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|