ถามใจตัวเอง อาเจ้ฯ ไม่ได้อยากทำงานบริษัทนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถึงได้...ไม่แยแสว่าจะลงไปสัมภาษณ์งานที่กทม. จนเค้าทนไม่ไหวเอง... ส่งตั๋วเครื่องบินมาให้ ก็แปลกใจตัวเอง ว่าทำไมกูไม่ดีใจเลยวะเนี่ย เกิดไรขึ้นกับชั้นว๊ะ ก่อนจะไปเริ่มงานประมาณ สองสามวัน อีน้องคนที่มาขอประวัติไป...โทรมาคุย บอกว่า...พี่..ผมอาจจะลาออกแล้วนะ อ้าวววว...อิห่า.... มาลากเอากูเข้าไปทำงานด้วย แล้วมึงเสือกจะลาออก... ยังไงกั๊นนนนน อาเจ้ฯ ก็ด่าแม่งไปชุดใหญ่ มันบอกว่า... ผมนึกแล้ว...พี่ต้องด่าผม แต่ผมโทรมาบอกพี่ไว้ก่อนนะ...ว่าผมจะออก คุณนึกออกไม๊... มันโทรมาบอกไว้ก่อนว่ามันจะออก...ก่อนที่อาเจ้ฯ จะไปเริ่มงานแค่ไม่กี่วัน เพราะมันคงรู้ลางๆ ว่า อาเจ้ฯ ต้องไม่ชอบงานที่นี่แน่นอน เพราะตัวมันเองก็ไม่ชอบ..ถึงขนาดกำลังจะออกเนี่ยเมิงงงงง  ดังนั้น...ถ้าอาเจ้ฯ จะไปหรือไม่ไปก็แล้วแต่นะพี่ ไอ่เวรรรรรรรรรรรรร.... กูรับปากเค้าไปแล้วว่าจะไป โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงขนาดนี้ รับปากมั่วซั่วได้ไงว๊ะ... ไม่ได้..ไม่ดียังไง...ก็ต้องไปก่อนแหล่ะ พอเริ่มไปทำงาน..... ก็รู้สึกเหมือนว่าทำไม...แต่ละวันมันช่างยาวนานขนาดนี้ อาเจ้ฯ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน คิดแค่ว่าทำไงให้วันนี้จบไปหนึ่งวัน พอนึกได้ว่าตัวเองคิดแบบนี้ เฮ้ย..ทำไมอ่ะ ทำไมชั้นคิดแบบนี้ ชั้นไม่เคยคิดอะไรระยะสั้นขนาดนี้มาก่อน ปกติชั้นจะมองอะไรไกลๆ คิดถึงอนาคตว่าจะทำอะไรบ้าง ต้องวางแผนชีวิต ... แต่นี่กูไม่เลย... เกิดไรขึ้นกับชั้นเนี่ย................... สิ่งต่างๆ มันเกิดจาก งานมันเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุด งานไม่ยากเลย...แต่เยอะชนิดที่ทำไปอีกชาตินึงไม่มีทางจบ และอีกอย่างนึง คือ งานวิจัยบางอันมันผิด..อย่างเห็นได้ชัด ก็คุยกับเจ้านาย ว่ามันผิดตรงนี้...ตรงนี้นะ เจ้านายบอกว่า...ช่างมันเหอะ.. ทำเป็นมองไม่เห็นไปซะ อ้าวเฮ้ยยยยยยยยย....คิดแบบนี้อันตราย คือ ให้ทำแบบผิดมา แล้วทำต่อแบบผิดไปเหรอวะ เช่น การวัดการทำงานของเครื่องที่บริการด้วยตนเองอัตโนมัติต่างๆ เช่น ตู้เอทีเอ็ม เราเรียกเทคโนโลยีพวกนี้ว่า Self Service Technology or SST เราต้องแยกการวัดประสิทธิ์ภาพของ - จำนวนเครื่องที่มีบริการ กับ - ประสิทธิภาพของตัวเครื่อง แต่นี่...เค้าวัดรวมกันอยู่ในข้อเดียว มันไม่สามารถจำแนกได้ว่า ผลของคำตอบที่ออกมา มันบอกจำนวนที่พอเพียง หรือ บอกประสิทธิภาพ เค้าก็บอกว่า...ให้ตามนั้นไป อ่าววววววววววววเหรออออออออออออ ตกลงกูต้องตามนั้นใช่มะ เสียงของศาสตราจารย์...ก้องขึ้นมาในหูอาเจ้ฯ เลยว่า ระมัดระวังนะ การทำวิจัยน่ะ อย่า Garbage In , You will receive garbage out na ja. เลยทำให้อาเจ้ฯ หันกลับมามองอีกทีว่า กูคิดถูกที่ตัดสินใจมาทำงานบริษัทยักษ์ใหญ่นี้ เพราะมันทำให้เราเห็นไส้ใน...ว่าบริษัทใหญ่ขนาดนี้ เค้าทำงานเน้นปริมาณ.... เน้นการทำยอด Billing ในแต่ละปี ว่าเข้าเป้าหรือเปล่า แต่เค้าไม่ได้เน้นคุณภาพของงาน เคยคิดอยากจะเรียนรู้งานวิจัยบางประเภทจากที่นี่ แต่เห็นระเบียบวิธีการวิจัยที่เค้าเก็บข้อมูล แล้วรู้เลยว่า... เราไม่ได้เรียนรู้อะไรหรอก...เพราะเค้าทำวิจัยแบบมั่วๆ มา เราจะไปยึดถือข้อมูลอันนี้ไม่ได้เลย อีกอย่างนึงซึ่งสำคัญกับอาเจ้ฯ มาก เลิกงานดึกมาก...สามทุ่มแล้ว ทุกคนยังไม่มีใครกระดิกตัวกันเลย หา.....ทำไมไม่กลับบ้านกันยะ... มานั่งกันทำหอยอะไร.... เวลานี้...ชั้นควรจะได้ดูละครแล้วนะ... ฮือ...ฮือ... ชีวิตชั้นต้องการแบบนี้เหรอว๊ะ.... ถามตัวเองทุกวัน รู้สึกความสวยงามในชีวิตมันหายไปไหนว๊ะ แย่ล๊ะ....เราจะปล่อยให้ชีวิตมันเป็นแบบนี้ไม่ได้ จังหวะพอดีคุยงานกับเจ้านาย นายก็ดันถามอาเจ้ฯ อีกว่า....เป็นไงบ้าง อีนี่...ก็จัดเต็มเลย บอกนายว่าไม่ชอบงานที่ทำนี่เลย นายก็แฟร์มาก....ถามว่าแล้วยูจะทำยังไง อาเจ้ฯ บอกนายว่า... ชั้นขอหยุดทำได้ไม๊...เพราะชั้นรู้สึกไม่สนุกกับมันเลย นายบอกว่า...เค้าดูอาเจ้ฯ ก็รู้ว่ามีความรู้ดีมาก แต่ตำแหน่งและลักษณะของงานที่ทำ...ไม่เหมาะกับอาเจ้ฯ อาเจ้ฯ เหมาะกับการคอนซัลท์ให้เค้าหลังจากที่งานวิจัยเสร็จแล้ว ซึ่งจะเป็นช่วงเฟสต่อไป ในอีก 3-4 เดือนข้างหน้ามากกว่า เค้าจะขอความช่วยเหลือจากอาเจ้ฯ อีกทีช่วงนั้น โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ได้ยินดังนั้น ดิชั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก....โล่งใจมาก อาเจ้ฯ ก็เลยขอนายว่า... งั้นชั้นขอทำถึงแค่วันนี้วันสุดท้ายเลยนะ หน้าตาลั้ลลามาก ถึงมากที่สุด  ต่างจาก...อีช่วงที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง อาเจ้ฯ ไม่สน....ว่าบริษัทจะให้ค่าตอบแทนสูงขนาดไหน แต่รู้สึกไม่มีความสุขกับงานที่ทำ กูทำงานเงินเดือนน้อยกว่านี้ก็ได้ แต่ขอให้รู้สึกมีความสุข... อยากตื่นไปทำงานทุกวันก็พอ... ไว้อาลัยให้กับอีเจ๊...ศิลปิน คิดอะไรบ้าๆ....เพราะว่าช่วงนี้มีแต่คนด่าแบบนี้มาตลอด ทำงานเงินเดือนเยอะๆ ไม่เอา อยากทำงานเงินเดือนน้อยๆ... แต่มีเวลาเต้นแอโรบิคแถวบ้านตอนเย็น
ดี ๆ ค่ะ อาเจ้ฯ จะได้มีเวลามาเขียน Blog อีก อ่านแล้วสนุกดีเหมือนอาเจ้ฯ มานั่งเม้ามอยให้ฟังคะ....เป็นกำใจให้นะคะ
 โดย: PatZilla (ป้าหน้ามนคนเจียงใหม่
 ) วันที่: 1 สิงหาคม 2557 เวลา:12:00:40 น.อั้ยยะ เพื่อนมีการหนีด้วย เป็นหนูก็ใจแม่งๆเหมือนกัน มันหนีอะไรฟระ
 เป็นกำลังใจให้อาเจ้ค่ะ ขอให้ได้ทำในสิ่งที่รักและสบายใจ บางทีงานที่มีความสุขมันก็หาย๊าก ยากเนอะ (หนูก็ยังไม่ค่อยมีความสุขเหมือนกัน อิอิ) โดย: hi hacky
วันที่: 11 สิงหาคม 2557 เวลา:21:47:48 น.สวัสดีค่ะ ^^
มาทักทายค่ะ พี่เจ๋งมากๆ เลย ยกนิ้วให้เลยแบบนี้ โดย: Nepster
วันที่: 24 สิงหาคม 2557 เวลา:0:30:54 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [