ชีวิตของชั้น....หมุนช้าลงที่เชียงใหม่ ก่อนอื่น....ต้องขอออกตัวกับเพื่อนๆ ใน Bloggang ก่อนนะคะ ว่าทำไมหายไปนาน.............มันเกิดจาก 2 สาเหตุค่ะ 1. คือ เข้าหน้า Blog ของตัวเองไม่ได้ ต้องต่อสมาชิกซะก่อนถึงจะใช้พื้นที่ Blog ของตัวเองได้ ก็ตัดสินใจอยูว่า....จะต่อดีไม๊ จำเป็นไม๊กับเรา....ก็ตัดสินใจหลายเดือน จนกระทั่งค้นพบว่า มนุษย์เราต้องมีการระบายออกไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เจ้ได้ค้นพบว่า บางทีเราก็มีความลับของเราที่เราไม่อยากพูดกับคนใกล้ตัว แต่อยากระบายแค่นั้น...ก็เลยตัดสินใจ..ต่ออายุดีกว่า 2. กำลังเข้าสู่โค้งของการสอบใหญ่ในชีวิตนักเรียน ก็คือ Qualifying Exam ของนศ.ปริญญาเอก ถ้าใครได้เรียนก็ต้องผ่านอารมณ์นี้กันทั้งนั้น....อ่านหนังสือตั้งแต่ 11 โมงเช้า ถึง ตี 3 เป็นเวลา 3 เดือน จนกระทั่ง....เครียดเกินไป ... ล้าเกินไป..... ก็ไปเดินถนนคนเดิน ช็อปปิ้ง.... แล้วก็ค้นพบว่า......มันไม่ใช่ทางออกของความเครียด......ทางออกก็คือ นอนพักผ่อนให้เพียงพอ.....ออกกำลังกายระบายความเครียด.....ถึงจะหาย เอาล่ะ............มาเข้าเรื่อง..........ว่าชีวิตของชั้นหมุนช้าลงที่เชียงใหม่....คือ...อย่างไร เราคิดแบบคนกรุงเทพฯ....เนาะ....ตอนเราไปอยู่เชียงใหม่ ถึงแม้เชียงใหม่....จะเจริญในหลายๆ เรื่อง......แต่มันก็ไม่มีอะไรเหมือนๆ เดิมที่เราเคยไป...เคยใช้บริการ....ฯลฯ อาจจะเป็นเพราะเราชินก็ได้มั๊งคะ.....เราก็ว่า.....อยากกลับบ้านอ่ะ เห็นคนใส่ผ้าฝ้าย......ก็คิดในใจเนาะ......เชยอ่ะ...ไม่เดิ้นเลย คนเรามันจะมีจังหวะ.....ให้เราได้คิดอ่ะนะ.....มันก็ทำให้เราเปลี่ยนความคิดเราได้ จนวันนี้...เจ้รู้สึกว่า.....เชียงใหม่เป็นเมืองที่แสนวิเศษ.......เรารู้สึกชีวิตเรามีความสุขทีละนิดแบบยั่งยืน ไม่ได้มีความสุขแบบหวือหวา.....เหมือนตอนเราอยู่กทม. เพราะบางอย่างเราก็หลอกตัวเองว่าเรามีความสุข แต่อยู่ที่นี่มันสุขจริงๆ..... สุขแบบทุกๆ คนทำให้เราสุข.......เป็นเมืองแรกที่ทุกแห่งมีแต่ความไว้ใจ ไปทานข้าว.....คนขายไม่เดินมาดูที่โต๊ะ.....แต่จะถามเราว่า...ทานไรไปบ้าง เวลาขับรถมาเจอกันตรงสี่แยก...แล้วใครจะไปก่อนไปหลัง.....ฝั่งตรงข้ามเราเค้าก็จะโบกมือให้เราไปก่อนเสมอ.....ไม่เหมือนเวลาเราอยู่กทม. ต้องห้ำหั่นกัน...กูไปก่อน...มึงรอทีหลัง.... แต่อยู่เชียงใหม่ไม่ใช่ไง... พึ่งไปสั่งของชำร่วยแจกในงานวิจัย........พี่คนทำ...ไม่เอามัดจำ...บอกว่า...ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมาเอาค่อยจ่ายก็ได้...  วันนี้....ที่มาคิดว่า....โลกของชั้นหมุนช้าลงที่เชียงใหม่....ก็เพราะมีคนมาถามเจ้ว่า....มาทำงานที่เชียงใหม่ไม๊..... ก็เลยมาคิดเยอะๆ ว่า......เราจะกลับไปอยู่บ้านที่กทม.หรืออยู่เชียงใหม่ดี...นะ บ่อยครั้ง......ที่เจ้....ได้ใช้เวลา...นานๆ อยู่ร้านกาแฟริมแม่น้ำปิง....มองทอดสายตาออกไปไกลๆ......ใช้ความคิดไปกับเรื่องนู้นเรื่องนี้..... ตื่นเช้ามา.....แต่งตัวเสื่อมๆ (เสื้อยืด + กางเกงจ็อคกิ้งตัวโปรด) ไปหาก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆ กิน กิจกรรมที่สำคัญ....สุดโปรดที่ขาดไม่ได้ ก็คือ ไปนวดตัว....ทำเล็บ เย็นหน่อย.......ก็เดินถนนคนเดิน.....ไปดูของเก๋ๆ.....กินขนมในถนนคนเดิน..... กลับมานอนแช่น้ำอุ่น......เปิดเพลงที่เราชอบดังๆ...... กว่าจะถึงวันจันทร์.....แบตเตอร์รี่ตัวเราก็เต็มปรี่.....พร้อมรับงานที่จะเข้ามาวันจันทร์แล้วล่ะ 
ของผมเวลาเดินผ่านไปเร็วมากจนน่าใจหาย อยากให้เวลาเดินช้าลงกว่านี้ครับ
 โดย: ablaze357
 วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:16:21:20 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [