เรื่องนี้ไม่เขียนถึงไม่ได้ซะแล้วล่ะ
เมื่อวานไปซื้ออาหารเย็นที่ตลาดโต้รุ่งในกองทัพอากาศ
เห็นรถส่งน้ำแข็งจอดอยู่แถวที่จอดรถ
แต่หาตัวน้องคนส่งน้ำแข็งไม่ได้
อาเจ้ฯ ก็เลยไปซื้อไรกิน
ยืนรออาหารอยู่ก็เห็นอีน้องนี่เดินกลับไปที่รถ
แล้วขับออกไปอย่างไว
แอบร้องว้า....ในใจ
อดซื้อน้ำแข็งเลย

ซื้ออาหารเสร็จก็ขับรถจะกลับ
เจอรถน้ำแข็งจอดอยู่ทางเปลี่ยวๆ หลังลานที่จอดที่อาเจ้ฯ ต้องวนรถไปออกด้านนั้น
อาเจ้ฯ ก็เลยกดกระจกถามน้องนี่ว่า
ยังมีน้ำแข็งอยู่ไม๊คะ เอา 5 บาท
น้องมันตอบมาว่า...
มีครับ แต่ผมไม่มีถุงนะครับพี่...พี่เอาถุงมาใส่ละกัน
อาเจ้ฯ ก็หันมาหาถุง...กุกกักอยู่ในรถ
แล้วก็ยื่นถุงก็อปแก๊ปให้อีน้องนี่ไปใส่น้ำแข็ง
น้องมันก็เทใหญ่เลยน๊ะ...
จนเจ้ฯ ต้องรีบบอกมันว่า
พอเห๊อะ...กระติกพี่ไม่พอใส่แล้วว่ะ...

อาเจ้ฯ ก็หันมาหยิบตังค์ให้น้องมัน 5 บาท
น้องผู้ชายนะ (แต่ผมยาวและปล่อยผมประบ่า) สะบัดผมหนึ่งที
แล้วบอกเจ้ฯ ว่า
เอาไปทานเลยพี่

อาเจ้ฯ นั่งสตั๊นท์ในรถไปแป็บนึง
ก็ยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้อีน้องนี่ไป...
แล้วบอกน้องมันไปว่า
ขอบคุณค่า.....

คือ หน้าน้องมันแอบโหด....แต่แอบนิสัยน่ารัก...
