กิจวัตรประจำวันทุกเช้า
ก็คือ การเช็คอีเมล์
กับเข้า Bloggang นี่แหล่ะค่ะ
วันนี้เข้าบล็อคมา
เห็นทีมงาน HBD ไว้ให้หน้าเว็บ
เป็นมุมเล็กๆ บนหน้าเว็บ
แต่มันทำให้รู้สึกดีมากๆ
ขอบคุณมากนะคะ
ตอนเช้ากำลังจะออกจากบ้านไปทำบุญ
ฝนก็กระหน่ำลงมาแต่เช้า
เลยนั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่รอฝนหยุด
คุณพ่อแต่งตัวซะหล่อเชียว
ใส่เสื้อยืดโปโลสีชมพู นุ่งทับกางเกงแสลคสีดำ
โห่...อย่างหล่อ
ตั้งใจว่าจะไปทำบุญกับคุณพ่อคุณแม่ในวันเกิด
ที่วัดใหญ่ หรือวัดหลวงพ่อพุทธชินราช
เพราะตอนนี้อยู่บ้านพ่อแม่ที่พิดโลกนี่
ฝนหยุด..ก็ออกไปวัดกัน
ที่วัดใหญ่วันนี้คนค่อนข้างบางตา
น้ำเจิ่งนอง
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ
อาเจ้ฯ กับคุณพ่อคุณแม่
เดินเข้าไปในโบสถ์
เข้าไปไหว้องค์หลวงพ่อพุทธชินราชที่ครอบครัวเราศรัทธา
มาตั้งแต่อาเจ้ฯ เป็นเด็ก
หลวงพ่อ...สวยงามเหมือนที่เคยเป็น
แต่วันนี้จิตใจอาเจ้ฯ สงบเย็น
เพราะวันเกิด....
ทำให้นั่งมององค์หลวงพ่อสวยกว่าทุกๆ วันที่เคยมอง
ไหว้หลวงพ่อเสร็จ
ก็ไปไหว้ด้านข้าง
องค์สมเด็จพระนเรศวร พระพี่นางสุพรรณกัลยา และพระองค์ขาว
เดินกลับออกมา
หันไปมองเหนืออุโบสถ
อ่ะโห...เมฆฝนดำครึ้มเลย
เมฆฝนดำๆ ตัดกับสีทองของพระปรางค์
ดูสวยไปอีกแบบเนาะ
สำหรับวันเกิดในปีนี้
เรียบง่าย...เหมือนชีวิตของเราที่มันเคยโลดโผน
ด้วยการเรียนที่หนักหนาและด้วยความเข้าใจโลกที่มากขึ้น
ทำให้เราชอบความธรรมดา...
ชอบความง่ายมากขึ้น
ไม่เหมือนเมื่อก่อน
ที่อาเจ้ฯ มักจะใช้เวลาในการฉลองวันเกิด
ไปกับการเที่ยว ดื่มสุรา ตัดเค็กวันเกิดและรับประทานอาหารกับเพื่อนสนิท
ตามประสาสาวสังคมสมัยใหม่ ที่มีเพื่อนฝูงมาก
แต่หลังๆ ในหลายปีมานี้
อาเจ้ฯ เลือกที่จะใช้เวลากับคุณพ่อคุณแม่และพี่สาวมากกว่า
ไปทำอะไรที่อยากทำด้วยกัน
ส่วนใหญ่จะไปวัด เพื่อไปทำบุญด้วยกัน
พอกลับออกมาจากวัดก็ไปหาอะไรอร่อยๆ ทานด้วยกัน
เสร็จจากครอบครัวแล้ว
ถึงจะไปทานอะไรกับเพื่อนๆ ในวันต่อมาแทน
กำลังกลับจากวัดใหญ่
'หนุ่มน้อยนักบิน' แฟนเก่า...โทรอวยพรวันเกิด
ได้ยินเสียงเรียกเข้าแอบตกใจนิดหน่อย
เพราะ Set เสียงเรียกเข้าของบรรดาแฟนเก่าทั้งหมดไว้เป็นเสียงเดียวกัน
ที่ตกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีใครจำวันเกิดเราได้แล้ว
เพราะตอนที่คบกัน...
ไม่เคยจะมีใครจำได้ซักคน
ทะเลาะกันเพราะลืมวันเกิดก็หลายหน
ผู้ชายมันเป็นกันทุกคนเลยนะ...
เลยไม่รอคำอวยพรจากคนพวกนี้เลย....
มันจะโกรธและอารมณ์เสีย ไม่จอยในวันเกิดแทน
แต่'หนุ่มน้อยนักบิน' แฟนเก่าคนนี้
เป็นคนสม่ำเสมอ...แล้วจะเป็นคนให้ความสำคัญกับวันต่างๆ ตลอด
จำได้แม้กระทั่งบอกรักกันวันไหน...
ม้านนนนก็ยังจำได้
ขี้งอนก็ที่หนึ่ง
ชั้นต้องคอยง้อมันตลอด
นิสัยมันเหมือนผู้หญิงมากกว่าอาเจ้ฯ อีก
อาเจ้ฯ แมนมากๆ ตอนคบกับอีน้องนี่
พอแล้ว...นินทามันพอประมาณ
พอวางสายจากเค้า
ก็รู้สึกว่า...
อืมม์ ดีเนาะ..
การเลิกกันแบบจากกันด้วยดีนี่
มันทำให้เรายังมีเพื่อนที่เข้าใจเรามากกว่าเพื่อนทั่วไป
อีกคนนึง
ขอให้ร่างกายแข็งเเรง
และมีความสุขในทุกๆวันค่ะ