ทานข้าวกับเพื่อน อาเจ้ฯ มีเพื่อนหลากหลาย เพื่อนกระเทย..ตุ๊ด...เกย์...ก็เยอะ หญิงมากๆ ไม่ค่อยคบ...เพราะรำคาญ ต้องเดินเป็นเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ..ไปแต่งหน้า พล่ามเรื่องผู้ชายเป็นวันๆ โอ๊ยสารพัด....เลยเบื่อไม่ค่อยคบ เพื่อนที่คุยกันง่าย..และคบกันนาน...ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย เพื่อนกลุ่มนี้มีหน้าที่การงานในฝันของสาวๆ สาวรุมกรี๊ด..รุมจิก...อยากได้..ตั้งแต่ตอนพวกมันยังโสด เลยไม่มีใครเหลือรอดซักคน แต่งงาน..ลูก 1 กันแล้วล่ะ ที่มาคบกันได้เพราะนิสัยเหมือนกัน อีเพื่อนบางตัว...ดูภายนอกนิสัยก้าวร้าว..ปากหมา แต่จิตใจอ่อนไหว...แตะตัวนิดเดียว..ร้องไห้งากกกกก  ส่วนชั้นก็เป็นผู้หญิงนิสัยผู้ชาย ไม่เรื่องมาก...ไม่ชอบอะไรจุกจิก ภาษาเมืองเปิ้นฮ้องว่า "ย่อย" อาเจ้ฯ บ่ย่อย... ชอบฟันธง....เวลาพวกมันทะเลาะกันเอง ก็เป็นคนประสานให้...เพราะว่าบางทีพวกแม่งเข้าใจผิดกันนิดเดียวเอง ทะเลาะกันเป็นเรื่องเป็นราว.... ชั้นเลยต้องเข้าไปจัดการ มันไม่ได้กลัวเรานะ แต่พวกมันเกรงใจ เมื่อไหร่ที่ชั้นจิตตก...ร้องไห้เพราะผู้ชาย อีพวกนี้...ลน.... โทรมาถามบ่อยๆ ว่าแกเป็นไงบ้างวะ... (ทำน้ำเสียงนุ่มประกอบ...) ...กูยังไหวอยู่... ...มีไรมึงโทรมาเลยนะ... ...ขอบใจวะ..... ใกล้ๆ เที่ยง..อีเพื่อนแก๊งค์นี้โทรมาจิก บอกว่า..มาทานข้าวกันเหอะ พอดีพวกมันมีประชุมตอนบ่าย และเพื่อนอีกคนนึงกลับมาจากอเมริกาแล้ว วันนี้โอกาสดี...ไป..ไปกินข้าวกันว่ะ เคยนัดกับอีเพื่อนคนที่โทรมานี่แหล่ะ... ว่า...ถ้าอาเจ้ฯ กลับมากรุงเทพฯ แล้ว จะเลี้ยงเพื่อนคนสุดท้ายด้วยกัน เพื่อแสดงความยินดีที่มันจบด็อกเตอร์แล้ว.. เพราะยังไม่กลับบ้านไง..ก็เลยผลัดผ่อนพวกมันมาครึ่งปี วันนี้เพื่อนแกนนำ..โทรไปเจอว่าคนที่จบด็อกเตอร์กลับมาจากอเมริกาพอดี คือ พอหลังจากที่มันจบด็อกเตอร์แล้ว..ก็มีโอกาสได้ไปเทรนที่ต่างประเทศบ่อยๆ อาทิตย์ที่แล้ว เจอรุ่นน้องคนนึงบอกว่า..เพื่อนคนนี้ไปเทรนที่อเมริกา และตอนนี้กลับมาแล้ว.... จังหวะดีมาก... เพื่อนด็อกเตอร์กลับมา อาเจ้ฯ กลับมา พวกมัน 2 ตัว ว่าง2 ชั่วโมงก่อนจะประชุมตอนบ่าย ก็เลยนัดทานข้าวกัน ไอ้เราก็นึกว่า...พวกแม่งจะมารับ... เพราะร้านอาหารใกล้บ้านอาเจ้ฯ แต่ปรากฏว่าพวกมันให้เจ้ฯ ไปรับมันแทน เพราะเอารถไปทำโช๊ค...  ชั้นก็เก่งมาก...เส้นทางในดอนเมืองเนี่ย...  ขับงงตลอด... อาเจ้ฯ ก็เลยต้องขับรถวนไปรับพวกมันที่สนามบินดอนเมือง พลพรรค..ไปยืนรออยู่ชั้น 2 ส่วนชั้นวนไปรับพวกมันชั้นล่าง วนใหม่เว้ย... กว่าจะเจอกัน.....ก็เที่ยง 15 เข้าไปแล้ว วนเข้าท้ายสนามบิน...จะมาทานร้านแถวกองทัพฯ อยู่ดีๆ รถก็ติดนรก...นั่งกันอยู่ในรถนั่นแหล่ะ... หิวกันโฮก....เอาไงดีวะแก... อีเพื่อนคนนั่งหลัง...เลยรวบรัดไปกินที่การบินไทยกันดีกว่า วนรถใหม่...กลับไปการบินไทย ตรงหัวสนามบิน พอไปถึง... เอ๊า...แม่งงงงง เค้าปิดไปแล้ว มีแต่ร้านขนมที่ยังเปิดขายอยู่ พวกมันหิวกันโฮกแล้ว..... จอดรถไว้นี่แหล่ะ...ไปกินที่เจ้ฯ เล้งกันดีกว่า อีเพื่อนคนนั่งหลังบอก กูไม่ไหวแล้ว....โคตรหิวเลย ผลสุดท้าย กินข้าวแกงใต้...ที่ร้านเจ้เล้ง ไม่ได้มีบรรยากาศอะไรเล้ยยยย....แค่กินๆ แล้วจบไป ไอ้ที่ว่าจะคุยกัน... ก็ได้คุยกันเฉพาะในรถ..อีตอนรถติดนั่นแหล่ะ... เพื่อนด็อกเตอร์มีโทรศัพท์ตามให้กลับไปประชุมด่วน อีนี่..ก็เร่งยิกๆ เฮ้ยกลับได้แล้ว กูมีประชุมว่ะ... เลยได้แค่ถามสารทุกข์สุขดิบกันคร่าวๆ ... นั่งทานข้าวกันเบาๆ เรา 4 คน 3 ช. 1 ญ. คบกันได้..เพราะคนละมุมมอง..คนละนิสัย เพื่อนคนนั่งหลังพึ่งกลับมาจากจีนเมื่อเช้า พอรู้ว่าจะมากินข้าวเที่ยงกันก่อนประชุมบ่าย.. ก็อยู่รอ...... แถมยังมาปากหวาน...บอกว่า แกสวยขึ้นนะ  ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่บอกชั้นนะ... แล้วอมยิ้มเจ้าเล่ห์ของแม่งเหมือนเดิม อาเจ้ฯ ยิ้มหวาน...แล้วตอบไปว่า...ไอ้เวรรรรรรรรร... เพราะมันโรคจิต..ชอบฟังเวลาอาเจ้ฯ ด่ามัน คือ..มันมีความหลังอยู่ว่า เพื่อนคนนึงโทรมาเล่าให้ฟังว่า น้องที่ทำงานมันไปโชว์ให้คนที่รู้จักในเฟซบุ๊คดูใน SKYPE แล้วไอ้คนนั้นมันอัดเป็นคลิปไว้ สุดท้ายมันก็เอามาแบล็คเมล์... คือ..เจอหน้าก็ไม่เคยเจอนะ.. แต่น้องเค้าเหงา..อยากมีแฟน คิดว่ารักแท้ในเน็ตมีอยู่จริง เลยเชื่อผู้ชายคนนี้ว่าชอบเค้าจริง .. รักเค้าจริง พอมันแบล็คเมล์ก็อาย...กลัวเสียชื่อ โอนเงินไปให้มันเป็นแสนแล้ว...โดยที่ไม่บอกใครเลย ทีนี้มันไม่พอ...ก็โทรมาข่มขู่อีก น้องเค้าไม่ไหว...ก็เลยมาขอความช่วยเหลือเพื่อนอาเจ้ฯ บังเอิ๊ญญญญญ...วันนั้นไอ้เพื่อนคนนี้โทรมาพอดีเลย ก็เลยถามมันว่า...เอาไงดีวะ แอบสงสารน้องเค้านิดนึงว่ะ มันก็แนะนำมาว่าให้ทำไงบ้าง และมันก็ตบท้ายว่า....แกอ่ะนะถ้าจะไปทำอะไรแบบนี้ อย่าไปทำนะ....ถ้าเหงา..ว้าเหว่...บอกชั้นนะ  ชั้นจัดการให้ได้....เงียบกริบ...ไม่บอกใคร โอเคไม๊.... เจ้ฯ ก็เลยตบท้ายบอกมันไปว่า..... ชั้นคาดว่า....แกคงรอจนแก่ตายนั่นแหล่ะ.... เพราะรู้ไง...ว่ามันปากหมา..พูดเล่น.. ชอบให้ด่า...ฟังเพื่อนด่าแล้ว มันสบายใจ มันโรคจิตน่ะ... มันแซวมุขนี้แล้วได้ผล....บางทีเจ้ฯ ก็หน้าแดง อายมัน มันก็จะเก็บมุขนี้ไว้แซวเจ้ฯ ตลอด วันนี้มันมีจังหวะก็เลยตบมุขนี้ซักหน่อย แกสวยขึ้นนะ...ถ้าแกเปลี่ยนใจ...แกบอกชั้นได้นะ เอาเหอะมึ๊งงงง... นอนหลับแล้วใช่ไม๊วันนี้...ได้แซวชั้นเนี่ย มันก็หัวเราะชอบใจ นานหลายเดือน... ถึงได้เจอกัน.... หรือได้คุยกันบ้าง ก็รู้สึกดี.... ที่เราเจอเพื่อนที่ไม่มีผลประโยชน์ร่วมกัน คุยกันเรื่องไร้สาระ...แซวกันไปมา แค่นี้ก็ต่อชีวิตของแต่ละคน...ในสภาวะที่พวกมันเครียดๆ ไปได้แล้วล่ะ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [