อย่าเพิ่งรีบโต มาโต๋กันก่อน
เรื่องนี้รับทราบครั้งแรกจากการอ่านหนังสือของ หนุ่มเมืองจันท์ ในคอลัมน์ ฟาสฟู้ดธุรกิจ ในมติชนรายสัปดาห์ เขาพูดเรื่อง
ความมุ่งมั่นและเอาจริง แล้วยกตัวอย่าง ป็อป อารียา ที่อยากถ่ายทอดเรื่องราวของนักเรียนโรงเรียนบ้านแม่โต๋ จึงลงทุนไปเรียนการเขียนบท จากนั้นก็กลับมาทำหนังสารคดี ตอนแรกไปนำเสนอ เถ้าแก่จะถามว่าป๊อปเล่นด้วยไหม ก็ได้รับคำตอบว่า ไม่ ก็เลยไม่ได้ฉายเสียที
แต่ด้วยความใสของเด็กๆ ชาวเขาในหนัง อีกทั้งทำให้เห็นว่าครูดีๆ ในเมืองไทยมีอยู่ทั่วไป หนังเลยได้รางวัลเพียบ ของดียังงัยก็คงมีคนมองเห็น
แต่กว่าจะหามาได้ก็รอนานทีเดียว เห็นใน B2S ครั้งแรก ดีใจ แต่ยังไม่ได้ซื้อ จะไปซื้อครั้งหลังที่ B2S เขาบอกบริษัทเก็บคืนหมด จึงต้องรบกวนพี่ที่บริษัทซื้อมาให้ ได้ย่าม, เข็มกลัด, โปสการ์ด และ หนังสือติดมาด้วย
เริ่มดูก็เป็นแนวสารคดีที่ไม่ค่อยถนัด แต่ดูง่ายดี และเป็นธรรมชาติมาก ครูและเด็กที่มาสัมภาษณ์เป็นธรรมชาติมากครับ
ฉากชอบใจมีหลายฉากทีเดียว เช่น ฉากครูใหญ่ผ่าตัด, ฉากครูแดงย้าย และ ที่ทุกคนยอมรับคือเด็กวิ่งลงทะเล ไม่ต้องต่อเติมใดๆ จับกล้องแล้ววิ่งถ่ายตามก็พอแล้ว
บางครั้งหากเราได้ทำ ได้พบ ได้ไป ในที่ที่เราอยากทำ อยากพบ อยากไปมากๆ มันน่าจะเป็นอารมณ์เดียวกับน้องๆ ชาวเขากลุ่มนี้แหละครับ คนที่ชื่นใจอีกกลุ่มคือคุณครูครับ ขอกราบคารวะบูชนียบุคคลกล่มนี้ครับ ท่านเป็นมากกว่าเรือจ้างจริงๆ
วันที่: 28 กันยายน 2549 เวลา:23:25:58 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [