กำกับ/เขียนบท : ต้องปอง จันทรางกูร
นำแสดง : อคัมย์สิริ สุวรรณศุข, อภิญญา สกุลเจริญสุข
ความยาว : 115 นาที
ระดับความชอบ : 8.25/10
ข้อดีของการใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพฯ คือการได้ดูหนังนอกกระแสในโรงภาพยนตร์ราคา 100 บาท
หากอยู่ต่างจังหวัดคงต้องรอแผ่น หรืออาจไม่ได้ดูไปเลย
หนังเรื่องนี้อยากดูตั้งแต่รับทราบข้อมูล เพราะเนื้อเรื่องทำให้ถูกใจได้ไม่ยาก
เมื่อกำหนดฉายที่โรงภาพยนตร์ลิโด 1 ไปดูตั้งแต่วันแรกที่ฉายเลย
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมาก เป็นเรื่องของครอบครัวที่แตกแยก มีปมระหว่างลูกสาวคนโตกับคุณแม่จนต้องหนีไปใช้ชีวิตที่สิงคโปร์
ครอบครัวนี้อยู่ตำบลปาดังเบซาร์ อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา
ภรรยาของผมเติบโตที่อำเภอสะเดา ผมเลยได้ไปแถวนั้นบ้าง แล้วก็เลยไปปาดังเบซาร์
ที่ปาดังเบซาร์จะมีตลาดขายของปลอดภาษี เครื่องกีฬา จักรยาน สามารถหาซื้อได้ที่นี่ ไม้เทนนิส รองเท้าวิ่ง ซื้อได้ในราคาแสนถูก หรือหากจะข้ามแดนไปมาเลเซียเพื่อไปซื้อของในห้าง Duty Free จำพวกเสื้อผ้า เหล้า ชอกโกแลต หรือเป้คุณหนูก็ข้ามไปซื้อได้อย่างง่ายดาย
ภรรยาผมจึงมีของดีราคาถูกใช้เสมอ ผมก็ชอบไปจับจ่ายที่นี่
ในเรื่องลูกสาวคนเล็กย้ายตามคุณแม่ไปอยู่กรุงเทพฯ ทำตัวไม่ดีโดยที่แม่ไม่รู้
คุณแม่ชอบร้องเพลงมาก
แล้ววันหนึ่งคุณแม่่ประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต
ลูกสาวทั้งสองเลยต้องพาแม่กลับบ้านด้วยรถพยาบาล
หนัง Roadster เรื่องนี้เริ่มตรงนี้ แล้วก็ Flashback เพื่อเฉลยเรื่องราวทั้งหมด เทคนิคไม่ใหม่แต่ไม่ค่อยเห็นในหนังไทย ดูดีเหมือนกันนะ
หนังไม่ซับซ้อนเข้าใจง่าย
ที่สำคัญเป็นเส้นทางกลับบ้านที่ผมใช้บ่อยมาก วิวต่างๆ คุ้นตา จนมา Peak ที่สะพานป๋าในตอนกลางคืน "ถึงสะพานติณสูลานนท์แล้วแม่ เดี๋ยวก็ถึงบ้านเราแล้ว"
หลังจากนั้นผู้กำกับก็ประเคนภาพเก่าๆ เล่นเอาตารื้นไปเลย
เพื่อนเก่าของแม่ ร้านทำผมร้านโปรดของแม่ ตลาด วัด ศาลเจ้า ชอบมากครับฉากนี้
อะไรจะมีความสุขเท่ากับการได้กลับบ้านล่ะครับ?
ก็เราเกิดที่นั่น ใช้ชีวิตที่นั่น เติบโตมาที่นั่น
คนแก่ๆ จึงไม่ชอบย้ายถิ่นฐานไงครับ
ลูกหลานน่าจะเก็บเป็นข้อมูลไว้ในการตัดสินใจบางอย่างนะ
ดูหนังเรื่องนี้แล้วคิดถึงบ้านครับ
อีกประเด็นที่ได้จากเรื่องนี้คือดูแลคนของเราขณะเขามีชีวิตน่ะดีที่สุดแล้วครับ หากจากกันไปไม่มีทางทำได้ครับ มีปมหรือขัดแย้งกันก็รีบคลายและแก้ไข/ป้องกันกันเสีย ชีวิตเราใช่จะยืนยาวนัก
นึกถึงหนังจีน
A Simple Life ที่พระเอกดูแลผู้ใหญ่ในบ้านเป็นอย่างจนสิ้นอายุขัย เมื่อเธอจากไปก็ไม่จำเป็นต้องเสียน้ำตา เพราะได้ทำดีที่สุดแล้ว คุณล่ะครับทำดีพอหรือยัง?
มีอีกประเด็นที่ผมกับน้องสาวเห็นตรงกันคือการที่ลูกเสียชีวิตก่อนพ่อแม่เป็นเรื่องน่าเศร้ามาก โดยเฉพาะกับคนที่เป็นพ่อแม่ ดังนั้นในฐานะลูกต้องรักษาชีวิตไว้ ไม่เสี่ยง ทำร้ายตัวเอง เพราะคนที่ทุกข์ที่สุดคืออรหันต์ของเราครับ
ในเรื่องปาดังบาซาร์ แววตาของพ่อก็มีให้เห็นเช่นกัน
นักแสดงผมถือว่าสอบผ่าน ดนตรีประกอบพอใช้ได้ เนื้อเรื่องและบทพูดก็พอรับได้
เป็นหนังไทยที่ดีเรื่องหนึ่งครับ
รักหนังไทยช่วยกันไปสนับสนุนกัน
ที่โรงภาพยนตร์ลิโด 1 วันละรอบ เวลา 18.30 น.
คุ้มค่ากับเงินและเวลาที่เสียไปแน่นอน
มีความสุขทุกคนครับ
วันที่: 25 กันยายน 2555 เวลา:8:02:30 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [