--เพชรปนดิน----
ใจเอยใยเลยจึงแสร้งว่า
ใจโศกโศกาจวนเจียนสิ้น
ใจแหลกรานร่วงสู่พื้นดิน
ใจสิ้นรักแล้วหรืออย่างไร
เปรียบเปรยเอ่ยคำว่าช้ำชอก
แกล้งหยอกหลอกเล่นหรือไฉน
จะปลิดทิ้งปล่อยคว้างเลยหรือใจ
ให้หมองไหม้ตรอมตรมชมคำร้าง
ดูรึอยากเป็นเศษพลอยที่ด้อยค่า
เพียงเพื่อรอหมดเวลาคนทิ้งขว้าง
หมายบางคนค้นพบว่าอ้างว้าง
และจับวางประดับมวยด้วยความรัก
มิเช่นนั้นดอกพ่อยอดชีวา
ด้วยเวลาเยียวยาแสนนานหนัก
มิกล้าทิ้งให้มิ่งเกศวิเวกนัก
ด้วยซาบซึ้งประจักษ์ในรักแท้
หนาวนั้นเหน็บเจ็บร้ายทำลายลึก
พี่จึงทึกทักเล่นเช่นนั้นแน่
ใจยังมั่นมิสะบั่น พ่อดวงแด
เพชรนั้นแม้ ..อยู่ปนดิน..ไม่สิ้นแวว
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ
เข้ามาอ่านเพราะๆค่ะ