น้องคะ กรุณาอย่าขโมยงานพี่เลยนะคะ เสียอนาคตเปล่าๆ คุณ nanakonarubom หรือคนที่ใช้อีเมล์ waialkaew_518@hotmail.com เลิกลอกบทกวีดิฉันและสมอ้างว่าเป็นของตัวเองได้แล้ว ไม่งั้นจะดำเนินการตามกม. เพิ่งเจอว่างานตัวเองโดนลอกวันนี้เอง เจอสองบทที่โดนลอกโดยคนนี้ ในเวบ //www.yenta4.com บทแรกที่โดนชื่อ ฤดูกาลแห่งความรัก ค่ะ ดิฉันเขียนบทกวีบทนี้โดยลงตีพิมพ์ในนิตยสาร Writer Magazine ฉบับเดือนพฤษภาคม 2537 โดยใช้ชื่อ "เจริญขวัญ" บรรณาธิการสมัยนั้นคือ คุณขจรฤทธิ์ รักษาและกองบรรณาธิการคือ คุณพิเชษฐ์ แสงทอง ต่อมา ดิฉันทำ Blog ของตัวเอง เลยนำมาลงอีกครั้งหนึ่ง ดังนี้ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=wansook&group=18 วันที่โพสต์ในบล็อคแก๊งค์ เป็นวันที่ 11 สิงหาคม 2549 นะคะ ฤดูกาลแห่งความรัก เมื่อฤดูกาลแห่งความรักมาเยือน กรุณาเปิดเผยอาณาจักรอันลี้ลับแห่งใจเธอให้เยี่ยมยล ให้ฉันได้ท่องไปเพื่อหว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ของฉัน และใฝ่ฝันถึงเมล็ดพันธุ์ดอกไม้จากเธอเช่นกัน จากนั้น...ก็จินตนาการถึงทุ่งดอกไม้ไสวงามของสองเรา ที่รัก... อย่าโบยตีใจฉันด้วยอาการนิ่งเฉย ดุจเดียวกับหินผาในห้วงสมุทร ที่ไม่ยอมรับรู้ความอ่อนโยนของฟองคลื่นและริ้วลม อย่าให้ฉันต้องซุกซ่อนตัวอย่างขลาดเขลา อยู่กับเงาแห่งความหวาดหวั่นในใจ อย่าให้ฉันต้องเวียนว่ายอยู่ในทะเลน้ำตาด้วยอาการดุจเดียวกับนกปีกหัก ตั้งแต่พานพบเธอ ฉันก็ไม่พบกับความสงบในหัวใจอีกเลย ที่รัก... กรุณามาเป็นตะวันอันฉานฉายส่องประกายให้หัวใจฉันอบอุ่น โปรดมาเป็นร่มไม้ใหญ่ที่แผ่ร่มใบให้ฉันห่มเงานิทราผาสุก มาเป็นตาน้ำให้คนพเนจรเยี่ยงฉันได้วักดื่มประทังชีพอันแล้งไร้ โปรดห่มคลุมกายฉันด้วยเรือนกายของเธอในค่ำคืนอันเหน็บหนาว ที่รัก... ฉันเพียงปรารถนาให้ภาพสะท้อนของสองเราปรากฏในดวงตานิรันดร ฉันใฝ่ฝันให้ดวงใจสองดวงเกี่ยวกระหวัดกันด้วยเถาวัลย์แห่งจิตวิญญาณ หวังเพียงต่างรินถ้อยน้ำใจให้กันและกันในทิวาวันอันหม่นหมอง หวังเพียงต่างรินถ้อยคำสู่กันเพื่อเติมใจให้เปี่ยมเต็มในราตรีอันปวดร้าว หากได้รับความอ่อนโยนจากเธอ แม้หัตถ์แห่งมัจจุราชเอื้อมมาเกาะกุมวิญญาณ ฉันก็ยังแย้มยิ้มอย่างปิติ ดุจอาการคลี่กลีบของดอกไม้ หากโอบกอดฉันไว้ด้วยดวงใจของเธอ ฉันก็มิปรารถนาอื่นใดในชีวิตแล้ว .......................................... ลงตีพิมพ์ใน Writer Magazine ฉบับพฤษภาคม 2537 ที่โดนคุณ nanakonarubom ไปลอกมา เป็นแบบนี้ ลอกทุกตัวอักษรแบบไม่อายเลย //www.yenta4.com/webboard/viewtopic.php?cate_id=53&post_id=1022798 และวันที่คุณคนนี้เธอโพสต์ เป็นวันที่ 28 มีนาคม 2550 นี้เอง เมื่อฤดูกาลแห่งความรักมาเยือน กรุณาเปิดเผยอาณาจักรอันลี้ลับแห่งใจเธอให้เยี่ยมยล ให้ฉันได้ท่องไปเพื่อหว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ของฉัน และใฝ่ฝันถึงเมล็ดพันธุ์ดอกไม้จากเธอเช่นกัน จากนั้น...ก็จินตนาการถึงทุ่งดอกไม้ไสวงามของสองเรา ที่รัก... อย่าโบยตีใจฉันด้วยอาการนิ่งเฉย ดุจเดียวกับหินผาในห้วงสมุทร ที่ไม่ยอมรับรู้ความอ่อนโยนของฟองคลื่นและริ้วลม อย่าให้ฉันต้องซุกซ่อนตัวอย่างขลาดเขลา อยู่กับเงาแห่งความหวาดหวั่นในใจ อย่าให้ฉันต้องเวียนว่ายอยู่ในทะเลน้ำตาด้วยอาการดุจเดียวกับนกปีกหัก ตั้งแต่พานพบเธอ ฉันก็ไม่พบกับความสงบในหัวใจอีกเลย ที่รัก... กรุณามาเป็นตะวันอันฉานฉายส่องประกายให้หัวใจฉันอบอุ่น โปรดมาเป็นร่มไม้ใหญ่ที่แผ่ร่มใบให้ฉันห่มเงานิทราผาสุก มาเป็นตาน้ำให้คนพเนจรเยี่ยงฉันได้วักดื่มประทังชีพอันแล้งไร้ โปรดห่มคลุมกายฉันด้วยเรือนกายของเธอในค่ำคืนอันเหน็บหนาว ที่รัก... ฉันเพียงปรารถนาให้ภาพสะท้อนของสองเราปรากฏในดวงตานิรันดร ฉันใฝ่ฝันให้ดวงใจสองดวงเกี่ยวกระหวัดกันด้วยเถาวัลย์แห่งจิตวิญญาณ หวังเพียงต่างรินถ้อยน้ำใจให้กันและกันในทิวาวันอันหม่นหมอง หวังเพียงต่างรินถ้อยคำสู่กันเพื่อเติมใจให้เปี่ยมเต็มในราตรีอันปวดร้าว หากได้รับความอ่อนโยนจากเธอ แม้หัตถ์แห่งมัจจุราชเอื้อมมาเกาะกุมวิญญาณ ฉันก็ยังแย้มยิ้มอย่างปิติ ดุจอาการคลี่กลีบของดอกไม้ หากโอบกอดฉันไว้ด้วยดวงใจของเธอ ฉันก็มิปรารถนาอื่นใดในชีวิตแล้ว โพสกันเยอะๆเลยน่ะค่ะ nanakonarubom วันที่ :2007-03-28 20:48:36 อีเมล์ :waialkaew_518@hotmail.com ยังไม่หมดค่ะ เธอไปหยิบงานเก่าอีกชิ้นของดิฉันมาลอก แปะ แล้วสมอ้างว่าเป็นงานเธออย่างหน้าตาเฉยอีกบทหนึ่ง บทที่ชื่อ หัตถาแห่งรัก งานชิ้นนี้ ดิฉันเขียนเพื่อลงตีพิมพ์ในนิตยสาร THE EARTH 2000 ฉบับที่ 16 เมื่อปี 2538 โดยใช้ชื่อ "เจริญขวัญ" บรรณาธิการสมัยนั้นคือ คุณ ศรัณย์ ทองประเสริฐและรองบรรณาธิการคือ คุณนิพัทธ์พร เพ็งแก้ว แต่เมื่อนำมาลงบล็อค ดิฉันเปลี่ยนชื่อบทเป็น "พันธนาการดอกไม้" และโพสต์เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2550 ดังนี้ค่ะ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=wansook&group=33 พันธนาการดอกไม้ 1. ท่ามกลางความเดียวดายในเหมันตฤดู ข้ายังคงขับขานบทกวีแห่งความโทมนัส โหยร่ำจากส่วนลึกของวิญญาณ โบยบินผ่านทิวาและรัตติกาลชุ่มหยาดน้ำตา 2. เมื่อชีวิตได้เคลื่อนคล้อยไปสู่อีกฤดูกาลหนึ่ง สายลมแห่งรักได้โอบรัดดวงใจ และจุมพิตโอษฐ์แห่งข้าอย่างนิ่มนวล อ่อนหวาน แผ่วพลิ้วราวขนนกล่องลอยกลางสายลมยามคิมหันต์ นาทีนั้น... กามเทพได้เอื้อมหัตถ์มาสัมผัสดวงเนตรอย่างอ่อนโยน และเปิดเผยโมงยามแห่งความสุขขึ้นเป็นครั้งแรก ข้าสามารถสดับสำเนียงภายในได้ชัดเจนว่า บัดนี้.. ข้าได้มอบดวงวิญญาณไว้ในหัตถาของผู้เป็นที่รักโดยสิ้นเชิง 3. ความรักนั้นเป็นได้ทั้งบุปผางามและคมหนาม อาจเป็นทั้งความรื่นรมย์และความร้าวรานในขณะเดียวกัน ความรัก... สามารถดลบันดาลให้เกิดชิ้นงานศิลปะอันงามพิสุทธิ์ แต่ในขณะเดียวกัน.. ก็อาจทำให้เวียนว่ายอยู่ในทะเลน้ำตาชั่วนิรันดร์ได้เช่นกัน 4. เมื่อแรกเพาะพันธุ์ดอกไม้ลงในหทัยนั้น ข้ามัวแต่ปีติตื้นตันกับเมล็ดพันธุ์ที่โปรยหว่าน จนลืมไปว่า... หนามดอกไม้ก็อาจจะร้อยรัดโบยตีดวงใจได้เช่นเดียวกันดอกงาม 5. กงล้อแห่งกาลเวลาได้ผันอดีตมาสู่ปัจจุบัน บัดนี้ คมหนามเหล่านั้นเริงร่าอย่างปราโมทย์ท่ามกลางสวนใจ นี่คือพันธนาการดอกไม้ ที่โอบรัดดวงใจให้ไร้เสรีภาพและบาดเจ็บจากริ้วรอยร้าวราน แต่ข้ายังคงอุทิศหยาดเลือดและหยาดน้ำตาเป็นเครื่องสักการะ ด้วยหวังว่า... สักวันดอกไม้จะคลี่กลีบตระการ แม้ดวงใจจะสะท้านด้วยความทรมานจากการฝังคมของเรียวหนาม ข้าก็ยังเฝ้าหวังว่า... สักวันหนึ่ง กลีบดอกอันละมุนจะช่วยลูบไล้ปลอบโยนบาดแผลร้ายกาจเหล่านั้น .......................................... ตีพิมพ์ครั้งแรก เมื่อ 2538 ในนิตยสาร THE EARTH 2000 คุณ nanakonarubom มาลอกทันทีเหมือนกัน นำไปโพสต์ลงเวบ //www.yenta4.com //www.yenta4.com/webboard/viewtopic.php?cate_id=53&post_id=1022757 แถมลอกคอมเม้นต์ส่วนตัวของดิฉันลงไปด้วยค่ะ แต่ดิฉันลบไปแล้ว ตอนที่คุณ nanako มาลอก ดิฉันยังไม่ได้ลบคอมเม้นส่วนตัวออกไป เลยยังปรากฏอยู่ครบถ้วน ดังนี้ 1. ท่ามกลางความเดียวดายในเหมันตฤดู ข้ายังคงขับขานบทกวีแห่งความโทมนัส โหยร่ำจากส่วนลึกของวิญญาณ โบยบินผ่านทิวาและรัตติกาลชุ่มหยาดน้ำตา 2. เมื่อชีวิตได้เคลื่อนคล้อยไปสู่อีกฤดูกาลหนึ่ง สายลมแห่งรักได้โอบรัดดวงใจ และจุมพิตโอษฐ์แห่งข้าอย่างนิ่มนวล อ่อนหวาน แผ่วพลิ้วราวขนนกล่องลอยกลางสายลมยามคิมหันต์ นาทีนั้น... กามเทพได้เอื้อมหัตถ์มาสัมผัสดวงเนตรอย่างอ่อนโยน และเปิดเผยโมงยามแห่งความสุขขึ้นเป็นครั้งแรก ข้าสามารถสดับสำเนียงภายในได้ชัดเจนว่า บัดนี้.. ข้าได้มอบดวงวิญญาณไว้ในหัตถาของผู้เป็นที่รักโดยสิ้นเชิง 3. ความรักนั้นเป็นได้ทั้งบุปผางามและคมหนาม อาจเป็นทั้งความรื่นรมย์และความร้าวรานในขณะเดียวกัน ความรัก... สามารถดลบันดาลให้เกิดชิ้นงานศิลปะอันงามพิสุทธิ์ แต่ในขณะเดียวกัน.. ก็อาจทำให้เวียนว่ายอยู่ในทะเลน้ำตาชั่วนิรันดร์ได้เช่นกัน 4. เมื่อแรกเพาะพันธุ์ดอกไม้ลงในหทัยนั้น ข้ามัวแต่ปีติตื้นตันกับเมล็ดพันธุ์ที่โปรยหว่าน จนลืมไปว่า... หนามดอกไม้ก็อาจจะร้อยรัดโบยตีดวงใจได้เช่นเดียวกันดอกงาม 5. กงล้อแห่งกาลเวลาได้ผันอดีตมาสู่ปัจจุบัน บัดนี้ คมหนามเหล่านั้นเริงร่าอย่างปราโมทย์ท่ามกลางสวนใจ นี่คือพันธนาการดอกไม้ ที่โอบรัดดวงใจให้ไร้เสรีภาพและบาดเจ็บจากริ้วรอยร้าวราน แต่ข้ายังคงอุทิศหยาดเลือดและหยาดน้ำตาเป็นเครื่องสักการะ ด้วยหวังว่า... สักวันดอกไม้จะคลี่กลีบตระการ แม้ดวงใจจะสะท้านด้วยความทรมานจากการฝังคมของเรียวหนาม ข้าก็ยังเฝ้าหวังว่า... สักวันหนึ่ง กลีบดอกอันละมุนจะช่วยลูบไล้ปลอบโยนบาดแผลร้ายกาจเหล่านั้น .......................... ดิฉันเขียนงานชิ้นนี้เพื่อลงตีพิมพ์ในนิตยสาร THE EARTH 2000 ฉบับที่ 16 พศ. 2538 แต่น่าแปลกที่ว่า เมื่อนำงานเก่า ๆ ไปโพสต์ในเวบวรรณกรรมบางเวบ กลับกลายเป็นว่า มีคนเข้าใจผิดคิดว่า ดิฉันเขียนงานชิ้นนี้ขึ้นใหม่ เพราะคาดเดาเอาเองว่า ดิฉันเขียนบทกวีให้ "ไอ้ขี้แพ้" คนหนึ่ง ซึ่งไม่มีทั้งหน้าที่การงาน อีกทั้งยังเรียนไม่จบ นับเป็นคนหลักลอยไร้ค่าคนหนึ่งบนโลกใบนี้โดยแท้ เรื่องบางเรื่อง สามารถพลิกดำเป็นขาว ขาวเป็นดำ เพราะลมปากถ่อย ๆ ที่พ่นถ้อยเลวทราม คนบางคนชอบสร้างภาพ สร้างโลกสมมมุติขึ้นมาแล้วอุปโลกน์ตนเองเป็นนายกเมือง แล้วเพ้อคลั่ง วางอำนาจในโลกสมมุตินั้นประหนึ่งปลาทองในโหล หรือกบในกะลา ช่างน่าสมเพช คนแบบนี้ไม่อาจอยู่ในโลกแห่งความจริงได้ จึงต้องสร้างโลกสมมุติขึ้นมา แล้วนั่งโอบกอดตนเองอยู่เพียงลำพัง แต่ละวันดื่มกลืนแต่ความหลงตนเอง ไม่กล้าเงยชีวิตออกมาเจอโลกอันกว้างใหญ่ภายนอก น่าเวทนานัก nanakonarubom วันที่ :2007-03-28 20:08:41 อีเมล์ :waialkaew_518@hotmail.com ซึ่งเห็นได้ว่าเพิ่งโพสต์เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2550 นี้เอง คุณ nanakonarubom หรือคนที่ใช้อีเมล์ waialkaew_518@hotmail.com คะ ดิฉันจะดำเนินการตามกม. นะคะ หรือไม่ก็กรุณาทำกระทู้ขอโทษดิฉันด้วย ที่ตั้งใจขโมยงานของดิฉันไปและสมอ้างว่าเป็นผลงานตนเอง //www.pantip.com/cafe/library/topic/K5288320/K5288320.html#9   Create Date : 04 เมษายน 2550 28 comments Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 3:12:41 น. Counter : 1033 Pageviews. Share Tweet

ขอให้เจอตัว พูดกันให้รู้เรื่องไปเลยค่ะ หรือไม่ก็ดำเนินการตามกฎหมายไปเลยนะคะ เพื่อจะได้เป็นตัวอย่างคนมักง่ายค่ะ เอาใจช่วยนะคะ   โดย: MoneyPenny 4 เมษายน 2550 4:58:15 น.

น่าตำนิ อย่างยิ่ง ถ้าต้องการนำไปใช้ ขอกันดีดี ก็ได้ไม่ใช่หรือ แล้วคน คนนั้นเอาความภาคภูมิใจ จากไหนกัน แสดงถึงการศึกษาที่ได้รับมา ไร้ประโยชน์ที่สุด มาร่วมตำนิครับ...   โดย: Yoawarat 4 เมษายน 2550 5:48:38 น.

ลองตามไปอ่านดูก็เลยทราบว่าเป็นเด็กอายุสิบสามเองค่ะ ลองเตือนให้รู้เรื่องดีๆก็น่าจะได้นะคะ ทราบค่ะ ว่าคุณโกรธ เป็นเราเราคงโกรธเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้เด็กเสียประวัติ เสียอนาคต เตือนด้วยคำพูด คำเขียนก่อนดีกว่าค่ะ   โดย: ผ่า (It-ta-tee ) 4 เมษายน 2550 6:53:07 น.

ถ้าเป็นในแวดวงเว็บมาสเตอร์ เจอแบบนี้มีเฮค่ะ เขาว่ากันว่าพวกเว็บมาสเตอร์ และโปรแกรมเม่อร์ มักจะบ้าเครดิต แต่ถ้าไม่บ้า มันก็จะเป็นแบบคุณนี่แหละ ที่โดนเอาไปอย่างไร้ยางอาย....เราเคยโดน สิ่งที่เราและบรรดาโปรแกรมเม่อร์ในกลุ่มชอบที่จะทำเมื่อเจอแบบนี้คือ เล่นสงครามกับมัน มันโพสต์ที่ไหน ตามแฉ(เอาความจริงทั้งหมดพร้อมหลักฐาน โพสต์ลงไปที่กระทู้ที่มันแปะไว้...ต่อมันลงไปให้ชาวบ้านเห็น ๆ เลย) เราคิดว่าคุณควรทำนะ ก็อปเอาความจริงทั้งหมด ข้างบนนี้แปะในกระทู้นี้ของมันเลย.... และที่สำคัญคือ กระหน่ำส่งเมล์เข้าไปด่า ๆๆๆๆๆๆ บ่อย ๆ แล้วฟอร์เวิร์ดเมล์ แจกประจานให้ได้อาย เราทำมาแล้วและได้ผล คือ เจ้าหัวขโมยออกมาขอโทษ และให้เครดิตกับเรา ..... ลองดูนะคะ เราเป็นคนที่แอนตี้มาก กับเรื่องการก็อปข้อมูลโดยไม่ให้เครดิต ...เพราะมันเป็นสมองของเรา ไอ้คนเอาไปมันนั่งก็อปไม่ถึง 10 นาที หนอย มีการเชิญชวนให้คนเข้ามาโพสต์เยอะ ๆ อีกตะหาก มันสะกดคำว่า "ละอาย" ไม่เป็น ก็เข้าไปสะกดให้มันดูหน้าบอร์ดมันเลยค่ะ แวดวงเว็บมาสเตอร์และโปรแกรมเม่อร์เล่นกันแรงเลยค่ะ (ไม่เอาไว้) บางคนก็เข้าไปแฮกกลับมาตะหาก..... เอาใจช่วยนะคะ....อ้อ ไม่เคยเข้ามาซักที แต่อ่านแล้วอดไม่ได้ต้องขออภัยนะคะที่มาเม้นท์   โดย: คนแบบนี้แหละ 4 เมษายน 2550 6:57:36 น.

การกล่าวอ้างแบบนี้ น่าละอายมากค่ะ อยากให้หนูคนนี้จดและจำว่า การโขมยสินทรัพย์ทางปัญญานั้นผิดมากๆ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเด็ก ก็อดสลดใจไม่ได้ค่ะ ว่าแต่ การจับโขมยทางเน็ต นี้ต้องทำอย่างไรบ้างคะ ทำไมเจ้าของกระทู้ถึงตามได้ทันควัน น่าสนใจค่ะ   โดย: ผ่านมาอ่าน ชอบบทกวีของคุณค่ะ (It-ta-tee ) 4 เมษายน 2550 6:58:32 น.

เอาใจช่วยคุณค่ะ...   โดย: gluhp 4 เมษายน 2550 7:20:26 น.

เห็นใจนะครับ จริงๆเขาอาจจะชอบงานคุณมาก แต่การให้เครดิตเป็นเรื่องสำคัญมาก ไม่งั้นความชอบ ก็ไม่ต่างอะไรกับ "ขโมย"   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 4 เมษายน 2550 12:29:50 น.

แวะมาเยี่ยมบ้านและส่งกำลังใจค่ะ   โดย: อัญชา 4 เมษายน 2550 23:20:12 น.

มาแล้วค่า ขอโทษนะคะ มาช้า มะคืน อัพบล็อคเสร็จก็เช้าพอดี แหะๆ... ต้องออกไปเรียนน่ะค่ะ รัมอยู่บรัสเซลล์ค่ะ (ประเทศอะไร แปลก.. ไปทำไม ใช่มะคะ ) แหะๆ มาเรียนค่ะ จำเป็นต้องที่นี่เพราะผู้ปกครองตอนแรกท่านทำงานที่นี่ก่อนค่ะ แล้วเริ่มตามมาด้วยพระพี่ชายและลิงน้อย แต่เรียน ยู ของอังกฤษนะคะ ... มาเอาใจช่วยเรื่องงานที่โดนลอก นะคะ -- ของตัวเอง.. เละไปแล้ว ฮ่า คงเห็นกระทู้ใช่ป่าวคะ เอิ้กๆๆ อย่าไปเครียดค่ะ เดี๋ยวไม่สวย หน้าไม่ใส เนอะ (แอดซะเรย)   โดย: รอยคำ 5 เมษายน 2550 5:21:01 น.

ตามไปดูเห็นเป็นเด็กอายุสิบสามจริงด้วย แต่ก็นับว่ามีรสนิยมในการอ่านกลอนนะคะ เดาะลอกกลอนภาษางดงามไปใช้เสียด้วย เปล่าชื่นชมคนลอกนะคะ ฮ่า ๆ ยังไงน้องเค้าคงยังไม่รุ้เรื่องหรอกมั้งคะว่าเราโกรธแทบตาย คงต้องไปคุยดี ๆ แล้วล่ะค่ะ อาจจะต้องสอนและให้ความรู้เสียเลย ต่อไปจะได้ไม่ทำอีกน่ะค่ะ เอาใจช่วยด้วยอีกแรงค่ะ   โดย: MoneyPenny 5 เมษายน 2550 19:25:59 น.

เป็นไงมั่งคะ... มาให้น้ำค่ะ ดีขึ้นยังเอ่ย   โดย: รอยคำ 6 เมษายน 2550 21:24:34 น.

โห...โดนอีกแล้วหรือเนี่ย...กวีผู้อาภัพ แย่จังเลยหว่า คงต้องทำอะไรกันสักอย่างแล้วล่ะผมว่า... ขอไปนอนคิดก่อนนะ... แล้วค่อยวางแผนกันอีกที   โดย: pu_chiangdao 8 เมษายน 2550 0:21:09 น.

น้องคะ พี่ยิ่งค้น ยิ่งเจอนะคะ น้องมาลอกไปอีกบทหนึ่งแล้ว ชื่อ ดนตรีแห่งทะเล จากต้นฉบับเดิม ดังนี้ค่ะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=wansook&group=13 ดนตรีแห่งทะเล ดนตรีแห่งทะเล กล่อมเห่วิญญาณจำนรรจ์ไหว พลิ้วผ่านเมืองหมอกทุ่งดอกไม้ ถักร้อยความห่างไกลให้ใกล้ชิด พริ้งพรายไหวหวาน กระซิบผ่านจากห้องห้วงแห่งดวงจิต แทนความรักหนึ่งนี้ในชีวิต คือความคิดใครคนหนึ่งซึ่งห่วงใย กังสดาลเปลือกหอย เอ่ยถ้อยความผูกพันยามสั่นไหว ดาวกระจายไสวบานละลานใจ นกกระหยับปีกไหวในดวงตา ได้ยินไหม... อ่อนหวานปานใด- ใจยิ่งกว่า สายลมจากแดนไกลได้พัดพา ความรักจากปลายฟากฟ้ามาสู่เธอ โมบายดินเผา แทนเสียงแห่งขุนเขากำนัลเสนอ แม้เดือนดับดาวตกนกละเมอ ยังปลอบขวัญอยู่เสมอมิเดียวดาย ว่ายังมีความห่วงใยอีกปลายฟ้า สายใยความห่วงหามิห่างหาย งดงามอยู่นิรันดร์มั่นมิคลาย กรุ่นกำจายในสายลมโอบห่มใจ ดิฉันเขียนบทกวียทนี้เมื่อปี 2542 แต่นำมาโพสต์ในบล็อคเมื่อ 21 กรกฏาคม 2549 น้องวลัยแก้วไปลอกมาใส่ไดอารี่ออนไลน์ ดังนี้ //diary.yenta4.com/diary.php?nanakonarubom:27:3:2007 ดนตรีแห่งทะเล กล่อมเห่วิญญาณจำนรรจ์ไหว พลิ้วผ่านเมืองหมอกทุ่งดอกไม้ ถักร้อยความห่างไกลให้ใกล้ชิด พริ้งพรายไหวหวาน กระซิบผ่านจากห้องห้วงแห่งดวงจิต แทนความรักหนึ่งนี้ในชีวิต คือความคิดใครคนหนึ่งซึ่งห่วงใย กังสดาลเปลือกหอย เอ่ยถ้อยความผูกพันยามสั่นไหว ดาวกระจายไสวบานละลานใจ นกกระหยับปีกไหวในดวงตา ได้ยินไหม... อ่อนหวานปานใด- ใจยิ่งกว่า สายลมจากแดนไกลได้พัดพา ความรักจากปลายฟากฟ้ามาสู่เธอ โมบายดินเผา แทนเสียงแห่งขุนเขากำนัลเสนอ แม้เดือนดับดาวตกนกละเมอ ยังปลอบขวัญอยู่เสมอมิเดียวดาย ว่ายังมีความห่วงใยอีกปลายฟ้า สายใยความห่วงหามิห่างหาย งดงามอยู่นิรันดร์มั่นมิคลาย กรุ่นกำจายในสายลมโอบห่มใจ nanakonarubom 2007-03-27 21:00:03 เพิ่งโพสต์เมื่อวันที่ 27 เดือนมีนาคม 2007 นี่เอง ก๊อบมาทุกตัวอักษรเลยนะคะ น้อง เฮ้อ สรุปแล้ว น้องมาเอาของพี่ไปทั้งหมดกี่บท เศร้ามาก ไม่ใช่เพราะโดนลอก แต่เพราะน้องเล่นบทดันทุรัง แก้ตัวไปข้าง ๆ คู ๆ อันใหม่ที่พี่เจอนี่ อยู่ในไดอารี่ส่วนตัวเลยนะคะ คราวนี้ จะแก้ตัวว่าเพื่อนมาลอกไปแปะให้อีกรึเปล่า   โดย: Kala_mydog 11 เมษายน 2550 1:31:53 น.

เมื่อไม่นานมานี้ก็มีการลอกบทกวีของกวีสาวคนหนึ่ง แล้วเอามายำผสมไปกับงานตัวเองและส่งไปประกวด บังเอิญบทกวีนั้นได้รางวัลขึ้นมา แต่มีการแฉในเวบบอร์ดของคุณปรายพันแสงว่า มีการขโมยเกิดขึ้น และเจ้าตัวคนลอกเองก็มาสารภาพกับกวีที่มีชื่อเสียงหลายท่านว่า ลอกมาจริงๆ และขอร้องให้ช่วย "ดิ้น" ให้นักลอกหลุดจากความผิดครั้งนี้ด้วย แต่ต่อมา ด้วยความเป็นคนไร้ยางอาย นักลอกคนนั้นสร้างเรื่องขึ้นมาใหม่ว่า กวีสาวท่านนั้นหลงรักตน และพอผิดหวังก็ลุกขึ้นทวงสิทธิ์ พยายามสร้างเรื่องบอกเล่าคนในเวบบอร์ดที่ตนเองเล่นอยู่ไปทั่วๆ เพื่อสร้างความชอบธรรมอันไม่ชอบธรรมให้ตนเอง จากนั้น ชิงลงมือด้วยการอาศัยสื่อมวลชน สร้างเรื่องขึ้นมาใหม่และปั่นเป็นประเด็นข่าวว่า ตัวเองเขียนเอง "ทั้งหมด" โดยอาศัยแรงบันดาลใจการการ "คุย" กับกวีสาวท่านนั้น เรื่องถูกสร้างใหม่ กลายเป็นว่า กวีสาวที่ถูกลอกงาน กลายเป็นคนผิด กลายเป็นคนไม่ดี ส่วนคนลอกงาน กลายเป็นฮีโร่ เพราะปฏิเสธรางวัลนั้น เทคโนโลยีและสื่อมวลชน เป็นดาบสองคมค่ะ ขึ้นอยู่กับว่า จะเลือกใช้แง่มุมไหน ดิฉันยกเคสข้างบนมาประกอบ เพื่อจะบอกเล่าว่า ปัจจุบัน ความละอายแทบไม่มีแล้วสำหรับคนที่อยากเป็นนักเขียน เพราะเอาใจวางอยู่บน "ความอยากดัง"และอยากมีชื่อเสียงเป็นตัวตั้ง ไม่ได้วางบนความเพียรและความรักเหมือนในอดีต หากใครสักคนต้องการจะเป็นนักเขียน ก็อาจจะหยิบฉวยงานดีๆ ชิ้นงาม ๆ ของใครก็ได้ ที่ตนชอบ แล้วเอามากล่าวอ้างเป็นของตน   โดย: Kala_mydog 11 เมษายน 2550 1:55:03 น.

พลาดอย่างแรงนะเนี่ย.. เล่นกับ "เจริญขวัญ" เนี่ย   โดย: ดาริกามณี 11 เมษายน 2550 10:43:40 น.

ใจร่มๆ ค่ะ สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ   โดย: อัญชา 12 เมษายน 2550 20:18:56 น.

เจ้าของบล็อคไม่อยู่ ไปดูรวี ชังการ์ เล่นซีต้าร์ น้องคนลอก ถ้าจะมาขอโทษ มาเขียนดี ๆ เลย ไม่เอาเรื่อง ถ้ามาขอโทษดี ๆ แต่ถ้าตะแบง แถว่าตัวเองไม่ผิด พี่เอาถึงตาย   โดย: Kala_mydog 14 เมษายน 2550 9:51:22 น.

สวัสดีค่า ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนาน คุณกะลาสบายดีหรือเปล่าคะ.. ที่อเมริกาเรื่องการลอกผลงานนี่ถือเป็นความผิดร้ายแรงนะคะ อย่าทำเลยค่ะ   โดย: ลูกแม่ดอกบัว 15 เมษายน 2550 20:22:12 น.

บี คิดถึงจังเลยจ้า   โดย: พี่เอียด IP: 125.26.33.64 16 เมษายน 2550 21:05:43 น.

สวัสดีค่ะ มาติดตามดูความคืบหน้าค่ะ สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังด้วยนะคะ   โดย: MoneyPenny 17 เมษายน 2550 18:26:50 น.

สวัสดีค่ะ มาช่วยเป็นกระบอกเสียง นักเขียนต้องออกมาพูดให้ความรู้คนอ่านด้วยค่ะ คุณ clear ice ก็ทำไว้ เป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์มาก นักเขียนควรเข้าไปอ่านทำความเข้าใจสิทธิ์เบื้องต้น โชคดีที่ตอนนี้เขาเปิดให้ลงทะเบียนออนไลน์ได้ที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา การลอกงานคนอื่นทางเน็ตนี่พบบ่อยมา อย่างหนึ่งคือ วัฒนธรรม Fwd mail ที่ปลูกนิสัยไม่ใส่ใจในการรับและส่งต่อข้อมูล ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมบล๊อกนะคะ ตอนนี้ใช้หนังสือของแปลนประกอบการเขียนวิทยานิพนธ์อยู่ค่ะ   โดย: หน้าม้าแถวบ้าน 18 เมษายน 2550 5:09:51 น.

แวะมาทักทายกันอีกค่ะ ใช้หนังสือชุดนิทานไทย ของแฮ้ปปี้คิดส์ ในเครือแปลน ประกอบการวิจัยค่ะ ตอนนี้ต้องเข็นตัวเองขึ้นภูเขาค่ะ นอกจากอึดแล้วก็ต้องมีความเพียรยิ่งกว่านี้ ตอนนี้อยู่ไม่ไกลจากคุณนักหรอกค่ะ เพื่อนดิฉันก็เรียนอยู่ที่ยูคุณ แต่เค้าจะจบเอกแล้ว   โดย: หน้าม้าแถวบ้าน 20 เมษายน 2550 0:27:56 น.

เจออีกรายแล้ว มาลอกงานบทกวีไปแปะ สมอ้างว่าเป็นของตัวเอง บทเดิมที่ชื่อ ฤดูกาลแห่งความรัก //www.nongkhaiweb.com/webboard/thread.php?forum_id=3&thread_id=24636 คุณ Biscuitnaja Member Post Count: 112 Post Date: 05:28 PM, 03-31-07 IP : 203.113.62.4 คุณคนนี้ e-mail golflorddood5_na@hotmail.com น้องเอ๊ย อย่าลอกเลยนะ คิดเองเหอะ ขอร้อง   โดย: Kala_mydog 21 เมษายน 2550 1:31:40 น.

โดย: pooh IP: 125.26.199.156 16 กรกฎาคม 2550 20:52:21 น.

เห็นใจค่ะ ที่จริงเขาอาจจะชอบงานแต่ไม่รู้ที่มาว่าเป็นใครแต่ง หรือ ไม่ได้ใส่เครดิตให้ ยังไงก็ลองคุยกันดูนะคะ :D ... พี่เก่ง จังสมัยเรียนพวกแต่งกลอน -กวี อะไรเนี่ยแทบจะตกแน่ะ   โดย: dark side 11 สิงหาคม 2550 11:50:41 น.

ต้องขออภัยกับการกระทำที่ผ่านมาของดิฉันน่ะคะ ดิฉันไม่ทราบถึงกฏหมายถึงทุกข้อ แต่ข้อนี้คือ" การขโมยผลงานทางเน็ต" ดิฉันไม่ทราบจริงๆว่ามันมีผลร้ายแรงมาก อาจเป็นเพราะการศึกาของดิฉันมีไม่มากนัก ถึงอย่างไรก็ต้องขออภัยกับสิ่งที่ดิฉันกระทำมา และต้องขอโทษทุกๆคนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณเจริญขวัญน่ะคะ ถึงอย่างไรก็ตามไม่ว่าทุกคนจะเชื่อดิฉันหรือไม่ แต่ขอให้รู้ว่าทุกๆอย่างที่ดิฉันกล่าวมาเป็นความจริงทุกประการ ปล.ดิฉันได้รู้ถึงโทษของการขโมยงานของคนอื่นแล้ว ดิฉันก็จะไม่กระทำผิดเป็นครั้งที่2 แต่หากดิฉันทำจริงดิฉันก็จะบอกผู้เขียนที่แท้จริงด้วย ......ขอให้คุณเจริญขวัญสร้างผลงานให้คนได้รับรู้อย่างโดยธรรมด้วยน่ะค่ะ......   โดย: ผู้คัดลอกบทที่กล่าวมา IP: 117.47.109.164 20 กันยายน 2550 18:08:21 น.

คุณแน่ใจนะว่า..คุณจะไม่ลอกงานเขียนของพี่สาวนุชอีก..โดยมารยาทแล้วเค้าต้องถามเจ้าของเสียก่อน...มาขอโทษตอนนี้ไม่สายไปหน่อยหรอคุณ..ตอนนี้พี่บีอยู่อเมริกา..ถ้าเค้าเข้ามาอ่านเจอ..คุณทำไมไม่คิดบ้างล่ะว่างานเขียนแต่ละชิ้นต้องใช้ความพยายามแค่ไหน ทุ่มเทกับมันมากแค่ไหน...และที่เสียที่สุด คือ ความรู้สึก..คุณกลับไปคิดเองนะว่าถ้าเป็นงานคุณเขียนเองแล้วมีคนอื่นไปลอกงานของคุณ...คุณรู้สึกยังไง นุชเป็นน้องสาวพี่บี นุชยังเสียความรู้สึกเลย... แล้วคุณล่ะละอายใจบ้างมั้ยค่ะ   โดย: น้องนุช IP: 61.19.203.210 21 ตุลาคม 2550 14:56:33 น.

บี...ตามมาดูหน้าไอ้คนชอบลอกงานชาวบ้าน สงสัยตอนเรียนไม่เคยใช้หมองคิดอะไรเลย ลอกเพื่อนอย่างเดียว น่าเกลียดจริงๆ อายเป็นไหมนี่...   โดย: แม่แตงโม,ต้นตาล IP: 61.19.66.209 6 ธันวาคม 2550 16:10:19 น.