-: สาปพระเพ็ง : กิ่งฉัตร :: จากปกหลัง :: บาปของเขาถูกปลดเปลื้องไปส่วนหนึ่ง แต่ยังไม่หมด ไม่หมดทีเดียว... บางทีพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีหน้า พระเพ็งจะยอมประทานโอกาส ให้เขาได้แก้ตัวอีกครั้ง และอีกครั้ง จนกว่าบาปกรรมที่เขาก่อไว้จะถูกลบล้าง... จนกว่าเขาจะได้รับการอภัยจากผู้คนทั้งหมด เมื่อถึงวันนั้น ความทุกข์ทรมานของเขาคงยุติลงเสียที... :: จากเจ้าการเวกเสียงหวาน :: เรื่องนี้ได้มาพร้อมกับสูตรเส่นหา ที่เจ้าของหนังสือบอกว่า ช่วงหลังก็มีสองเรื่องนี้แหละที่สนุก.. อ่านแล้วก็ขำ ๆ ดี ...พี่ปุ้ยคะ เอาสักอย่างไม่ได้เหรอ คือ มันมีทั้งคดีฆาตกรรม สืบสวนสอบสวน เรื่องราวในอดีตชาติ ไสยศาสตร์ คาถาอาคม อย่างละนิดละหน่อย มันเลยรู้สึกว่า..ไม่ไปซักทาง ไม่สุด ๆ ซักอย่าง เรื่องราวมันเลยดูเบา ๆ ลอย ๆ โหวง ๆ ชอบกล ตัวเอกมีห้า เอ..หรือว่าเจ็ดนะ ..คุณตานรสิงห์, ร.ต.อ.สถบดี (ตอนแรกอ่านเร็ว ๆ นึกว่า สบถดี.. งงเลย ชื่อตัวละครหรือเนี่ย), รัดเกล้า, คทารัตน์, วิวรรธน์, ร.ต.อ.พัทธยา, เพชรดา ห้าคนแรกมีเรื่องเกี่ยวพันกันมาแต่ชาติปางก่อน ส่วนสองคนหลังมาเสริมในเรื่องของคดีฆาตกรรม ผู้เขียนเล่าเรื่องสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน ในส่วนที่เป็นเรื่องราวย้อนยุค เกี่ยวกับเมืองสมมุติสองเมือง คือ ศรีพิสยา และ ปุระอมร การทำสงครามเพื่อแย่งชิงแผ่นดิน การดำเนินเรื่องในส่วนนี้ อ่านแล้วรู้สึกว่า... ถ้ากิ่งฉัตรจะเขียนแนวนี้อีก คงต้องปรับกันขนานใหญ่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอ่านแนวนี้ของทมยันตี-แก้วเก้า มากไปรึเปล่า พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึก...มันไม่ใช่อ่ะ มันยังเข้าไม่ถึง ยังไม่ทำให้เกิดอารมณ์ร่วมได้ หรืออาจเป็นเพราะต้องเกลี่ย ๆ ให้กับบทส่วนที่เป็นปัจจุบัน ถ้าได้เขียนเรื่องในส่วนนี้เต็ม ๆ มีพื้นที่ให้ใส่รายละเอียดได้มากกว่านี้ ก็คิดว่าน่าจะดีกว่านี้นะ ส่วนที่เป็นเรื่องราวในปัจจุบัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับคดีฆาตกรรม อ่านแล้วเดาได้ไม่ยากว่ามาจากคดีดังแห่งยุค (ซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าคดีจบไปรึยัง) เรื่องในส่วนนี้ไม่มีปัญหา ลื่นไหลไม่ติดขัด คิดว่าคงเป็นแนวที่กิ่งฉัตรชอบ..เพราะเห็นเขียนแนว ๆ นี้หลายเรื่อง ตัวเอกมีสองคู่ คู่ที่คิดว่ากิ่งฉัตรจะให้เป็นคู่เอกคงเป็นผู้กองไผ่กับรัดเกล้า เพราะมาในแนวพระเอกและนางเอกแท้ ๆ เป็นผู้ถูกกระทำมากกว่าเป็นผู้กระทำ นิสัยดี มองโลกในแง่ดี ทั้งเมื่อพันปีก่อนและปัจจุบัน จนบางทีดู..อ่อนไป ..เรียบเกินไป เจ้าการเวกฯ ชอบอีกคู่มากกว่า คู่เจ๊ใหญ่กับหนุ่มวิววัยละอ่อน.. เจ๊วิกกี้นี่ออกแนวคุณอลินตัวแสบ ถือตัวเองเป็นที่ตั้ง คนอื่นเป็นไงเจ๊ไม่สน ถึงจะร้ายมากกว่าดีแต่ดันมาตรงสเป๊กหญ้าอ่อนอย่างนายวิวรรธน์ซะงั้น ครึ่งแล่มแรก มีแต่เจ๊วิกกี้ กับคู่ของแม่ทัพติสสาและเจ้านางมรันมาแห่งศรีพิสยาที่โดดเด่น แต่พอมาครึ่งหลังโดนนายวิวกับเจ๊วิกกี้ขโมยซีนไปซะงั้น อ่านแล้วอยากให้มีบทของคู่นี้เยอะ ๆ ...แต่เอ..ตอนจบกิ่งฉัตรทิ้งท้ายไว้เหมือนว่าน่าจะมีภาคต่อ ยังไงก็ขอคู่เด่นเป็นคู่นี้ก็แล้วกันนะคะ ส่วนที่เจ้าการเวกฯ ชอบคือ เวลาที่ตัวเอกทั้งสี่มาโผล่ที่บ้านคุณตานรสิงห์ คือจินตนาการเป็นภาพออกมาแล้วขำ ๆ ดี แบบว่านอนหลับในบ้าน ลืมตามาอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้ พอหลายครั้งเข้าก็..เฮ่อ..(ทำหน้าเซ็ง ๆ) ..มาเจอกันอีกแล้ว อะไรประมาณนั้น แล้วก็ไม่มีการตื่นเต้น ตกใจ หวาดกลัวอะไรเลย กลับอยากรู้อยากเห็นเพิ่มเติมซะงั้น ที่สงสัยสุด ๆ คือ ผู้กองไผ่กับรัดเกล้าแน่ใจได้ยังไงว่า ตนเองคือแม่ทัพติสสาและเจ้านางมรันมา คุณตาก็ไม่ได้บอก เพียงแค่เล่าเรื่องของแม่ทัพและนางอันเป็นที่รัก ไม่ได้บอกซะหน่อยว่านั่นเป็นอดีตชาติของทั้งคู่ ถ้าเจ้าการเวกฯ เป็นตัวละครสักตัวในเรื่อง ก็คงคิดว่าคู่นี้เขาคง 'อิน' มากเกินไปละมั๊ง ...แต่พอดีว่าเป็นคนอ่าน ก็เลยเดาได้ว่าคงใช่แหละ + + + + + + + + + + + +   Create Date : 01 พฤษภาคม 2552 13 comments Last Update : 1 พฤษภาคม 2552 23:12:55 น. Counter : 1161 Pageviews. Share Tweet

แล้วตกลงว่าเป็นไง สนุกหรือเปล่า 23.12 น. ดึกนะเนี่ย   โดย: latics1 2 พฤษภาคม 2552 15:00:29 น.

จะว่าหนุกก็..หนุกนะ แต่ไม่ได้ถึงขั้น สนุกมากกกกกกกกก เอาเป็นว่าอยู่ในมาตรฐาน "กิ่งฉัตร" ก็แล้วกัน   โดย: เจ้าการเวกเสียงหวาน 4 พฤษภาคม 2552 12:35:29 น.

เล่มนี้สองจิตสองใจอยู่ว่าจะอ่านดีมั้ย ขอบคุณค่ะสำหรับข้อมูลนะคะ พักนี้ต้องเก็บเวลานอนไว้มาก ๆ หน่อย อายุไม่อำนวยกับการอ่านนิยายตะบันยันเช้าแล้วค่ะ   โดย: อันต้า 15 พฤษภาคม 2552 15:15:15 น.

เห็นด้วยกับเจ้าของบล็อกค่ะ ว่ากิ่งฉัตรไม่ค่อยถนัดแนว อิงประวัติศาสตร์ เลยดูไม่สนุกเท่ากับงานชิ้นๆ อื่น ที่เป็นแนวถนัดของผู้เขียน ปล.เจ้าแม่โกะเก๋ น่ารักสู้อลินไม่ได้ค่ะ   โดย: แก้วกังไส 28 พฤษภาคม 2552 5:50:36 น.

หนึ่งเดือนผ่านไป   โดย: latics1 1 มิถุนายน 2552 11:19:50 น.

เรื่องหลัง ๆ นี้ถ้าสนุกก็แค่อ่านรอบเดียว บางเรื่องอ่านไม่ทันจบ ไม่เหมืนเรื่องก่อน ๆ อ่านแล้วอ่านอีก   โดย: กานต์ IP: 172.16.244.12, 172.16.1.8, 203.113.86.139 26 มิถุนายน 2552 13:30:16 น.

เราว่าเรื่องนี้ก้อสนุกดีนะ เราเลยอยากให้เอาเรื่องสาปพระเพ็งมาทำเป็นละครอ่ะเราว่าเลสติ้งต้องดีแน่ๆเลยว่างั้นป่ะ แต่สูตรเสน่หาก้อสนุกมากเหมือนกันนะเอาเป็นว่าเราอยากให้เอาทั้ง2เรื่องมาทำเป็นละครอ่ะเพราะเราชอบ2เรื่องนี้มากเลยอ่ะ แต่เท่าทีเรารุ้ก้อคือสาปพระเพ็งเป็นเรื่องแรกที่กิ่งฉัตรสร้างแบบอิงประวัติศาสตร์ไม่ใช่เหรอดังนั้นเราว่ามันก้อokแล้วนะเพราะมันก้อสนุกดีเรายังอ่านแล้วอ่านอีกเลยหมายถึงทั้ง2เรื่องเลยนะ   โดย: เจ้าแม่เก๋โกะ.....มั้ง IP: 98.14.2.97 11 กรกฎาคม 2552 6:25:09 น.

เราว่า..ไม่น่าจะเรียกว่า "อิงประวัติศาสตร์" นะ เพราะว่าเป็นเมืองสมมุติ ไม่ได้มีอยู่จริงอ่ะ แต่ถ้าจะสร้างจริง น่าจะรอภาคต่อ (ซึ่งคาดว่าต้องมีแน่ ๆ เพราะจบอย่าง...มีต่อแน่นอน) จะได้เอามารวมสร้างรอบเดียว   โดย: เจ้าการเวกเสียงหวาน 11 กรกฎาคม 2552 10:23:30 น.

หวัดดีครับ ผมแวะไปหลาย Blog แล้วอ่ะวันนี้ส่วนใหญ่เจอคนเขียนถึงหนังสือของ กิ่งฉัตร หลายเล่ม ยังไงขออนุญาต แอดเป็นเพื่อนหน่อยนะครับ   โดย: ศิลป์ใจ 1 ตุลาคม 2552 16:00:10 น.

เรื่องนี้สนุกนะครับ กิ่งฉัตรผูกเรื่องเก่งมาก ทั้งอดีตและปัจจุบัน อยากอ่านภาคต่อนะครับ   โดย: sin_samut IP: 49.48.102.37 9 เมษายน 2554 21:06:49 น.

สาปพระเพ็งถ้าเอาไปทำเป็นละครก็น่าสนุกนะคะ ชอบเจ๊วิกกี้มาก รู้สึกเหมือนกันว่ามีลักษณะคล้ายอลินแต่ไม่ใช่ซะทีเดียว ส่วนเรื่องการเขียนอิงประวัติศาสตร์รู้สึกเหมือนกันว่ามันไม่ได้อินลึกไปซะทั้งหมด อาจเป็นเพราะอ่านผลงานแนวนี้ของคุณป้าทมยันตีและแก้วเก้ามาด้วย แต่โดยภาพรวมก็สนุกดีค่ะ ไม่เครียดจนเกินไป ตัวชูโรงต้องยกให้เจ๊วิกกี้แกจริง ๆ นะ   โดย: มะระหวาน IP: 113.53.78.69 31 พฤษภาคม 2554 23:48:33 น.

ซื้อมาอ่านเพราะติดใจปกและชื่อมากๆ สะดุดหูเมืองปุระอมรกับศรีพิสยาจัง เพราะเราเคยไปเที่ยวพม่าแล้วติดใจ เมืองอมราปุระ กับโรงแรมหรูห้าดาวที่ชื่อ ติริพิสยา ที่เมืองพุกาม ก็เลยคิดว่าเรื่องราวคงคล้ายๆจะอิงประวัติศาสตร์พม่าอยู่ไม่น้อย อาจเพราะคาดหวังความสนุกตื่นเต้นในระดับ "พม่าเสียเมือง" ของคุณตาคึกฤทธิ์ ปราโมทย์ พออ่านแล้วมันเลยรู้สึก down กับความเข้มข้นของเนื้อหาสาปพระเพ็ง อยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะความฉาบฉวยของบทสนทนาของตัวละครในยุคปัจจุบัน ที่ดึงรั้งให้นิยายเรื่องนี้ลอยไปมา ไม่แน่วแน่กับแนวเรื่องลึกลับปนระทึกใจสักเท่าไหร่ ตอนอ่าน ทวิภพ ของทมยันตี ขณะที่อ่านรู้สึก อิน กับ บทสนทนาทั้งสองยุคอย่างเนียนดีเหลือเกิน แม้ว่าพอเอามาผาดๆสายตาอีกครั้งเมื่อเลือนร้างความทรงจำแล้วจะสะดุดว่าลิเกอย่างยิ่ง เราว่า สาปพระเพ็ง ให้ตัวละครยุคปัจจุบัน พูดจาฉูดฉาดจนเรื่องรวนไปบ้างนะ ออกจะรำคาญเวลาเจ๊วิกกี้พูดไปเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะ สูตรเสน่หา เป็นละครที่รักมากเรื่องหนึ่ง จะขอติดตาม กิ่งฉัตร ต่อไปนะคะ คงมีเรื่องใหม่ที่จะเข้ามาอยู่ในใจเราเคียงคู่ สูตรเสน่หา สักวันนึงข้างหน้า เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ สาปพระเพ็ง ก็เท่านั้นเอง เป็นกำลังใจค่ะ   โดย: noksamui 16 กรกฎาคม 2554 19:55:16 น.

นานาจิตตังค่ะ... แต่โดยส่วนตัวชอบเรื่องนี้ อาจเพราะสะดุดตาชื่อเรื่องและภาพปกแต่แรกเห็น บวกกับความที่เป็นคนชอบอ่านเรื่องแนวลี้ลับและย้อนยุคเป็นทุนด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ชอบมาก เพราะรู้สึกว่าชีวิตจริงเราคงเป็นแบบนั้นไม่ได้ และคงไม่มีใครเป็นอมตะ ก็เลยชอบที่จะจินตนาการไปกับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณคุณกิ่งฉัตร และขอบคุณที่ให้โอกาสได้เข้ามาแสดงความคิดเห็นในนี้กับเพื่อนๆ ทุกคนค่ะ^^   โดย: พลอย IP: 115.87.209.175 11 กันยายน 2554 22:36:11 น.