Bloggang.com : เจ้าการเวกเสียงหวาน : -: เพชรพระอุมา 2 :- บันทึการเดินทาง (วันที่ 9 : 4)

-: เพชรพระอุมา 2 :- บันทึการเดินทาง (วันที่ 9 : 4)

มีนาคม 2562

**ถ้าวันนี้ดารินกวดตามรวดเดียวถึงห้วยเสือร้อง ก็จะย่นระยะห่างไปได้ 3 วัน (ช่วงที่รพินทร์เสียไป 3 วันกับ ป่าไผ่ระหว่างทางรักษาสะเอิง, หน้าผาตะเคียนทองที่นอนเจ็บ, เนินสักดำวันที่ผาหินถล่ม) -จขบ.

วันที่ 9 (เล่ม 36 : จิตรางคนางค์ 4 น.3896)
รพินทร์ - วันที่ 9 : นรกดำ (หน้าผาระหว่างทาง-ยอดเขาปีกซ้ายของเขานกอินทรี)
ดาริน - วันที่ 4 : ผาตะเคียนทอง-เนินสักดำ

รุ่งเช้าดารินและเจ้าด้วนพาทุกคนไปดูจุดที่รพินทร์ตกเหว
เช้านี้พี่ชายใหญ่พูดดี (น.3914-3917)
"อย่าคิดให้ร้ายตัวเองและดูหมิ่นน้ำใจคนของเรา.. ถ้าคิดว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงไป นั่นแหละคือการดูหมื่นน้ำใจ เขามีสิทธิ์ที่จะสำนึกบุญคุณของคริส มีสิทธิ์ที่จะสนองตอบและป้องกันหล่อนไว้ด้วยชีวิต อันเป็นหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว แต่ไม่มีสิทธิ์ที่จะรักผู้หญิงคนนั้นอย่างเด็ดขาด รพินทร์เป็นคนมีฝีมือ ฉลาดสารพัดอย่าง แต่โง่อยู่อย่างเดียว.. คือโง่ในเรื่องผู้หญิง ถ้ารักใคร ก็จะรักอยู่กับผู้หญิงคนนั้นคนเดียว ไม่ยอมเหลียวดูผู้หญิงอื่นเลย นี่คือความโง่เซ่อและจุดบอดอันน่ารักในตัวเขา"

************

ฝ่ายรพินทร์ก็ปีนเขาต่อ (เล่ม 37 : นาคเทวี 1 น.3985)
จุดหมายคือยอดเขาหัวปีกนกอินทรี
ทำหวาดเสียวกับคนอ่านอีกแล้ว
14.07 น. ขณะปีนเขา เชือกขาด รพินทร์เงียบหายไป พร้อมๆ กับที่ดารินเห็นเสือดาวตกเขา
"เหลวไหล! ชาติเสือมันไม่ทิ้งลายของมันหรอก ถึงจะหล่นมันก็จะต้องพยายามตะเกียกตะกายเกาะแง่หินที่ต่ำลงไปพยุงตัวเอาชีวิตรอดได้.." (น.4035)

ความจริงจากใจรพินทร์ (น.4053)
'อย่าว่าแต่เขา ผู้ซึ่งมีเจ้าของหัวใจ อันไม่สามารถจะเจียดให้แก่ผู้หญิงคนใดอีกแล้วเลย ถ้าแม้ว่าเขาจะไม่มี 'ดาริน' อยู่กลางใจมาก่อน รพินทร์ก็บอกกับตนเองว่า ผู้หญิงคนนี้ หาใช่ผู้หญิงคนที่เขาจะกล้ารักหรือผูกพันในด้านเสน่หาด้วยไม่..เขาไม่กล้าจริงๆ หล่อนเป็นเพื่อนตาย ร่วมเผชิญโชคเผชิญภัยได้ทุกสถานการณ์ ไม่ว่าจะเลวร้ายสักแค่ไหน แต่ไม่ใช่เพื่อนผู้ครองรักครองเรือนของใคร'

เจอบ่อโคลนเดือด วางแค้มป์บนยอดเขา
พักสายตารอบบ่าย หลับสนิทไม่มีแงซายมาก่อกวน

************

กลับมาที่ฝ่ายดาริน เดินมาถึง 'ผาผีร้อง' ที่หินถล่มลงมา
เจอพายุงวงช้างของเจ้าป่าเจ้าเขาแถวนี้ หนานอินยิงกระสุนลงอาคมขับไล่
เดินพ้นจากผาผีร้อง ก็งงว่าทำไมรพินทร์เลี้ยวขึ้นเนินสักดำ ทางเดินตรงๆ ง่ายๆ ไม่ไป เพราะเดินอีก 3-4 ชม.ก็จะถึงห้วยเสือร้องแล้ว
พอจะขึ้นตามไปก็เจอกองทัพผีดิบยืนขวางอยู่ หนานอินร่ายคาถาไล่ก็ไม่ไป พี่ชายใหญ่เลยสั่งให้ดารินสวดพระมหาคาถาชินบัญชร พวกผีร้ายทนไม่ไหว เปิดหนีไปหมด
"..มันตรัยไม่มีฤทธิ์วิเศษเหนือไปกว่าพระอรหันต์ 80 พระองค์ ที่น้อยสวดภาวนาอัญเชิญลงมา.."

"พี่รู้ว่า สารพัดวิชาประดามีอยู่ในตัวของรพินทร์ เขาถ่ายทอดให้แก่น้อยไว้ทั้งหมด ในการเดินป่าคลุกคลีผจญภัยอยู่ด้วยกันในครั้งนั้น เมื่อมี 'ครู' หรือ 'อาจารย์' ที่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้นแล้ว เมื่อใดก็ตามที่ภัยจะมาถึงตัว ก็ให้คิดถึง 'ครู' ซิ แล้วก็จะนึกออกเองว่า เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างใด ควรจะแก้ไขเช่นไร กับพี่ ไชยยันต์ หรือคนอื่นๆ รพินทร์ไม่เคยถ่ายทอดอะไรไว้ให้เลย ในเรื่องเวทมนตร์คาถาแก้มนต์มายามืดแบบนี้ สอนให้แต่เฉพาะวิชาเดินป่าอย่างเดียวเท่านั้น แต่สำหรับน้อย เขาครอบไว้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่หรือ" (น.4139)

"ครูฉันมีอยู่หลายประเภท สุดแต่วิชาที่จะเรียน ถ้าเรียนเป็นหมอ ก็พวกฟารั้งหัวแดงเป็นครู แต่ถ้าเรียนเป็นพรานป่าท่องไพรอยู่แบบนี้ ก็ครูหัวดำคร่ำคาถาอาคมเหมือนลุงอินนั่นแหละ ผิดกันแต่เพียงเขาเป็นคนหนุ่มเท่านั้น ไม่ได้แก่เหมือนลุง" (น.4142)

"ถ้ารายนั้นก็ไม่ต้องพูดถึง.. ไม่เก่งจริง ไม่พาพวกเจ้านายไปตามเอาตัวพรานชดกะหนานอินกลับออกมาได้หรอก แต่หนานอินนึกว่า แกสอนแค่วิธีเดินป่า วิธียิงสัตว์ให้นายหญิงเท่านั้น ไม่นึกว่าจะ 'ครอบ' ให้ทุกอย่างแม้แต่ไสยเวทคาถาอาคม ถ้านายหญิงถ่ายทอดรับไว้ได้ทั้งหมด หนานอินก็จะสบายใจอีกมากทีเดียว หนานอินยอมรับว่าสู้นายรพินทร์ไม่ได้หรอก แกเก่งทั้งวิชาของโลกที่สว่างแล้ว และวิชาของโลกที่ยังมืดอยู่ วิชาทั้งสองแบบนี้มันยากที่จะมีอยู่ได้ในคนคนเดียวกัน" (น.4143)

************

ฝ่ายรพินทร์ เรียกคี๊ธมาบอกกันตรงๆ ว่าเฉพาะคืนนี้ บนนี้ ของด 'รายการพิเศษ' (น.4174)
สั่งลูกน้องทุกคนให้ระวัง ห้ามใครออกนอกบริเวณที่กำหนดไว้เด็ดขาด บุญคำว่า นายสั่งแปลกดี ผิดไปกว่าทุกคืน
"ถามจริงๆ เหอะ นายนำทางผิดรึเปล่า?" (น.4182)
"..ฉันนำทางไม่ผิดหรอก ฉันรู้ว่าบนนี้มี 'อะไร' และเราต้องปฏิบัติตัวอย่างไร พรุ่งนี้ เราจะพ้นบริเวณอาถรรพณ์ร้ายแรงแห่งนี้ออกไปแล้ว ถ้าไม่ตัดขึ้นเส้นทางนี้ เราจะอ้อมกันเสียเวลาไม่น้อยกว่าอีก 3-4 วัน ฉันจะหาทางลงบริเวณใดบริเวณหนึ่งของนิทรานครที่เราเคยผ่านมาแล้วให้ได้ แนวทางชี้บอกของแผนที่พวกนายห้างกับแผนที่โบราณของฉัน มันชี้ตรงกันอยู่แล้ว เพียงแต่จะดูออกหรือไม่เท่านั้น"

"..บนนี้แหละ คือส่วนหนึ่งของนรกสันดาป พระอริยะบุคคลเท่านั้นที่จะผ่านขึ้นมาได้ อย่างเช่น พระธุดงค์ผู้เคร่งในศีลและมีอาคมแก่กล้า แต่ฉันเป็นแต่เพียงพรานป่าบาปหนา ก็ดันเสี่ยงนำทุกคนขึ้นมา แต่ฉันก็ถือว่า ถึงแม้ฉันเองจะบกพร่องในศีลบางข้อ ฉันก็ยังมีสัจจะ ประกอบกับความเชื่อมั่นในอรหันต์ทุกพระองค์ กับพระพุทธคุณที่คุ้มเกล้าอยู่ เพราะฉะนั้น เป็นอะไรเป็นกัน คืนนี้" (น.4186)

************

จขบ.-เป็นครั้งแรกที่เห็นรพินทร์จุดธูป นั่งสวดมนต์จริงจัง ทุกทีก็แค่สำรวมจิตภาวนาในใจ ไม่แสดงให้ใครเห็น .. งานนี้คงหนักเกินจะรับมือจริงๆ จึงต้องสวดอัญเชิญชุมนุมเทวัญทุกสวรรค์ชั้นฟ้าลงมาช่วยคุ้มครอง โดยเอาสัจธรรมและความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องสักการะ (น.4186-4187)

To be continue >> https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vbenj&month=03-2019&date=19&group=8&gblog=65

Create Date : 17 มีนาคม 2562

Last Update : 4 เมษายน 2562 17:12:25 น.

0 comments

Counter : 1827 Pageviews.