ครบรอบ 12 ปี จากการอ่านครั้งล่าสุด

 

จำได้ว่า ภาคสมบูรณ์นี้ อ่านไปแค่รอบเดียว ต่างจากภาคแรกที่ 'อ่านแล้วอ่านอีก' ประทับใจทุกฉากทุกตอน ถึงขั้นจดบันทึกการเดินทางแต่ละวันว่าเจออะไรกันบ้าง ตอนนั้น (อ่านครั้งแรกปี 2545) แค่รู้สึกว่าภาคนี้ รพินทร์-ดาริน น่าสงสารมาก และด้วยความประทับใจในความเป็น 'รพินทร์ ไพรวัลย์' ในภาคแรกมาหมาดๆ จึงทำให้รับไม่ค่อยได้กับความเปลี่ยนแปลงไปสู่สายดาร์คของจอมพรานและบทสนทนาที่ว่ากันด้วยเรื่องใต้สะดือซะส่วนมาก

 

ปีนี้ วัยล่วงเลยเข้าหลัก 4 ประสบการณ์ชีวิตมีมากขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น เลยรู้สึกอยากอ่านภาคนี้มากกว่า ในขณะที่เริ่มอ่านภาคแรกไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็แอบแงะเล่ม 47-48 จากชั้นหนังสือออกมาอ่านโดยเฉพาะฉากที่รพินทร์-ดารินโดนแงซายจับแต่งงานแบบงงๆ แต่ก็พยายามอดทนไม่แกะเล่ม 25 ออกมาอ่าน (25, 26, 28 เพิ่งซื้อ ก.พ.62 และภาคนี้ยังขาดอีก 4 เล่ม เพชรพระอุมาที่บ้าน จึงมีหลากหลายเวอร์ชั่น มีทั้งของใหม่และมือสองสภาพดี ตามแต่สถานะทางการเงินในกระเป๋าขณะนั้น) สุดท้ายอดใจไม่ไหว แอบมาอ่านเล่ม 25 online อยู่ดี อ่านไปขำไป (กับเรื่องอย่างว่า) จนเกือบจบเล่มก็เลยตัดสินใจแกะเล่มที่เพิ่งซื้อมาอ่านซะเลยดีกว่า ข้อสำคัญ บางบทสนทนาใต้สะดือก็เพิ่งจะมาเข้าใจเอาตอนอายุปูนนี้แหละ ฮิฮิ

อ่านสลับกันทั้งภาคแรกและภาคสมบูรณ์ สุดแต่ว่าจะหยิบได้เล่มไหน สุดท้ายก็ต้องเลือกพักภาคแรกไว้ที่หล่มช้าง (เล่ม 7) แล้วมาเดินหน้าเต็มตัวที่ตะเคียนทองล่ะ

 

ว่าแล้วก็ลองจดบันทึกการเดินทางไปด้วยเลยก็แล้วกัน

 

วันที่ -4 จดหมายรักจากดาริน (เล่ม 25 : จอมพราน 1 น.1)

คุณหญิงมาเซอร์ไพรส์

คืนนี้นอนบ้านทาร์ซาน

รพินทร์จับไข้

นอนกอดใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
 

 

วันที่ -3 อย่าลืมนะ..ที่สัญญาไว้ (น.109)

เมื่อคืนนี้ คนดีของพี่น่ารัก
พี่เองยังได้ประจักษ์ ว่าน้องน่ารักทุกเวลา
คืนนี้พี่ให้สัญญา เว้นดาวเดือนบนฟ้า
นอกนั้นพี่มอบให้เธอ

คุณหญิงกลับไปได้ 2 ชั่วโมง ก็มีคณะนายทหารมาขอความร่วมมือ (แกมบังคับ) ให้รพินทร์ออกนำทางตามหาเครื่องบินที่สูญหาย

ปะทะคารมกับสายลับอเมริกัน

แนะนำเชิดวุธให้ถือ .375 แทน M16

บอกพรานคู่ใจทั้ง 4 คนว่าจะต้องเข้าป่าอย่างไม่รู้อนาคตกันอีกแล้ว

สะอึกกับคำถามของบุญคำที่ถามว่า..
"นายจะออกป่าครั้งนี้ ไม่คิดถึงนายหญิงมั่งเหรอ ถ้าไปนานๆ" (น.222)

สั่งทั้ง 4 คนให้ถือไรเฟิล .375 กันทุกคน

บุญคำ ขอใช้อีแก่ .375 Winchester ของรพินทร์

เกิด จอง .375 CZ ของมาเรีย

เขียนจดหมายถึงดาริน

 

วันที่ -2 ทำพินัยกรรม (น.231)

เอาเช็คเงินสด 1 ล้านเหรียญสหรัฐไปเข้าธนาคารพร้อมกับนายอำพล

ทำพินัยกรรมให้กับตัวเองและลูกน้องที่จะไปด้วย

กราบลาแม่


วันที่ -1 ไอ้งาดำบุกถล่มตะเคียนทอง
ตอนเจอโบเมียะ พรานใหญ่เล่าว่า 6 วันพอดีที่หมู่บ้านตะเคียนทองถูกทลายลงโดยไอ้งาดำ

 

วันที่ 0 ก่อนออกเดินทาง (ในหนังสือบรรยายว่าอีก 2 วันต่อมา) (น.234)

คณะเจ้านายใหม่มาถึง จัดเตรียมของและทำความรู้จักกับพรานและลูกหาบทุกคน

รพินทร์ฝากนายอำพลหากระสุน .458 ให้ 100 นัด นายอำพลจัดให้(แบก)หนักๆ 200 นัด (น.278)

นายอำพลหลอกถามพรานใหญ่ว่าจะไปเริ่มต้นที่ไหน (น.281)

รพินทร์สาบานต่อหน้าพรานลูกน้องทั้ง 4 คนว่า..

"ฉันสาบานว่า ฉันจะรักและซื่อสัตย์ต่อ 'นายหญิง' ของบุญคำเพียงคนเดียวตลอดไป" (น.293)

ท่านนายพลฝากฝังเชิดวุธ

 

วันที่ 1 หนองน้ำแห้ง-ซับบอน (เล่ม 25 : จอมพราน 1 น.308)

รพินทร์ฝากจดหมายให้ดารินและฝากลาทุกคน (น.317)

เริ่มออกเดินทาง

เจอไอ้ด้วนขวางทาง (เล่ม 26 : จอมพราน 2 น.366-373)
- เจ้าด้วนเป็นช้างพลาย (=ช้างตัวผู้) เป็นพลายสีดอ (=ช้างพลายที่มีงาสั้น) เพราะ..งากุดสั้นแบบขนายโผล่พ้นโคนงวงออกมาข้างละศอกเศษๆ (1 ศอก = 50 ซม.)

ฝรั่งอยากเร่งฝีเท้าตามพรานใหญ่ เดินเท่าไหร่ก็ไม่ทัน
 

เสือกินคนย่องตามหลังลูกหาบ

กะเหรี่ยงปีมาขอความช่วยเหลือ เรื่องเสือกินคน แต่ฝรั่งไม่ช่วย
 

คริสลุกมาคุยตอนดึก พูดถึงสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า แต่รพินทร์คิดไปไกลถึงเทือกเขาพระศิวะ

พระอาจารย์บุญคำ-เชิดวุธ 

 

วันที่ 2 ซับบอน-โป่งน้ำร้อน (เล่ม 26 : จอมพราน 2 น.502)

ฟาดปากกับคี๊ธ สุดท้ายก็ล้มช้างช่วยคี๊ธไว้ (ยิงด้วย .375 ของบุญคำ)

ฟารั้งอยากเปลี่ยนมาถือไรเฟิลบ้าง

.458 นัดที่ 2-9 : นายห้างฟารั้งลองปืน

คริสท้าพนันเพราะรพินทร์บอกว่า "ฝีมือของรพินทร์ ไพรวัลย์ ในการยิงปืนมีค่ามากครับ ยิงให้ใครดูเฉยๆ ไม่ได้หรอก นอกจากจะมีผลประโยชน์ตอบแทนที่คุ้มค่ากัน" (น.600)

.458 นัดที่ 10 : พรานใหญ่ยิงต่อหลุม (น.606)
 

มื้อกลางวันที่ทุ่งแรด สแตนลีย์กับคี๊ธขอไรเฟิล .458 มาอีก 2 กระบอก
เกิดเปรยถึงนายหญิงและนายแหม่มมาเรียให้เชิดวุธฟัง (น.701)

ปีนผางูเห่า เพื่อตัดทาง..ดูความแสบของพรานใหญ่

คืนนี้ตั้งแค้มป์ที่โป่งน้ำร้อน
จรรยาพราน 6 ข้อ (น.815)

ทะเยส่งกลิ่นเตือนบุญคำให้รู้ว่าเสือกินคนอยู่แถวนี้

รพินทร์บอกกับทะเยให้เรียกเสือมา จะจัดการให้

หัวค่ำบุญคำนั่งบริกรรม ทะเยมาให้เห็น

วิทยุของบุญคำ ของที่ระลึกจากนายหญิง (น.871)

 

รพินทร์พูดถึง 'คนรัก' ให้คริสติน่าฟังเป็นครั้งแรก

"คนรักของคุณ อาจลืมคุณได้เมื่อวันเวลาห่างออกไป แต่คนที่ผมรักเธอและเธอก็รักผม เราต่างจะไม่มีวันลืมซึ่งกันและกันเลยตราบจนลมหายใจช่วงสุดท้ายของชีวิต" 

 

วันที่ 3 โป่งน้ำร้อน-ป่าไผ่ระหว่างทางไปตะเคียนทอง (เล่ม 27 : จอมพราน 3 น.891)

แผ่เมตตาให้จงอาง (น.910)
Big Five - ช้าง แรด มหิงสา กระทิง จงอาง (น.914)
เบลหลอกถามบุญคำเรื่องคนรักของพรานใหญ่ (น.922)
บุญคำบอกคริสว่ามีอยู่คนเดียวที่ 'ทัน' พรานใหญ่ทุกเรื่องในป่า คือ แงซาย (น.934)
คริสล้มกระทิงลำบากด้วย M16
ช่วยสะเอิงที่โดนกระทิงเหยียบไส้ไหล 
คณะตัดสินใจวางแค้มป์ที่นี่เพื่อดูแลคนเจ็บ
อูถะ พะโต้ แจ้งข่าวหมู่บ้านตะเคียนทองโดนช้างงาดำบุกถล่ม
เล่าเรื่องไอ้แหว่งให้ฟารั้งฟัง ยังไม่ทันไรก็โดนช้างล้อมบุก (เล่ม 28 : จอมพราน 4 น.891)

.458 นัดที่ 12-15 : ล้มช้างลูกโขลงไอ้งาดำ (ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าพรานใหญ่จะยิงไปแค่ 4 นัด แต่สรุปแล้วก็ยิงแค่นี้จริงๆ จอมประหยัดกระสุนตัวพ่อ-จขบ.)

เรียกบุญคำมาดูซากมัมมี่นักรบโบราณเหมือนที่เคยเจอในนิทรานคร แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับมันตรัยรึเปล่า เพราะเชื่อว่ากำจัดมันตรัยไปได้แล้ว
กลับไปดูอีกที ซากผีดิบหายไปแล้ว
บุญคำเตือนให้ระวังจะโดนแหม่มเขมือบเอา (น.1122)
คิดถึงดาริน (น.1132-1134)
"..หงิมๆ สงวนท่าทีงั้นแหละ น่าคิดนัก ... สงวนท่าทีก็จริง แต่ให้ทีอยู่นัยๆ ออกจะงอนๆ สะบัดสะบิ้งน้อยๆ พองาม บุญคำรู้ว่านายชอบผู้หญิงประเภทนี้แหละ แล้วบุญคำก็รู้ว่าแหม่มคริสแอบชอบนายอยู่ ตัวนายเองก็ห่วงแหม่มคริสมากกว่าใครทั้งนั้น ... ลักษณะของแหม่มผมทอง ถ้านายไปยุ่งเข้าเมื่อไหร่ละก็ เรื่องมันไม่จบสิ้นง่ายๆ หรอก ถึงไม่คิดจะเอานายเป็นผัวจริงๆ ก็น่าจะมีเรื่องยุ่งยากมาถึงนายหญิงของบุณคำแน่ๆ บุญคำไม่ต้องการให้นายหญิงเจ็บช้ำน้ำใจ"

จขบ.-คริสติน่า สำนึกไว้หน่อยว่าหล่อนไม่ใช่นางเอก ขอร้องว่าอย่า'เยอะ'ได้มั๊ย น่ารำคาญ!!

"ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนไหนเพราะความสวยหรอก แต่รักความดีงามในหัวใจของเธอ รักเพราะรู้จักธาตุแท้จริงใจของกันและกัน ซึ่งหยั่งซึ้งถึงกันได้" (น.1176)
 

---

To be continue >> https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vbenj&month=03-2019&date=11&group=8&gblog=59