==============================================

บุญคำเจอโขลงไอ้แหว่งขากลับที่พุบอน อินถูกเหยียบตาย

คุณหญิงฉายหนังกลางแปลง (น.550)

พอพรานใหญ่เตือน เลยโดนคุณหญิงฝากรอยฝ่ามือไว้ที่ใบหน้า

ยิงกระทิง

สัมภาษณ์พรานใหญ่ เรียน 3 ประเทศ

สอนคุณหญิงขอขมานางไม้

วันที่ 9 โป่งกระทิง
รพินทร์กับไชยยันต์ตามรอยกระทิงเจ็บ

รพินทร์โดนกระทิงเหยียบ

ถึงทีคุณหญิงหมอเอาคืนพรานใหญ่บ้าง

วันที่ 10 โป่งกระทิง
รพินทร์พาเชษฐาคลานไปดูช้างตกมัน
ช้างตกมันถล่มแค้มป์
คุณชายยก .458 ให้รพินทร์ใช้
ลองปืน .458
รพินทร์แผลระบม จับไข้ แงซายไปตามคุณหญิงหมอมาดู

โขมดดง

วันที่ 11 โป่งกระทิง - โป่งน้ำร้อน
เลิน (ลูกหาบ) ตายเพราะโขมดดง
ออกเดินทางไปโป่งน้ำร้อน
ทำสงครามลิง
รพินทร์กับบุญคำแยกไปตามรอยไอ้แหว่งแล้วตามไปสมทบที่โป่งน้ำร้อน
เจอรอยมหิงสาเดินปิดท้ายโขลงไอ้แหว่ง
ข้าวต้มกบ

วันที่ 12 โป่งน้ำร้อน - หุบชะมด - ห้วยยายทอง
ออกจากโป่งน้ำร้อน ยิงเสือดำ ยิงบ่างควาย
พอถึงหุบชะมด รพินทร์ เกิด แงซาย และนายจ้างทั้ง 3 แยกออกไปตามรอยไอ้แหว่ง
ให้ขบวนเกวียนเดินทางต่อไปที่ห้วยยายทอง - โป่งผีสิง - ทุ่งช้าง - ป่าหวาย
ลานนกหว้า (นใ1098) งูเหลือมวิดน้ำ (น.1112)

คณะของคุณชายนอนกลางดง

วันที่ 13 กลางดง - ห้วยยายทอง
โขมดดงมาเยี่ยมแต่เช้ามืด..ปราบโขมดดง
คุณหญิงอาบน้ำ (อีกแล้ว) (น.1183) ยิงงูเห่าดง
ตามเจอมหิงสา
พักแรมที่ห้วยยายทอง ดึกๆ มหิงสามาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ที่พัก

วันที่ 14
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 1

เชษฐายิงเสือที่ย่องเข้ามาตอนหัวรุ่ง เลยตื่นกันหมด ไม่มีใครนอนต่อ

คุณชายสัมภาษณ์พรานใหญ่เรืองไสยเวท อาคม (น.1261) รพินทร์ยอมรับว่ามี แต่ว่าเอามาประยุกต์ใช้ ไม่จำเป็นต้องไปนั่งบริกรรมคาถาให้เสียสถาบันที่เรียนมา

เช้า รพินทร์โกนหนวด
บ่าย ดารินปราบมหิงสาได้, เชษฐา แงซายยิงกระซู่

"ถ้าบังเอิญกาลข้างหน้าผมจะมีภรรยาสักคน คงไม่แคล้วผู้หญิงบ้านป่าแน่ๆ รูปการณ์สิ่งแวดล้อมมันบอกชัด"

"ก็ไม่แน่นัก เรื่องของคู่สร้าง ... บุพเพสันนิวาส ... อยู่คนละฝั่งฟ้ายังมาพบกันได้ ถ้าฟ้ากำหนด" (น.1341)

หมาไนรุมทึ้งซากมหิงสา
ขบวนเกวียนพักที่ทุ่งช้าง
ฝนตกหนัก น้ำป่า!! (น.1359)

วันที่ 15
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 2
รพินทร์กะคุณหญิงโดนน้ำป่าซัดมาอยู่ด้วยกัน 2 คน
เช้าหนีฝูงหมาไนขึ้นต้นไม้
รพินทร์ร้องเพลง 'นิ้งหน่อง' ให้คุณหญิงฟังครั้งแรก

นาฬิกาใจ (น.1393)

บ่ายคุณหญิงเล่นกับลูกเสือ
ดารินเห็นกะเหรี่ยงขี่หลังเสือ รพินทร์ยิงเสือแม่ลูกอ่อน
นอนในถ้ำเสือ ดารินเรียกรพินทร์ครั้งแรก หนุนตักคุณหญิง
เจ้าป่ามาปรากฎให้ดารินเห็น

วันที่ 16
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 3
หลงทาง.. รพินทร์โดนงูเหลือมกัด คุณหญิงใช้เสื้อในทำแผล (น.1457)

(แม้ว่าในตอนท้าย รพินทร์จะบอกว่าตนเองหลงรักดารินตั้งแต่แรกพบ แต่โดยส่วนตัวคิดว่า รพินทร์หลงรักดารินอย่างลึกซึ้งจริงๆ ก็ตอนนี้แหละ)

เจอกระท่อมของกะเหรี่ยงตัดไม้ ยิงเก้งด้วยปืนแก๊ป
เจอพรรคพวกแล้ว..
นอนที่บ้านกะเหรี่ยงโต๊ะถะ ที่ห้วยแม่เลิง
เดินยิงเสือที่ห้วยแม่เลิง 16 ตัว
รพินทร์ 2 ตัว ดาริน 4 ตัว ไชยยันต์ 3 ตัว เชษฐา 7 ตัว

วันที่ 17
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 4
เดินทางกลับแคมป์ใหญ่
แงซายตอกทอยปีนผา (น.1565)

นอนในถ้ำบนยอดเขา

นกการเวก

มันไม่มีความหนาวสะท้านเยือกเย็นใดๆ อีกแล้วสำหรับสองหัวใจในยามนี้ เพียงแต่ว่าต่างฝ่ายต่างไม่อาจหยั่งอาณาจักรใจของกันและกัน มันกว้างใหญ่ไพศาลและลี้ลับเกินไป (น.1617)

วันที่ 18 หุบหมาหอน
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 5
อดกินเต่า ปีนผาลงหุบหมาหอน

พรานใหญ่บรรยายสรรพคุณ "หุบหมาหอน" และบอกว่าตัวเองได้รับเชื้อมาลาเรียจากที่นี่ (น.1644)

ยิงสมเสร็จใช้เป็นเหยื่อล่อลุยดงจรเข้
ตั้งแคมป์ในดงกล้วย เชิงเขานาง
รพินทร์ทำหมูหัน
ตอนดึกเจอเสือสมิง (เสือดาว)
แงซายทำพิธีล้อมปางพัก

วันที่ 19 เขานาง - ป่าหวาย
กองเกวียนพักที่ป่าหวาย วันที่ 6
เดินถึงร่องอกเขานาง กินมื้อกลางวัน รพินทร์จับตุ่น บึ้ง มาให้กิน
ถึงป่าหวาย เจอจงอาง
ไอ้แหว่งบุกแคมป์ ลูกหาบตาย 3 คน
รพินทร์ประจัญหน้าไอ้แหว่ง กระสุนหมดพอดี
คุณหญิงขาแพลง แจกปืนให้พรานและลูกหาบไว้ใช้
ดารินเปลี่ยนมาถือ .300 เวเธอร์บีแม็กนั่ม
ตอนดึกคุณหญิงเอาเหล้ามาแก้บน (ดงมรณะ1 น.130)
ตีสองโขลงไอ้แหว่งบุกมาล้อมอีกครั้ง
รพินทร์สั่งถอยไปตั้งรับบนเนิน ต่อระเบิด
ไอ้แหว่งบุกตลบหลัง ถล่มด้วยก้อนหิน ลูกหาบตายอีก 1
เชษฐาตกเขาเจ็บไป แงซายให้เลือด

วันที่ 20
ยังอยู่ที่เดิม แต่เตรียมย้ายแคมป์

วันที่ 21 ย้ายแคมป์

สตรีผู้นี้ไม่มีความงามอะไรเลยสำหรับเขา ยามเมื่อหล่อนนั่งปรุงโฉมอยู่หน้ากระจก แต่งามประทับตาตรึงใจที่สุด ยามเมื่อประทับไรเฟิลยิงเข้าใส่เป้าหมาย (ดงมรณะ1 น.207)
รพินทร์ออกไปสำรวจรอย พรุ่งนี้เตรียมออกตาม
ดารินเปลี่ยนผ้าพันแผลที่ข้อมือรพินทร์ให้ใหม่ เป็นแพรสีรุ้งแทน

วันที่ 22 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 1
คณะตามล่าไอ้แหว่ง = รพินทร์ ไชยยันต์ แงซาย จัน เกิด เส่ย
คุณหญิงจัดแคมป์ ตกดึกหลอกถามบุญคำเรื่องแสงโสม
ตี 4 บุญคำยิงเสือดำ

วันที่ 23 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 2
วันพักผ่อน

วันที่ 24 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 3
วันพักผ่อน นายเมยยิงกวางได้

วันที่ 25 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 4
คณะตามล่าไอ้แหว่งยังไม่กลับ

วันที่ 26 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 5
เงียบ...

วันที่ 27 ออกตามไอ้แหว่งวันที่ 6
ตอนบ่าย คณะตามล่าไอ้แหว่งกลับมา

ดาริน (ดารา) แหย่ รพินทร์ (พระอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่) เรื่อง "แสงโสม" (พระจันทร์)

[ขอคารวะลุงพนมเทียนในเรื่องของการตั้งชื่อตัวละคร]
ตี 1 ไอ้แหว่งร้องท้า

วันที่ 28
ออกตามไอ้แหว่งอีกครั้ง คุณหญิงไปด้วย
ตามเจอแล้ว รพินทร์กะคุณหญิงคลานเข้าไปใจกลางโขลงไอ้แหว่ง
รพินทร์ถูกไอ้แหว่งงัดลอยกระเด็นไป คุณหญิงยิงไอ้แหว่งได้
ตามรอยเลือดไปเรื่อยๆ จนรอยหายไป แงซายก็หายไปด้วย
'หนามตำตีน' ..อิอิ
เจอทางลับเข้าถ้ำน้ำตก แต่เย็นแล้วไว้ตามต่อพรุ่งนี้
ตั้งแค้มป์ริมน้ำตก

วันที่ 29
ตามรอยในถ้ำน้ำตก เดินไปทะลุหุบหมาหอน
ล้มช้างทหารเอกของไอ้แหว่ง
เดินย้อนกลับไปในถ้ำ เจอไอ้แหว่งยืนตาย
เย้..กลับแค้มป์ฉลอง เย้ๆๆ

วันที่ 30
วันพักผ่อน

วันที่ 31
ย้ายแค้มป์ นอนกลางดง

วันที่ 32
เดินทางต่อ

วันที่ 33 (น.422)
ตั้งแค้มป์ที่พุเตย หมู่บ้านผีสิง
รพินทร์กะไชยยันต์ไปสำรวจหมู่บ้านพุเตย
ชักมีดบริกรรมคาถาให้เห็นครั้งแรก..ว้าว.ว..
ตกดึก เส่ยแอบหนีไปกับยะขิ่น
พรานใหญ่ไปตามกลับมาพร้อมกับเผาหมู่บ้าน

วันที่ 34 (น.506)
ออกจากพุเตย
ตัดทางผิด ต้องนอนกลางดงอีกคืน
ตั้งแค้มป์ริมผา เจองูยักษ์งาบควายไป 1 ตัว

วันที่ 35 (น.532)
ออกเดินทางต่อ ระหว่างทางเจอนางอั้วผมพันกะเขี้ยวหมูป่า เจ้ามุถูกแทงไส้ไหล
เดินเข้าหล่มช้าง คุณหญิงปราบคะหยิ่น รพินทร์ยกให้คุณหญิงเป็นแม่มด
รพินทร์พูดฝากคณะเดินทางกับแงซาย (ดงมรณะ2 น.620)
รพินทร์กับแงซายวางแผนทำธนูติดระเบิดปราบงูยักษ์
คุณหญิงออกมาหาเรื่องทะเลาะกะพรานใหญ่ (อีกแล้ว..ไม่รู้จักหลับจักนอน)

"ม๊ะ! ทะเลาะกันแก้หนาวดูสักตั้ง ไม่ได้ทะเลาะกันหลายวันแล้ว ชักเปรี้ยวปาก"

First Kiss ... wow

ยูงทองล่องฟ้าเมฆิน ถวิลหวังไอดิน โบยบินผินสู่พสุธา
ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมา จากสวรรค์อาภา ให้ดินปรีดาอาวรณ์..เจ้านกการเวกเสียงใส

วันที่ 36 (น.641)
รุ่งเช้า คะหยิ่นเกณฑ์ลูกบ้านไปตัดไม้สร้างเรือนให้คณะเดินทาง
รพินทร์อธิบายแผนปราบงูยักษ์

แม่มดดารินเสกธนูสายฟ้า

หัวค่ำพรานใหญ่จับไข้..มาลาเรียคิดถึงก็เลยมาเยี่ยม
คุณหญิงอยากรู้ความหมายของเพลงที่แงซายร้อง
ชื่อ "เจ้าการเวกเสียงหวาน" ปรากฏครั้งแรก (น.686)
(ก่อนหน้านั้นก็เป็นเจ้านกการเวกบ้าง เจ้าการเวกเสียงใสบ้าง...)

วันที่ 37 (น.688-จบเล่ม 2 ต่อเล่ม 3)
ย้ายขึ้นบ้านใหม่ที่คะหยิ่นปลูกให้
คุณชายรู้เรื่องที่รพินทร์เป็นมาลาเรีย ให้เกิดไปตามมาพบก็พอดีกับ
งูยักษ์สองผัวเมียออกอาละวาด!! ตัวหนึ่งมาทางเขาด้านหลัง
อีกตัวแอบตีท้ายครัว ย่องเข้ามาในหมู่บ้าน โดนคุณชายใหญ่ซัดตาบอด
ก็เลยไม่ได้ยิงศรพรหมมาศ กลับมาตามไอ้ตัวที่โดนยิงเจ็บแทน
แม่มดดารินนั่งทางในมองหางูยักษ์..แล้วก็ปราบงูยักษ์ได้ด้วยศรพระราม
ฉลอง..เย้ เย้ รพินทร์เอาลูกเสือของคะหยิ่นมาฝากดาริน

วันที่ 38 และ วันที่ 39
ลุงอี๊ดบอกว่า ..ต่อจากนั้นอีกสองวัน นายเมยกับลูกหาบที่เหลือก็มาลากลับบ้าน
เชษฐาใช้ปืนลูกซองแก่คะหยิ่น (เรมิงตัน 870 ปั๊มแอ๊คชั่น)

วันที่ 40 (อยู่หล่มช้างวันที่ 6)
ช่วงนี้ไม่สามารถบอกวันเวลาที่แน่นอนได้ เพราะในหนังสือไม่ได้บอก
บอกเพียงแต่ว่า ย่างเข้าอาทิตย์ที่สอง (อยู่หล่มช้างเป็นวันที่ 8 ; วันที่ 42 ของการเดินทาง)
เจ้ามุพอจะลุกเดินได้แล้ว
ก็ขอเดาว่า นับจากวันแรกที่คณะเดินทางมาถึงหล่มช้างละกันนะ

วันที่ 43-64 (อยู่หล่มช้างวันที่ 9-30)
ระหว่างนั้น คุณหญิงก็ทำคลอดให้นังแอ เมียคะโหน่ง ตั้งชื่อให้ว่าเจ้าพลาย

วันที่ 65-66 (อยู่หล่มช้างวันที่ 31-32)
เริ่มเตรียมของก่อนออกเดินทาง
ปืนคู่มือของแต่ละคน
รพินทร์ = ไรเฟิล .458 แม็กนั่ม แอฟริกัน วินเชสเตอร์ 70
เชษฐา = ไรเฟิล .458 แม็กนั่ม แอฟริกัน วินเชสเตอร์ 70
ไชยยันต์ = ไรเฟิล .600 ไนโตรเอ็กซ์เพรส ดับเบิ้ลบาเรล
ดาริน = ไรเฟิล .300 เวเธอร์บี แม็กนั่ม และ รูเกอร์ .22
แงซาย = ไรเฟิล .375 Holland & Holland FN ของดาริน
บุญคำ = ไรเฟิล .375 Holland & Holland Winchester ของรพินทร์
จัน = ลูกซองเบอร์สิบสอง กึ่งอัตโนมัติ
คะหยิ่น = ลูกซอง เรมิงตัน 870 ปั๊มแอ๊คชั่น
เกิด = ไรเฟิล .30-06 CZ ของรพินทร์
เส่ย = ไรเฟิล .30-06 มัลลิเคอร์ ของเชษฐา

วันที่ 67 (วันสุดท้ายที่อยู่หล่มช้าง - วันที่ 33)
คุณหญิงถูกคุณชายใหญ่ตัดผม นางอั้วเป็นคนเก็บผมไว้

= = = = = To be Continue บันทึกการเดินทางช่วงที่ 2 = = = = =