Bloggang.com : เจ้าการเวกเสียงหวาน : -: เพชรพระอุมา :- บันทึกการเดินทาง ช่วงที่ 2 (วันที่ 98

-: เพชรพระอุมา :- บันทึกการเดินทาง ช่วงที่ 2 (วันที่ 98 - 105)

คำเตือน !!

สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยอ่านและกำลังคิดว่าจะอ่าน เพชรพระอุมา ด้วยตนเอง

โปรดข้าม Blog นี้ไปซะ ด่วน!!! ว่าจะไม่ spoil แล้วนะ แต่ก็อดไม่ได้อ่ะ

==============================================

ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าตนเองจะมีความมานะพยายามในการบันทึกการเดินทางอันแสนยาวนานและยากลำบากมาได้จนถึงตีนเทือกเขาพระศิวะ

เมื่อแรกคิดว่าเอาแค่หอมปากหอมคอ อ่านไปจดไปมันจะทำได้ถึงไหนกัน .. ก็ถึงเนี่ยแหล่ะ Blog ที่ 5 แล้ว สำหรับเพชรพระอุมา

อย่าเสียเวลา เดินทางต่อเลยละกัน

==============================================

ภาค 1 ช่วงที่ 2 (วันที่ 98-105)

วันที่ 98 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1200)
1) อาทิตย์ 25 ต.ค. 25xx (9 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) เสาร์ 31 ต.ค. 25xx (3 Days Count Down to เนินพระจันทร์)

อย่างที่บอกไว้ ช่วงนี้การนับวันของ จขบ. อาจจะคลาดเคลื่อน
เพราะลุงอี๊ดแกเล่าเรื่องโดยใช้ปูมการเดินทางของไชยยันต์เล่าแทน

ที่หลุมอุกกาบาตที่สอง
เช้านี้ เสบียงมื้อสุดท้ายที่เอามาจากเทือกเขานิลกาญจน์ก็หมดลง
มองไปทางไหนก็มีแต่หญ้าและหญ้า มองไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอื่นเลย ดีที่น้ำท่าเหลือเฟือ ไม่งั้นคงแย่

วันที่ 99 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1200)
1) จันทร์ 26 ต.ค. 25xx (8 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) อาทิตย์ 1 พ.ย. 25xx (2 Days Count Down to เนินพระจันทร์)

ไชยยันต์บันทึกว่า
"วันที่สองจากหลุมอุกกาบาตที่สอง เราจะเคลื่อนหน้าต่อไปไม่ได้อีกแล้วถ้าขาดอาหาร" ก็คงหมายถึงวันนี้อ่ะนะ
แต่พระเจ้าก็ยังปราณี ส่งตัวอะไรไม่รู้มาให้พรานใหญ่ยิง ต่อชีวิตชาวคณะได้อีกหน่อย

วันที่ 100 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1201)
1) อังคาร 27 ต.ค. 25xx (7 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) จันทร์ 2 พ.ย. 25xx (1 Days Count Down to เนินพระจันทร์)

วันที่สามมองเห็นทิวปีกครุฑขวางเป็นกำแพงอยู่เบื้องหน้า แต่ก็ยังไม่มีวี่แววหลุมอุกกาบาตหลุมที่สาม
เกือบค่ำแล้ว พายุฝนก็กระหน่ำลงมาอีก รพินทร์สั่งให้แงซายขึ้นธนูยิงระเบิดหินเป็นโพรงถ้ำให้ทั้ง 12 ชีวิตเข้าไปอาศัยหลบได้

วันที่ 101 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1202)
1) พุธ 28 ต.ค. 25xx (6 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) อังคาร 3 พ.ย. 25xx (0 Days Count Down to เนินพระจันทร์)

เป็นอันว่าปฏิทินที่ 2) ก็ไม่ถูกต้องนะ เพราะนับมาจนถึง 3 พ.ย. ก็แล้ว เพิ่งมาถึงหลุมอุกกาบาตที่สามเองอ่ะ

เช้านี้รพินทร์ยิงสัตว์ได้อีกตัวมาต่อชีวิต
แล้วก็ปรากฏว่าหลุมอุกกาบาตหลุมที่สามอยู่ห่างจากที่พักนอนเมื่อคืนเพียงแค่ 1 ไมล์เอง

ไปถึงปากหลุมกันแล้วมองไม่ออกว่ามันเป็นหลุมอุกกาบาตได้ไง เพราะมีต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมด แถมหมอกยังหนาทึบ ทัศนวิสัยแย่มาก แงซายเลยต้องหลบออกไปสังเกตุการณ์มุมสูงกว่านี้สักหน่อย แต่จะบอกกันตรงๆ ก็ไม่ได้ ต้องทำตัวลึกลับให้ออกตามหา แล้วทุกคนก็ได้เห็นนกอินทรีไซ้ขนตามที่ลายแทงบอกไว้ ไชยยันต์กับรพินทร์ก็ช่วยกันขีดเส้นทางเพราะจะได้ไม่ต้องมาคอยเหลียวกลับมาดูครุฑตามอย่างที่ลายแทงบอกไว้

คราวนี้พรานใหญ่เดินเป็นเส้นตรงอย่างเดียว ไม่ยอมอ้อมให้เสียแวลา จนในที่สุดก็มาอยู่บนสันเขาจนได้
คืนนี้ได้นอนอุ่นๆ เพราะไปเจอถ้ำที่มีบ่อน้ำร้อน อุ่นสบายไปเลย

หลังเที่ยงคืน หิมะปุยแรกแห่งเทือกเขาพระศิวะก็ตกลงมา

ประโยคประทับใจ "ต่อหน้าละอองหิมะที่พรมลงมานี่ ฉันขอรับรองว่าจะเคียงข้างแกทุกขณะโดยไม่ทอดทิ้ง ไม่ว่าแกจะอยู่ในสถานการณ์ไหน จนกว่าความจำเป็นจะทำให้เราต้องแยกจากกัน" (น.1295)

ตื่นกันอย่างตกใจเพราะเสียงปืน หมีใหญ่ ซึ่งก็คงจะเป็นเจ้าของถ้ำนี้แหล่ะ จะมาเอาที่คืน เลยได้หนังหมีมาปูนอนเล่นเลย

ไชยยันต์บอกว่า วันนี้คือวันศุกร์ 30 ต.ค. 25xx หายไปไหน 2 วันหว่า??

วันที่ 102 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1310)
1) พฤหัส 29 ต.ค. 25xx (5 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) เสาร์ 31 ต.ค. 25xx (3 Days Count Down to เนินพระจันทร์)
เริ่มนับวันกันใหม่ เพราะเมื่อวานไชยยันต์บอกว่าคือวันศุกร์ 30 ต.ค. 25xx ..เฮ่อ..เอากะลุงอี๊ดแกดิ

(น.1316) คุณชาย (บอกคนอ่านว่า) ในจำนวนพันหมื่นคนที่ผ่านพบมา ไม่มีใครเหมือน รพินทร์ ไพรวัลย์สักคนเดียว ก็น่าอยู่หรอกที่สุภาพบุรุษไพรคนนี้ จะพึงชนะใจน้องสาวหัวดื้อ เย่อหยิ่ง ทระนงและไม่เคยสนใจผู้ชายคนใดมาก่อนของเขา... เขาไม่เคยจับระแคะระคายใดๆ ได้จากฝ่ายชายเลย แต่กลับจับพิรุธโดยการแสดงออกของฝ่ายหญิงได้บ่อยครั้งที่สุด

เช้านี้เดินกันมาได้แค่ 3 กม. คุณหญิงก็เป็นง่อยไปซะแล้ว-รูมาตอย โรคเก่ากำเริบ หรือว่าพระผู้เป็นเจ้าจะหยุดพวกเขาไว้เพียงเท่านี้

แต่รพินทร์ก็คือรพินทร์ พรานใหญ่บอกกับคุณชายว่าเดินกันมาได้ถึงขนาดนี้ ถ้าไม่เรียกว่าโชคช่วยก็ไม่รู้จะเรียกว่าไงแล้ว ดังนั้น โชคก็เลยยังคงเข้าข้างพวกเขาต่อไป โดยที่แงซายรู้วิธีการรักษา เอาน้ำมันแพะภูเขาผสมกับรากไม้บางชนิด ชโลมนวดทั่วตัว เอาดีของมันมากิน

ฉากไปหาแพะภูเขาก็ฮาดี (น.1386) ถึงขั้นรพินทร์ตะโกนด่าแงซายว่า "โคตรเตี่ยมึง!! เสียรู้จนได้!!"

แต่กว่าคณะจะรู้เรื่องกัน รพินทร์ก็ต้องรับหน้าไปก่อน ด้วยเหตุผลของแงซายที่ว่า ถ้าตนพูดออกไปคงน่าเชื่อถือน้อยกว่าพรานใหญ่.. (แต่ จขบ.คิดว่า ถ้าไม่ได้ผล พรานใหญ่ก็แย่อ่ะดิ) งานนี้ต้องอ่าน (น.1425)

ฉากแนะนำ - ตอนที่แงซายท้าพนันรพินทร์ (น.1370)
'มันเป็นเดิมพันที่จะทรงความหมายที่สุดในชีวิตของเราทั้งสองฝ่าย..' ใช่ จขบ. ก็ว่าอย่างนั้น ฉากนี้ จขบ.เข้าข้างแงซาย อยากให้รพินทร์รับคำท้าจริงๆ เพราะพรานใหญ่จะได้อยู่มรกตนครตลอดไป ไม่ต้องกลับมาลำบากในชีวิตแบบเดิมๆ อีก..ทิ้งคุณหญิงดารินไปซะเลย..อิอิ

วันที่ 103 (ป่าโลกล้านปี 4 น.1435)
1) ศุกร์ 30 ต.ค. 25xx (4 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) อาทิตย์ 1 พ.ย. 25xx (2 Days Count Down to ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12)

เช้ามืดคุณหญิงแอบมาปลุกพรานใหญ่ บอกให้รู้ว่าเดินได้แล้ว แล้วก็แอบสวีทเล็กน้อย
แล้วแงซายก็โผล่ออกมาช่วยไว้ทันก่อนที่คุณชายจะออกมาเห็น..อิอิ ความเสือกกะโหลกของแงซายก็มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย..

ใครไม่เคยเห็นรพินทร์หยิบหวีขึ้นมาสางผม ก็คงได้เห็นกันวันนี้แหล่ะ เพราะในที่สุดก็มาถึงเนินพระจันทร์ซะที

ความลับของแงซายเปิดเผยให้ใครๆ ได้รู้แล้วล่ะว่ามีดีกรีถึงอักษรศาสตร์บัณฑิตเชียวนะ
ใครๆ ก็ตกใจแต่พรานใหญ่เฉยๆ (น.8561)
"เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในตัวมันเป็นความ 'แปลกประหลาดคิดไม่ถึง' ซึ่งผมพบมาเสียจนเคยชินแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งสิ้นสำหรับคนลึกลับคนนี้ และแต่ไหนแต่ไรมา ผมก็ไม่เคยมองมันเหมือนอย่างมองคะหยิ่น ส่างปา หรือลูกน้องของผมเหล่านี้เลย ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้แหล่ะที่ฝ่ายนายจ้างของผมทุกท่านมักจะเปรยอยู่เสมอว่า ผมหวาดระแวงแงซายอยู่ตลอดเวลาโดยไม่มีเหตุผล แต่ความจริงผมมีเหตุผลของผม มันเป็นเหตุผลอย่างเดียวกันกับที่ทุกท่านเพิ่งจะมาค้นพบและทราบความจริงกันอยู่อย่างเดี๋ยวนี้นั่นเอง ทุกท่านเพิ่งจะมาตระหนักเอาเดี๋ยวนี้ แต่ผมมองเห็นมานานแล้ว เพียงแต่ไม่กล้าพูดเท่านั้น พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ให้เจ้านายของผมเห็นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณหญิงดาริน.."

ฉากแนะนำอย่างแรง (แงซายจอมจักรา 1 น.8571) ตอนที่ยังสงสัยว่าเนินไหนคือเนินพระจันทร์กันแน่
แล้วแงซายไม่ยอมเดินตามมาด้วยอ่ะ จขบ. ชอบฉากนี้มากๆ เอามาให้อ่านนิดนึงละกัน (จริงๆ พิมพ์ไว้ยาวมาก)
“ทั้งหมดนี้...เป็นความฉลาดเฉียบแหลมของผู้กองที่ต้องการพิสูจน์ให้คณะเจ้านายทั้งหมดได้เห็น ‘แก่นแ้ท้’
ของแงซาย ซึ่งเขาเพียรพยายามมาเป็นเวลาช้านาน ซึ่งในที่สุด ครั้งนี้เขาก็ทำได้สำเร็จอย่างงดงามที่สุด”

วันที่ 104 (แงซายจอมจักรา 1 น.8620)
1) เสาร์ 31 ต.ค. 25xx (3 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) จันทร์ 2 พ.ย. 25xx (1 Days Count Down to ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12)

วันนี้ก็มีเรื่องให้ได้ออกกำลังนิดหน่อย ฝูงหมาป่าหิมะ (อันนี้ จขบ. ตั้งชื่อเอง) นับร้อยตัวรวมฝูงหากินผ่านมา เลยต้องเตรียมตัวรับมือกันนิดหน่อย

ตกดึก (น.8726) ฉากระหว่างที่แงซายอยู่ยามแรก นั่งมองจันทร์ 4 ค่ำอยู่ "เอาละ ฉันรับปากกับแกว่า พรุ่งนี้ฉันจะให้การร่วมมือช่วยเหลือแกอย่างเต็มที่ ในการแสวงหาทางเดินรุดหน้าต่อไป เพื่อผลประโยชน์ส่วนใหญ่ของแกโดยเฉพาะ ซึ่งมันอาจเป็นความหายนะพินาศของตัวฉันเอง รวมทั้งพวกเราทุกคน"

แล้วก็มีเรื่องตื่นเต้นเล็กน้อยกับว่านผีปอบ จริงๆ มันก็อยู่ของมันดีๆ อ่ะนะ แต่เจ้าคนใช้จอมกะล่อนอยากลองของ ก็เลยไปทำให้มันตื่น เลยลำบากบุญคำขึ้นมาปราบตอนดึก

วันที่ 105 (แงซายจอมจักรา 1 น.8768)
1) อาทิตย์ 1 พ.ย. 25xx (2 Days Count Down to เนินพระจันทร์) หรือ
2) อังคาร 3 พ.ย. 25xx (ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12)

วันนี้แล้วซินะ ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12 ตามที่ลายแทงระบุไว้ ถ้ายังตีปริศนาไม่แตก ทั้งคณะก็จะไม่มีชีวิตรอด
เพราะฝูงหมาป่าไล่พวกสัตว์ทั้งหลายลงไปที่ป่าล่างหมดแล้ว ไม่มีเหลือไว้เป็นอาหารเลย นอกจากหญ้า

คนที่ดูกลุ้มใจมากที่สุดในวันนี้เห็นจะเป็นแงซาย จะหาทางกลับเข้าบ้านได้มั๊ยน้าา

หัวค่ำ เก็บของขึ้นมารออยู่บนเนินจันทร์ท่ามกลางหิมะโปรยปรายและความหนาวเย็น (เมื่อวานยังไม่เห็นมีหิมะตกเลย) รอจนท้อเกือบจะหมดความหวังกันอยู่แล้ว ปิ่นพระศิวะก็ฉายแสงขึ้น และเปิดให้เห็นทางเดิน เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์มาก ไม่รอช้า รพินทร์กับแงซายช่วยกันวางเข็มกำหนดเส้นทาง เพราะเชื่อว่าเส้นทางที่เห็นนี้ คงไม่ปรากฏให้เห็นตลอดไป เมื่อสิ้นแสงจันทร์ เส้นทางนี้ก็จะหายไปด้วย

สี่ชั่วโมงของการเดินบนหิมะ ทั้งคณะก็มาพบกับถ้ำใต้ภูเขา เชิงถันซีกซ้ายของพระอุมา แล้วก็นอนพักรอกันในนั้น
นอนกันอยู่ดีๆ เจ้าของแผนที่ลายแทงก็ออกมาทักทายซะงั้น..บรื๋อ.อ...

= = = = = To be Continue บันทึกการเดินทางช่วงที่ 3 (มรกตนคร) = = = = =

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2562 10:36:07 น.

4 comments

Counter : 2190 Pageviews.

แวะมาแอบอ่านไดอารี่ของเจ้าของบล็อคด้วยคนค่ะ เจ้าของบล็อคคงไม่ว่าน่ะคะ

โดย: สาวอิตาลี

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:06:29 น.

ทำไมคราวนี้สั้นจังเลยค่ะ

มาต่อเร็ว ๆ นะ กำลังสนุกเลย

โดย: latics1

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:23:03 น.

มาทักทายก่อนกลับบ้านค่ะ

ชอบอ่านสปอยต์ค่ะ มันทำให้เราอยากรู้รายละเอียด ที่บอกว่าสวีทเล็ก ๆ เขาสวีทกันยังไง งอนกันยังไง ทำไม จขบ. ถึงแนะนำให้อ่าน อย่าพลาด (อ่านสปอยต์แล้วตื่นเต้นดี)

เอ.....อออออ หรือว่าต่อไปจะมาแอบอ่านอย่างเดียว ไม่เม้นท์ดีฝ่าเน้อออออ

โดย: latics1

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:25:33 น.

อ่านจบเล่มยี่สิบแล้ว รอให้พี่ยเอาเล่มยี่สิบเอ็ดมาให้อยู่ เลยแอบเข้ามาดูเรื่องย่อๆก่อนอีกแล้ว

โดย: พี่แหม่ม (Chulapinan

) วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:50:24 น.