มาฟังคุณแม่ปลื้มค่ะ
น้องน่ารักมากๆค่ะ ช่วยคุณแม่ทำงานด้วย น่ารักที่สู๊ดดดดดดด

เข้ามาเห็นใจและเข้าใจเพราะโดนเป็นพักๆเหมือนกัน มันมาๆไปๆค่ะคุณตรีนุช(สำหรับธาร่านะคะ) บทเธอจะน่ารักก็ทำพ่อแม่ใจละลาย บทจะดื้อนี่พ่อแม่สองคนกุมขมับ ทำอะไรไม่ได้เลย

เค้าจะร้องสองแบบ แบบแรก แค่ครางฮือๆ อันนี้อยากได้อะไรแต่บอกไม่ได้ อันนี้ยังง่าย เราบอกให้หยุดร้องก่อนแล้วถามว่าให้แม่ช่วยอะไร แล้วเค้าจะหยุดร้องทันที

แต่ร้องอย่างที่สองคือ กรี๊ดๆบวกโฮๆๆ อ้วกแตกเลย อย่างนี้คือ ไม่อยากทำอะไรแล้วโดนบังคับ มีอยู่เรื่องเดียวที่เค้าจะร้องขนาดนี้คือขึ้นรถไปเดย์แคร์ กับหาหมอ ...สดๆร้อนๆเลย ตะกี๊นี่เอง บอกเค้าว่าไปหาหมอกันนะ ธาร่าน้ำมูกยืดมาเดือนนึงแล้ว เท่านั้นแหละค่ะ วิ่งหนีแม่ เราจะจับใส่ถุงเท้าเตรียมตัวออก เธอกรี๊ดตั้งแต่ถุงเท้าเลย เพราะรู้ว่าแปลว่าแม่เอาจริง ต้องออกไปหาหมอจริงๆ

ยังไม่พอ ต้องสู้แรงเธอที่จะดื้อไม่ยอมนั่งคาร์ซีท ทำตัวแข็งๆ ไม่ยอมนั่ง เฮ้อ กว่าจะกดเธอลงได้ เป็นสิบๆนาทีเลย

ถึงเคยบอกว่าน้องเอมเก่งนะคะ ไม่ร้องไห้เลย ตอนไปโรงพยาบาลคราวนั้น เพราะยัยหนูนี่แค่ได้ยินคำว่าdoctorก็ร้องแล้ว

คล้ายๆกับที่คุณตรีนุชบอกนะคะ ส่วนใหญ่จะไม่งอแง ของมันจะขึ้นเป็นเรื่องๆไป นี่คิดว่าต้องเปลี่ยนภาพติดลบกับคาร์ซีทให้เป็นบวกอยู่ ถ้ารู้วิธีช่วยแนะนำด้วยนะคะจะเป็นพระคุณมากเลย

หนูก็เจอค่าพี่ หลังจากกลับจากเมืองไทย ลูกหนูก็เป็นเหมือนกัน จากเด็กดี ว่านอน สอนง่าย กลายเป็นคนละคน ตอนนี้ 22 เดือนกว่า ๆ ยายบอกว่า เป็นคนละคนกับตอนที่เจอ ( ตอนนั้น 19 เดือน ) คำฮิตติดปากก็คือ โน ไม่ว่าจะอะไร โนไว้ก่อน ( ดีที่หัวไม่โน ) มีตื่นตอนดึก ๆ แบบไม่มีสาเหตุเหมือนกันค่ะ แต่เธอไม่ได้ร้องงอแงมากมาย บางทีร้องอยากไปเล่นกับพี่ ( ซะงั้น ) พี่ก็หลับอยู่ บางคืนตื่นขึ้นมากินนม ( ไม่เคยนอนยาวกะเขาซะที หุหุ ) แต่ไม่ยอมหลับต่อ พลิกตัวไปมา ลุกมาเล่นในความมืด บางทีสองชั่วโมงกว่าจะหลับ แม่เหนื่อยไปเลย ดีหน่อยที่ตื่นสายกันได้ ไม่งั้นแย่แน่ ๆ เลยคะ

นิกกี้เวลาโดนขัดใจ เธอจะล้มตัวนอนเลย อาหารการกินก็ช่างเลือกมาก ๆ ทั้งที่แต่ก่อนกินง่าย กินอะไรก็ได้

อย่างที่พี่เล่าเลยค่ะ มันมาเป็นช่วง ๆ ตอนมีน้องเล็ก ก็ดันจำไม่ได้แล้วว่าช่วงอายุนี้เขาเป็นยังไง นานแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ

( นิกกี้ก็เป็นนะค่ะเรื่องนั่งคาร์ซีต คือ ตอนจะให้นั่ง ก็ยากเย็น ตอนจะให้ลง ก็แสนเข็ญอีก ดีหน่อยก็ตอนก่อนให้นั่งจะหาดีวีดีที่เขาชอบแล้วเปิดรอ พอเขาเห็นปุ๊บ อาการขัดขืนหายไปเลย ถ้าไม่มีดีวีดีเนี่ย สงสัยจะไม่ได้ไปไหนกันล่ะ เพราะเธอขัดขืน สู้สุด ๆ พ่อกดให้นั่งยังไม่ยอมนั่งเลยค่ะ เหอ ๆ )

สวัสดีค่ะ มาอ่านวิธีรับมือกับน้องเอมของคุณแม่ตรีนุชค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะว่าทฤษฎีหน่ะมันง่ายแต่เอามาใช้จริงๆหน่ะ ใช่ว่าจะได้ผลเสมอไป ต้องใช้ความอดทนๆๆๆ ค่ะ
อย่างเราเจอTerrible 1...2...3... พร้อมๆกัน เพราะเจ้าลิงสองตัววัยใกล้กันพอดี บอกเลยว่าตอนนี้แม่นิสัยดีขึ้นเยอะ เป็นการฝึกความอดทนอย่างดีค่ะ

ว่าแล้วก็ขอสมัครเป็นเพื่อนบ้านด้วยนะคะ แล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกค่ะ

น้องเอมน่ารักขนาดนี้ ดื้อหน่อยคุณแม่ก็ปลื้มมม...ค่ะ

น่ารัก น่าเครียดครับ

อิอิ

เอาใจช่วย ให้คุณเลี้ยงเขาโตขึ้นมาอย่างมีศักยภาพครับ

อ่านแล้วถ้าเป็นมี้ข้าวจี่ เครียดแ่ย่เลยค่ะ คุณแม่เก่งนะคะกลับลำทันเรื่องน้องตื่นมาร้องกลางดึกอ่ะ ข้าวจี่เป็นครั้งนึงแบบตื่นมาแหกปากอย่างเดียว ว๊ากใส่ลูกไปที สามีไม่คุยด้วยเป็นนานเลยค่ะ

น้องเอมน่ารักนะคะ ช่วยงานแม่ด้วยสาวน้อย เก่งจริง

พี่นุช ช่วงนี้ลูกสาวก็อาการนี้แหล่ะร้องโวยวายไม่มีสาเหตุ แถมตะเบงเสียงแข่งกันอีก ปวดหัวมากๆ ส่วนลูกชายก็ตามน้อง น้องทำบ้าอะไรก็ทำด้วย บ้ากันไปหมดแล้วตอนนี้

อ่านแล้ว คำเดียวเลยนะคะ

ถึงร้ายก็รัก ใช่ปะคะ คุงแม่??

เอาใจช่วยคุณแม่นะคะ

ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะไปช่วยเลี้ยงล่ะ


เจง เจง นะ

รับรองว่า ไม่กินเด็กค่ะ

ฮิๆๆ ทำไมเหมือนแองจี้อย่างนี้!!!
แบบว่าปล่อยให้ร้อง ไม่ได้ผลเหมือนกันค่ะ
เพราะเธอจะวิ่ง ตามมาร้องกับแม่
ฮ่าๆๆ ตอนเราเป็นเด็ก ก็คงเป็นแบบนี้แหละนะ