31/05/08

เมื่อวานนี้ที่โรงเรียนลูกสาวมีงานประจำปี
งานจัดทั้งวัน มีของกิน
ของเล่น ของขาย
เด็กๆแต่ละชั้นจัดส่งการแสดงมาร่วม
หัวข้อหลักคือสะท้อนความเป็นจาวเหนือของเฮา

สืบเนื่องมาจากหนังยอดฮิตที่ทำรายได้
ถล่มทลายไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
« Bienvenue chez les Ch’tis »
(ไม่ทราบคนอ่านที่อยู่ฝรั่งเศสได้ดูกันมั่งป่าว
สะท้อนภาพลักษณ์ได้สุดยอด ทั้งมันส์ทั้งฮา
ขำกันอุจจาระแตกอุจจาระแตน
แต่ขอบอกว่าจริงๆคนฝรั่งเศสทางเหนือน่ารัก
ไม่ได้เชยหรือเปิ่นขนาดน้านนน)

วันเสาร์ปกติเอมเรียนครึ่งวันเช้า 3 ชั่วโมง
(ที่ฝรั่งเศสรร.หยุดวันพุธ)
ไปส่งเอมที่โรงเรียนแปดครึ่งตามปกติ
แล้วไปอีกที 10 โมง เพราะงานเริ่มตอน10 โมง 15
งานนี้ชวนคุณย่า (แม่สามี) มาดูคุณหลานด้วย

(( ถือโอกาสถ่ายรูปโรงเรียนมาให้ป้าๆน้าๆดูกัน
2 รูปล่างซ้ายมือเป็นอาคารเรียนเด็กเล็กค่ะ
ส่วนตึกใหญ่สีขาวเป็นฝ่ายธุรการและประชาสัมพันธ์
รร.นี้เค้ามีสอนถึงสอบเค้ามหาลัยเลย ))






เด็กหญิงชะเอมตอนนี้ 3 ขวบ 2 เดือนกะอีก 1 อาทิตย์
อยู่ชั้นอนุบาลเด็กเล็ก (จิ๋ว)
(Toute petite section หรือ TPS)
ห้องเธอแสดงร่วมกะรุ่นพี่
(ไม่รู้ชั้นอะไรเหมือนกันค่ะไม่ได้ถาม)

งานจัดง่ายๆที่โรงยิมของโรงเรียน
ครูใหญ่กล่าววัตถุประสงค์เปิดงานสั้นๆ
แล้วขอความร่วมมือบรรดาผู้ปกครองทั้งหลาย
ให้นั่งถ่ายรูปถ่ายวีดีโออยู่กะที่กันความวุ่นวาย
ที่น่ารักคือขอความกรุณา
อย่าส่งสัญญาณแสดงตัวให้ลูกๆที่อยู่บนเวทีเห็น
เพื่อไม่ใ้้ห้เด็กเสียสมาธิ


*****************


เปิดงานด้วยโชว์ของห้องเจ้าเอม
เพราะเด็กสุดในโรงเรียน
ถ้าให้หนูๆรอนานคงจะวุ่นวายพอดู
รุ่นพี่จับคู่กะรุ่นน้อง
จูงกันเดินไปนั่งร้องเพลงโยกไปมา
เป็นเพลงกล่อมเด็กชื่อ
"P’tit Quinquin"
(ภาษาถิ่นค่ะ ดิฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอก
แต่ทำนองน่ารักดี)

ก่อนหน้านั้น 2 วันครูขอให้เด็กๆ
เอาชุดนอนกะรองเท้าใส่ในบ้านมาให้ด้วย
โดยเน้นสีชมพูสำหรับเด็กผู้หญิง
และสีฟ้าสำหรับเด็กผู้ชาย
(เจ้าเอมเรียก"สีชมชู")

เด็กๆน่ารักกันมากมาย ดิฉันว่าคุณครูเลือกการแสดงเก่ง
ที่ให้เด็กๆอยู่กะที่ แล้วมีรุ่นพี่ประกบดูแลตัวต่อตัว
เพราะเด็กเล็กขนาดนี้ถ้าต้องเคลื่อนไหว
คงเหมือนจับปูใส่กระด้ง

บนเวทีเด็กผู้หญิงจะจับคู่กะรุ่นพี่ผู้หญิง
แต่ลูกสาวดิฉันกระเด็นไปคู่กะหนุ่มน้อยค่ะ

การแสดงอื่นๆก็น่ารักไปหมด เด็กๆกล้าแสดงออกกันทั้งนั้น
ส่วนใหญ่เป็นรีวิวประกอบเพลง
สะท้อนสภาพชีวิตชาวเหนือสมัยก่อน
ที่ผู้ชายส่วนใหญ่ทำงานในเหมือง
ภรรยาก็จะดูแลบ้านกะลูกๆไป

ผู้ชายมาขอเต้นรำ ผู้หญิงก็จะปฏิเสธ

อีกชุดจะเป็นวันอากาศดีก็ไปชายทะเล
เด็กๆใส่ชุดว่ายน้ำออกมาเต้นกันน่าร้ากกกก
วันฝนตกก็ใส่เสื้อฝน ถือร่มมาเต้นกันสีสันสดใส
มีขบวนพาเหรดการ์นาวาลและอื่นๆ เยอะแยะไปหมด

ดิฉันอยู่ดูแค่ครึ่งเช้าเท่านั้น เพราะต้องไปรับเอมจากห้อง
ตอนครูปล่อยกลับบ้าน เด็กๆยังอยู่ในชุดนอนกัน
เพราะครูคงดูแลไม่ไหวมีกัน 2 คน
แค่เปลี่ยนชุดให้เด็กตอนเช้าก่อนขึ้นเวที
ก็ไม่ต้องทำไรกินแล้วมั้ง คริๆ
เด็กมีตั้งหลายสิบ

ด้วยความขี้เกียจของดิฉัน หลังรับเอมจากห้อง
ก็เลยถอดกางเกงแล้วสวมเอี๊ยมกระโปรงทับเข้าไป
เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็กลับบ้านแล้ว
แถมยังใส่เสื้อหนาวทับอีกชั้นนึง
คงไม่มีใครเห็นหรอกน่า

ปรากฏว่าคุณสามีชวนกินอะไรเล็กๆ กันก่อน
ฝ่ายลูกสาวก็ไม่อยากกินอยากไปเล่น
เพราะครูแจกบัตรเล่นฟรีมาคนละใบ

ดูสิคะ ถ่ายรูปมาตาจ้องแต่เครื่องเล่น
เธอบอกแต่"แครอทๆ" แรกๆก็ไม่รู้ค่ะว่าอะไร
หันไปดูเครื่องเล่นเป่าลมถึงได้เห็นว่ามันเป็นรูปแครอท
(อันบะเริ่มเทิ่ม แต่ดิฉันไม่เห็นหง่ะ)

หม่ำเสร็จก็พาไปเล่นสมใจ ถ่ายรูปออกมาเลยเป็นฉะนี้
ครึ่งบนเป็นชุดนอน
ส่วนสร้อยที่เห็นนั่นคุณย่าซื้อมาฝากหลานสาวค่ะ
(ดิฉันหน่ะไม่ค่อยได้แต่งตัวให้ลูกหรอกนะ
อันอื่นก็มีแต่คนเค้าให้มา)

นึกถึงการแสดงเมื่อวานแล้วก็ยังประทับใจไม่หาย
ปลื้มที่ลูกสาวขึ้นเวทีครั้งแรก (เห่อค่ะเห่อ)

เด็กอนุบาลอีกห้องชั้น petite section หรือ PS
(โตกว่าห้องเจ้าเอมหน่อยประมาณ 4 ขวบ)
เด็กคนนึงร้องไห้หลังจากครูพาไปยืนบนเวที
รอจัดแถวเด็กๆคนอื่น ต้องมาปลอบกันแทบแย่
ดิฉันก็ลุ้นตามไปด้วย
(แม่เด็กคนนั้นน่าจะลุ้นกว่าใครๆ)

เด็กบางคนเต้นๆไปก็หยุดไม่รู้จะทำไรต่อหรือไปทางไหนดี
บางคนก็ชี้ให้เพื่อนดูว่าโน่นพ่อแม่ชั้นก็มา
ขนาดครูขอร้องไม่ให้ส่งซิกฯให้ลูกแล้วนะ
แต่เด็กๆก็ไม่วายมองหาพ่อแม่ตัวเอง

เจ้าเอมยังเห็นดิฉันกะสามีเลยอ่ะ
ขนาดนั่งตั้งไกล
เธอยิ้มให้จากบนเวที ทั้งๆที่คนดูเยอะสุดๆ

ตะกี๊เธอยังเล่าให้ฟังเลยว่าเห็นแม่ของเพื่อนคนนั้นคนนี้
ดิฉันก็แกล้งถามย้ำด้วยนะว่าเห็นจริงป่าว
เธอบอกเห็นจริงๆ แม่ของ .... (บอกชื่อเพื่อน)
นั่งอยู่แถวหน้า ถ่ายรูปด้วย

เอากะเธอสิ !

***************

ได้รับรูปจากเพื่อนสามีเพิ่มมาอีกนิดหน่อย
(บังเอิญจริงๆเลยค่ะ ไม่รู้มาก่อนด้วยว่าลูกสาวเค้าเรียนที่นี่)
ก็เลยเอามาแปะเพิ่มอีกรูปนึง เพราะเค้าถ่ายชัดกว่าเยอะ

กล้องเด็กเล่นของดิฉันซูมได้เท่าเนี้ยเองค่ะ
เพราะเราไม่ได้นั่งติดเวที
ยิ่งเอาหลายๆรูปมาย่อ ใส่ลงในกรอบเดียวกัน
ยิ่งเล็กจิ๋วเลยเนอะคะ

Create Date : 02 มิถุนายน 2551
Last Update : 6 มิถุนายน 2551 2:34:10 น.		25 comments
Counter : 1133 Pageviews.
Share Tweet