หนีเที่ยวฉุกเฉิน ปล่อยกาย ให้ (หัว) ใจ ได้พัก

หลังจากจมตัวเองอยู่กับงานกองโตกับน้ำตาหลายปี๊บมานาน ได้เวลาทิ้งงานยุ่งๆ กับหัวใจช้ำๆ หนีเที่ยว (ชั่วคราว) ทันทีที่สมองสั่งการมือก็ทิ้งงานตรงหน้าให้มันกองเป็นอนุสาวรีย์ไปพลางๆ แล้วรีบออกจากบ้าน ด้วยโจทย์ในใจว่าไปไหนก็ได้ไม่ไกลแต่ต้องไม่ใช่ในเมือง
คำตอบไปออกที่ “ตลาดคลองสวน 100 ปี” ว่าแต่ไปทางไหนล่ะคะ?...

โทรถามเพื่อนรักได้รับคำอธิบายทางมาพอสมควร พร้อมคำทิ้งท้ายว่า “ถ้าหลงก็หาทางไปเองล่ะกันนะจ๊ะ”
แล้วมีหรือคะที่คนเอ๋อๆ จะไม่หลง ^-^ งานนี้ใช้เวลาหลงอยู่เกือบชั่วโมง ทั้งๆ ที่ทางไปง่ายแสนง่าย แต่ถ้าไม่หลงคงผิดคอนเซปต์ชีวิต เลยหลงซะงั้น ^-^”

โชคดีได้คุณพี่วินมอเตอร์ไซด์ที่สถานีรถไฟฉะเชิงเทรา (มั้งคะ) ใจดีช่วยอธิบายทางด้วยการเขียนแผนที่ให้พร้อมกับคำว่า “จะได้ไม่หลงอีก”
แต่คนหลงทางเป็นสรณะมีหรือคะจะพลาด ในที่สุดก็หลงอีกจนได้ ^0^ กว่าจะถึงทำเอาอาการเบื่องานผสมช้ำรักแทบจะกลายเป็นเมาทางแทน เลยขอประเดิมรูปแรกกับป้ายตลาดคลองสวน 100 ปี ที่ใหญ่ได้ใจประชดความเอ๋อของตัวเองค่ะ



ร้านแรกที่แวะค่ะ ร้านขายของเล่น พี่เจ้าของร้านเหมือนจะดุแต่ใจดีนะ
พี่เขาฝากบอกว่าตลาดนี้เปิดทุกวันค่ะ แต่วันธรรมดาร้านขนมไม่เปิดค่ะ เพราะคนน้อย ขนมเขาทำขายวันต่อวันไม่คุ้ม ส่วนวันอาทิตย์คนจะเยอะค่ะ ถ้าใครชอบเดินแบบสบายๆ ก็ต้องไปวันเสาร์นะ


กล่องบ้านไม้ สีหวาน น่ารักๆ ราคา 1,500 บาทค่ะ เจ้าของร้านเฉลยให้ว่าที่แพงเพราะข้างในมีของเล่นชิ้นเล็กชินน้อยอยู่เต็มเลย


รถสังกะสีค่ะ ราคา 200 บาท (มั้ง) สวยดี


ตุ๊กตาน่ารักๆ ซื้อมาตั้งโชว์ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว ^-^


สามล้อถีบค่ะ เป็นของอีกชิ้นที่เสียเงินซื้อมา ^-^

ซื้อโมบายเครื่องบินไม้น่ารักๆ กลับมาด้วยค่ะ ยังหาที่แขวนไม่ได้ เพราะของเล่นกับตุ๊กตาเต็มห้องแล้ว ^-^ ของเล่นที่ร้านนี้เป็นของนำเข้านะคะมาไกลจากเวียดนามเลยทีเดียว ^-^


ออกจากร้านขายของเล่นก็เห็นร้านอื่นขายคล้ายๆ กัน แต่ก็มีที่ต่างกันด้วย









นอกจากของเล่น ของกินก็มีเยอะค่ะ อย่างปากหม้อร้านนี้ อยู่ในน้ำซุป ทำสดๆ ข้างๆ โต๊ะกันเลย ร้านนี้คนทานเยอะค่ะ บางทีต้องรอคิวกันเลย





ขากลับเดินย้อนออกมาถึงเห็นว่ามีร้านกาแฟที่ขึ้นชื่อของตลาดนี้ กับร้านกุ๋ยฉ่ายด้วย แต่ไม่ได้แวะค่ะ บอกกับตัวเองว่าแปะไว้ก่อนละกันคราวหน้าจะพาคนที่ทานเก่งๆ มาด้วยให้ลองชิม

ส่วนนี่ขนมกรอบเค็มค่ะ ทำสดๆ เลย ซื้อไปฝากป้ากับลุง ให้โดนบ่นเล่นๆ ว่า "ป้าอายุ 80 แล้วให้ทานของแบบนี้ฟันฟางหลุดหมด" ^0^



และนี่ค่ะของเก่าๆ รุ่นเก่าๆ ใครเกิดทันบ้างเอ่ย!!!









ได้เวลากลับบ้านแล้วค่ะ ไม่ใช่ด้วยเวลาแต่ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เต็มร้อย
ขอส่งท้ายตลอดคลองสวน 100 ปี กับจุดที่ใครมาถึงก็ต้องถ่ายรูปที่มุมนี้ค่ะ



เก็บตกข้างทางกับภาพทุ่งนาสีเขียวเย็นตาค่ะ



กลับถึงบ้านพร้อมการปรากฎตัวของเพื่อนสนิทที่มาโดยไม่ได้นัดหมายพร้อมอาการหิวโซค่ะ เลยคุ้ยตู้เย็นได้ของทำข้าวผัดจานนี้แหละ



หมดไป 1 วัน กับความรู้สึกสงบเล็กๆ ในใจ เหมือนศูนย์ชีวิตที่คว่ำคะมำไปพักใหญ่จะเริ่มปรับตัวบ้างแล้ว

แต่ก่อนนอนนั่งดูรูปแล้วก็ต้องเศร้าใจ ใช้อะไรถ่ายหนอเรา ไม่มีรูปไหนสวยซักรูป (แต่ยังกล้าเอาขึ้น blog ค่ะ ^0^)

คราวหน้ารอวันสมองใส หัวใจยิ้มได้ จะไปแก้มือใหม่นะคะตลาดคลองสวน 100 ปี

Create Date : 06 กันยายน 2552 Last Update : 6 กันยายน 2552 17:47:50 น. Counter : 3044 Pageviews.		13 comments
Share Tweet