และแล้ว...พ่อก็จากไป
วันนี้เป็นวันที่ไม่อยากจะพูดจะเขียนอะไรเลย เป็นวันที่ไม่อยากให้มาถึง วันที่ไม่มีพ่อแล้วจริงๆ พ่อเริ่มมีอาการไม่ดีมาประมาณ 1 อาทิตย์ได้ เริ่มมีการกลับมาอาเจียนอีกรอบ กินข้าวไม่ค่อยได้ ทั้งๆที่พ่อเพิ่งจะเริ่มอยากลองกินข้าวต้มดู พ่อบอกว่าอยากหัดกิน เริ่มมีความรู้สึกอยากกินโน่นกินนี่ พวกเราก็ดีใจอยากทำให้พ่อกิน พ่อก็กินข้าวต้มมาได้ประมาณ 2 อาทิตย์ นอกจากอาเจียนแล้วก็มีอาการเหนื่อย ต้องให้อ๊อกซิเจนตลอด 24 ช.ม. และเท้าบวม ก็จะคอยถามพ่อตลอดว่าจะพาพ่อไปร.พ. แต่พ่อไม่ยอมไป บอกว่าเดี๋ยวก็หายได้อ๊อกซิเจนแล้ว แต่ก็กลัวว่าจะเป็นน้ำท่วมปอดแบบคราวที่แล้ว พูดยังไงพ่อก็ไม่ยอมไป จนก่อนหน้าวันนี้วันนึงพ่อก็ยังบอกเลยว่า เหนื่อยน้อยลง พูดได้มากขึ้นกว่าเดิม ก็ยังดีใจว่าพ่อจะดีขึ้นแล้ว วันนี้เวรน้องสาวนอนเฝ้าพ่อหลังจากที่ไม่ได้นอนเฝ้ามาหลายวัน แป๊วก็ขึ้นไปนอนบนบ้าน จนประมาณตี 3 กว่าๆ หลานลูกน้องสาววิ่งขึ้นมาบอกว่าตาเสียแล้ว ตอนนั้นตกใจมากร้องเสียงหลงเลย ก็ดูตอนเย็นๆเมื่อวานพ่อก็ยังดูดีอยู่เลย รีบคว้าน้องแปงแปงมาอุ้ม วิ่งลงมาดูพ่อตอนนั้นแปงแปงตื่นแล้ว อยู่ดีๆก็ตื่น ยังแปลกใจเลยทั้งที่ปกติจะหลับยาวจนเช้าเลย แล้ววันนั้นก็ไม่ได้นอนช่วงกลางวัน มาหลับเอาตอนหัวค่ำแท้ๆ แต่อยู่ดีๆก็ตื่นกลางดึกมาเรียกเบาๆข้างหูแม่ แม่จ๋าแม่จ๋า แม่ตื่นขึ้นมาเห็นน้องแปงแปงชะโงกหน้าลงมาเรียกแม่ข้างๆหู บอกให้แปงแปงนอนไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง ก็ไม่ยอมนอนตอนนั้นแปงแปงบอกแม่ลงล่าง ลงล่าง แม่ก็บอกว่าตาหลับแล้ว น้าปุ้มก็หลับ พี่ปอก็หลับ แปงแปงก็ดูท่าทางอยากจะลงไปข้างล่าง ก็นอนพลิกไปพลิกมา จนกระทั่งหลานขึ้นมาเรียก เล่าให้น้องสาวฟัง น้องสาวก็ทักขึ้นมาว่าตาไปเรียกรึเปล่า น้องสาวบอกตอนตี 1 ก็ยังลุกมาดูพ่อ ได้ยินเสียงเหมือนพ่อกรนอยู่เลย แต่พ่อก็หลับได้ยาวเพราะฤทธิ์ยานอนหลับด้วย ลงไปกอดพ่อเป็นครั้งสุดท้ายน้ำตาไหล ตอนนั้นพ่อตัวเริ่มแข็งแล้ว มองดูเหมือนกับพ่อนอนหลับ แล้วพ่อก็จากลูกไปอย่างไม่มีวันกลับจริงๆ แปงแปงเห็นตาก็บอกว่าตานอน ตานอน น้องสาวก็บอกว่าพ่อไปดีแล้ว หายเจ็บหายปวดหายทรมานแล้ว ไปแบบนอนหลับไปเลย น้องสาวเล่าให้ฟังว่ามารู้สึกตัวอีกทีอกพ่อไม่กระเพื่อมแล้ว ก็เลยตกใจลุกขึ้นมาเปิดไฟดู ก็ปรากฎว่าพ่อเงียบไม่หายใจแล้ว ตัวแข็งแล้ว พ่อจากลูกๆไปแล้วจริงๆ ทั้งๆที่เตรียมใจมาตลอดตั้งแต่พ่อป่วย แต่ก็สู้เพื่อให้พ่อได้อยู่กับลูกๆและหลานไปนานๆ ท้อบ้างเหนื่อยบ้าง แต่ก็ยังหวังลึกๆอยากให้มีปาฏิหาริย์ แม้จะมีความหวังริบหรี่แค่ 0.001% ก็อยากให้มีปาฏิหาริย์ พ่อเองก็ยังอยากจะอยู่กับลูกกับหลานไปนานๆ พ่อจะบอกตลอดว่าเป็นห่วงแปงแปงมาก รู้อยู่ตลอดว่าพ่อก็อยากจะหาย ลูกหาอาหารเสริมอะไรมาให้พ่อกิน พ่อก็กินไม่เคยปฏิเสธ และสุดท้ายปาฏิหาริย์ก็ไม่มีจริงกับครอบครัวเรา...สุดท้ายก็เป็นไปตามที่หมอคาดการณ์ แม้จะเลยระยะเวลาที่หมอคาดการณ์ไว้เป็นเดือน หลอกให้ลูกดีใจว่าพ่อคงจะได้ยาถูกกันกับโรคแล้ว วันนี้พวกเราก็ต้องแยกกันทำหน้าที่ให้พ่อเป็นครั้งสุดท้าย ต้องเริ่มจากปรึกษาที่ร.พ.ทั้งๆที่พ่อไม่ได้นอนอยู่ที่ร.พ.เค้า แต่ทางร.พ.ก็แนะนำดี บอกให้ทำอะไรก่อนหลัง จากนั้นก็แยกย้ายกัน โดยน้องสาวไปติดต่อที่วัด พี่ชายก็ไปติดต่อเรื่องการเสียชีวิตของพ่อ ส่วนตัวเองก็ไปจัดการเรื่องหนังสือพระราชทานเพลิงศพ ซึ่งตั้งใจทำให้พ่อเป็นครั้งสุดท้าย พ่อได้เขียนบันทึกไว้เยอะพอสมควร และเวลาที่จำกัด ตรงกับวันหยุดหลายวัน ไหนจะเนื้อความซึ่งไม่ได้พิมพ์เตรียมไว้ ตอนที่พวกเราคิดว่าพ่อใกล้เสียเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน พวกเราได้คุยกับพ่อและมีโอกาสสั่งเสียกัน พ่อได้เอาเนื้อความที่พ่อเตรียมไว้ให้เวลาพ่อเสีย จะได้ไม่ฉุกละหุก ตอนนั้นเห็นแล้วก็สองจิตสองใจว่าจะพิมพ์เตรียมการไว้ก่อนดีหรือเปล่า กลัวจะเป็นการไปแช่งพ่ออีกที่มาทำรอพ่อจะเสีย ก็เลยไม่พิมพ์ตอนนั้น พอมาวันนี้เลยมีปัญหามากๆ โรงพิมพ์ให้เวลาเต็มที่ 2 วันเสร็จ ก็มาลุ้นหนังสือจากทางสำนักพระราชวังอีกว่าจะได้วันจันทร์นี้รึเปล่า ไม่งั้นก็อาจจะไม่เสร็จทัน ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำยังไง วันนี้จะบอกว่ามีเรื่องไร้เดียงสาของน้องแปงแปงมาเล่าให้ฟัง คือตอนที่เอาศพพ่อตั้งที่ศาลารอรดน้ำศพ รอเจ้าหน้าที่มาฉีดน้ำยาอาบศพ น้องแปงแปงปีนขึ้นไปบนตั่งที่ตั้งศพ แล้วคลานไปนอนข้างตา เอาผ้าคลุมศพมาห่มตัวเองอีก ทีแรกแม่ก็ตกใจ แต่ก็คิดว่าแปงทำไปด้วยความไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าตาเสียแล้ว เห็นแล้วรู้สึกสะเทือนใจมาก ปกติแปงแปงจะชอบไปนอนเบียดตาอยู่เรื่อยนอนห่มผ้ากะตา ช่วงที่ตาไม่สบาย เห็นแล้วก็รู้สึกนึกสงสารลูกขึ้นมาเหมือนกัน ที่ยังไม่รู้ความ วันนั้นแปงแปงจะลากแม่ไปหาตาอยู่เรื่อย วนเวียนวิ่งไปรอบๆศพตา แล้วบอกตานอน ตานอน บล็อกนี้ลูกขอไว้อาลัยพ่อด้วยความรัก อยากเกิดเป็นลูกพ่อทุกชาติไป หลับให้สบายนะคะพ่อ ลูกคนนี้จะดูแลแปงแปง หลานที่พ่อเป็นห่วงมากที่สุด ให้ดีที่สุด ให้ได้เรียนหนังสือให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะสอนลูกให้เป็นเด็กดี มีน้ำใจ ซื่อสัตย์ เหมือนอย่างที่ลูกเทิดทูนบูชาพ่อมากในเรื่องความซื่อตรง พอเพียงของพ่อ ชีวิตพ่อไม่เคยเอาเปรียบใคร มีแต่ให้ แม้กระทั่งญาิติฝ่ายแม่ จนทุกคนรักและนับถือพ่อมาก พ่อบอกตอนที่พ่ออาการทรุดหนักคราวก่อนว่า พ่อเสียใจที่พ่อปลดหนี้ให้ลูกไม่ได้ ช่วยให้ลูกตั้งตัวไม่ได้ และพ่อห่วงแปงแปงมาก พ่อบอกครั้งสุดท้ายว่าให้พี่น้องรักกัน อย่าทิ้งกัน ช่วยกันดูแลซึ่งกันและกัน พวกเราสัญญาว่าจะรักและดูแลกันตลอดไปค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง วันนี้แป๊วอยากจะเปิดเพลงกล่อมพ่อให้พ่อได้ฟัง นอนหลับให้สบายนะคะพ่อ ขอให้พ่อได้ไปอยู่กับแม่ที่ปลายฟ้าตรงโน้น แม่คงกำลังรอพ่ออยู่... พ่อจะอยู่ในใจลูกเสมอ รักพ่อมากค่ะ เหนื่อยล้า..นานแล้ว เธอใช้เวลาชีวิตที่ผ่านมานั้น เพื่อฉันและคนมากมาย ผ่านร้อน..ผ่านหนาว เธอสร้างมันตามความฝันจนเกิดวันนี้ เพราะรักและความจริงใจ จากนี้..วันนี้ มันถึงเวลาที่ฉันจะกล่อมเธอนั้น ให้พักให้นอนผ่อนคลาย หลับตา..หลับตา มีเรื่องใดๆ เคยคิดและห่วงใยนั้น ฉันขอให้ลืมมันไป * หลับฝัน พบเจอแต่สิ่งสวยงาม นอนหลับอยู่บนปลายฟ้า สายลมจะโชยพัดมาให้นอนสบาย ** ฝากฟ้า..ตรงนี้ ให้ฟ้าดูแลเธอได้ทุกอย่างแทนฉัน เมื่อฉันและเธอห่างไกล หลับตา..หลับตา และใช้เวลาที่เหลือไปกับความฝัน ที่แสนงดงามในใจ (Repeat *,**) ด้วยความฝันที่แสนงดงามในใจ ด้วยความรัก คิดถึงเหลือเกิน...จากหัวใจ
Create Date : 09 เมษายน 2553
103 comments
Last Update : 12 เมษายน 2553 21:26:41 น.
Counter : 1362 Pageviews.