ก็แค่อยากระบาย







วันนี้ (วันเด็ก วันที่ 12 มกราคม 2551 ) เป็นวันที่แม่รู้สึกแย่ๆ ยังไงไม่รู้ จากที่เคยมีบ้างบางครั้งที่น้อยอกน้อยใจลูก เวลาลูกไม่เข้าหา วันนี้ตั้งแต่เช้ากว่าแม่จะเสร็จภารกิจงานบ้านก็เกือบๆจะ 10 โมงแล้ว พ่อเก่งไม่อยู่วันนี้ ต้องไปดูแลงานวันเด็กที่เพื่อนฝากไว้ดูแลแทน สืบเนื่องมาจาก เพื่อนพ่อเก่งเค้าต้องไปสอบ ทีแรกตั้งใจจะพาลูกไปเยี่ยมป้าเล็ก ซึ่งเป็นเพื่อนแม่ แต่พ่อเก่งต้องไปดูแลงานทั้งวัน ไม่สะดวกที่จะพาลูกไป ป้าเล็กอุตส่าห์ทำก๋วยเตี๋ยวน่องไก่ไว้ต้อนรับ แม่ก็ไม่รู้ ว่าป้าเล็กเตรียมไว้ให้ พอแม่เสร็จงานบ้าน เห็นน้าปุ้มบอกว่า ลูกง่วง ตาจะหลับแล้วแต่ไม่ยอมหลับ ลูกมักจะมีอาการแบบนี้ คือง่วงแต่ไม่นอน ชอบขยี้หูขยี้ตา เอาหัวไถหมอนบ้าง เอาหัวโขกหมอนบ้าง แต่ก็ไม่หลับ กล่อมก็ยาก น้าปุ้มเอาลูกมาให้แม่กล่อมต่อ แม่ก็พาลูกเดินซักพักก็ไม่หลับ เลยเอาใส่รถเข็น ซักพักลูกก็ร้องจะให้อุ้มอีก ไม่ยอมนอนรถเข็น พอแม่อุ้มขึ้นมาแล้วลูกก็แอ่นตัวออก บ่อยครั้งที่เป็นอย่างนี้เวลานอนไม่หลับ หรือโมโห จะชอบทิ้งตัวลงมาทั้งตัวเลย แม่เลยเอาลูกวางลงนอน ก็ยังไม่ยอมนอน ลูกพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาแล้วก็คลานไปหาน้าปุ้ม พอน้าปุ้มอุ้มก็ซบไหล่เงียบเลย แม่ก็รู้สึกน้อยใจบ่อยครั้ง กับภาพที่เห็น ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ปกติก็จะผลัดกันอุ้ม แต่วันนี้ไม่รู้เป็นเพราะอะไร แม่น้อยใจลูกมากๆเลย อาจจะเป็นเพราะคุณตาของลูกพูดตอกย้ำแม่อยู่บ่อยๆด้วย เดี๋ยวนี้แม่อุ้มไม่ค่อยจะยอมนอนง่ายๆ แต่กับคนอื่นกลับนอนซบไหล่เค้าได้ ตาของลูกก็บอกว่าต้องให้น้าปุ้มถึงจะเอาอยู่แปบเดียวเองเห็นมั๊ย พอน้าปุ้มอุ้มไปได้ซักพักลูกก็หลับ ตาของลูกก็หันมามองแม่ บอกว่าแม่เอาไม่อยู่ต้องให้น้าปุ้มถึงจะเอาอยู่ แม่ก็รู้สึกแย่อยู่แล้ว ยิ่งแย่กว่าเดิมอีก ทำไมแม่เลี้ยงลูกอยู่ทุกวัน ถึงเป็นอย่างนี้ เมื่อก่อนน้าปุ้มบอกว่า น้าปุ้มอุ้มลูกกล่อมลูกยังไง ลูกก็ไม่หลับ พอแม่มาอุ้มลูกก็หลับง่ายๆเลย น้าปุ้มบอกว่าเด็กรู้ว่าใครเป็นแม่ เค้าจะหลับง่ายถ้าแม่อุ้ม ตอนนี้แม่ชักไม่แน่ใจซะแล้วว่าลูกรู้หรือเปล่าว่าแม่เป็นแม่ หรือว่าคิดว่าน้าปุ้มเป็นแม่กันแน่ อดน้อยใจไม่ได้หรอก เพราะแม่เลี้ยงลูกเอง ไม่ได้ทำงานแล้วให้คนอื่นเลี้ยง วันนี้แม่เลยรู้สึกหมดความมั่นใจไปมากเลยในการเลี้ยงลูก ไม่มีกะจิตกะใจจะกินข้าวด้วยซ้ำ ทั้งๆที่แม่หิวมาก ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ลูกจะเป็นแบบที่น้าปุ้มว่ารึเปล่า ลูกของน้าปุ้ม (พี่ปอ) เมื่อก่อนก็มีน้องของแฟนมาเลี้ยงพี่ปอให้ ส่วนน้าปุ้มก็ทำกับข้าว ทำงานบ้าน แม้แต่ทำกับข้าวป้อนก็ไม่ค่อยจะได้ทำเลย น้าปุ้มบอกแม่ว่า พี่ปอติดน้ามากกว่าติดแม่ แต่พอจะนอน ก็ต้องกลับมาหาแม่ แต่นี่จะนอนลูกกลับไม่หาแม่อีก ลูกจะหาแม่ตอนกลางคืน เวลาถึงเวลานอน ถึงจะหาแม่ กลางวันไม่ค่อยจะหา ไม่รู้เป็นไง แม่ไม่เข้าใจเหมือนกัน บางทีแม่พาเดินแปบเดียว ไม่ถึง 5 นาทีลูกก็หลับแล้ว แต่บางที ไม่ยอมให้แม่อุ้มเลย แม่เสียความมั่นใจตั้งแต่ลูกไม่ยอมกินนมแม่แล้ว พอโตมาหน่อยก็ยังไม่ยอมกินข้าวอีก ตาลูกมักจะว่าแม่ว่าไม่เอาไหน แม่ก็เพิ่งจะมีลูกเป็นคนแรกเหมือนกัน ไม่มีใครคอยบอกคอยสอน นี่ถ้ายายของลูกอยู่ก็คงจะดีกว่านี้ แม่จะได้มีคนให้คำปรึกษาบ้าง ทุกวันนี้แม่ก็ได้แต่ถามน้าปุ้ม ซึ่งน้าปุ้มก็เลี้ยงพี่ปอมา 10 ปีแล้ว เค้าก็ลืมๆไปเหมือนกัน แม้กระทั่งทำอาหารให้พี่ปอกิน น้าปุ้มบอกไม่เคยทำ มีแต่น้าของพี่ปอทำให้กิน แม่ก็เลยไม่รู้จะถามใคร ที่ลูกไม่ยอมกินข้าว

วันนี้แม่ก็เลยไม่ได้เลี้ยงลูก ตาบอกว่า แม่มีอะไรจะไปทำก็ไป แม่น้อยใจลูก น้อยใจที่ตาพูดแบบนี้กับแม่อยู่แล้ว แม่ก็เลยขึ้นมาเขียนระบายความรู้สึกในบล็อกให้ลูกได้รับรู้ เอาไว้ลูกโตขึ้นให้ลูกได้อ่าน บ่อยครั้งที่แม่เครียดกับการเลี้ยงลูก บางครั้งก็แอบมาร้องไห้บ้าง มันก็รู้สึกอึดอัดไม่รู้จะระบายกับใคร แม่อาจจะไม่ใช่แม่ที่ดีนัก อาจจะเลี้ยงลูกไม่ได้ดีเหมือนลูกคนอื่น แม่ก็ไม่ใช่คนเข้มแข็งมากนัก น้อยใจลูกอยู่บ่อยๆ บางครั้งตอนนอนลูกโยเยนอนไม่หลับ ที่สำคัญคือชอบทิ้งตัว แอ่นตัวลงมา แม่กลัวรับลูกไม่ทันก็จะเอาวางลงที่นอนก่อน บางครั้งแม่สลับกันอุ้มลูกกับพ่อเก่ง พอพ่อเก่งอุ้มลูกก็นอนซบไหล่พ่อได้ แม่ก็เคยร้องไห้เหมือนกัน พ่อเก่งก็จะปลอบว่าแม่คิดมาก ลูกมาง่วง ไม่ไหวพอดีตอนเปลี่ยนมือ ก็พูดเหมือนน้าปุ้ม แม่พฤติกรรมนี้แม่ไม่รู้ว่าลูกจะรักแม่เหมือนที่แม่รักลูกหรือเปล่าโตขึ้นไป วันนี้แม่กินข้าวไม่ลงจริงๆ วันเด็กปีนี้




Create Date : 12 มกราคม 2551
Last Update : 12 มกราคม 2551 18:09:42 น. 1 comments
Counter : 784 Pageviews.

 
ลูกชายน่ารักจังค่ะ.......อ่านแล้วเห็นใจคึณแม่จังเลยนะคะ แต่เราว่าคุณแม่เครียด คิดมากเกินไปหรือเปล่า เด็กไม่มีวันจะรักใครมากไปกว่าคุณพ่อ คุณแม่หรอกค่ะ สัญชาติญาณทางสายเลือดมันผูกพันกันอยู่ คิดว่าที่เค้าทำแบบนี้ก็คงเป็นชั่วครั้งชั่วคราว เรามีน้องสาวมีลูกสองคน เมื่อก่อนเค้ามีลูกคนเดียว เจ้าหลานคนนี้ทำแบบเดียวกับลูกชายคุณเลยค่ะ แม่เรียกไม่ยอมมาแต่พอเราเรียกมาให้กอดทันทีเลย แม่เค้าก็เสียใจ แต่ลึกลงไปจริงๆพอเค้าเจ็บไม่สบายเค้าก็เข้าไปหาแม่เค้า แม่เค้าไม่สบายเค้าก็ดูแลน่ารัก เท่าที่เด็กอายุ สามขวบจะทำได้ อน่าเตรียดเลยค่ะ เพราะเด็กเค้ารับรู้เราได้ว่าเราเครียด เค้า ก็จะยิ่งไม่มาหาเราใหญ่เลย โชคดีนะคะ


โดย: Suessapple วันที่: 12 มกราคม 2551 เวลา:21:56:15 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่น้องแปงแปง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]






แป๊ว แม่น้องแปงแปง






Photo Flipbook Slideshow Maker


Photo Flipbook Slideshow Maker


Photo Flipbook Slideshow Maker





Group Blog
 
 
มกราคม 2551
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
12 มกราคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่น้องแปงแปง's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.