Bloggang.com : -*-Superbaker - ผาแดงหลวง จุดชมวิวแม่น้ำปิง @ อุทยานแห่งชาติแม่ปิง

ผาแดงหลวง จุดชมวิวแม่น้ำปิง @ อุทยานแห่งชาติแม่ปิง

... "ใกล้จะถึงแล้วครับ รออีกแปปนึงนะครับ" ผมรีบตอบกลับเสียงจากปลายสายที่โทรเข้ามาสอบถามว่าอยู่ที่ไหนแล้ว ขณะกำลังขับรถเข้าสู่อุทยานแห่งชาติแม่ปิง อ.ลี้ จ.ลำพูน

จริงๆแล้วทริปนี้กว่าจะเริ่มได้ก้ ติดต่อกันอยู่นานเลยทีเดียว เพราะโทรศัพท์ของที่ทำการอุทยานเสีย ต้องสุ่มโทรไปที่ อบต.ก้อ ขอรบกวนให้ช่วยเหลือ จนได้เบอร์ เจ้าหน้าที่ อุทยาน มาช่วยนำทางให้

.... ที่ทำการ จนท.อุทยาน โอ่ง ได้มารอผมอยู่ก่อนแล้ว ตอนคุยกันในโทรศัพท์ฟังจากเสียงคิดว่าน่าจะมีอายุสักหน่อย แต่ที่ไหนได้กลายเป็นวัยคราวเดียวกัน แถมคุยถูกคอการเดินทางครั้งนี้จึงได้ความสนุกเพิ่มขึ่นอย่างมาก

เวลาเกือบ 11โมง ผมก้ขึ้นซ้อนท้ายมอร์เตอร์ไซด์โอ่ง เข้าไปยังทุ่งกิ้ก

ระยะทางจากที่ทำการไปทุ่งกิ้กจะเป็นทางลาดยางอย่างดี ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นทางลำลอง เมื่อผ่านทุ่งกิ้กไปแล้ว ทางลูกรัง ขึ้นลงเนิน ผ่านลำธารเป็นระยะๆ ทำให้รถที่จะเข้ามาต้องเป็น 4wd หรือ มอร์เตอร์ไซด์เท่านั้น

โอ่งบอกผมว่า จริงๆแล้วหากทำถนนลาดยาง เข้าไปถึงจุดท่องเที่ยวไกลๆทุกจุดเลย คนก้จะเข้ามาเที่ยวกันมาก เป็นที่รู้จัก รายได้อุทยานก้จะดี แต่ก้ แลกมาด้วยการตัดถนน การทำลายป่า และ การเสื่อมโทรมของธรรมชาติที่เร็วขึ้น หลังจากที่ผมถามว่าทำไมไม่ทำถนนลาดยางให้หมด ...

ซ้อนมอร์เตอร์ไซด์กระเด้ง กระดอนมาประมาณ 23กม. ก้มาถึง จุดชมวิวส์ก้อน้อย ทีสามารถมองเห็นทิวทัศน์ป่าเขา ได้กว้างไกล หากมาในช่วงหน้าหนาวจะเห็นทะเลหมอกที่สวยงามเลยทีเดียว.

จากจุดชมวิวส์ก้น้อย โอ่งพาผมเดินลงสู่ หุบเบื้องล่างราว 100ม. ไปชมน้ำตกก้อน้อย ซึ่งก้อยู่ในช่วงน้ำน้อย (ตามชื่อพอดี) ลักษณะจะเป็นน้ำตกหินปูน สีของน้ำออกเป็นสีเขียวมรกต

เดินลงน้ำตกเก็บภาพเสร็จแล้วขึ้นมาบนน้ำตกก้อน้อย ทำเอา หอบแฮก เพราะทางตัดตั้งชันพอสมควร ... นั่งพักดื่มน้ำอึกใหญ่ สายตามอง โอ่ง เอาดินมากลบขี้เถ้ากองไฟที่มีคนจุดทิ้งไว้เมื่อคืน อย่างเหม่อลอย

... นั่งพักต่ออีกไม่นาน ก้ขึ้นซ้อนท้ายมอร์เตอร์ไซด์ไปต่อ ที่รอยพระบาทยางวี

หากเป็นช่วงเดือนเมษายนจะมีคณะศรัทธาเข้ามาทำบุญ ทรงน้ำที่นี่เป็นประจำทุกปี ทั้งจาก คนใน ตำบลก้อเอง ตลอดจนผู้คนจากพื้นที่อื่นๆด้วย

"ปะ ไปกันต่อ " ผมพูดกับโอ่งพลางเดินไปที่มอร์เตอร์ไซด์ จุดหมายของวันนี้ยังต้องออกแรงกันอีก

เส้นทางขึ้นไปผาแดง ต้องเดินขึ้นเนินเขา ผ่านป่าเต็งรัง ไประยะทางประมาณ 1กม. เพื่อขึ้นไปยังจุดชมวิวส์ แม่น้ำปิง

ระหว่างทาง โอ่งก้ชี้ให้ผมดู ต้นไม้ ใบไม้แดง ป่าเปลี่ยนสี ชวนถ่ายภาพ กล้วยไม้ ประเภทต่างๆไปเรื่อยๆ เห็นบอกว่าเดินดุ่มๆเงียบๆไป มันจะเหนื่อย ต้องเดิน ชมนกชมไม้ คุยไปเพลินๆ เดี่ยวก้ถึง ไม่เหนื่อยด้วย .... ซึ่งก้จริงแฮะ เพลินๆไปไม่นานก้ถึงแล้ว

จุดชมวิวส์แม่น้ำปิง ผาแดงหลวง แห่งนี้ ทางอุทยานพึ่งเปิดให้ขึ้นมาเที่ยวชมได้ประมาณ 3ปี ถือเป็นจุดท่องเที่ยวแห่งใหม่ที่ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากนัก ... "บนนี้มีเลียงผา ด้วยนะ" และ ถ้าหากสามารถถ่ายภาพเลียงผาไปให้หัวหน้าอุทยานดูได้จะมีรางวัลให้อีกด้วย โอ่งพูดกับผม อย่างอารมณ์ดี

... จริงๆแล้ววันที่ไป ท้องฟ้าไม่ใสนัก มีกลุ่มควันปกคลุมอยู่บ้าง ทำให้ มุมมองลงไปไม่ชัดมาก แต่สำหรับ การที่ได้มานั่งมองพระอาทิตย์ตกดินที่นี่ แม้จะบรรยากาศไม่สวยงามเต็มร้อยก้ตาม นับว่าคุ้มค่ามากแล้ว

หน้าผาแห่งนี้ จะมีลมพัดขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราหยิบใบไม้หรือกิ่งไม้เล็กๆโยนลงไปด้านล่าง
สักพักกิ่งไม้นั้น ก้จะลอยกลับขึ้นมาใหม่

.... แม้จะมีทิวทัศน์ มุมมองที่สวยงาม แต่ ก้มีอันตรายแฝงอยู่ด้วย คือ บริเวณนี้มีก้อนหินและใบไม้คลุมดินหนามาก ทำให้เวลาจะเดิน หรือ ขยับรูปถ่ายภาพ ริมผาต้องระวังที่สุด อาจจะลื่น สะดุดตกลงไปด้านล่าง (ลมไม่น่าจะพัดกลับขึ้นมาได้ เหมือนกิ่งไม้)

ยืนถ่ายภาพคนเดียวอยู่นาน บรรยากาศ และ ความเพลิดเพลินทำให้ลืมโอ่งเสียสนิท มารู้ตัวอีกที ก้เห็นโอ่งเดินถือถุงใบโต เก็บขยะที่นักท่องเที่ยวทิ้งเอาไว้ ออกมาจากพุ่มไม้ข้างทาง เพื่อจะนำไปทิ้งถังขยะด้านล่างพอดี

พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ผมบอกกับโอ่งว่า ได้เวลากลับเสียที เพราะต้องขับรถไกลกลับเชียงใหม่อีก ....

ระหว่างซ้อนท้ายรถมอร์เตอร์ไซด์ ผ่านความมืดในป่า กลับไปยังที่ทำการอุทยานนั้น ผมรู้สึกประทับใจ และ ชอบสถานที่แห่งนี้หลายอย่าง ทั้งความสวยงามของธรรมชาติ ความมีน้ำใจของพี่ที่ อบต.ก้อที่ให้เบอร์โทรศัพท์ติดต่อจนได้มาเที่ยว และ คนนำทางผมในวันนี้ โอ่งชายผู้ มีพลัง มีความมุ่งมั้นในงานที้ทำ และ หวงแหนธรรมชาติที่เขารัก .... สำหรับผม ระหว่างการเดินทางนั้น สวยงาม ไม่ต่างจาก จุดหมายปลายทาง