วัฒนธรรมที่ทำร้ายจิตใจ

เหตุการณ์แบบนี้พบได้ทั่วไปในงานศิษย์เก่า งานเลี้ยงรวมรุ่น งานนัดเจอ ฯลฯ และแม้แต่เช้าวันจันทร์


"ไม่เจอกันนานอ้วนขึ้นนะ หน้าบานเชียว" " ไปทำอะไรมาโทรมจัง" "ทำไมปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้" บลาๆๆๆๆๆๆ



ใครมีคนรู้จักแบบนี้บ้าง มารน้อยเห็นว่านี่มันเป็นวัฒนธรรมของคนบางกลุ่มที่ไม่มีศิลปะในการพูดเอาเสียเลย พูดง่ายๆแบบฉบับของมารน้อยคือพูดไม่รู้จักคิด ไม่เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา จะพูดไปทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์อะไรเลย



ไม่ว่าใครก็ต้องการการยอมรับ ต้องการการมีตัวตนและต้องการความเคารพจากบุคคลรอบข้าง และถ้าหากคุณคิดอยากได้แบบนี้แล้วคุณเคยให้กับคนคนรอบของคุณข้างหรือเปล่า



แทนที่จะถามว่า ช่วงนี้เธอโอเคมั๊ย ทำงานหนักไปหรือเปล่า เสื้อตัวนี้สวยจัง ตัดผมมาดูดีนะ ให้คนที่เราคุยด้วยรู้ว่าเราใส่ใจ (ในแง่บวก) หรือถ้าหาคำพูดที่ดีพอไม่ได้ก็เก็บมันไว้กับตัวเราจะดีกว่า หลายๆคนพอโดนถามแบบข้างบนสุดอาจจะหัวเราะ แต่เชื่อเหอะต้องมีคนเก็บเอาไปคิดบ้างแหละ อย่างน้อยก็ "เออนี่ก็ตัวของกรู เงินกินก็เงินของกรู หรือ ก่อนมรึงจะพูดทำไมมรึงไม่ดูตัวเองบ้าง"



ที่เอามาเขียนวันนี้เพราะแชทเจอเพื่อนเก่าสมัยมหาลัย ถามสารทุกข์สุกดิบไปได้สักพักก็ขอดูรูป มารน้อยก็โชว์แป๊บนึง แล้วพี่คนนี้ก็ตอบกลับมาว่า "ยังเหม่งเหมือนเดิมนะ" เออ ก็ไม่ได้โกรธนะเพราะสมัยเรียนเพื่อนๆพี่เรียกชื่อนี้ แต่มันฉุกคิดว่า นี่มันเป็นวัฒนธรรมที่มีอยู่แล้วแต่ว่าเราไม่ชินเองหรือเปล่าว่ะ



มารน้อยไม่เคยทักให้ใครเจ็บใจ เพราะมารน้อยโดนแล้วไม่ชอบ และไม่ตอแหลชมใครเหมือนกัน ถ้าเค้าสวยก็จะบอกเค้าจากความรู้สึก ไม่แสดงออกจนเกินเหตุทำให้คำชมนั้นไม่มีความหมาย



อย่าให้ประโยคสั้นๆที่เราไม่ได้ตั้งใจมาทำลายบรรยากาศที่พวกเรา(เคย) ตั้งตาคอยเลย






เอ่อ จะบอกว่าเสื้ออ่ะค่ะ ยังไม่ได้ถักอีกเลย ตอนนี้ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ ขอโทษด้วยนะคะ ขอเอาตัวเองให้รอดก่อน บล๊อคนี้ไม่รักษาสัญญาและไม่มีสัจจะในตัวเองค่ะ

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2552 22:16:40 น. Counter : 564 Pageviews.		33 comments
Share Tweet