แบบว่าอยากเล่า

หลายวันมานี่อ๋อยรู้สึกดีกับบล๊อคมาก อ๋อยหาข้อแก้ตัวที่จะไม่มาเล่นบล๊อคไม่ได้แล้ว



อีสเตอร์ปีนี้มีนัดกินน้ำชากับคุณยายซาร่าวันนี้ตอนบ่าย แต่อยู่ดีๆเลสลี่(ตัวละครตัวสำคัญ เธอเป็นแม่ของร๊อบ แม่ย่าในอนาคตของอ๋อย) ก็มาชวนไปกินข้าวกับซาร่า(ลูกสาวคนรอง)ที่เคมบริดจ์ ฟังทีแรกนึกว่าจะชวนไปกินข้าวในเมือง ไม่อยากไปขี้เกียจนั่งรถไฟ พอฟังดีๆ อ้าวนี่เราจะขับรถไปกินข้าวกลางวันที่เคมบริดจ์นี่หว่า ตกลงอ๋อยไปค้า



ต้องบากหน้าไปเลื่อนนัดกับคุณยายซาร่า รู้สึกไม่ค่อยดีที่ทำแบบนี้กะแกๆชอบบ่นให้ฟังถึงคนนู้นคนนี้ชอบเลื่อนนัดแล้วทำให้แกผิดแผน แต่ความอยากไปเคมบริดจ์ของอ๋อยมีมากว่า พอไปบอกแกๆก็บอกว่าไม่เป็นไรเรามากินกันพรุ่งนี้ก็ได้ อ๋อยรักคุณยายคนนี้มากๆๆๆๆๆ ตื่นเช้าขึ้นมาต้องออกไปมองว่าแกเปิดม่านหรือเปล่า ถ้าแกไม่เปิดแสดงว่าแกไม่สบาย อ๋อยจะได้พังประตูเข้าไป ที่จริงไม่ต้องพังหรอกเพราะมีรหัสเข้าบ้านแกอยู่แล้ว



ขอแว่บเข้าเรื่องคุณยายหน่อยนึง ปีก่อนนู้นอ๋อยไปช่วยแกตัดหญ้าหนนึง สงสัยแกจะติดใจ แกเลยมาขอให้อ๋อยไปช่วยแกทำสวนอาทิตย์ละครั้งๆละหนึ่งชั่วโมง ก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก นั่งคุยกันก็หมดไปแล้วครึ่งชั่วโมง แล้วก็ทำงานด้วยกันจุ๋งจิ๋ง ทำเกินเวลาห้านาทีแกก็เพิ่มตังค์ให้ชั่วโมงนึง ไม่รับแกก็โกรธเอา เวลาแกมีธุระต้องไปที่อื่นแกก็จะเอาตังค์มาเสียบไว้ให้ที่หน้าบ้าน แกถือว่าแกทำให้อ๋อยเสียรายได้ ถ้าแกได้ตัดสินใจอะไรแล้วแกไม่เคยเปลี่ยนใจ เอากะแกสิ


......


พอถึงเคมบริดจ์ โห เมืองไรเนี่ยสวยชะมัด รู้สึกขัดใจกับกล้องกิ๊กก๊อกของตัวเองมากเลยขอยืมกล้องแฟนมา รุ่นเก่าพอกันแต่ว่าสภาพยังใช้งานได้ดีกว่าของอ๋อยเยอะ แปลกที่คราวนี้เราไม่หลงทางขับรถไปแค่ 45 นาทีเราก็ถึงเคมบริดจ์ อ๋อยชอบไปกับเลสลี่เพราะแกขับรถหลงทางทุกครั้ง แล้วอ๋อยได้กำไรอ่ะ ได้มองวิวทุ่งหญ้าไปด้วย เลสลี่ก็เคยให้อ๋อยช่วยดูทางอยู่บ้างหรอก แต่มาหลังๆแกคงรู้แล้วว่าพึ่งอ๋อยไม่ได้แกเลยเลิกถามถาวร



ข้าวของที่เคมบริดจ์แพงมาก โดยเฉพาะที่จอดรถ อ๋อยแวะซื้อช็อคโกแลตอีสเตอร์ให้คุณยายซาร่าและซื้อหินฟอสซิลมาชิ้นหนึ่ง ชอบมากๆ ร้านรวงที่เคมบริดจ์จะคล้ายๆที่ Covent Garden ยี่ห้อและชื่อร้านก็จะเหมือนๆกับทุกที่ อ๋อยเลยไม่ถ่ายมา



เดินไปเจอร้าน Evolution เห็นสินค้าในร้านเกือบครึ่งมาจากไทย อ๋อยรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะขายแพงมากๆ ที่บ้านเราขายไม่กี่บาท คิดไปเรื่อยว่า โหนี่เค้าได้กำไรเท่าไหร่เนี่ย เคืองร้านจนไม่มีกะจิตกะใจจะเดินไปถามว่าเค้าไปรับมายังไง


พอกลับมาบ้านมากูเกิลดู อ้าว เค้าเป็นแชริตี้ทำเรื่อง fair trade นี่หว่า รู้สึกใจชื้นขึ้นมาที่ชาวบ้านไม่โดนเอาเปรียบ ร้านนี้มีสาขาอยู่ในลอนดอนด้วย เดี๋ยวแวะไปอุดหนุน นี่ยังว่าตัวเองเพราะมีข้อเสียอยู่อย่างนึงคือใช้คำว่าถูกชะตามาตัดสิน ทำให้มีอคติกับอะไรง่ายๆแค่แรกพบ จนบางครั้งก็ตื้นเกินไป ต้องพยายามปรับปรุงตัว


มาดูรูปกันดีกว่าค่ะ มีไม่ครบหรอกนะคะ ทั้งคลองหรือเรือที่ขึ้นชื่อ มาแบบไม่ได้ตั้งตัวจริงๆ




วิวข้างทาง ไม่รู้ว่าต้นนี้ชื่ออะไรรู้แต่ว่าเค้าเอามาทำซีเรียล




เข้าเมืองแล้ว วันนี้ฟ้าปิดค่ะ เสียดายวันสองวันก่อนแดดดี๊ดี




ถ่ายสวนซะหน่อย




อาหารกลางวันค่ะ คอร์นิชเพสตี้ ข้างในเป็นเนื้อแกะกับเนื้อบด ไม่อร่อยแห้งๆ แต่กินหมดเพราะหิว มีแอบขอซอสมะเขือเทศเค้าด้วย




เคมบริดจ์ดังเรื่องจักรยานด้วย ไปที่ไหนๆก็จักรยานเพียบ จอดแบบนี้ในลอนดอนไม่ได้นะคะ สถิติขโมยจักยานสูงมากๆ




ชอบรูปตรอกแบบนี้ เห็นทีไรต้องถ่าย




ศูนย์หนังสือของมหาวิทยาลัย ไม่ได้เข้าไปดูหรอกค่ะถ่ายมาเฉยๆชอบรูป




พอมาถึงตรงนี้อ๋อยแวะซื้อโปสการ์ดเขียนส่งถึงพ่อกับแม่




เอารูปฟอสซิลที่ซื้อมาๆให้ดู ซื้อมาหกปอนด์ ไม่รู้ว่าของจริงมั๊ย จับหินพลิกดูหลายครั้งมันดูคล้ายๆปูนซีเมนต์มากกว่า แต่ไม่สนใจค่ะของชอบ

Create Date : 10 เมษายน 2552 Last Update : 11 เมษายน 2552 4:49:45 น. Counter : 947 Pageviews.		7 comments
Share Tweet