เปิดตัวเพื่อนซี้

ขอบคุณทุกข้อความที่ฝากไว้นะคะ ขอส่งข่าวเป็นว่าตอนนี้สบายดีแล้ว แต่ตอนนี้ยังงดอาหารรสจัดอยู่

วันนี้ขอแนะนำเพื่อนซี้อีกคนหนึ่งรู้จักกันตั้งแต่ย้ายมาอยู่ลอนดอนใหม่ๆ เลย เพื่อนคนนี้ชื่อซาร่า แกเป็นเพื่อนบ้านของครอบครัวสามีตั้งแต่ครอบครัวสามีย้ายมาเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังปัจจุบันเมื่อยี่สิบห้าปีที่แล้ว ก็คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด

สามีแกเสียตอนปีที่เราเกิดพอดี แกก็อยู่คนเดียวมาตลอด แกมีลูกชายสองคน แต่ว่าอยู่ต่างจังหวัด ลูกชายแกก็ชวนให้ไปอยู่ด้วย แต่ว่าแกคงมีอดีตผูกพันกับบ้านหลังนี้มากแกเลยยังไม่ยอมย้ายไปไหน ปีนี้แกก็ 92 ปีแล้ว แต่ยังแข็งแรง เดินไปไหนมาไหนได้อยู่ ไม่ต้องมี carer ไม่ต้องกินยาเป็นกำๆ แกจะมีคนช่วยซื้อกับข้าวให้ แต่แกก้ยังออกไปห้องสมุด ไปธนาคารบ้างตามประสา

ตอนที่เรามาอยู่ใหม่ๆ เรายังอยู่บ้านครอบครัวสามีกัน ตอนนั้นยังเรียนอยู่ไม่มีงานทำ แกคงเห็นเราเดินเข้าออกบ้านครอบครัวสามีบ่อยๆ ไม่รู้ยังไงแกมาเรียบๆ เคียงๆ กับแม่สามีว่าอยากได้เราไปช่วยรีดผ้า

ตอนนั้นเราก็อยากได้เงินกินขนม เลยบอกว่าจะไปช่วย แต่พอเดินเข้าบ้านแกไป เราเหลือบไปเห็นหญ้าหลังบ้านแกสูงเท่าหัวเข่า แกคงเห็นสายตาเรามั้ง แกเลยบอกว่า ลูกชายแกบอกว่าจะมาตัดให้ไม่ต้องห่วง พอเรารีดผ้าเสร็จแล้ว (มีอยู่แค่สิบตัวนิดๆ) เราเลยบอกว่าเราทนไม่ได้ เราเลยอาสาจะตัดให้เองไม่เอาตังค์ ทั้งๆ ที่ตัดหญ้าก็ไม่เป็นหรอก แต่เราเคยเห็นแม่สามีทำได้ เราเลยคิดว่าคงจะทำได้แหละ

เราเลยไปขออนุญาตเอากุญแจไปเปิดเอาเครื่องตัดหญ้ามา แต่ใครที่เคยตัดหญ้าจะรู้ดีว่าถ้าหญ้ามันยาวไป เคื่องธรรมดามันตัดไม่ได้ เราต้องใช้เครื่องพิเศษมาตัดเล็มให้มันสั้นก่อน แล้วถึงค่อยใช้เครื่องลากธรรมดาตัดได้ ใช้เวลาไม่นานเราก็ทำเสร็จ แกเอ่ยปากขอบคุณเราใหญ่ จะให้เงินเพิ่มด้วย แต่เราไม่เอา แต่แกเป็นคนมีความคิดเดียวคือเด็ดเดี่ยวว่างั้นเหอะ วันหลังแกก็เอาเงินยัดใส่ซองจดหมายมาให้ แล้วเขียนข้อความในจดหมายว่าห้ามเอาคืน ไม่งั้นแกโกรธ หลังจากนั้น เราก็กลายเป็นคนทำสวนจำเป็นให้บ้านแกโดยปริยาย ไม่เคยได้รีดผ้าอีก

ก่อนเริ่มงาน เราจะนั่งจิบชากินบิสกิสก่อนหนึ่งชั่วโมง ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ว่าเราทำไรบ้าง เรียนเป็นไงบ้าง บางทีก็เล่าเรื่องลูกชายแก หลานๆ หรือเรื่องสมัยสาวๆให้ฟัง เราชอบมากเพราะแกมีชีวิตที่น่าทึ่ง ถ้าใครเคยไปเที่ยว Albert Hall ที่ Kensington(ใกล้ห้างแฮร์รอด) แกเคยทำงานเป็นผู้จัดการที่นั่น แกเลยรู้เรื่องประวัติศาสตร์ ศิลปะ หนังสือดีมาก ทำเอาเราเคลิ้มเลย เวลาฟังแกเล่า

เราทำสวนอาทิตย์ละครั้ง ก็ตัดหญ้า เล็มกิ่งไม้ เอาวัชพืชออก งานง่ายๆ ไปตามเรื่อง แต่ทุกครั้งที่เราเริ่มงาน แกจะออกมาช่วยทุกครั้ง เหมือนแกได้ออกกำลังกายไปด้วย แล้วแกจะพยายามช่วยเราทุกอย่าง ทั้งลากเอาเศษหญ้าไปทิ้ง ทั้งช่วยหามกิ่งไม้ เราละหัวใจจะวาย กลัวว่าแกจะล้ม

เราจะหยุดงานทำสวนตามตารางที่ council หยุดมาเก็บขยะจากสวน ก็
ประมาณปลายฤดูออทั่ม

ช่วงหน้าหนาวสองปีมานี้ เราไม่มีเวลาว่างไปหาแกทุกอาทิตย์เหมือนก่อน(ทั้งงานประจำ ทั้งย้ายบ้านออกมาแล้ว) แต่เรายังพยายามแวะไปหาแกทุกๆสองอาทิตย์ ระหว่างนั้นเราก็จะเขียนจดหมายอัพเดทชีวิตถึงแกไปด้วย เพราะเรารู้ว่าแกรอเราอยู่

หน้าร้อนนี้เราก็ยังจะกลับไปทำงานในสวนให้แกอยู่ เรารู้ว่าแกรักสวนของแกมาก ต้นไม้ทุกต้น ดอกไม้ที่โผล่ออกมาทุกปี มันมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับสามีแกอยู่ทุกมุม มาดูรูปทำสวนปีที่แล้วกันดีกว่า





เริ่มด้วยจิบชา (อันนี้ถ่ายเมื่อวาน)




เริ่มตัดแต่งกิ่ง




ตัดหญ้า แต่งแปลงหญ้า




แมวป่า เอร๊ยยย แมวบ้านแม่สามี ชอบตามเรามาทำสวนประจำอ่ะ




ผลิตภัณฑ์แบล็คเบอร์รี่จากสวนหลังบ้าน ส่วนใบเขียวๆนั่นคือต้นเบย์ลีฟ




พ่อกับแม่สามีแวะมาซ่อมประตูด้านข้างให้ซาร่า


ขอลาไปด้วยรูปข้างล่างนี้ เป็นตึกที่เราย้ายมาอยู่เมื่อสองปีที่แล้ว ถ้าลองกูเกิ้ลแม็บดูจะเห็นว่ามันยังสร้างไม่เสร็จ วันนี้เลยเอารูปที่มันสร้างเสร็จแล้วมาฝากเมย์ เลาวรินะจ๊ะ

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2555 17:36:00 น. Counter : 1154 Pageviews.		25 comments
Share Tweet