Flash back เรื่องราวที่ผ่านมา

ต้นอาทิตย์นี้มีเรื่องจากทางบ้านก็คืออาเราเสียแบบกระทันหัน เช้าวันจันทร์ตอนตีหนึ่งกว่าๆ เรายังไม่นอน รอจะพูดแฮปปี้เบิร์ธเดย์กับน้องสาวก่อนไปนอนพอโทรหาปุ๊บน้องส่งเสียงมาตามสายว่าอาเสียแล้ว เอาแล้ว อดีตในวัยเด็กโผล่มาเป็นฉากๆ

เสียใจนะที่อาจากไปเร็วแบบนี้ จะว่าผูกพันกับอาคนนี้มันก็ไม่เชิง เพียงแต่ตอนเด็กๆ พ่อพาเราไปสังคมกับญาติทางฝั่งพ่อเกือบทุกวัน อาทิตย์ละสามสี่วันได้ จำได้ว่าจะต้องใส่เสื้อผ้าตัวใหม่นั่งถังมอเตอร์ไซต์ด้านหน้า (Yamaha A 100 รถหลวงประจำตำแหน่ง เสียประจำ ฮ่าๆ) พ่อขับน้องสาวนั่งหลังพ่อแล้วแม่ก็นั่งปิดท้าย

พี่น้องพ่อรวยๆ กันทุกคน อาทีป(ที่เสียไป)นี้เค้าเคยไปทำงานที่ซาอุ เมียเค้าในตอนนั้น (เลิกกันในเวลาต่อมาเพราะป้าเราชอบขอตังค์) ชอบให้น้องสาวเราร้องเพลงน้ำตาเมียซาอุมาก จำได้ว่าน้องร้องทีไรก็จะได้เงินค่าขนมทุกครั้ง อาเค้าไม่มีลูกเพราะเป็นหมัน ตอนน้องสาวเกิด เค้ามาขอน้องไปเป็นลูกแต่พ่อไม่ให้ สุดท้ายเค้าก็มาเสียวันเกิดของน้องสาว และน้องสาวเราก็เป็นคนไปเดินไปทำเรื่องขอใบมรณะบัตรอ ทำเรื่องเอาศพอาออกจากโรงพยาบาล หาพระหาเจ้ามาสวดบังสกุลก่อนออกจากโรงพยาบาล ลูกๆ ของป้าที่อาส่งเสียเรียนมานั้นไม่มีใครมาทันดูใจอาสักคน

เวลาเราไปบ้านปู่ย่าเหมือนงานรวมเจอญาติ ทุกคนก็จะขับรถยนต์มา พอเจอเราสองคนเค้าก็จะยื่นเงินให้ทีละยี่สิบบาท (พ่อเราไม่เคยให้ใคร ฮ่าๆ) สมัยยี่สิบกว่าปีก่อนถือว่าเยอะมาก เราก็จะเก็บมาหยอดกระปุก เก็บได้หลายร้อยเลยทีเดียว (พอโตเป็นวัยรุ่นก็ไปถอนออกมาใช้หมดตามระเบียบ) เพราะพ่อเราถือว่ามีลูกเยอะ (หกคน) และได้เงินเดือนน้อยที่สุด

ในจำนวนนี้มีอาต๋อยที่แต่งงานกับอาสะใภ้ที่มาจากครอบครัวการศึกษาสูง แน่นอนว่าลูกๆ ของอาก็จะมีของเล่นสมัยใหม่ เสื้อผ้าแพงๆ ใส่ตลอด เราจำได้ว่าเราจะได้ใส่เสื้อผ้าของมือสองจากพี่สาวประจำ และเฉพาะช่วงสงกรานต์เท่านั้นที่เราจะได้เสื้อผ้าใหม่ แต่ถามว่าเราน้อยใจมั๊ย ไม่เลย เพราะพอเรากลับมาที่หมู่บ้านของเราๆ กลายเป็นเด็กที่พอจะมีกินมากที่สุด พ่อก็เป็นหมอ เป็นที่นับหน้าถือตาของหมู่บ้าน

ลูกๆ ของอาต๋อยนั้นมีอายุไล่เลี่ยกับเรา คนโตอายุเท่าเราชื่อสมมิตว่า "ตั้ม" เรียนเก่งมาก และเป็นความหวังของทุกๆ คนในครอบครัว ยิ่งป้าของตั้ม(พี่สาวแม่ตั้ม)จบด๊อคเตอร์จากญ๊่ปุ่นด้วยเค้าก็ยิ่งหวังว่าพอตั้มเรียนจบมัธยมแล้วก็จะไปต่อป.ตรีที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นได้ยินพ่อพูดแบบรำพึงรำพันว่า "ตั้มไปแล้วอย่าลิมอ๋อยนะ" มันก้องอยู่ในหูตอนนั้นสงสารพ่อ แต่ก็อีกนั่นแหละ พอกลับมาในหมู่บ้าน วิ่งเล่นกับเพื่อนๆ เราก็ลืมหมดอีกแล้ว

พอเรียนจบประถมหก ตั้มก็ย้ายไปเรียนในจังหวัด เพราะตั้มสอบติด เรานะหรือ พ่อบังคับให้ไปสอบแต่เราสอบไม่ติดก็ต้องมาเรียนที่รร.ประจำอำเภอโดยปริยาย แล้วเราก็ห่างๆ กับตั้มไปเพราะอาต๋อยกับอาสะใภ้ย้ายไปอยู่ในเมือง เราเลยไม่ค่อยเจอกับครอบครัวนี้เท่าไหร่

นานๆ ก็จะเจออาต๋อยบ้าง แล้วมารู้ข่าวอีกทีตอนม.ปลายว่าตั้มเกมากไม่ยอมไปโรงเรียน สุดท้ายตั้มเอ็นท์ไม่ติดเลยต้องเรียนต่อราชพัชฏ์ ส่วนเราเรียนโรงเรียนบ้านนอกเลยมีสิทธิสอบโควต้าปรากฏว่าฟลุ้คติดมหาวิทยาลัยที่พิษณุโลก พอนานๆ ไปเราก็ได้ข่าวอีกว่าตั้มเลิกเรียนพาลูกสาวเค้าหนี สุดท้ายพ่อตายกโทษให้ก็มาเปิดร้านถ่ายเอกสารให้ตั้มอยู่ใกล้ๆกับมหาลัย(เป็นแคมปัสมหาลัยที่เราเรียนแต่อยู่คนละจังหวัด) ส่วนอาต๋อยกับอาสะใภ้ก็เลิกกันจนได้เพราะป้าของเราอีกแล้ว ตอนเลิกกันมันเลวร้ายมากถึงกับประกาศว่าจะไม่เผาผีกันทีเดียว

ส่วนเรากับน้องที่ญาติๆ ไม่เคยจะพูดถึงอนาคตตอนนั้นก็พอจะประคองตัวเองได้ เรียนหมาลัยรัฐจนจบ ได้งานทำที่เลี้ยงตัวเองได้ จนญาติๆ ต่อมาภายหลังเค้าก็เริ่มพูดกับพ่อว่าเลี้ยงลูกดี ยิ่งน้องสาวมาจัดการเรื่องอาให้แบบนี้ยิ่งโดนชมไปใหญ่ พ่อเราละหน้าบานภูมิใจกับลูกสาวคนเล็กมากๆ

ไม่รู้ว่าด้วยความซื่อของเราหรือสภาพแวดล้อมของบ้านนอกที่ไม่เคยจะน้อยใจในความมีไม่เท่าญาติๆ สมัยเด็ก ถึงแม้เราจะไม่มีเงินแต่พ่อเราฉลาด ไปหาไก่มาเลี้ยง เรากินไข่จนหน้ากลม พอมันออกลูกออกหลานมาเราก็ได้กินไก่อาทิตย์ละตั้งสองครั้ง พ่อปลูกผลไม้ ผักไว้ยเอะจนชาวบ้านต้องมาขอแบ่ง(ตอนที่เราไม่อยู่) เวลาฝนตกพ่อกับแม่ก็จะออกไปจับกบเขียดมาเสริม พอเราโตมาเราคิดว่าประสบการณ์ขาดๆ เกินๆ ที่เรามีตอนเด็กๆ มันสอนให้เราแกร่งจะยืดหยุ่นในการใช้ชีวิตบนโลกผุๆ ใบนี้ดีจริงๆ

 




Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2556 3:59:25 น.
Counter : 940 Pageviews.

7 comments
  

เย้ยยยยย...

ได้เจิมด้วย

โดย: little mouse in big apple วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:6:23:32 น.
  
อ้าววววว...ดีใจได้เจิม เลยยังไม่ทันอ่านเลยว่าน้องอ๋อยอัพบล็อกเรื่องอะไร

พี่ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

พี่เองอยู่ทางนี้ มีลุงป้าน้าอา อายุมากแล้วทางบ้าน
กลัวๆเหมือนกัน ว่าใครจะป่วยไข้ไม่สบายเป็นอะไรไป
ตอนเด็กๆ พี่ก็โตมากับลุงๆน้าๆอาๆเหล่านี้ค่ะ

อ่านจบแล้ว...คิดว่าคุณพ่อคุณแม่น้องอ๋อย เลี้ยงลูกเก่ง และเลี้ยงดีจริงๆ



คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ มารน้อยไร้สังกัด เรียบร้อยแล้วนะคะ

คุณเหลือ อีก 3 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ


ปล.พรุ่งนี้จะเริ่มไปโรงพยาบาลค่ะ
โดย: little mouse in big apple วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:6:29:22 น.
  
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณอ๋อย..


อย่างนี้ คุณอ๋อยจะกลับไปงานท่านหรือเปล่าคะ
โดย: simplyusana วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:9:40:23 น.
  
เออ เนาะน้องอ๋อย เรื่องของญาติๆก็พอๆกับพี่เลย ฮ่าๆพี่ก็มีป้า มหา ยุ่งอยู่คนหนึ่ง ถ้าเล่าให้ฟังแล้วจะบอกว่าสุดยอดดด

นะ เราก็พื้นฐานคนบ้านนอก และนอกบ้านเหมือนกัน พวกญาติๆของพ่อทั้งหลายก็ จับตามองตลอด จนทุกวันนี้ ก็ยังไม่วาย กล่าวว่า ที่ได้กินดีอยู่ดี ทุกวันนี้ก็เพราะไปเอาฝรั่งแก่ๆทำปั๋ว ว่านั่น ส่วนพวกเขาน่ะ ร่ำรวยเพราะทำมาหากินเอง เฮ้อ จนพี่ตัด ขาดจาก วงโคจร แต่ว่าแม่สิ ยังต้องอยู่ในดง สงสารแม่แต่ก็ นั่นแหละตอนนี้แม่ปลงได้เยอะแล้ว เห็นลูกๆมีความสุขแม่ก็มีความสุข

อ่านเรื่องของน้องอ๋อยแล้วภาพ ในอดีตพี่ก็ผุดยังกะดอกเห็ดเลย

คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ พูดเรื่องกบ ตอนเด็กๆกินได้นะ กบย่าง อร่อยดีแต่ตอนนี้ถ้าให้กิน แหะๆๆขอคิดดูก่อน

พี่ก็รู้สึก ถูกชะตากับอ๋อย จ้ะ เลยย้อนไปดูบลอคเก่าๆ เห็นตัวเองมาเม้นท์ อยู่เนืองๆ แต่พี่ จำไม่ค่อยได้ตอนนั้นนะ บ้าเขียนอย่างเดียว

คงเป็นบุญกรรมทำกันมาเนาะ ถึงได้มารู้จักกัน และขอให้ ความรู้สึกดีๆแบบนี้อยู่กับพวกเราตลอดไป และแน่นแฟ้นมากขึ้น จ้ะ มีมิตรดี เพียงน้อยนิด ดีกว่ามีศัตรู ที่สนิทนับร้อยพัน

เมื่อคืนพี่ ไม่ได้นอน จนตีสี่ เจ้าหยกไม่รู้เป็นอะไร ตื่นมาสี่ทุ่มครึ่งแล้วไม่ยอมนอนอีกเลย วิ่งเข้าวิ่งออก ห้องพี่ ห้องเขา จนตีสาม พี่เลยพาลงมาข้างล่าง สุดท้ายมาหลับเอาตอนตีสี่กว่าๆ เฮ้อ ตา เป็นหมีแพนด้าเลย อ่านบลอคอ๋อยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่เมนท์ไม่ไหว นี่ก็เพิ่งตื่นได้สักครู่นี่แหละจ้า
โดย: Goedmorgen52 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:52:50 น.
  
น้องอ๋อย พี่มาฟ้องล่ะ อุตส่าห์พิมพ์ยาวเหยียด พอกดส่งมันบอกว่าต้องรอจขบ.พิจรณาข้อความก่อน

เดี๋ยวถ้ามันไม่ไป พี่จะมาเม้นท์ใหม่จ้ะ
โดย: Goedmorgen52 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:54:27 น.
  

นึกว่ากู้ไม่ได้ ว่าจะมาเมนท์ซ้ำซะหน่อย
ปอลิง.ขอบคุณจ้าสำหรับสูตร แก้ร้อนใน แต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหนอะดิ เลยต้องหาแต่ยามาทาแผลเอา
โดย: Goedmorgen52 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:16:31:28 น.
  
ก๊อกๆ อยู่ไหมเอ่ย มาชวนไปกินส้มตำ ฮ่าๆๆ วันนี้ได้ยาดีมาทาแผลร้อนใน เกิดอยากกินตำแตง อะน้องอ๋อย อดใจไม่ได้ แหะๆๆ

แล้วยังมี เมนู ยำอาหารทะเลต่างด้วยนะ แล้วก็ขนมจีนน้ำยาโคราช อยากมากๆ ไว้ทำเมื่อไหร่จะเอารูปมาอวด
โดย: Goedmorgen52 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:2:56:47 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มารน้อยไร้สังกัด
Location :
London  United Kingdom

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]



"http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/483053_10151459338470681_73006368_n.jpg"

กุมภาพันธ์ 2556

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
18
19
20
21
23
25
26
28
 
 
All Blog
MY VIP Friend