เหอๆ หายไปนาน ขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณทุกข้อความที่อุตส่าห์มาฝากกันไว้ จะพยายามไม่หายไปนานๆ อีกค่ะ

ไม่พูดพร่ำทำเพลงละ อยากจะนินทาเพื่อนร่วมงานที่ทำงานให้ฟังใจจะขาด ฮ่าๆ

เกริ่น - ที่ทำงานเป็นบริษัทเกี่ยวกับพวกมาร์เก็ตติ้งทำทั้งหนัง สื่อ โฆษณา ใครจ้างมาทำหมดว่างั้น ส่วนที่เราทำอยู่เป็นเอกสารการอบรมให้บริษัทหนึ่ง แล้วก็แปลเป็นหลายภาษาแล้วแต่ว่าลูกค้าจะให้แปลเป็นภาษาอะไร คนที่ทำงานส่วนมากจะจบมาเกี่ยวกับทางภาษา การแปลอะไรประมาณนั้น ยกเว้นเราที่จบมาไม่ตรงอะไรเลย อาศัยว่าโชคช่วย ไปสัมภาษณ์แล้วหัวหน้าชอบใจ เลยได้ทำงาน

เนื่องจากว่างานของทีมขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว ปีที่แล้วจำได้ว่ามีกันอยู่ห้าคน พอมาปีนี้เพิ่มขึ้นเป็น 20 แล้วใครจะต้องมาดูแลคนใหม่ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรา ToT

เงินไม่ได้เพิ่ม มีแต่เหาเต็มหัว หัวหน้าจับให้เป็นพี่เลี้ยงคนอิตาลีเจ๊แกทำงานมาก่อนเราตั้งปีนึง แต่ทำอยู่แผนกอื่น ชีเริ่มงานด้วยกันมาตั้งแต่เดือนพค. มาตอนนี้ชีก็ยังไม่ไปไหน ตอนเช้างานเริ่มเก้าโมง เจ๊แกมาเก้าโมงครึ่ง ตูดยังไม่ทันจะหย่อนลงเก้าอี้ อ้าว แม่โทรทางไกลมา แรกๆ ก็เห็นใจอยู่นะเพราะแม่เธอไม่สบาย แต่นี่เล่นโทรมาทุกวัน แล้วใช่จะรักกันมากมายนะ ได้ยินชีด่าแม่แกทุกวัน ไม่จำเป็ต้องเข้าใจภาษาอิตาลีละ น้ำเสียงงี้สงสัยเลยว่าใครเป็นแม่เป็นลูกกันแน่

โอเค สามสิบนาทีผ่านไป ชีก็ถึงจะวางหู สักพักแฟนโทรมาอีก เอาออดอ้อนกันเข้าไป กะเหรี่ยงอย่างเรารู้หมดว่าวันนี้ชีจะไปค้างบ้านแฟน เราคนรอตามงานอยู่โน่นกว่าจะได้คุยงานโน่นสิบโมงครึ่ง

เอ้าพอคุยงานเสร็จ (ที่จริงจ่ายงานให้ทำ ไม่งั้นชีจะไม่รู้ว่าต้องทำไรก่อน) ก็ถึงเวลาทำงานซะที อ้าว เดินไปชงกาแฟ ไปเม้าท์กะเพื่อน แป๊บๆ พักกลางวัน โอเครๆ รอก็ได้ ตอนบ่ายมา พักทำกาแฟกันอีกแล้ว เออๆ ชั้นไม่ใช่อิตาลีแล้วไป พอตามงานบางทีมีส่งสายตาพิฆาตใส่ T_T

โชคชะตาก็ยังกลั่นแกล้งเราต่อไป เมื่อเราไม่ต้องทำงานกับชีอีกต่อไปแล้ว แต่ว่าเรากลายมาเป็นคนตามงานชีจริงๆ โหทีนี้นะ บอกอะไรก็ไม่จำ ไม่ทำตามเพราะจำไม่ได้ ส่งอีแมวไปแล้วหลายฉบับชีก็ตอบมาว่าได้เลย โอเคเลย แต่งานมันไม่มา ท้าทายมากๆ ส่งงานให้ลูกค้าไปก็โดนตีกลับ ให้เช็คงานว่าเกิดอะไรขึ้นก็บ่น สบถ (ชีไม่ทำต่อหน้า แต่เรารู้ว่าชีไม่พอใจนั่นแหละ) เรางี้เอาตีนก่ายหน้าผากสามเวลาหลังอาหาร

 จนมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราหลุด ตามงานแล้วไม่ได้ พออีแมว(อีแมวไปหาทั้งทีมนะ) เร่งก็ตอบมาว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำให้ เราเลยของขึ้นอีแมวกลับไปบอกว่า "รู้มั๊ยว่างานนี้(บันทึกว่าจ่ายค่านักแปลไปเท่าไหร่)มันไม่ใช่ต้องทำทุกวัน แต่มันสำคัญมากแล้วก็เขียนไว้ในสัญญาว่าเราต้องทำ ซึ่งก็ไม่น่าจะรอได้" ด้วยความโมโห เราเลย reply all ไปด้วยเลย (แอบเลว แต่สะใจมาก ในตอนนั้น) เจ๊แกปรี๊ดแตก เดินมาที่โต๊ะเราแล้วบอกว่าขอร้องว่าอย่าเขียนแบบนี้อีก มัน annoying เราก็ประมาณว่าเหรอ เราไม่ได้เจาะจงนะ(ที่จริงก็เขียนถึงมึงนั่นแหละว้อย เข้าใจถูกแล้ว) ชีก็บอกว่าชียุ่ง งานเยอะ เราเลยสวนไปว่า หราาาา ที่เธอเฟสบุ๊ค ที่นั่งหาเพลงบนยูทูบนี่ยุ่งมากนักใช่มั๊ย ชีแกคงจะไม่อยากต่อล้อต่อคำด้วย เพราะมันเริ่มเสียงดังแล้วไง สงสัยเริ่มอายเพราะกะเหรี่ยงอย่างเราแรงมาแรงตอบว้อย ชีเลยเดินกลับไปที่โต๊ะของชีแบบสะบัดสะบิ้งมาก

พอเราอารมณ์เริ่มเย็น ก่อนกลับบ้านเราก็นะด้วยความที่ว่าต้องทำงานด้วยกันไปกว่าโปรเจ็คมันจะเสร็จ ซึ่งก็ไม่รู้เมื่อไหร่ เลยเดินไปคุยว่าโอเคชั้นจะไม่ด่าเธอให้คนอื่นรู้อีกแล้ว วันต่อมาตอนเย็นเราก็ไปกินเหล้ากันกับทีมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มาสังเกตว่า ตั้งแต่เราด่าเธอไป งานมันเสร็จเร็วขึ้นนิดนึง รู้สึกว่าชีเกรงใจและไม่ค่อยมีปากมีเสียง สงสัยจะชอบความรุนแรง แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก รู้งี้ด่าไปนานแล้ว ไม่เก็บไว้หรอก

แต่เรากิเก็บมาคอดนะว่าไม่น่าเลยตรูเพราะปกติไม่ชอบการปะทะ (สงสัยเมนส์จะมา) แต่พอถามแฟนๆ ก็บอกว่าไม่น่าทำนั่นแหละ แต่อย่างน้อยเธอก็พูดความจริง

ตกลงจริงๆแล้ว คนบนฟ้า ไม่ว่าจะพระพุทธเจ้า พระเจ้า พระอัลเลาะห์ และอื่นๆ รวมกันส่งยัยนี่มาฝึกให้เราเป็นคนอดทนป่าวว่ะ ทำให้เราต้องฝึกขันติ มีสติอยู่ตลอดเวลาป่าวอ่ะ ถ้าจริงลูกหมาขอให้สิ้นสุดที่ยัยคนนี้ได้มั๊ยคะ เห็นทีมอื่นๆ เค้าหัวเราะมีความสุขกัน มองมาทีมเราเห็นยัยนี่นั่งหัวโด่ หัวไหล่หนีบโทรศัพท์ ด่าแม่ให้ฟังทุกเช้าแล้วเพลียจริงๆค่ะ