แบบว่าอยากเล่า...ต่อ

เมื่อวานอ๋อยแวะไปกินน้ำชายามบ่ายกู๊ดฟรายเดย์บ้านคุณยายซาร่ามา ขออนุญาตแกไว้ว่าจะเอากล้องถ่ายรูปไปถ่ายรูปด้วย ตอนถ่ายก็จะให้แกอยู่อยู่ในรูปด้วย แต่แกเล่นไปยืนซะติดกะผนังเลย คงไม่อยากให้ถ่ายก็ไม่ว่ากัน


ทุกครั้งที่ไปทำงานหรือไปนั่งคุยกะแกๆจะชอบเล่าเรื่องสามีแกให้ฟัง อ๋อยเคยขอดูรูปสามีแกครั้งหนึ่งแต่แกบอกว่าให้ดูรูปปั้นจำลองสำริดในห้องนอนแกแทน(มีแต่ส่วนหัวติดกับหัวไหล่) เออ บ้านนี้คงไม่ชอบถ่ายรูปกันจริงๆนั่นแหละ


ด้วยความที่ว่าซาร่าและสามีแกทำงานเป็นครูสอนศิลปะ บ้านแกเลยมีของแปลกๆให้อ๋อยเห็นอยู่บ่อยๆ นอกจากรูปปั้นจำลองสามีแกแล้ว ยังมีกระดูกเชิงกรานและหน้าแข้งของคนอยู่ในบ้านแกด้วย เพราะเรียนอนาโตมี่มาเลยนั่งวิเคราะห์อยู่นานว่ามันเป็นกระดูกคนหรือสัตว์แล้วพยายามคิดว่าเป็นส่วนไหนด้วย(ได้เกรดอุบาทว์เลยใช้เวลานาน) ตอนเรียนไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย มามีประโยชน์ตอนนี้นี่เอง ฮ่าๆ


พอสรุปว่ามันเป็นของคนแน่ๆก็ผวาหน่อยๆ ก็คนไทยอ่ะนะ ไม่มีใครเอากระดูกคนไม่รู้จักมาไว้ในบ้านหรอก อดใจไม่ไหวเลยถามแกซักหน่อย แกตอบว่าแกเคยใช้เป็นแบบสอนวาดรูปเด็กที่โรงเรียน ฝรั่งไม่กลัวผี อ๋อยมาอยู่นี่ก็ไม่กลัวผีไปด้วย กลัวแต่คนและใจตัวเองเพราะจินตนาการเก่งเหลือเกิน


ขอออกนอกเรื่องเล่าเรื่องกระดูกคนหน่อย ตอนทำงานอยู่ที่ใต้ สำนักงานเรามีโครงการเก็บขยะชายหาดด้วย เพราะหลังจากสึนามิมีขยะเยอะมาก โครงการนี้ก็ออกจะบรรเจิดเพราะถ้าฝรั่งคนไหนไม่อยากทำก่อสร้าง ไม่อยากสอนหนังสือ แกก็ต้องไปเก็บขยะ


ชายหาดที่เขาหลักยาวมากประมาณสามสิบห้ากิโลเมตรได้ อาสาสมัครก็จะเดินจากต้นไปสุดปลายหาดทำซ้ำไปซ้ำมาไปกลับๆอยู่อย่างนี้หลายเดือน มีอยู่หลายครั้งที่อาสาสมัครเจอกระดูกคน แรกๆก็จะมีตำรวจคอยรับเรื่องเอากระดูกไปพิสูจน์หาเจ้าของอะไรก็ว่าไป


พอนานๆไปก็ไม่มีหน่วยไหนรับผิดชอบแล้ว อาสาสมัครพวกนี้ก็จะเอากระดูกกลับมากองไว้ที่สำนักงานนานๆเข้าก็ทำหาย ตามระเบียบ เจ้าหน้าที่คนไทยที่นอนชั้นบนสำนักงานโดนผีหลอกกันเป็นวรรคป็นเวร ต้องรื้อห้องเก็บของหากระดูกเอามาทำบุญกรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของ


เลยย้อนมาที่ซาร่าดูท่าทางแกจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย

...




ของที่จะกินกับน้ำชาค่ะ




พระเอกของงาน hot cross bun ไม้กางเขนตรงกลางสื่อถึงพระเยซู



เค้กชื่ออะไรฟังซาร่าไม่ค่อยถนัด แกบอกว่าไอ้ก้อนกลมๆนั้นสื่อแทนสาวกเอกของพระเยซู มีทั้งหมดสิบเอ็ดก้อน ไม่มี Judas




เห็นก้อนเล็กๆอย่างนี้หนักนะคะ ข้างในมีลูกเกดกับเชอรี่ หอมกลิ่นซินนามอน ตอนผ่าซาร่ายกหน้าที่ให้อ๋อยเพราะมันเหนียว กินแล้วปวดหัวเพราะหวานมากๆ แต่ก็กินไปสองชิ้นได้ล่ะ




น้ำชาใส่นมไม่ใส่น้ำตาล อยู่ที่นี่ชักจะติดดื่มชา เช้าก่อนจะคิดได้ว่าจะกินอะไรหนึ่งแก้ว บ่ายหนึ่งแก้ว เย็นอีกหนึ่งแก้ว

....

วันนี้ตอนบ่ายอ๋อยเดินไปห้องสมุดมา บางครั้งห้องสมุดเค้าก็จะเอาหนังสือเก่าในห้องสมุดนั่นแหละมาขาย วันนี้อ๋อยสอยมาสองเล่มๆละยี่สิบพีเอง เรื่อง pride and prejudice และ dragon charmer อ๋อยชอบอะไรที่มันเป็นแฟนตาซีพวกมังกร แม่มด อ่านแล้วจินตนาการตามไปด้วย มีความสุขจริงๆ


อ๋อยเป็นอีแอบตามร้านแชริตี้ช็อบมาหลายอาทิตย์ คือถ้าวันเสาร์ว่างก็จะตรงดิ่งไปที่ร้านพวกนี้เพราะอะไรนะเหรอ เพราะอ๋อยไปแอบติดใจตุ๊กตาไชน่าน่ะเอง เมื่อวานมีหลายร้านที่ไม่เปิดอ๋อยไปยืนมองตามกระจกหน้าร้านเห็นมีสาวน้อยสองคนที่อ๋อยอยากจะเอากลับบ้านด้วย พอวันนี้เดินไป อ้าว หายไปไหนหมด เหลือแต่ตัวขี้เหร่ทิ้งไว้


ตัวอ๋อยนี้ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว แต่จำความรู้สึกผิดหวังแบบเด็กๆได้ดี หน้าคงจะผิดหวังมาก แฟนถามว่าโกรธเค้าหรือเปล่า อ๋อยก็ตอบว่าเปล่า I'm just gutted ตอบไปเท่านี้ ก็ฝันมาทั้งคืนแล้วมีคนมากว๊านซื้อน้องๆไปเซ็งสุดจะบรรยาย


แฟนบอกว่าเดี๋ยวเราเดินไปหาร้านอื่นก็น่าจะมี อ๋อยก็พูดตอบว่า ถ้าสองร้านนั้นโดนคนมากว๊านซื้อไปแล้ว เธอไม่คิดเหรอว่าเค้าจะไม่เดินไปร้านที่เหลือ เธอเสนอให้เรานั่งรถไปร้านขายของเล่นกัน แต่ว่ามันแทนกันได้ที่ไหนเล่า อันนี้มันเป็นของเก่า ไม่รู้ว่าเค้าจะยังผลิตอยู่มั๊ย


แต่สุดท้ายเราก็เดินไปร้านที่เหลือ ปรากฏว่ามีอยู่จริงๆค่ะ แถมเจ้าหน้าที่ยังลดราคาให้อ๋อยด้วย สงสัยเห็นจดจ้องอยู่นาน จากจิตใจห่อเหี่ยวก็บานแฉ่งเลยค่ะ ยังใจดีซื้อไอติมเลี้ยงแฟนด้วย


มาดูน้องๆกันดีกว่า



คนนี้ชื่อ Felicity ฟาลิซิตี้



คนนี้ชื่อ Sinead ชิเนด



น้องเล็กชื่อ Veronica เวโรนิก้า



คนนี้ชื่อ Molly มอลลี่



สบายใจแล้วค่ะ ขอจบแค่นี้นะคะ

Create Date : 11 เมษายน 2552 Last Update : 12 เมษายน 2552 19:37:52 น. Counter : 696 Pageviews.		29 comments
Share Tweet